Lupus erythematosus

Definitie

(lupus = wolf, roodheid; erythematosus = blozen) Lupus erythematosus is een auto-immuunziekte uit de groep van collagenosen. Het klinische beeld van lupus erythematosus is een systemische aandoening van de huid, maar ook van het vaatstelsel bindweefsel van vele orgels. Daarnaast zijn er zogenaamde vasculitiden, ofwel ontstekingen

  • De vaten (vasa = vat, -itis = ontsteking),
  • De kleine slagaders of
  • Arteriolen (zeer kleine slagaders).

Voorval Frequentie

Ongeveer 50 van de 100000 inwoners lijden aan lupus ersthematosus. Het aantal nieuwe gevallen ligt tussen de 5 en 10 personen per 100000 inwoners per jaar. Vrouwen worden ongeveer tien keer vaker getroffen dan mannen.

Daarnaast zijn het vooral vrouwen in de vruchtbare leeftijd die ziek worden. Een zogenaamd “late onset” is ook mogelijk. In deze gevallen worden patiënten pas ziek als ze 55 jaar zijn. Nogmaals, vrouwen worden vaker getroffen, maar slechts twee keer zo vaak.

Meer details over lupus erythematosus

Collagenose is een groep ziekten die voornamelijk voorkomen in de bindweefsel - in het hele lichaam. Lupus behoort tot de groep van auto-immuunziekten. Een auto-immuunziekte wordt gekenmerkt door het feit dat het lichaam zich tegen zichzelf keert en zichzelf bestrijdt.

De erfelijke aanleg lijkt bij deze ziekten een rol te spelen, maar de exacte oorzaak is niet bekend. In principe treft lupus erythematosus het hele lichaam. Bovendien is lupus een van de systemische ziekten.

Zo'n systemische ziekte is een ziekte die een heel systeem van het organisme aantast, bijvoorbeeld het hematopoëtische systeem in leukemie. In het geval van lupus, het vasculaire systeem en zijn bindweefsel zijn aangetast. De ziekte van lupus omvat ook de afzetting van immuuncomplexen, die combinaties zijn van verschillende componenten.

Cellen die een rol spelen in het eigen afweersysteem van het lichaam verknopen met de cellen die ze willen bestrijden en vormen zo de immuuncomplexen. Deze worden door de bloed vat systeem. De immuuncomplexen kunnen in bijna alle organen van het lichaam worden afgezet en ontstekingen veroorzaken. Een ander denkbaar gevolg zou ook de functionele beperking van de respectieve organen zijn.

  • DNA (ons genetisch materiaal),
  • Complement (een afweersysteem van het lichaam) en
  • Fibrine (dient voor stolling).