Wat is een beugel?
Een beugel wordt gebruikt om malocclusies van tanden of kaak te behandelen. Ze worden meestal gebruikt tijdens de groeifase van het gebit, dus bij kinderen. Bij volwassenen kunnen beugels vaak alleen worden gebruikt om malocclusies te corrigeren.
Bretels zijn gemaakt van metalen zoals staal of titanium, kunststoffen of keramiek. Afhankelijk van de reden van behandeling gebruikt de tandarts vaste of losse beugels. Kinderen worden meestal behandeld met losse beugels, omdat deze zachtere vorm wordt ondersteund door de nog bestaande tandgroei. Een esthetische optie, vooral voor volwassenen, zijn de zogenaamde onzichtbare beugels. Interne componenten van de beugel achter de tanden zijn van buitenaf nauwelijks zichtbaar.
Vaste beugels
In welke gevallen vaste beugels worden gebruikt, hoe de tandarts te werk gaat en wat de voor- en nadelen zijn, leest u in de tekst Vaste beugels.
Losse bretels
Onzichtbare beugels
Invisalign en Aligner – er zijn diverse beugelmodellen die van buitenaf (bijna) onzichtbaar zijn. Meer hierover leest u in de tekst Onzichtbare beugels.
Bretels voor volwassenen
Wat kun je bereiken met een beugel voor volwassenen? Welke modellen kunnen worden overwogen? Waar moet tijdens de behandeling rekening mee worden gehouden? De antwoorden op deze vragen vindt u in de tekst Bretels – Volwassenen.
Wanneer krijg je een beugel?
De verschillende KIG
De orthodontische indicatiegroepen één en twee hebben betrekking op mildere tandafwijkingen. Om de KIG te bepalen wordt de afstand tussen de tanden gemeten, bijvoorbeeld of de bovenste snijtanden voorbij de onderste uitsteken of andersom. Hetzelfde geldt als de tanden te dicht bij elkaar of te ver uit elkaar staan en een opening vormen.
Indicatiegroepen drie, vier en vijf omvatten ontwikkelingsstoornissen in het hoofdgebied, zoals een gespleten lip en gehemelte, te veel ruimte tussen de tanden of het bijten van de ondertanden voor de boventanden (kruisbeet).
Wat doe je met beugels?
Vervolgens maakt de tandarts afdrukken van de boven- en onderkaak. Op basis hiervan worden gipsmodellen gemaakt, die dienen als sjabloon voor de beugels. Dit wordt vervolgens gemaakt in een tandtechnisch laboratorium.
Als u losse beugels krijgt, zal de arts u laten zien hoe u deze op de juiste manier inbrengt. Ook legt hij uit waar je op moet letten bij het dragen en hoe je de beugel schoonmaakt.
Als u vaste beugels nodig heeft, is voor het aanbrengen geduld nodig. Het duurt ongeveer twee uur, omdat de beugels op hun plaats worden gelijmd of gecementeerd.
Wat zijn de risico’s van een beugel?
Behandeling met orthodontische apparatuur brengt, zoals elke medische procedure, bepaalde risico's met zich mee. Complicaties treden meestal op bij vaste beugels:
- pijn veroorzaakt door de krachten die op de tanden inwerken
- ontkalkingsvlekken op de tanden
- verhoogde gevoeligheid van de tanden
- ontstekingen, gezwellen en regressies van het tandvlees
- schade aan het glazuur bij het verwijderen van vaste beugels
- verkorting van de tandwortels door de sterke druk
- terugkeer naar de oorspronkelijke positie als gevolg van tandbeweging
Tijdens de behandeling kunnen onvoorziene, ongunstige veranderingen in de tand- en kaaksituatie optreden. In deze gevallen kan een verandering in de therapie door de behandelende tandarts helpen.
