amandelontsteking

tonsillitis; Angina tonsillaris Tonillitis is een ontsteking van de palatinale amandelen (amandelen). Het is veroorzaakt door virussen or bacteriën. In de meeste gevallen is het de ziekteverwekker "Streptococcus type A".

Dit wordt voornamelijk tijdens het koude seizoen overgedragen door druppel infectie. De getroffen persoon lijdt aan keelpijn, koorts en een algemeen gevoel van ziekte. De palatinale amandelen zijn gezwollen en rood gekleurd.

Als etterende coatings op de amandelen herkenbaar zijn, moet een antibioticum worden voorgeschreven. Het belangrijkste differentiële diagnose is de klier van Pfeiffer koorts. Een chronische tonsillitis kan een complicatie zijn.

In zeldzame gevallen kan de etterende tonsillitis leiden tot de ontwikkeling van reumatisch koorts. Deze fasen kunnen echter ook in elkaar overvloeien.

• Angina catarrhalis: het palatinale amandelen zijn alleen rood en gezwollen.

  Er zijn nog geen coatings op.

• Angina follicularis: het zogenaamde stippelen op de amandelen treedt op. Dit zijn kleine witachtige afzettingen.
• Angina lacunaris: de plaques worden groter en versmelten tot tweedimensionale afzettingen.

De ziekteverwekkers die tonsillitis veroorzaken zijn virussen aan de ene kant en bacteriën op de andere. Kinderen hebben vaker last van virussen, volwassenen zijn vatbaarder voor bacteriële tonsillitis.

De meest voorkomende kiem is de bacterie Streptococcus type A. Deze bacterie is rond en staat het liefst in ketens, vandaar de naam “Streptos - kronkelend, kettingachtig gerangschikt” en “Kokkos - Kern”. Er zijn echter een aantal andere bacteriën kan ook worden overwogen, bijv stafylokokkenhaemophilus influenzae of pneumokokken.

Kinderen worden significant vaker getroffen door acute tonsillitis dan volwassenen, als hun immuunsysteem is nog in ontwikkeling. Kinderen kunnen inderdaad meerdere keren per jaar een tonsillitis krijgen. Deze ziekteverwekkende kiemen zijn al te vinden in de normale flora van de mond en keel.

Indien de immuunsysteem wordt verzwakt, bijvoorbeeld door stress, verkoudheid, virusbesmetting en verkoudheid kiemen kan zich vermenigvuldigen de keel en leiden tot de ontwikkeling van tonsillitis. Aan de andere kant is een zieke persoon besmettelijk omdat er massa's bacteriën in zijn speeksel, die worden verspreid in de vorm van kleine druppeltjes tijdens het spreken of hoesten. Dit is het principe van druppel infectie.

De patiënt is zonder behandeling twee tot drie weken besmettelijk, wat sterk kan variëren afhankelijk van de ziekteverwekker. Met een effectief antibioticum is men in het geval van bacteriële tonsillitis na één of twee dagen niet meer besmettelijk. Meestal wordt tonsillitis veroorzaakt door de bolvormige bacterie Streptococcus van groep A.

Deze bacteriën worden overgedragen via een zogenaamd druppel infectie. Dit betekent dat de bacteriën die worden aangetroffen in speeksel en slijmafscheiding, kan door hoesten of niezen op andere mensen worden overgedragen. Daarnaast kunnen de bacteriën zich eerst op de huid nestelen en later, eventueel door eigen handen, in contact komen met slijmvliezen, wat kan leiden tot een infectie, zoals bijvoorbeeld bij een handdruk het geval is.

Situaties waarin veel mensen zich in besloten ruimtes bevinden, zoals bussen of klaslokalen, vormen een groot risico op infectie met dit type overdracht en moeten strikt worden vermeden als tonsillitis bekend is. Om dezelfde reden moet ook een strikte handhygiëne in acht worden genomen. Afhankelijk van de ziekteverwekker kan tonsillitis gedurende verschillende tijdsperioden besmettelijk zijn.

In het geval van een streptokokkeninfectie van type A wordt het grootste aantal ziekteverwekkers binnen 24 uur na aanvang van de antibioticatherapie gedood en is de getroffen persoon niet langer besmettelijk voor anderen. Er is echter nog steeds een bepaalde bacteriepopulatie aanwezig, dus het antibioticum moet in ieder geval worden stopgezet om bacteriële resistentie en andere complicaties te voorkomen. Zonder antibiotische therapie is infectie mogelijk tot drie weken na het begin van de infectie.

De incubatietijd, dat wil zeggen de tijd waarin geen typische symptomen van tonsillitis optreden, maar infectie met de bacterie is al opgetreden, is ongeveer twee tot vier dagen in het geval van tonsillitis. Gedurende deze periode, ondanks de afwezigheid van symptomen, is men al besmettelijk, aangezien de bacteriën al in de speekselAls er een vermoeden bestaat van tonsillitis, is het belangrijk om een ​​arts te raadplegen en, als de diagnose van een bacterieel veroorzaakte tonsillitis wordt bevestigd, een therapie te starten met antibiotica, omdat op deze manier de bacteriën kunnen worden vernietigd en de tijd van infectie kan worden geminimaliseerd. Daarom is het waar dat de patiënt met amandelontsteking na ongeveer 24 uur na het starten van de therapie met een antibioticum meestal niet meer infectieus is.

Chronische tonsillitis is een speciale vorm van tonsillitis, die even waarschijnlijk besmettelijk is. In dit geval is de respons op antibacteriële therapie echter niet gegarandeerd, daarom kan infectie ook tijdens de therapie optreden. Het is belangrijk op te merken dat in het geval van een bestaande virale tonsillitis behandeling met antibiotica slaat nergens op en de periode waarin een zieke besmettelijk is, duurt langer.

Om besmetting van anderen te voorkomen, is het essentieel dat een zieke enkele instructies opvolgt. Aangezien de infectie door druppeltjes plaatsvindt, moet altijd een zakdoek of elleboog voor de mond bij niezen of hoesten. Daarnaast dienen de handen zo vaak mogelijk te worden gedesinfecteerd om besmetting van veel gebruikte oppervlakken (deurklinken, leuningen) te voorkomen.

Vermijd ook ruimtes waar grote groepen mensen zich in een kleine ruimte bevinden (bus, school, kantoor). In de context van tonsillitis zijn keelpijn de meest voorkomende symptomen. Deze kunnen matig tot ernstig zijn.

De zere keel is typisch bilateraal, maar kan ook aan één kant meer uitgesproken zijn. Vanwege de zwelling van de palatinale amandelen, een onhandige toespraak komt vaker voor. De getroffen persoon kan spreken inspannend vinden.

De ontsteking in de keel gebied leidt naar pijn en dus tot moeilijk slikken, aangezien het voedsel precies door de ontstoken gebieden moet gaan. Hoe steviger en droger het eten is, hoe uitgesprokener de slikproblemen zijn. Dit leidt tot verhoogde speekselvloed, die minder gemakkelijk te slikken is vanwege de slikproblemen.

Bovendien, de nek weefselvocht knooppunten zwellen op, vooral die in de kaakhoek. Dit kan een nieuw optredende pijnlijke zwelling in de nek gebied, dat kan worden gepalpeerd door de getroffen persoon en de arts. De symptomen duren doorgaans drie tot zeven dagen, afhankelijk van de ziekteverwekker en die van de patiënt immuunsysteem.

De typische tekenen van tonsillitis zijn voornamelijk de lokale symptomen van de keel: vaak, ernstig rood gekleurd en opgezwollen amandelen zijn zichtbaar in de mond gebied, wat kan leiden tot slikproblemen (vanwege de pijn) en in sommige gevallen zelfs ademhaling moeilijkheden (vanwege de vernauwing van de overgang van de mond naar de keel Oppervlakte). tevens de opgezwollen amandelen leiden meestal tot een sprakeloze mond als verder teken. Er kunnen ook merkbare etteringen op de amandelen zijn, meestal in de vorm van vlekken of zelfs grotere oppervlaktebekledingen, en geïsoleerde mucosale defecten.

De optisch veranderde amandelen kunnen ook gepaard gaan met gezwollen, drukpijnlijke verschuivingen weefselvocht knooppunten in het nek en onderkaak gebied en een slechte adem, die wordt veroorzaakt door de meestal bacteriële kolonisatie van de amandelen. Verder kunnen mogelijk parallel optredende algemene symptomen zijn koorts, hoofdpijn en pijnlijke ledematen, vermoeidheid en vermoeidheid. Een opeenstapeling van pus op de amandelen als onderdeel van tonsillitis treedt altijd op als er bacteriën bij betrokken zijn.

Pus is een opeenhoping van verloren weefsel en afweercellen (leukocyten) die zijn gemigreerd naar het ontstoken gebied dat is geïnfecteerd door bacteriën en is daarom een ​​teken van een lopend bacteriële afweerreactie. Bij een eenvoudige tonsillitis in de vroege stadia (angina catarrhalis) zijn de amandelen alleen gezwollen en rood gekleurd. Bij angina follicularis, een vlekkerig geelachtig wit pus is te zien in de groeven van de amandelen. In het geval van de zogenaamde lacunaire pijn kunnen zelfs grotere pusvlekken worden opgemerkt. Als de coatings echter zo groot zijn dat ze het geheel bedekken amandelen of zelfs verder reiken dan de amandelen en in kleur verschillen van de klassieke puskleur, verschillende differentiële diagnoses moeten worden overwogen, waarvoor onmiddellijke, meestal speciale therapie-initiatie vereist is (bijv. difterie, angina placenti, angina agranulocytotica, Pfeiffer-klierkoorts / monononucleosis)