Necrotische afbraakprocessen van menselijke botstof die niet aan een infectie maar aan een vasculair infarct kunnen worden toegeschreven, worden genoemd aseptische botnecrose Afhankelijk van de locatie en vorm van aseptische botnecrosekunnen beide geslachten met verschillende frequentie worden beïnvloed.
Wat is aseptische botnecrose?
De term aseptische botnecrose omvat necrotiserende ziekten van het botstelsel die, bij afwezigheid van infectie (aseptisch), kunnen worden toegeschreven aan een tekort aan bloed toevoer (ischemie) naar de aangetaste botgebieden. De afsluiting van het bevoorradingsvat (vasculair infarct) veroorzaakt een tekort in de toevoer van zuurstof, voedingsstoffen en mineralen aan het aangetaste bot, waardoor er een geleidelijke afbraak is tot een mogelijk functioneel falen van het botgebied. In principe allemaal botten van het menselijk skelet kan aan één of beide zijden worden aangetast door aseptisch bot necrose Kenmerkend, aseptisch bot necrose manifesteert zich door abrupt of achtereenvolgens toe te nemen pijn in het gebied van het necrotiserende botsegment, dat onder intensiveert spanning en kan uitstralen naar aangrenzende skeletsegmenten. Bovendien is bewegingsbeperking van het getroffen gebied, vooral later in de loop van de ziekte, mogelijk met aseptisch bot necrose.
Oorzaken
Aseptische botnecrose is meestal het gevolg van afsluiting van de bloed bloedvat dat het necrotische botgebied voedt. De exacte etiologie hiervoor afsluiting is niet duidelijk vastgesteld. Constitutionele factoren, recidiverend of iteratief (repetitief) microtrauma, en lokaal beperkt circulatiestoornissen worden in deze context besproken. Bovendien kunnen therapieën met hogedosis en systemisch toegepast immunosuppressiva (inclusief sirolimus, glucocorticoïden) Of bisfosfonaten (uitsluitend bij aseptische botnecrose met betrokkenheid van de onderkaak), radiotherapeutische en chemotherapeutische therapieën (vooral bij lymfoom, leukemie), hoge druk of activiteiten in perslucht (duiken of persluchtomgevingen zoals mijnbouw of tunnelbouw), chronisch nicotine en / of alcohol misbruik, sikkelcel bloedarmoede, Ziekte van Gaucher, HbSC-ziekte, endocriene aandoeningen, hyperlipidemie, stofwisselingsziekten (suikerziekte mellitus), vasculaire en bloed stollingsstoornissen, en de systemische vorm van lupus erythematosus (SLE) zoals geïdentificeerd risicofactoren voor aseptische botnecrose, hoewel het exacte oorzakelijk verband niet in alle gevallen bekend is.
Symptomen, klachten en tekenen
Aseptische botnecrose vertoont een verraderlijk ziekteverloop, wat betekent dat de symptomen zich aanvankelijk bijna onopgemerkt manifesteren, maar daarna meer uitgesproken worden. Door de beschadiging en afbraak van het bot en vaak ook van het omringende weefsel ontstaat er ongemak in het direct aangetaste gebied. De patiënt ervaart een steeds ernstiger pijn, die meestal wordt omschreven als saai en aanhoudend. Wel steken pijn kan ook voorkomen onder spanning in de getroffen regio. Als het omliggende weefsel ook wordt aangetast, voelt het gevoelloos aan en kan het pijn doen. Beschadigde spieren verliezen hun sterkte en weerstand. Het hele aangedane gebied voelt gevoelloos aan en kan niet meer worden belast. In het gevorderde stadium van de ziekte treden meestal fracturen op in de botten Deze zijn erg pijnlijk en treden meestal plotseling op onder belasting. Het botmateriaal verliest zijn stabiliteit. Verpulverde en spiraalvormige breuken worden ook zeer vaak gediagnosticeerd. In tegenstelling tot gezond bot, dat meestal breekt als gevolg van een gebeurtenis, is bot dat is aangetast door botnecrose inherent onstabiel en breekt het in veel stukken of vezels. Botnecrose kan niet betrouwbaar door de patiënt zelf worden vastgesteld, maar wordt meestal vastgesteld tijdens een medisch onderzoek of wanneer een breuk heeft al plaatsgevonden. Indien onbehandeld, kan het leiden naar bloed vergiftiging en dood.
Diagnose en verloop
In aanvulling op een fysiek onderzoekleveren functionele tests van de aangetaste bot- en gewrichtssecties het eerste bewijs van aseptische botnecrose. Diagnostische beeldvormende technieken zoals röntgenstraal of echografie maakt het mogelijk conclusies te trekken over mogelijke pathologische botveranderingen zoals botombouw of botafbraak (vooral in het latere verloop van de ziekte). Vroege karakteristieke remodelleringsactiviteiten van de aangetaste botsegmenten evenals de expressie en vorm van de botnecrose kunnen nauwkeurig worden bepaald in de loop van MRI or computertomografie. Aangaande met differentiële diagnoseaseptische botnecrose moet worden onderscheiden van septische necrose, tumoren en neoplasma's van het bot- en skeletstelsel en van botcysten, osteomyelitis (ontsteking van de beenmerg) of osteitis (ontsteking van het bot). Het beloop en de prognose van aseptische botnecrose zijn afhankelijk van de ernst en omvang van het botvasculaire infarct en de resulterende schade aan het aangetaste gewricht of botsegment en het tijdstip van diagnose of aanvang van therapie In sommige gevallen kan spontane genezing van aseptische botnecrose worden waargenomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
In het geval van een plotseling begin van bot pijn en bewegingsbeperking, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Medische diagnose kan dan bepalen of aseptische botnecrose aanwezig is. Als het een andere ziekte is van de botten of het bewegingsapparaat, zal de arts de betrokkene doorverwijzen naar de juiste specialist. Als aseptische botnecrose inderdaad aanwezig is, chirurgisch maatregelen moet meestal onmiddellijk worden gestart. Mensen die risico lopen op botnecrose, zijn voornamelijk degenen die lijden aan sikkelcelziekte bloedarmoede, De ziekte van Gaucher, metabole stoornissen, vasculaire en bloedstolling aandoeningen of HbSC-ziekte. Patiënten ondergaan chemotherapie of straling therapie hebben ook een grotere kans op het ontwikkelen van aseptische botnecrose. Deze hoogrisicogroepen moeten een arts raadplegen als ze ongebruikelijke symptomen ervaren en de oorzaak is opgehelderd. Als onderdeel van een chirurgische behandeling krijgt de patiënt vaak een kunstmatige heupprothese of een botchiptransplantatie. Mochten er klachten optreden tijdens de nazorg, dan dient dit direct gemeld te worden bij de verantwoordelijke arts. Er kan een ontsteking of het lichaam kan de heupprothese afwijzen. In elk geval moet bij aseptische botnecrose de arts regelmatig worden geraadpleegd om complicaties te voorkomen.
Complicaties
Over het algemeen houdt aseptische botnecrose het uiteenvallen van een of meer botten in het lichaam in. Het symptoom is niet het gevolg van een infectie, maar treedt op als gevolg van een vaatinfarct. Hierdoor wordt de botstructuur en het omliggende weefsel niet meer van voldoende bloed voorzien. Als gevolg hiervan wordt de botstructuur vernietigd. Aseptische botnecrose treft mannen en vrouwen in gelijke mate. Er zijn echter risicogroepen. Deze omvatten patiënten met stofwisselingsziekten, sikkelcel bloedarmoede, duikers, bergboeren en alcoholisten, evenals degenen die immunosuppressieve geneesmiddelen of straling ondergaan of chemotherapie Als de eerste tekenen van bot pijn, die zowel in rust als bij inspanning voorkomen, worden genegeerd, het symptoom verergert. Complicaties zijn onder meer beperkte mobiliteit, chronische constante pijn, snel spierverlies in het aangetaste bot en functieverlies in de arm of been als de schouder of heup is aangetast. In sommige gevallen kan het getroffen gebied zo pijnlijk zijn dat het aangrenzende skeletsegmenten aantast. Beeldvormende technieken worden gebruikt om het symptoom te identificeren. Omdat elke ischemie van het bot anders verloopt, therapeutisch maatregelen variëren. Over het algemeen kan aseptische botnecrose met succes worden behandeld als het vroeg wordt herkend. In bijzonder acute gevallen, medicijnen en bestraling of chemotherapie worden gebruikt. Als botten of gewrichten volledig worden vernietigd, worden chirurgische ingrepen voor kunstmatige vervanging noodzakelijk. De laatste methoden kunnen complicaties veroorzaken voor de getroffen persoon in termen van tolerantie.
Behandeling en therapie
Bij aseptische botnecrose, therapeutisch maatregelen correleren sterk met het stadium en de omvang van de ziekte en het algemeen volksgezondheid van de specifieke getroffen persoon. Bij milde vormen is de behandeling gericht op mechanische ontlasting van het necrotische botsegment door onderarm steunen of orthesen, immobilisatie, en fysiotherapie met mogelijke tractiebehandeling. Bij het begin van de ziekte, hyperbare oxygenatie (zuurstof therapie) kunnen gelijktijdig of monotherapeutisch worden gebruikt, waarvan is aangetoond dat het bijzonder effectief is bij pijnlijke aandoeningen beenmerg oedeem. bij meer uitgesproken vormen van aseptische botnecrose, chirurgische maatregelen zoals femorale hoofd hulpboringen (Pridie-boren), decompressie van medullaire holtes, herpositionering van osteotomieën zoals varisatieosteotomie in Ziekte van Perthes (femurkopnecrose), En transplantatie met botchips zijn meestal aangegeven. Bijvoorbeeld bij pridie-boren, het defecte kraakbeen sectie is geboord om toe te staan bloedvat ontspruiten en om de weefselregeneratie dienovereenkomstig te stimuleren. Medullaire decompressie of kerndecompressie (voor femorale of femurkopnecrose) is gericht op het verminderen van de intraossale (in het bot) druk en het vertragen van de voortgang van necrotiserende processen. Bij omkeerchirurgie met ponscilinder worden de necrotische gebieden extra verwijderd en wordt autoloog poreus bot (sponsachtig bot trabeculair systeem) geïntroduceerd, terwijl intertrochantere herpositionering van osteotomie de necrotische focus uit de hoofdbelastingszone roteert, de intraossale druk minimaliseert en de vascularisatie stimuleert (vorming van klein bloed schepen Als geavanceerde botvernietiging kan worden gedetecteerd, is endoprothetica (kunstmatige gewrichtsvervanging) meestal geïndiceerd om aseptische botnecrose te behandelen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van aseptische botnecrose hangt af van het bestaande vasculaire botinfarct. De ernst en invloed ervan op de toevoer naar de botten en de gewrichten bepalend voor het uitzicht op herstel. Zonder medische behandeling lijdt de patiënt aan pijn en beperkte mobiliteit. Omdat er geen zelfgenezing van het organisme is, blijven de klachten ofwel abrupt ofwel continu toenemen in intensiteit. Het is uiterst onwaarschijnlijk dat de patiënt op deze manier zal genezen. Met medische behandeling van de schepenneemt de kans op een positieve prognose significant toe. Als er echter aanvullende reeds bestaande aandoeningen aanwezig zijn, nemen de kansen op genezing weer af. Bij patiënten zonder bijkomende ziekten en met een stal immuunsysteemvindt herstel plaats binnen enkele weken of maanden. Volledige symptoomvrijheid is mogelijk, maar wordt niet altijd gegeven. Correcties worden gemaakt in een chirurgische ingreep. In ernstige gevallen transplantatie of vervanging van de beschadigde gewrichten is uitgevoerd. Het genezingsproces wordt vertraagd omdat het organisme in het reine moet komen met de nieuwe omstandigheden en de patiënt een nieuwe perceptie van het lichaam leert. Na het intramurale verblijf omvat revalidatietherapie het aanleren van gerichte training en oefeningen. Hierin worden de bewegingssequenties geoptimaliseerd en aangepast aan de gewijzigde mogelijkheden.
het voorkomen
Omdat de exacte oorzaken van aseptische botnecrose nog niet duidelijk zijn vastgesteld, kan de ziekte niet worden voorkomen. Echter, chronisch alcohol misbruik bijvoorbeeld, dat als een mogelijke risicofactor wordt beschouwd, moet dienovereenkomstig worden behandeld. Bovendien kan het risico van door bestralingstherapie geïnduceerde aseptische botnecrose (osteoradionecrose) worden verminderd door profylactische administratie van ontstekingsremmend drugs.
Follow-up
Patiënten moeten in het kader van hun nazorg regelmatig een orthopedisch chirurg raadplegen. De arts voert verschillende routineonderzoeken uit, zoals een ultrageluid scan, en mogelijk andere discussies hebben om een beoordeling van het voorwaarde Deze regelmatige voortgangscontroles zullen bepalen of de necrose is afgenomen of zich heeft verspreid. Op basis hiervan worden vervolgens verdere maatregelen geïnitieerd waardoor het genezingsproces verder wordt geoptimaliseerd. Aseptische botnecrose vordert progressief en vereist daarom langdurige follow-up. In eerste instantie moeten patiënten hun arts elke maand of elke twee weken zien. Als de progressie positief is, kunnen de intervallen worden verlengd. Patiënten moeten echter ten minste elke vier tot zes maanden hun arts raadplegen, ongeacht de progressie van eerdere aseptische botnecrose. Als er complicaties zijn geconstateerd, is verder onderzoek in ieder geval nodig. Nazorg omvat ook een evaluatie van mobiliteit. Een fysiotherapeut onderzoekt de patiënt en geeft indien nodig tips voor verdere behandeling. De details van de vereiste vervolgmaatregelen zijn altijd afhankelijk van het individuele beloop van de ziekte. Patiënten dienen tijdens de behandeling contact op te nemen met de arts om de volgende stappen te bespreken.
Wat u zelf kunt doen
Naast medische therapie kunnen patiënten met aseptische botnecrose de ziekte en het welzijn zelf helpen verbeteren. Therapiebevorderende maatregelen omvatten het observeren van rusttijden en het vermijden van spanning Mechanische ontlasting door orthesen of krukken kan nuttig zijn, evenals het vermijden van medicijnen die cortisone De behandelende arts stelt het ideale medicijn samen. Fysiotherapie en massage helpen bij het behouden en verbeteren van gewrichtsmobiliteit. Fysiotherapie kan ook oefeningen geven en acupressuur handgrepen, die vervolgens thuis kunnen worden gebruikt. Het is raadzaam om medische therapie te ondersteunen met matige lichaamsbeweging. De bloedstroom moet voorzichtig worden verhoogd. Yoga en matige lichaamsbeweging zoals fietsen op een fietsergometer, zwemmen of lopen zijn goed supplementen Lichaamsbeweging heeft een positief effect op zowel de gemoedstoestand als op de stofwisseling en circulatie. Een gebalanceerd dieet maakt ook deel uit van de therapie voor aseptische botnecrose. De focus ligt hier op het beheersen of verminderen van bloedlipideniveaus en -gewicht. De Middellandse Zee dieet is ideaal, met een hoog gehalte aan omega-3 vetzuren, weinig rood vlees en veel vis. Verse groenten en fruit mogen niet ontbreken. Vermijden alcohol en nicotineaan de andere kant bevordert het het succes van de therapie. Hetzelfde geldt voorGrensverkeer en vroegtijdig overleg met een arts als de symptomen optreden of verergeren.
