Administratie

Definitie en eigenschappen

De toediening of toepassing van een medicijn verwijst naar het gebruik ervan op het lichaam. De doseringsvormen (medicijnvormen) die voor dit doel worden gebruikt, bestaan ​​uit de actieve ingrediënten en excipiënten. Deze omvatten bijvoorbeeld tablets, capsules, solutions, stropen, injecties, crèmes, zalven, oogdruppels, oordruppelsen zetpillen. Drugs kan vloeibaar, halfvast, vast en gasvormig zijn. Ze worden beheerd via verschillende toepassingsmethoden, waarvoor gedefinieerde technische termen zijn vastgesteld:

Bij topicale toepassing wordt het actieve ingrediënt lokaal toegediend, bijvoorbeeld met een crème of oogdruppels. Dit in tegenstelling tot systemische toediening, waarbij het hele organisme wordt blootgesteld aan het medicijn. Dus bijvoorbeeld wanneer een tablet wordt ingenomen of geïnjecteerd in een ader. In het algemeen wordt topische toediening beter verdragen en minder bijwerkingen zijn te verwachten. Een medicijn dat lokaal wordt toegepast, kan onder bepaalde omstandigheden ook systemische effecten en bijwerkingen ontwikkelen. Bijvoorbeeld de migraine drug sumatriptan wordt ook toegediend in de vorm van een neusspray. Het komt snel in de bloedbaan via de neusslijmvlies. De doseringsvormen verschillen in de begin van de actie vanwege de verschillende tarieven van absorptie. Terwijl het medicijn wordt verspreid in de circulatie binnen enkele minuten met een injectie duurt de perorale route ongeveer 30 minuten tot 2 uur om het maximale plasma te bereiken concentratie.