Pijn bij slikken komt voornamelijk voor in de context van ontsteking van de mondholte, keel en nek. Deze ontstekingen zijn meestal van virale oorsprong, maar kunnen bij uitgesproken symptomen ook worden uitgelokt door een bacteriële infectie. Dit betekent dat slikken pijn treedt meestal op als symptoom van verkoudheid en gaat dan gepaard met andere klachten zoals keelpijn, heesheid en koorts. Sindsdien echter pijn wanneer slikken ook een uiting kan zijn van een ernstige ziekte, is dringende medische hulp vereist, afhankelijk van de andere symptomen en de duur van de pijn.
Oorzaken
Pijn bij het slikken kan veel verschillende oorzaken hebben. Slikpijn kan bijvoorbeeld optreden als gevolg van ontsteking, verwondingen, tumor ziekten en zenuwpijn in het door de tong-faryngeale zenuw (9e hersenzenuw), een zogenaamde glossofaryngeale zenuwpijn. Opgemerkt moet echter worden dat pijn bij het slikken meestal optreedt in de context van verkoudheid, dwz ontsteking.
Hieronder worden de verschillende oorzaken van pijn bij het slikken kort beschreven. Deze lijst bevat de belangrijkste triggers voor slikpijn. De volgende ontstekingen op het gebied van de mond, keel en slokdarm kunnen bij het slikken onaangename pijn veroorzaken.
Glossitis is een ontsteking van de tong, die verschillende oorzaken kunnen hebben. Oorzaken van glossitis kunnen veranderingen zijn in het gebied van de tanden (scherpe randen van de tanden, schaal, metaallegeringen tijdens tandherstel), a vitaminegebrek (A, B en C), een zogenaamde Hunter-glossitis in de context van een vitamine B12-tekort, het Plummer-Vinson-syndroom in het geval van ijzertekort of een schimmelinfectie (spruw). Glossitis kan ook optreden bij een suikerziekte (suikerziekte mellitus), op de menopauze (climacterisch) of larvaal Depressie, dat wil zeggen een Depressie met lichamelijke symptomen.
Stomatitis is een ontsteking van de mond slijmvlies, die ook verschillende oorzaken kunnen hebben. Bijvoorbeeld een ontsteking van de mond slijmvlies kan worden veroorzaakt door vorige gingivitis, door pathogene micro-organismen (virussen, bacteriën), door inadequate tandheelkundige en / of mondhygiënedoor vitaminegebrek (A, B en C) en ook door nicotine en alcoholmisbruik. amandelontsteking is een ontsteking van de palatinale amandelen.
Meestal streptokokken van (bacteriën) zijn verantwoordelijk voor deze ontsteking. Minder vaak kunnen pneumokokken of Haemophilus influenzae ook verantwoordelijk worden gesteld amandelontsteking. Bij kinderen, amandelontsteking kan ook worden veroorzaakt door een virale infectie.
Tonsillitis komt vooral voor bij oudere kinderen en jonge volwassenen. Heeft u tekenen van tonsillitis? Voer gewoon onze zelftest voor tonsillitis uit!
Naast tonsillitis zijn er nog andere oorzaken van pijn bij het slikken in het gebied van de palatinale amandelen: Angina-Plaut-Vincent (Angina ulceromembranacea), Angina agranulocytotica, difterie, een specifieke angina bij de geslachtsziekte syphilis (Lues) en ook bij de bacteriële infectieziekte tuberculose. Bovendien wordt herpangina veroorzaakt door het Coxsackie A-virus en Pfeiffer-glandulair koorts veroorzaakt door de Epstein-Barr virus kan ook slikpijn veroorzaken. Een peritonsillair abces, herkenbaar aan een uitpuilende palatale boog, is een complicatie van tonsillitis.
De oorzaak van zo'n peritonsillair abces is de verspreiding van de ontsteking in de bindweefsel tussen de amandel en een keelholte spier (Musculus constrictor pharyngis), waar een ingekapselde ophoping van pus (abces) kan zich dan vormen. Zo'n ingekapselde accumulatie van pus kan ook voorkomen in het gebied van de vloer van de mond. De oorzaak van een mondelinge verdieping abces kunnen verwondingen en infecties van de tong vanwege het doorprikken van vreemde voorwerpen zoals botten of botsplinters.
Orale vloerabcessen kunnen ook afkomstig zijn uit het gebitsstelsel of de onderkaak speekselklieren (glandula sublingualis of glandula submandibularis). Een ontsteking van de keelholte slijmvlies wordt genoemd keelholteontsteking. Een acute ontsteking van het faryngeale slijmvlies treedt meestal op bij een virale infectie van de bovenste luchtwegen.
Bacteriële kolonisatie kan optreden tijdens het verdere verloop van de ziekte; dit wordt secundaire bacteriële kolonisatie genoemd. Als de ontsteking van de keel dit duurt meer dan drie maanden voorwaarde heet chronisch keelholteontsteking. Er zijn verschillende triggers voor een chronische ontsteking van het keelholte slijmvlies. Bijvoorbeeld chemische prikkels op de werkplek, blootstelling aan stof, droge kamerlucht, constant mond ademhaling in het geval van belemmerd nasale ademhaling, nicotine of alcoholafhankelijkheid een rol spelen.
Stralingstherapie in de hoofd en nek gebied kan ook een trigger zijn voor een langduriger ontsteking van het keelslijmvlies. Candidiasis is een infectie van de slijmvliezen met de schimmel Candida albicans, een schimmelziekte. Het wordt vooral waargenomen bij verzwakte, zeer uitgemergelde (cachectische) patiënten tijdens de behandeling van een kankerziekte (tijdens radiotherapie en / of chemotherapie) of ook na een langere therapie met een antibioticum.
epiglottitis is een levensbedreigende ontsteking van de strotklep. Bij kinderen is de oorzaak meestal een infectie met de bacterie Haemophilus influenzae type B.Bij volwassenen is de kans groter dat de volgende pathogenen worden overwogen: streptokokken, stafylokokken en pneumokokken, dwz bacteriële infecties.
Oesophagitis is een ontsteking van de slokdarm, die bijvoorbeeld ook veroorzaakt kan worden door een schimmelinfectie. Gedurende endoscopiezijn witte coatings te zien in de slokdarm. Bovendien kan een ontsteking van de slokdarm ook worden veroorzaakt door opstijgend zuur maagsap; in dit geval heet het reflux oesofagitis.
De volgende verwondingen in het gebied van mond, keel en slokdarm kunnen bij het slikken onaangename pijn veroorzaken. De meest voorkomende oorzaak van een tongbeet is een aanval (epileptische aanval), waar de getroffen persoon per ongeluk op zijn tong bijt. Een tongbeet kan variëren van lichte slijmvliesbeschadigingen tot gedeeltelijk scheuren van de tong of volledig verlies van de tong.
Een doorbraakwond wordt gekenmerkt door het penetreren of penetreren van het lichaam met een paalachtig voorwerp. Als het daarbij gaat om blessures binnen het bereik van het gehemelte dus de betreffende betreuren natuurlijk ook gehemelte pijn bij het slikken. Een voorbeeld van een blessure aan een spiets in de zacht gehemelte gebied is wanneer kinderen vallen met een potlood of een stok in hun mond.
Uiteraard kunnen brandwonden of brandwonden in het gebied van de mond, keel of slokdarm ondraaglijke pijn veroorzaken bij het slikken. Verbrandingen en brandwonden kunnen optreden als kinderen onopgemerkt drinken uit de tuit van koffie- of theepotten of huishoudelijke schoonmaakmiddelen, door de inhoud van flessen door elkaar te halen (wanneer zuren of logen in gewone drinkflessen worden gevuld), door onhandig pipetteren of met suïcidale bedoelingen. Vreemde voorwerpen in de mond, keel of slokdarm kunnen het slikken belemmeren en zo slikpijn veroorzaken.
Vooral bij kleine kinderen moet altijd worden overwogen om vreemde voorwerpen in te slikken. De volgende tumoren in het gebied van de mond, keel en slokdarm (slokdarm) kunnen bij het slikken onaangename pijn veroorzaken: kanker van de tong, mondbodemkanker, drakenkanker in de mond (orofarynxcarcinoom), drakendraakkanker (hypofarynxcarcinoom), slokdarmkanker (slokdarmcarcinoom) Aangezien pijn bij het slikken vele oorzaken heeft, zijn er ook diverse specialisten en therapeuten die betrokken kunnen worden bij de diagnose en planning van de behandeling. Een geschikt aanspreekpunt is in ieder geval een huisarts of een oor, neus- en keel (KNO) arts.
Ook bij aandoeningen van het mondslijmvlies kan een dermatoloog geraadpleegd worden. Een internist of gastro-enteroloog is primair verantwoordelijk voor ziekten die de slokdarm aantasten. Aan het begin van de aanpak van een mogelijke diagnose is er altijd een gedetailleerd medische geschiedenis door de patiënt te interviewen (anamnese).
Ook is het belangrijk om aandacht te besteden aan andere klachten van de patiënt. Met betrekking tot een mogelijk kanker ziekte, het in twijfel trekken van de zogenaamde B-symptomen (koortsnachtelijk zweten, gewichtsverlies) speelt ook een rol. Dit moet worden gevolgd door een fysiek onderzoek van de getroffen persoon, waarbij de examinator primair de mondholte, keel en strottehoofd.
Tijdens dit onderzoek kan worden vastgesteld of er sprake is van roodheid, zwelling, blaren of pus als een teken van ontsteking. Bovendien is elk voelbaar weefselvocht knooppunten en de schildklier in de nek kan worden onderzocht door simpelweg te palperen. Bovendien kan een keelzwabber worden genomen om de veroorzakende pathogenen te zoeken. EEN bloed test met bepaling van de ontstekingsparameters C-reactief proteïne (CRP) en witte bloedcellen (leukocyten) kunnen ook de aanwezigheid van een ontsteking verifiëren.
Als bijvoorbeeld wordt vermoed dat de slokdarm de daadwerkelijke trigger is voor de pijn bij het slikken, kan deze nader worden onderzocht door middel van een spiegelbeeld (endoscopie), anders is het niet toegankelijk tijdens het klinisch onderzoek. Als reflux ziekte wordt vermoed, kan ook een zure refluxmeting (24-uurs pH-meting) worden uitgevoerd, waarbij de zuurbelasting in de slokdarm en / of maag wordt gemeten over een periode van 24 uur met behulp van een sonde. Als de nasopharyngeale holte nader onderzocht moet worden, kan het oor, neus- en keel (KNO) arts is de beste persoon om contact op te nemen, aangezien hij of zij het beste overzicht heeft van deze gebieden met behulp van geschikte apparatuur.
Natuurlijk, beeldvormende procedures zoals ultrageluid (echografie), computertomografie (CT) en magnetische resonantie beeldvorming (MRT) kunnen ook worden gebruikt om ziekteprocessen vast te leggen. Endosonografie, dwz de ultrageluid onderzoek van de binnenkant van het lichaam met behulp van een buisvormig echoapparaat kan ook nodig zijn. Afhankelijk van het probleem kunnen speciale beeldvormende en nucleaire geneeskundige procedures of het onderzoek van weefselmonsters (biopsieën), bijvoorbeeld om uit te sluiten kanker, worden ook aangegeven.
