Definitie
Pus (Latijn "pus") is in de eerste plaats de opeenhoping van dode granulocyten, een soort wit bloed cel (leukocyt) en weefselvloeistof. Kortom, pus is dus niets meer dan een mengsel van cellen van het eigen lichaam, bacteriën en eiwitten. Pus is iets natuurlijks dat het lichaam produceert als reactie op een immuunrespons of infectie.
Pus-typen en symptomen
Lokalisatie van de pus is ook belangrijk voor de vorming van de term. Pus kan zich eerst in het hele lichaam ontwikkelen. Pus kan sterk variëren in aard en consistentie, van heel dun tot stroperig: de kleur van de pus geeft informatie over het type ziekteverwekker dat bij een infectie betrokken zou kunnen zijn.
De geur van de pus is ook een belangrijk criterium bij diagnostiek. Pus hoeft niet altijd iets pathologisch te zijn. Tijdens de puberteit, bijvoorbeeld puistjes ontwikkelen zich vaak op de huid.
Vooral bij jonge mannen is dit een normale reactie op een hormonale verandering in het lichaam. Omdat pus zich in relatief korte tijd sterk kan verspreiden, kan het getroffen gebied worden samengedrukt en pijn kan gebeuren. Anders moeten ook de gebruikelijke tekenen van ontsteking worden waargenomen.
Naast pijn, er is ook roodheid en zwelling. Een stijging van de temperatuur richting koorts in het geval van een grotere, etterende infectie is ook heel goed mogelijk.
- Abces: ingekapseld, op zichzelf staand centrum van pus.
- Empyeem: pus erin lichaamsopeningen.
- kookt: ontsteking van de haar wortel.
- Phlegmon: pus in de bindweefsel, zoals vaak het geval is bij weefselspleten.
- Panaritium: Purulente ontsteking in de vingers.
- Gele pus wordt gevonden in een stafylokokken infectie.
- Blauwgroene pus verschijnt bij een infectie met pseudomonaden.
- Roze pus door bijmenging van bloed.
Verwijdering van pus
Over het algemeen kan worden gezegd dat chirurgische ingrepen de meest effectieve maatregel zijn om pushaarden te verwijderen of te verlichten. Afhankelijk van de lokalisatie van de pus wordt geprobeerd de pusplaats te openen en door te spoelen of de pusvloeistof af te voeren. Dus zowel het openen als het uitknijpen thuis van ‘pus puistjes”Gaat gepaard met het risico van een hersenen-ader trombose wanneer aders zijn verbonden met deze besmettelijke focus.
De administratie van antibiotica wordt vaak vermeden omdat het antibioticum niet kan doordringen tot de pusplek. In het geval van abcessen of kookt die oppervlakkig gezien kunnen worden, beginnen de getroffenen gewoonlijk de ophoping van pus zelf te bestrijden door te proberen prik het. Dit brengt echter allerlei risico's met zich mee.
Enerzijds is de open ruimte enorm vatbaar voor verdere ziekteverwekkers en kiemen en, vooral als de hygiëne niet toereikend is, kan verdere ontsteking optreden. Aan de andere kant kunnen de ziekteverwekkers door de druk van de opdruk doordringen in dieper weefsel of, in het ergste geval, in de bloedbaan en leiden tot bloed vergiftiging. Als bijvoorbeeld een abces wordt uitgedrukt op het gezicht, dit kan leiden tot hersenvliesontsteking.
De doorbloeding van het gezicht en hersenen zijn verbonden door kleine aderen. Dit is de reden waarom de puspathogenen in het meningeale weefsel kunnen binnendringen en daar een ontsteking kunnen veroorzaken. De bacteriën kan ook via de bloedbaan alle organen van het lichaam bereiken en in het ergste geval leiden tot het falen van meerdere organen in de context van sepsis. Daarom moeten grotere ophopingen van pus altijd door een arts worden onderzocht en niet alleen worden behandeld.
