Onderzoek tijdens de zwangerschap

Examens tijdens zwangerschap zijn erg belangrijk omdat ze een manier bieden om het ongeboren kind in zijn groei en ontwikkeling te volgen. Hieronder vind je een overzicht en korte uitleg van de belangrijkste examens tijdens zwangerschap. Voor verdere informatievindt u onder elke sectie een link naar het hoofdartikel over de betreffende ziekte.

Eerste onderzoek

Regelmatige controles tijdens zwangerschap zijn nodig om de risico's van zwangerschap in een vroeg stadium te identificeren en deze indien nodig te behandelen. Tijdens het eerste onderzoek wordt de kraampas afgegeven aan de zwangere. Hierin worden alle belangrijke onderzoeken en gebeurtenissen tijdens de zwangerschap gedocumenteerd.

In één kraampas kunnen maximaal twee zwangerschappen worden ingevoerd. Het eerste onderzoek omvat een uitgebreid gesprek tussen de zwangere vrouw en de verantwoordelijke gynaecoloog. Tijdens dit gesprek worden eventuele ziektes van de zwangere vrouw en haar gezinsomgeving besproken.

Als er eerdere zwangerschappen zijn geweest, zal de arts ook naar hen en eventuele complicaties vragen. Nadien worden de sociale omstandigheden van de zwangere vrouw en haar beroep besproken zodat de arts kan beoordelen of deze een risico vormen voor de zwangerschap. In veel gevallen wordt de zwangere vrouw tijdens het eerste onderzoek ook geadviseerd over onderwerpen als voeding, griep vaccinatie en HIV-testen.

Bovendien wordt de geboortedatum berekend met behulp van de gegevens van de zwangere vrouw en de ultrageluid. Als onderdeel van het eerste onderzoek dient ook een gedetailleerd gynaecologisch onderzoek plaats te vinden. Met behulp van het speculum wordt een beoordeling van de inwendige geslachtsorganen uitgevoerd.

In de vroege stadia kan de arts een blauwachtige verkleuring van de vagina ontdekken slijmvlies, wat een teken is van zwangerschap. Bovendien wordt aan het einde van de speculumaanpassing een uitstrijkje gemaakt, dat in het laboratorium wordt verwerkt. Het weefselmateriaal wordt onder meer onderzocht op vroege opsporing van kanker en voor infectie met chlamydia.

Chlamydia zijn bacteriën en kan, indien niet van tevoren behandeld, worden overgedragen op de pasgeborene en verschillende infecties veroorzaken, zoals longontsteking. Dit wordt gevolgd door een palpatie van de baarmoeder, eileiders en eierstokken. Tijdens dit onderzoek worden de grootte, positie en consistentie van de baarmoeder worden beoordeeld.

Vanaf de 6e week van de zwangerschap is de baarmoeder kan vergroot worden gepalpeerd en lijkt meer ontspannen in vergelijking met een niet-zwangere baarmoeder. Vervolgens de hals wordt beoordeeld door middel van palpatie. Dit is belangrijk om te bepalen of het hals is voortijdig geopend, wat een snelle interventie vereist.

Bij het onderzoek wordt gelet op de lengte van de hals en zijn consistentie, onder andere. Gedetailleerde informatie over dit onderwerp vindt u bij Gynaecologisch onderzoek Tijdens het eerste onderzoek, zeker bloed tests worden uitgevoerd. De resultaten of de uitvoering van de tests worden vastgelegd in het paspoort van de moeder.

Ten eerste, de bloed groep en de resusfactor van de zwangere worden bepaald. In het geval van resusnegatieve vrouwen kan er behoefte zijn aan zogenaamde resusprofylaxe, dus het is belangrijk om de resusfactor te bepalen. Verder wordt er een zogenaamde antilichaamscreeningtest uitgevoerd.

De antilichaamscreeningtest wordt herhaald tussen de 24e en 27e week van de zwangerschap. Een antilichaam is een eiwit dat zich bindt aan bepaalde oppervlakte-eigenschappen van bloed cellen, bijvoorbeeld. De test wordt gebruikt om te bepalen of antilichamen zijn aanwezig in het bloed van zwangere vrouwen die kunnen binden aan de bloedcellen van het ongeboren kind.

De hemoglobine Bij elke screeningsafspraak wordt ook de inhoud van het bloed bepaald. Hemoglobine is het rode bloedpigment dat zuurstof in het bloed transporteert. De hemoglobine inhoud kan informatie geven over of bloedarmoede is aanwezig.

Lage niveaus moeten worden waargenomen en de gynaecoloog moet overwegen of verdere diagnostische procedures nodig zijn om de oorzaak ervan vast te stellen bloedarmoede. Met behulp van het bloedmonster dat bij het eerste onderzoek is afgenomen, worden in het laboratorium tests uitgevoerd op de aanwezigheid van schadelijke pathogenen. Een screeningstest voor de veroorzaker van syphilis wordt uitgevoerd.Bovendien wordt bepaald of er voldoende immuniteit is tegen rodehond, aangezien een infectie tijdens de zwangerschap risico's met zich meebrengt voor het ongeboren kind.

Als er bij de 32e week van de zwangerschap twijfel bestaat of er voldoende immuniteit is tegen hepatitis B, wordt een eiwit in het bloed bepaald dat zich op het oppervlak van de hepatitis B virus. Als de test positief is, moet de pasgeboren baby direct na de geboorte tegen dit virus worden ingeënt. Naast deze voorgeschreven tests kunnen ook andere tests worden uitgevoerd.

De gynaecoloog moet elke zwangere vrouw adviseren over een HIV-test en dient dit ook te documenteren in het moederschapsdossier. De zwangere vrouw beslist of de test moet worden uitgevoerd. Voor zwangere vrouwen die regelmatig contact hebben met katten, wordt aanbevolen om een ​​test uit te voeren op toxoplasmose, omdat de ziekteverwekker via kattenuitwerpselen en ook rauw vlees op de mens kan worden overgedragen.