Synoniemen in bredere zin
BMI, Mass Index, Quetelet-Index overgewicht, obesitas, obesitas, lichaamsvet
Wat is de body mass index?
De BMI is een sleutelfiguur dat kan worden gebruikt om te beoordelen of een persoon dat is te zwaar en zo ja, hoeveel, en maakt een classificatie mogelijk. De Body Mass Index wordt aanbevolen door de wereld Gezondheid Organisatie (WHO) als richtlijn. De BMI houdt geen rekening met geslacht, leeftijd en postuur en is alleen geldig voor volwassenen.
Voor personen onder de 18 jaar zijn op basis van de BMI zogenaamde percentielcurves (referentiecurves) opgesteld. Hierbij zijn groei, leeftijd en geslacht meegenomen in de berekening en samengevat in tabellen. Deze tabellen worden gebruikt om het lichaamsgewicht van kinderen en adolescenten te beoordelen.
Berekening van de BMI
De formule voor het berekenen van de BMI bij volwassenen gaat terug op de Belgische wiskundige Adolph Quetelet en is: gewicht / kgBMI = ————————————————————— Hoogte x lengte Het volgende gewicht classificatieresultaat: aangezien de gegeven formule zowel het spier- als het vetgehalte van de persoon in kwestie negeert, zou een meer gedifferentieerde afweging van de lichaamssamenstelling raadzaam zijn om onder andere bio-elektrische impedantie-analyse (BIA) te gebruiken. Door onderscheid te maken tussen vet- en spierweefsel kan dit een kwalitatief beter statement geven over de training en volksgezondheid status van een persoon dan alleen de BMI. - ondergewicht: <18.5
- Normaal gewicht: 18,5 - 25,0
- Overgewicht:> 25,0
- Preadipositas: 25.0 - 30.0
- Obesitas leerjaar I: 30.0 - 35.0
- Obesitas graad II: 35.0 - 40.0
- Obesitas graad III:> 40.0
ondergewicht
ondergewicht wordt gedefinieerd als een BMI van minder dan 18.5. Dit is in eerste instantie niet pathologisch voorwaarde, maar het houdt wel in volksgezondheid risico's en een medische controle is noodzakelijk. Een gebrek aan aanvoer van belangrijke voedingsstoffen kan de gezondheid schaden. In deze context is een eetstoornis moet worden overwogen, vooral onder jongeren. Ernstige ziekten kunnen ook leiden tot ondergewicht.
Normaal gewicht
Volgens de BMI (Body Mass Index) ligt het bereik van het normale lichaamsgewicht tussen 18.5 en 25.0. Deze classificatie is niet onkritisch. Atleten met een verhoogd lichaamsgewicht door toegenomen spiermassa (spieren wegen meer dan vetweefsel) en “te zwaar BMI ”moet bovendien de buikomtrek meten en de lichaamsvet percentage.
De BMI (Body Mass Index) houdt alleen rekening met lichaamsgewicht en lengte, maar niet met de lichaamssamenstelling. Over het algemeen wegen goedgetrainde mensen meer dan ongetrainde mensen vanwege de toegenomen spiermassa. Het zogenaamde normale gewicht neemt ook toe met de leeftijd.
Terwijl de optimale BMI voor 19- tot 24-jarigen tussen 19 en 24 ligt, verschuift het 'groene bereik' voor 45-54-jarigen naar 22 tot 27 en kunnen senioren ouder dan 65 jaar een BMI hebben van 24 tot 29. Aangezien mannen over het algemeen meer spiermassa hebben dan vrouwen, maakt de Duitse Voedingsvereniging (DGE) ook onderscheid naar geslacht. Een BMI van 20 tot 25 is bijvoorbeeld heel normaal voor jonge mannen.
Een BMI (body mass index) van 25.0 tot 30.0 wordt doorgaans aangeduid als te zwaar of, in medisch taalgebruik, als preadipositas. De criteria die hierboven al zijn genoemd, zoals leeftijd, geslacht, opleiding voorwaarde en risicofactoren moeten bij de beoordeling in aanmerking worden genomen. De beslissing of gewichtsvermindering nodig is, moet in de eerste plaats gebaseerd zijn op de aanwezigheid van bepaalde risicofactoren, zoals hoge bloeddruk, verhoogd bloed suikerverhoogde bloedlipidenwaarden, verhoogde urinezuurwaarden of gewrichtsproblemen.
Mensen met een BMI boven de 25 en onder de 30 lopen doorgaans nog niet bloot aan de genoemde risico's. Wel bestaat de kans dat ze ooit een BMI boven de 30 zullen hebben. Deze aanname is gebaseerd op het feit dat mensen in geïndustrialiseerde landen gemiddeld zo'n 5 kg aankomen over een periode van 10 jaar.