Synoniemen in bredere zin
- Grand mal aanval
- Epileptische aanvallen
- Incidentele aanval
Introductie
Het woord epilepsie komt van het oude Griekse epilepsie, wat "de aanval" of "de aanval" betekent. Epilepsie is een ziektebeeld dat strikt genomen alleen als zodanig mag worden omschreven als er tenminste één is epileptische aanval - convulsie - treedt op met een bevinding die kenmerkend is voor epilepsie in het EEG en / of MRI van de hersenen wat wijst op een verhoogde kans op verdere epileptische aanvallen. De term epilepsie verwijst naar verschillende symptomen met betrekking tot de spieren (motorisch), de zintuigen (sensorisch), het lichaam (vegetatief) of de psyche (psychisch), die meer dan eens voorkomen als gevolg van abnormale excitatie en excitatie-voortplanting van de zenuwcellen. van de hersenen.
Deze symptomen worden samengevat als "aanvallen". Afhankelijk van de vorm van epilepsie kan dit leiden tot ritmiek spiertrekkingen of krampen van spiergroepen, zweten, reukstoornissen, een toename van bloed druk, verhoogde speekselvloed, bevochtiging, tintelingen, pijn or hallucinaties. In het geval van epilepsie is er niet altijd een vooraf identificeerbare verklaring voor het tijdstip waarop de aanval begint, zoals encefalitis, vergiftiging of littekens in de hersenen. Er zijn echter verschillende oorzaken die kunnen bijdragen aan het ontstaan van epilepsie.
Frequentie
Epilepsie is een algemeen ziektebeeld. Alleen al in Duitsland lijdt ongeveer 0.5% eraan, wat ongeveer 400,000 mensen treft. Jaarlijks lijden 50 mensen op de 100,000 inwoners aan de epileptische aandoening.
Het aantal nieuwe gevallen is vooral hoog onder kinderen en jongeren. Wereldwijd lijdt ongeveer 3 - 5% aan epilepsie. Kinderen bij wie één ouder genetische epilepsie heeft, hebben een kans op het ontwikkelen van aanvallen van maximaal 4%, wat acht keer hoger is dan bij de algemene bevolking. Ook bij symptomatische epilepsie werd een verhoogde neiging tot het krijgen van een aanval waargenomen bij eerstegraads familieleden.
Is epilepsie erfelijk?
Aangenomen wordt dat de meeste epilepsieziekten berusten op een erfelijke aanleg die kan worden overgedragen. Dit geldt niet alleen, zoals altijd werd aangenomen, voor de idiopathische vormen van epilepsie, die bijna altijd van genetische oorsprong zijn, maar ook voor symptomatische epilepsie. Deze laatste worden veroorzaakt door hersenschade door zuurstofgebrek, ontstekingsprocessen of ongevallen.
Recente studies hebben echter aangetoond dat de meeste patiënten met epilepsie als gevolg van dergelijke hersenschade ook een genetische aanleg hebben. Dus in gezinnen waar één persoon epilepsie heeft, kan een licht verhoogd risico worden aangenomen binnen het hele gezin, ongeacht de vorm van epilepsie. Het risico dat één ouder een bestaande epilepsie doorgeeft aan hun kinderen is ongeveer 5%, als het een idiopathisch subtype is, is het zelfs 10%. Als beide ouders getroffen zijn, is er 20% kans op overerving.
