Stretching

Synoniem

Spierrekken, strekken, autostretchen, strekken Spierstrekken is een vast, onmisbaar onderdeel van training en therapie in zowel competitieve en populaire sporten als in fysiotherapie. Het belang en de noodzaak van stretchen is afhankelijk van de beoefende sport of de bestaande klachten. Bewegingswetenschappers en fysiotherapeuten bespreken de implementatie en effecten van verschillende strektechnieken zeer controversieel, studieresultaten zijn moeilijk te vergelijken vanwege verschillende experimentele parameters.

Ondanks alle wetenschappelijke studies, zowel in de praktijk als door sporters en patiënten, wordt het strekken gewetensvol en met overtuiging van de positieve effecten uitgevoerd. De gekozen "stretching-modus" komt overeen met de huidige "wijsheden" die momenteel circuleren op het sportveld. Fysiotherapeuten en trainers zijn de meest voorkomende contactpersonen voor vragen over rekoefeningen.

Hoe wordt mobiliteit gedefinieerd?

Mobiliteit in motorische zin betekent het vermogen om gewrichtsbewegingen uit te voeren met of zonder ondersteunende externe invloed met een zo groot mogelijk trillingsbereik (amplitude) dat de gewrichtssystemen, spieren en bindweefsel toestaan. De bewegingsradius hangt voornamelijk af van de anatomische gewrichtsstructuur en de elasticiteit van de spieren. Spierrekbaarheid is het vermogen om een ​​spier (afstand tussen spieroorsprong en insertie) of een spiergroep tot een bepaald eindpunt te verlengen.

Actieve mobiliteit is de mate van beweging die de atleet alleen kan bereiken door zijn eigen spierkracht te gebruiken. Passieve mobiliteit is de mate van beweging die de atleet kan bereiken door zijn / haar eigen lichaamsgewicht of externe kracht te gebruiken. Foto-ischias passief met assistent "Normale mobiliteit" is gebaseerd op de gedefinieerde standaardwaarden voor het gemiddelde bewegingsbereik van elk gewricht.

De neutraal-0-methode wordt gebruikt om de mate van beweging van een gewricht in graden rond een specifieke bewegingsas te bepalen. Mobiliteit is voornamelijk afhankelijk van genetische factoren in het bijzonder: Secundaire mobiliteit wordt bepaald door: Vrouwen zijn doorgaans mobieler dan mannen vanwege hogere oestrogeenspiegels en lagere spierspanning. Kinderen of adolescenten met een aangeboren beperkte mobiliteit mogen geen sport kiezen (ballet, gymnastiekapparatuur) die te hoge eisen stelt aan mobiliteit.

Falen en frustratie zouden het directe gevolg zijn van zo'n verkeerde beslissing en uiteindelijk vaak resulteren in een weigering om deel te nemen. Het blijft belangrijk dat vooral kinderen met beperkte mobiliteit worden aangemoedigd om deel te nemen aan sporten (bv. Balsporten) die ze leuk vinden. Dit stimuleert hen om hun mobiliteit te behouden of te verbeteren door te rekken als onderdeel van hun training.

Mobiliteit moet worden beschouwd als een functionele eenheid, samen met andere motorische vaardigheden zoals kracht, coördinatie, uithoudingsvermogen. Aangeboren of verworven structurele bewegingsbeperkingen het gevolg zijn van verlamming, spasticiteit of misvormingen, verwondingen of immobilisatie en terugkerende eenzijdige belasting. Structurele bewegingsbeperkingen worden gekenmerkt door gewrichtsvervorming, littekenweefsel, spieren en gezamenlijke capsule krimp.

De afwezigheid van fysiologische spieractie zoals samentrekken of strekken leidt tot veranderingen in de bindweefsel delen van de spier en het verlies van spiervezels en de daarmee gepaard gaande spierverkorting. In vergevorderde stadia kunnen structurele bewegingsbeperkingen worden beïnvloed door rekoefeningen alleen met moeite of helemaal niet. Verworven functionele bewegingsbeperkingen worden veroorzaakt door posturale misvormingen, bijv. Tijdens zittend werk, immobiliteit na verwondingen, gips behandeling, operatie of door rust na ziekte, bedlegerigheid, rug pijn, Depressie of leeftijdsgebonden artrose.

(Ontspanning is meestal gecontra-indiceerd in geval van rug pijn en Depressie!) Skeletspieren hebben tonische = vasthoudende en fasische = bewegende functies. De verhoudingen van tonische en fasische spiervezels in een spier zijn niet in elke spier hetzelfde en bij elke persoon heeft elke spier tonische en fasische functies in een verschillende verdeling.

De optimale samenwerking van alle gewrichtsdragende spieren bepaalt een evenwichtige en economische gewrichtsfunctie. Vanwege pijn en immobilisatie, vooral de tonische spieren, die onze rechtopstaande houding tegen de zwaartekracht gedurende lange tijd met minder kracht in houden, hebben de neiging om korter te worden. Overwegend fasische spiervezels hebben de neiging om te verzwakken.

Functioneel verworven bewegingsbeperkingen worden gekenmerkt door reflecterende spierverkorting en verlies van elasticiteit van de bindweefsel en kan gemakkelijk worden beïnvloed door rekoefeningen. Fysiotherapeuten zijn in staat om structurele of functionele spierverkorting te onderscheiden op basis van hun onderzoeksmogelijkheden. Hypermobiliteit: Overmatige mobiliteit Sportspecifieke mobiliteit: alleen door pathologische (pathologische) hypermobiliteit is een persoon in staat om extreme sporten zoals wedstrijdgymnastiek, ritmische gymnastiek, ballet, acrobatiek… perfect uit te voeren, waarvoor maximale mobiliteit een onmisbare voorwaarde is.

Atleten compenseren hypermobiliteit met een goede spierkracht en coördinatie. Helaas is bovengemiddelde mobiliteit niet hetzelfde als goede orthopedie volksgezondheid, in feite is het tegenovergestelde vaak waar. Overmobiele (hypermobiele) mensen hebben vaak het probleem van gewrichtsinstabiliteit.

De gevolgen kunnen een verhoogde neiging tot letsel zijn (bijv ontwrichte schouder joint), of pijn in de rug als gevolg van terugkerende werveldisfunctie. (- links) hypomobiliteit: beperkte mobiliteit Ook ondergemiddelde mobiliteit (hypomobiel) heeft volksgezondheid gevolgen. Bijvoorbeeld beperkte beweging in de heup gewricht met compenserende "overmatige beweging" in de lumbale wervelkolom kan resulteren in gevolgschade aan het ligamenteuze apparaat of de tussenwervelschijven.

Beperkte extensie van de thoracale wervelkolom kan leiden tot een beperking van schouderlift of ingekort been buigspieren kunnen leiden tot pijn in de rug in de lumbale regio. Hyper- of hypomobiliteit verwijst niet noodzakelijkerwijs naar het hele lichaam, maar individuele spier- of spiergroepen en bijbehorende gewrichts- of gewrichtssecties kunnen ook worden beïnvloed. - de conditie van het gewricht

  • De elasticiteit van spieren
  • pezen
  • Afdichting & Tape
  • Capsule en
  • Van spierkracht. - dagelijkse beweging en belasting
  • Beoefende sport of 'sportmoffel'
  • Temperatuur zone(s)
  • Tijd van de dag
  • Geslacht
  • Leeftijd
  • Onbeweeglijkheid en
  • Pijn