Introductie
Mensen hebben er meer dan 200 botten, die op zichzelf erg stabiel zijn. Daarom treden botbreuken alleen op bij zeer zware belasting. Hoe ouder de persoon is, hoe onstabiel de botten worden en daarom komen fracturen vaker voor, vooral onder de oudere generatie.
Het bot bestaat uit collageen vezels, calcium en veel verschillende stoffen. De belangrijkste delen van het bot bestaan uit elastische, minerale en bindweefsel. Het bot is niet, zoals men zou denken, helemaal stijf, maar wel elastisch en licht rekbaar.
Indien de botten waren alleen stijf, zouden veel moeilijker zijn om de dagelijkse lasten te dragen en zouden vaker breken. Hoe ouder je wordt, hoe minder het elastiek en bindweefsel gedeelte wordt. Als gevolg hiervan worden de botten instabiel en breken ze gemakkelijker.
In jeugddeze verhoudingen zijn echter nog steeds zo hoog dat wanneer een bot breekt, er vaak "groenhoutfracturen" (zie Botbreuken bij kinderen) optreden. Dit betekent dat de botten veel meer versplinteren dan breken. Ziekten kunnen ook leiden tot veranderde stofverhoudingen en het bot gemakkelijker breken.
Bij vrouwen in de menopauze, het veranderde hormoon evenwicht leidt vaak tot osteoporose. De dichtheid van de botten neemt af en dus worden de botten zwakker en kunnen ze gemakkelijker breken. Als een bot breekt, kan het lichaam het vaak zelf repareren.
Hiervoor bevinden zich verschillende cellen in het bot. Deze cellen worden osteoblasten genoemd, die botmateriaal produceren en zo het bot weer aan elkaar kunnen laten groeien. Als de botbreuk gecompliceerd is of als het een open fractuur betreft, is vaak een operatie nodig, omdat anders het bot niet goed kan samengroeien en dit kan leiden tot een verkeerde ligging van het bot.
Sommige botten breken vaker dan andere. Dit komt doordat sommige botten zogenaamde vooraf bepaalde breekpunten hebben. De botten breken op deze punten gemakkelijker dan op andere.
Een van de meest voorkomende oorzaken is het directe of indirecte gebruik van geweld. De directe of indirecte impact van geweld omvat bijvoorbeeld auto-ongelukken of valpartijen. Botten kunnen zelfs zonder geweld breken.
Ziekten zoals: kunnen leiden tot "spontane" fracturen.
- Osteoporose,
- Osteomalacie (zie Rachitis) en
- Tumorziekten / metastasen
Er zijn veilige en onveilige tekenen van botbreuk. Onder de onzekere zijn: Onder de veilige breukborden (breukborden) is
- Roodheid
- Zwelling
- Pijn
- Beperkte mobiliteit en
- Warmte.
- Zichtbaar bot
- Verkeerde uitlijning van het bot, dit kan resulteren in het “stap-teken
- Abnormale mobiliteit en
- Crepitatie (de crepitatie beschrijft een botwrijving die optreedt wanneer een gebroken bot wordt verplaatst)
Botbreuken worden meestal vastgesteld door de arts met behulp van röntgenfoto's.
Er worden altijd twee afbeeldingen gemaakt van twee verschillende vlakken. Dit komt doordat niet alle breuken in één vlak zichtbaar zijn. Bovendien zijn niet alle botbreuken zichtbaar in de Röntgenstraal beeld. Is het bijvoorbeeld een kleine breuk in de voet, dan is dit vaak alleen te zien in de computertomograaf. Als het een breuk is waarbij spieren en zenuwen ook gewond zijn, moet vaak een MRI worden uitgevoerd, omdat verwondingen aan weke delen niet zichtbaar zijn op röntgenfoto's en niet duidelijk zichtbaar zijn op CT.
