Depressie

Synoniemen in bredere zin

Engels: depressie

• Manie
• Cyclothymie
• Depressieve symptomen
• Antidepressiva
• Antidepressiva
• Depressies
• Waan
• Bipolaire stoornis
• weemoed

Definitie

Depressie is vergelijkbaar met manie, een zogenaamde stemmingsstoornis. Stemming betekent in deze context de zogenaamde basisstemming. Het is geen stoornis van emotionele uitbarstingen of andere uitbarstingen van gevoelens.

In de psychiatrie is er een indeling naar de zogenaamde ernst van een depressie. Er wordt onderscheid gemaakt tussen milde, matige en ernstige depressieve episodes. Maar wie is er nu depressief? Informatie over de diagnose en therapie van depressie vindt u onder Diagnose en therapie van depressie!

Epidemiologie

De eerste keer dat een depressie optreedt, is het meest waarschijnlijk tussen de 35 en 40 jaar. Na de leeftijd van 60 jaar wordt slechts ongeveer 10% van de patiënten ziek. De kans om in de loop van het leven een depressie op te lopen is bij mannen ongeveer 12% en bij vrouwen ongeveer 20%.

Het zogenaamde levenslange risico is ongeveer 17%. De kans op het ontwikkelen van een bijkomende ziekte naast depressie (het zogenaamde comorbiditeitsrisico) is maximaal 75%. De meest voorkomende bijkomende ziekten zijn hier:

• Angststoornis (50%)
• OCD
• Post-traumatische stress-stoornis
• Eetstoornis
• Drugmisbruik
• Sociale angst
• Stof afhankelijkheid
• Slapeloosheid
• Seksuele stoornissen
• Somatoforme stoornissen
• Manie (in de vorm van een manisch-depressieve ziekte)
• Persoonlijkheidsstoornissen ̈rungen

Symptomen

De typische kenmerken die een persoon moet hebben om psychiatrisch als depressief te worden beschouwd, zijn de volgende:

• Depressieve stemming
• Doof gevoel
• Angst
• Avolitie
• Sociale terugtrekking, sociale fobie
• Slapeloosheid / slaapstoornissen
• Concentratiestoornissen
• Waan
• hallucinaties
• Zelfmoordgedachten
• Eetstoornis

De stemming is "depressief". Dit kan door de individuele patiënten als heel verschillend worden ervaren en gerapporteerd. Zeker, het simpele verdriet is heel gewoon.

Maar veel vaker wordt het zogenaamde ‘gevoelloosheid’ beschreven. Dit is een buitengewoon pijnlijke toestand van emotionele gevoelloosheid. Voor de patiënt is er geen enkele gebeurtenis die hem in staat stelt adequaat dan normaal te reageren op dingen die hem normaal gesproken veel zouden raken.

Het winnen van de loterij zou bijvoorbeeld niet worden gezien als een ontroerende gebeurtenis, noch zou het verliezen van een baan of een geliefde. Het is daarom belangrijk op te merken dat dit zowel negatieve als positieve gebeurtenissen zijn die de persoon met een depressieve stemming niet meer bereiken. Bovendien wordt de persoon die aan een depressie lijdt, geconfronteerd met enorme angst.

Deze angsten kunnen zich op alle gebieden van het leven voordoen. Meestal komt echter de angst voor de toekomst (de eigen, maar ook die van de directe omgeving) het meest voor. Deze angst wordt versterkt door een bijna permanent gevoel waarin de patiënt zich overweldigd voelt door alle taken die hem worden voorgelegd.

Soms kunnen ook sociale fobieën ontstaan. In deze context het angst voor verlies komt vaak voor. Na verloop van tijd kunnen de getroffenen sterke controledwang ontwikkelen, die bijna uitsluitend betrekking hebben op iemand die hen na staat.

Gebrek aan drive: De eenvoudigste dingen, zoals het dagelijkse huishouden doen of zelfs gewoon 's ochtends opstaan ​​en persoonlijke hygiëne worden als bijna onpraktisch ervaren. Telkens wanneer een depressieve persoon te maken heeft met iets dat drive vereist, ervaart hij zichzelf bijna op hetzelfde moment als lichamelijk uitgeput. Ook het onderhouden van sociale contacten wordt een onoverkomelijke taak.

Er is een duidelijke zogenaamde "sociale terugtrekking". Dit leidt er weer toe dat de patiënt steeds eenzamer wordt (sociaal geïsoleerd - sociaal isolement / fobie). Slapeloosheid / slapeloosheid: Hoewel de depressieve patiënt een bijna continu gevoel van uitputting ervaart en ook vermoeidheid, slaapstoornis is een van de meest urgente problemen bij depressie.

De aandoeningen kunnen zich op verschillende manieren manifesteren. De meest kwellende symptomen zijn echter die van slaapstoornissen, vooral bij het ontwaken in de vroege ochtenduren. Iedereen heeft regelmatig slaap nodig.

Als het zijn ontspannende effect verliest en zelfs als een last wordt ervaren, kan het een zeer ernstig probleem zijn. Er zijn ook depressieve patiënten die een verhoogde slaapbehoefte hebben, maar dit is slechts een paar procent van het totaal. Waanvoorstelling: maar liefst een derde van de patiënten bij wie een depressie is vastgesteld, ervaart waanvoorstellingen.

De waanvoorstellingen of waanvoorstellingen zijn een vertekende perceptie van de werkelijkheid. Deze realiteit hoeft niets gemeen te hebben met de werkelijke realiteit, maar wordt door de patiënt als onveranderlijk beschouwd. Dit vormt met name een probleem voor familieleden, aangezien zij vaak de waanideeën van de patiënt met de patiënt bespreken en deze willen weerleggen.

(zie apart hoofdstuk over waanideeën en manie). Dergelijke kennis kan en zal naar alle waarschijnlijkheid ook leiden tot abnormaal gedrag. De waanvoorstelling is niet plotseling.

Het komt meestal voor in verschillende stadia. Enkele typische wanen van depressieve patiënten zijn

• Stadium: waanvoorstellingen. - Niveau: waanvoorstelling
• Stadium: waanzekerheid / waanidee (zie hoofdstuk waanvoorstelling (volgt)
• Verarming manie: Hier weet de zieke van zijn aanstaande financiële ondergang.

Hierbij draait het vaak vooral om de zorg voor nabestaanden

• Hypochondrische waanvoorstelling: hier weet de patiënt dat hij aan ten minste één ernstige lichamelijke ziekte lijdt. Deze ziekte wordt door de patiënt vaak als ongeneeslijk en dodelijk ervaren. - Waanideeën van zonde: de patiënt weet dat hij heeft gezondigd tegen een hogere of lagere macht.

Als de persoon een gelovige is, is de inhoud van de waan vaak religieus. Als er geen speciale spiritualiteit is, kan de zonde zich uitstrekken tot wereldse zaken. - Nihilistische waanvoorstelling: dit is een waanvoorstelling die als bijzonder verontrustend wordt ervaren, vooral door buitenstaanders.

De zieke ontkent als gevolg van de waargenomen leegte het bestaan ​​als zijn eigen persoon en mogelijk ook het bestaan ​​van de wereld om hem heen. hallucinaties: In zeer zeldzame gevallen kunnen zogenaamde hallucinaties (minder dan 7%) optreden tijdens een depressieve episode. Deze zijn meestal akoestisch hallucinaties.

Dit betekent dat de patiënt een of meer stemmen hoort, hem bekend of onbekend. Deze stemmen praten met hem (dialogen), over hem (commentaar geven) of geven hem instructies en bevelen (imperatief) (zie ook hoofdstuk Schizofrenie / Mania). Afhankelijk van hoe de stemmen spreken en wat ze zeggen, hallucinaties kunnen gevaarlijk worden als ze in de stemming van de patiënt spreken.

Voorbeeld: een 20-jarige student, die al enkele weken aan een depressie lijdt en daardoor bijna niet de deur uit kan, hoort op een dag de stem van zijn moeder, die hem in eerste instantie vertelt dat alles weer beter zal worden. Na een tijdje verandert de stem echter in een bevelende toon, die hem vertelt dat hij net zo goed van het balkon kan springen, aangezien hij zijn studie toch niet wil afmaken, aangezien hij een luie man is. Suïcidale gedachten / suïcidaliteit: hier is een open woord erg belangrijk!

Een depressie kan levensbedreigend zijn. Meer dan twee derde van alle depressieve mensen denkt tijdens de ziekte dat de dood het betere alternatief is. Het hoeft niet altijd een concrete suïcidale intentie te zijn, maar kan ook een passieve wens zijn om een ​​ongeluk te krijgen of te sterven aan een dodelijke ziekte.

De gedachte aan actieve zelfmoord komt echter veel voor. De achtergrond is vaak de hulpeloosheid en hopeloosheid. De suïcidale persoon gelooft dat zelfmoord een uitweg is uit zijn lijden.

Het kan bijzonder dramatisch zijn als de patiënt lijdt aan waanvoorstellingen of hallucinaties, zoals hierboven vermeld. Bij een vermoeden van suïcidale gedachten moet altijd een specialist worden geraadpleegd, die een zorgvuldig maar eerlijk gesprek over het onderwerp zal voeren. Met een dergelijk onderwerp is het moeilijk om concrete uitspraken te doen, maar klinische ervaring heeft aangetoond dat met name de volgende criteria wijzen op een verhoogd risico op zelfmoord: In de psychiatrie wordt het tegenwoordig als fundamenteel verkeerd beschouwd om de kwestie van suïcidale gedachten niet aan te pakken om vermijd "de patiënt ideeën te geven".

• Mannelijk geslacht
• Voormalige zelfmoordpogingen
• Depressie gedurende een lange periode
• Schoolleven
• Een fundamentele agressieve persoonlijkheid

In ongeveer de helft van alle gevallen van zelfmoord kan depressie worden geïdentificeerd als de trigger voor zelfmoord, en een veel groter aantal niet-gemelde gevallen wordt vermoed. 10-15% van alle patiënten met een ernstige depressie maken een einde aan hun leven, veel meer hebben een zelfmoordpoging overleefd of worstelen op zijn minst met zelfmoordgedachten. Dit maakt depressie tot een potentieel dodelijke ziekte en de onmiddellijke noodzaak tot actie wordt duidelijk.

Ook om deze reden zal de eerste behandeling eerder dempende dan stimulerende medicatie gebruiken om suïcidale handelingen te voorkomen. Lichamelijke symptomen (zogenaamde somatische of vegetatieve symptomen) komen voor bij verschillende psychische aandoeningen. Ze komen echter heel vaak voor, vooral bij depressies.

Vaak houden de symptomen die bij depressie optreden direct verband met vooraf bekende problemen. Pijn staat vaak in de voorhoede van de lichamelijke symptomen. Deze hebben vooral invloed op de hoofd, buik en spieren.

Voorts constipatie kan optreden, wat een zeer centraal probleem kan worden, vooral voor oudere mensen. Jongere mensen ervaren bijna altijd een totaal verlies van seksuele drift en ook een feitelijke functionele stoornis van de geslachtsorganen. Een ander veel voorkomend punt is duizeligheid, die bij alle leeftijdsgroepen en op elk moment van de dag kan voorkomen. Hart klachten zijn van bijzonder belang. Een mogelijke, onschadelijke zogenaamde "hart- struikelen ”kan als zeer dramatisch worden beschouwd in de context van een hypochonder krankzinnigheid, aangezien het de zekerheid van een naderende dood zou kunnen aankondigen.