Vitamine tekort

Introductie

Een voldoende voorraad vitaminen en een goede staat van volksgezondheid zijn nauw verwant. Het menselijk lichaam kan niet produceren vitaminen op zichzelf, behalve één - vitamine D. Als het lichaam dagelijks wordt voorzien van een voldoende hoeveelheid koolstofhoudende verbindingen, een soepele werking van de talrijke functionele gebieden waarin vitaminen zijn betrokken is gegarandeerd. Er zijn in totaal 13 vitamines bekend, onderverdeeld in een vetoplosbare en een wateroplosbare groep.

Elk speelt een belangrijke rol. Vitamine K zorgt er bijvoorbeeld voor dat de bloed stolt goed, vitamine A is betrokken bij de rijping van rode bloedcellen en sensorische waarnemingen zoals zicht en gehoor, en vitamine C is een belangrijke partner bij chemische reacties in het lichaam. Onvoldoende aanvoer van deze vitale vitamines veroorzaakt een tekort voorwaarde.

Als een bepaalde vitamine in een aanzienlijk verminderde vorm aanwezig is, wordt dit hypovitaminose genoemd. Als de vitamine bijna niet detecteerbaar is, wordt dit avitaminose genoemd. Deficiëntietoestanden komen voornamelijk voor bij onevenwichtige voeding gedurende een langere periode.

Vitaminen zitten niet alleen in plantaardige, maar ook in dierlijke producten zoals eieren, vis en lever. Een gevarieerd dieet is dus een belangrijke basis voor voldoende aanbod. De symptomen van een vitaminetekort zijn vaak niet specifiek en moeilijk op te sporen, vooral in de vroege stadia.

Men spreekt van een latent tekort aan een vitamine. Als dit zich manifesteert, kunnen levensbedreigende situaties ontstaan. Allereerst worden neurologische afwijkingen merkbaar. Deze omvatten vermoeidheid, concentratieproblemen, stemmingswisselingen en Depressie. Pas als ze zich manifesteren, kunnen individuele symptomen aan een bepaalde vitamine worden toegewezen.

Symptomen

De symptomen van vitaminegebrek in de vroege stadia zijn meestal niet specifiek en niet duidelijk toe te schrijven. Getroffenen hebben vaak last van klachten zoals verhoogde vermoeidheid, stemmingswisselingenconcentratieproblemen, depressieve stemmingen en moeilijkheden bij het reproduceren van recentelijk gehoorde inhoud. In vergevorderde stadia kunnen typische symptomen worden toegewezen aan een specifieke vitamine.

Deficiëntieverschijnselen van ...

  • Vitamine A (retinol): gezichtsstoornissen, schilferige, droge huid.
  • Vitamine B1 (thiamine): Skeletspieratrofie, hartstoornissen en waterretentie (oedeem) - ook bekend als de ziekte van BeriBeri - komt voornamelijk voor in landen waar gepolijste rijst het belangrijkste voedsel is dat geen thiamine bevat.
  • Vitamine B2 (riboflavine): conjunctivitis, groeistoornissen en inflammatoire tranen van de hoeken van de mond (mond rhagades).
  • Vitamine B3 (niacine) veroorzaakt drie typische "D-symptomen": Dementia, diarree en dermatitis. Het klinische beeld wordt pellagra genoemd.
  • Vitamine B6 (pyridoxine): slaapstoornissen, depressieve stoornis, microcytisch, hypochroom bloedarmoede, vette gezichtshuid en pathologische veranderingen van de lip en tong.
  • Vitamine B7 (vitamine H / biotine): ontstekingsremmend huidveranderingen en haaruitval.
  • Vitamine B9 (foliumzuur tekort): relatief vaak voor, vooral bij alcoholisten, rokers en zwangere vrouwen, leidt tot ontstoken slijmvliezen in mond en darmen.
  • Vitamine B12 (cobalamine): heeft een bijzonder schadelijk effect op de zenuwstelsel en oorzaken bloedarmoede, uitgesproken vermoeidheid en verminderde cognitieve prestaties.
  • Vitamine C (ascorbinezuur): een duidelijk vitamine C-tekort wordt scheurbuik genoemd en leidt doorgaans tot tandverlies, vatbaarheid voor infectie en lichamelijke zwakte en een verhoogde neiging tot bloeden.
  • Vitamine D (cholecalciferol): verhoogde prikkelbaarheid van zenuwen en stoornissen van botmetabolisme. Bij kinderen leidt dit tot het klinische beeld van rachitis, bij volwassenen tot osteomalacie (verzachting van de botten).
  • Vitamine E (tocoppherol): zeer zeldzaam, omdat mensen voldoende hoeveelheden kunnen opslaan.

    Vitaminetekort biedt geen bescherming tegen oxidatieve stress en kan leiden tot hemolytische anemie.

In verband met een beginnend tekort aan vitamine B2 (riboflavine), ontstekingstranen in de hoeken van de mond optreden. De zogenoemde hoek van de mond Rhagades genezen slecht en veroorzaken pijn bij het openen van de mond. Ze komen meestal samen met andere symptomen voor.

Deze omvatten ontstoken mondslijmvliezen, conjunctivitis en groeistoornissen bij kinderen. In sommige gevallen met tussenpozen eczeem wordt waargenomen aan de zijkant van de neusgaten. In de gevorderde stadia bestaat het risico op lensvertroebeling en bloedarmoede.

Bovendien wordt de functie van andere vitamines in gevaar gebracht. Vitamine B2 moet dagelijks worden ingenomen in een dosering van 1.5 mg. Het wordt aangetroffen in dierlijke producten zoals vlees, lever, vis en zuivelproducten in zijn gemakkelijk opneembare vorm. Het komt ook voor in granen en bepaalde groenten (erwten, broccoli, gele paprika).

De volgende groepen hebben met name te maken met een tekort: het vrouwelijk geslacht, veganisten, diabetici, rokers en alcoholisten. Chronisch ondervoeding veroorzaakt ook een vitaminetekort. Haaruitval is een kenmerkend symptoom van vitamine B7-tekort (ook vitamine H of biotine).

Vitamine B7 speelt een essentiële rol bij tal van stofwisselingsprocessen. Als cofactor van chemische reacties dient het om koolstofgroepen over te dragen. Een tekort leidt vooral tot een verstoorde eiwit-, vet- en koolhydraatstofwisseling.

De symptomen komen voornamelijk tot uiting in de huid en haar. De getroffenen hebben er last van haaruitval, broze nagels, conjunctivitis en dermatitis. Andere symptomen van een tekort zijn buitengewoon vermoeidheid, depressieve stemming, spier pijn en cholesterol niveaus boven het normale bereik.

De dagelijks benodigde hoeveelheid biotine is 60 microgram. De vitamine zit in tal van voedingsmiddelen, zij het in een hoeveelheid van slechts enkele microgrammen. Bijzonder grote hoeveelheden biotine worden in aflopende volgorde aangetroffen in gedroogde gist, rundvlees lever, eigeel en sojaproducten.

Vitamine B7 komt ook voor in havervlokken, bananen, walnoten, melk, vis, spinazie en paddenstoelen. Overmatige consumptie van rauwe eieren en antibiotica in combinatie met kunstmatige voeding zijn risicofactoren voor hypovitaminose. Vitamine B12 duidt geen enkele vitamine aan, maar vat een groep chemisch verwante cobalamineverbindingen samen.

De dagelijkse behoeften van het menselijk lichaam moeten worden gedekt door een externe toevoer van de vitamine. Hoewel zeker bacteriën van de darmflora zijn in staat vitamine B12 aan te maken, ze kunnen het maar in beperkte hoeveelheden aanmaken. Cobalaminen worden opgeslagen in verschillende organen van het lichaam.

Daarvoor binden ze zich aan een specifiek eiwit dat door de lever wordt aangemaakt voor transport en opslag. In het menselijk lichaam vervullen cobalaminen de functie van cofactoren. Als onderdeel van enzymen, nemen ze deel aan talrijke metabolische reacties.

Vitamine B12 speelt hierin een cruciale rol bloed vorming, de functie van zenuwcellen en de regeneratie van slijmvliezen. Bij het eiwitmetabolisme en bij de vorming van neurotransmitters neemt de vitamine verdere taken op zich. De omzetting van homocysteïne in methionine is een bijzonder belangrijke reactie afhankelijk van vitamine B12.

Op deze manier wordt het aminozuur methionine geregenereerd en zorgt het voor voldoende aanmaak van nucleïnezuren. Deze zitten in DNA en gedeeltelijk in RNA. Symptomen van vitamine B12-tekort voorkomen als pernicieuze anemie, een bepaalde vorm van bloedarmoede, en aandoeningen van de centrale zenuwstelsel.

De zogenaamde kabelbaan myelose gaat gepaard met motorische en sensorische beperkingen. Een duidelijk tekort veroorzaakt aanhoudende vermoeidheid, tong brandend, verminderde mentale prestaties en constipatie. De dagelijkse behoefte aan vitamine B12 is slechts ongeveer 3 microgram.

Cobalaminen zitten in dierlijk voedsel. Bijzonder hoge concentraties worden aangetroffen in slachtafval. De vitamine komt ook voor in vis, vlees en, in kleine hoeveelheden, in zuivelproducten en eieren.

Speciale risicogroepen voor een vitamine B12-tekort zijn veganisten en vegetariërs, maar ook ouderen, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, alcoholisten en rokers. Een bekende bijwerking van bepaalde medicijnen (waaronder omeprazol en metformine) is de verminderde inname van vitamine B12. Vegetariërs worden daarom vaak aangeraden om in te nemen vitamine B12-preparaten.

Toegenomen vermoeidheid is een niet-specifiek symptoom dat geassocieerd kan worden met een vitaminetekort. Talrijke oorzaken zoals een tekort aan andere voedingsstoffen, infectieziekten, geestesziekte en carcinomen veroorzaken ook vermoeidheid en mogen niet uit het oog worden verloren. Tijdens de wintermaanden hebben veel mensen, vooral op het noordelijk halfrond, last van uitgesproken vermoeidheid en lusteloosheid.

Men spreekt ook van ‘winter Depressie'. Vitamine D wordt afhankelijk van voedsel opgenomen, maar kan onder invloed van UV-licht ook door het lichaam zelf worden aangemaakt. Van de provitamine D3, de vitamine D3 en daarna zijn actieve vorm calcitriol is geproduceerd.

Het speelt een essentiële rol bij het metabolisme van botten en spieren en bij de functie van het immuunsysteem en het zenuwstelsel. Als een tekort aan vitamine D wordt vastgesteld, moet het tekort worden gecorrigeerd door orale toediening van vitamine preparatenVitamine B6 (pyridoxine) en vitamine B7-tekort (biotine) kunnen tot slaperigheid leiden. EEN vitamine B12-tekort veroorzaakt ook aanhoudende vermoeidheid naast verminderde cognitieve prestaties en constipatie.

Een duidelijk vitamine C-tekort wordt tegenwoordig zelden gevonden, maar kan leiden tot tandverlies, neiging tot bloeden, vatbaarheid voor infecties en lichamelijke zwakte, evenals vermoeidheid. Broze vingernagels kan optreden in verband met een vitaminetekort. Met name een tekort aan B-vitamines, vitamine C en vitamine A leidt tot broze en dunne vingernagels.

Vitamine B7 (biotine), foliumzuur en vitamine B12 (cobalamine) veroorzaken tekorten aan de nagels. Andere oorzaken zijn chemische effecten, bepaalde medicijnen in kanker behandeling, calcium deficiëntie, huid-, schildklier- en gewrichtsaandoeningen. Meer over het onderwerp onder: Vitamine A-tekort Vitamine B7 is significant betrokken bij haar en huidvorming en is een essentiële cofactor van talrijke chemische reacties in het menselijk lichaam.

Als het lichaam te weinig biotine opneemt, ontstaan ​​er deficiëntieverschijnselen. Naast broze nagels omvatten typische symptomen haar verlies, conjunctivitis en inflammatoire huidveranderingen. Een gebalanceerd dieet verhelpt meestal een vitaminetekort. Als u dierlijke producten vermijdt, moet speciale aandacht worden besteed aan vitamine B12.