Urinestenen zijn een van de welvaartsziekten waarvan de incidentie de laatste jaren is toegenomen. Ze treden op wanneer het lichaam wordt overbelast met de eliminatie van zijn gifstoffen.
Wat zijn urinestenen?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de urinewegen blaas Klik om te vergroten. Urinestenen zijn minerale afzettingen in het lichaam die zijn gecombineerd om grotere structuren te vormen. Ze komen voor in de urinewegen (urineleider, blaas en urinebuis) en in de nier De vorm en chemische samenstelling kunnen variëren. Urinestenen vormen wanneer zouten opgelost in urine precipiteren als kristallen. De meeste bestaan uit calcium oxalaten, maar stenen gemaakt van cystine, urinezuur or fosfaat zijn niet ongewoon. Als de afzettingen niet op natuurlijke wijze kunnen worden weggespoeld, kunnen ze groeien in kristallen na verloop van tijd. Deze kunnen ronde of vertakte vormen aannemen. Afhankelijk van de lokalisatie is een grootte tot enkele centimeters mogelijk voordat de eerste symptomen optreden. Ongeveer een op de 20 Duitsers lijdt in de loop van zijn of haar leven aan urinestenen, onder wie twee keer zoveel mannen als vrouwen. De getroffenen krijgen hun eerste diagnose meestal tussen hun midden twintig en zestig.
Oorzaken
Urinestenen ontstaan vaak als gevolg van stofwisselingsziekten of hormonale stoornissen die het afbreken van bepaalde stoffen bemoeilijken. Maar eigenlijk kan iedereen urinestenen krijgen. Elk gedrag dat de concentratie van zout en zuur in de urine bevordert de vorming van de kristallen. Als de dagelijkse vochtinname te laag is, worden de urinewegen niet voldoende doorgespoeld. Een ongepast dieet speelt ook een grote rol. Een teveel aan vlees en koffie oorzaken urinezuur niveaus om te stijgen. Vanwege de resulterende onbalans tussen water en de stoffen die erin worden opgelost, krijgt de urine een donkergele kleur. Wanneer dit gebeurt, zijn er zelfs bij gezonde mensen afzettingen die zich tot stenen kunnen ontwikkelen. Blaas Stenen zijn vaak het gevolg van onvoldoende lediging van de blaas, waardoor resturine achterblijft. Dit treft vooral mannen met prostaat uitbreiding en mensen die eraan lijden urethrale strictuur, paraplegie or multiple sclerose.
Symptomen, klachten en tekenen
Urinestenen veroorzaken plotselinge koliek pijn in de buik. De pijn komt meestal voor in afleveringen en kan uitstralen door de buikstreek en naar de geslachtsorganen. Daarbij ervaart de patiënt een sterke drang om te plassen en misselijkheid Er zijn vaak moeilijkheden bij het plassen en andere symptomen die duidelijk wijzen op urinestenen. Het duidelijkste teken van ziekte is rood verkleurde urine. Als er geen behandeling is, voltooi urineretentie kan optreden, aanvankelijk gemanifesteerd door ernstig pijn en toenemend misselijkheid Naarmate de ziekte voortschrijdt, breekt de urinebuis kan optreden, ook in verband met ernstige pijn, bloed in de urine en malaise. In minder ernstige gevallen is de urineleider raakt slechts beklemd in de urineleider en veroorzaakt milde drukpijn. Bij vrouwen brandend pijn treedt sneller op vanwege de kortere urineleider Normaal gesproken zijn urinestenen van buitenaf niet zichtbaar. Er kunnen echter typische symptomen van de ziekte zijn, zoals zweten en bleekheid huid Met name bij chronische klachten zijn ook externe veranderingen mogelijk, bijvoorbeeld een ziekelijke verschijning of ontsteking Als urinestenen vroegtijdig worden verwijderd, treden er geen ernstige symptomen of late effecten op.
Diagnose en verloop
Urinestenen worden meestal herkend wanneer ze in de urineleider vast komen te zitten. Als ze dat doen, veroorzaken ze plotselinge koliekachtige pijn die overal in de buikstreek en tot aan de geslachtsorganen kan worden gevoeld. Tegelijkertijd voelt de getroffen persoon zich sterk drang om te plassen en misselijkheid De pijn van ureterstenen verdwijnt even abrupt als het kwam, maar keert met onregelmatige tussenpozen terug. Krampende pijn, een toegenomen drang om te plassenen moeilijk urineren duiden op blaasstenen. Stenen met scherpe randen kunnen inwendig letsel veroorzaken terwijl ze door de urinewegen bewegen. Dit manifesteert zich in rood verkleurde urine en kan leiden tot gevaarlijke infecties. Nier stenen worden vaak bij toeval ontdekt, omdat ze meestal geen symptomen vertonen.Afhankelijk van hun chemische samenstelling kunnen de stenen ofwel op Röntgenstraal afbeeldingen of tijdens ultrageluid onderzoeken. urineonderzoek en bloed tests helpen ook bij de diagnose. Als er niets wordt gedaan, kan in slechte gevallen een zogenaamde effusiesteen worden gevormd. In dit geval wordt de gehele urinewegen "uitgestort" met afgezette mineralen
Complicaties
Urinestenen blokkeren de urine-uitlaten, wat ernstige gevolgen kan hebben. Over het algemeen veroorzaken urinestenen zeer hevige pijn die uitstraalt naar de lies. Dit kan de kwaliteit van leven van de getroffen persoon ernstig beperken. Enerzijds kan urine zich ophopen tot het punt waar het weer in de urine zit nier Als gevolg hiervan kan de nier opgezwollen (hydronefros) en ontstoken raken. De ontsteking kan zo ver gaan dat de nier faalt (nierfalen Als gevolg hiervan kan de nier niet meer presteren zoals vroeger. Er wordt minder urine uit geperst, waardoor er meer overblijft volume in het lichaam, leidend tot hoge bloeddruk Langetermijn hoge bloeddruk wel leiden naar afsluiting van de schepen als onderdeel van een atherosclerotisch proces. De toegenomen bloed volume veroorzaakt meer water om in de weefsels te worden geperst, resulterend in oedeem. Bovendien kan de nier niet meer voldoende produceren hormonen, met als resultaat vitamine D tekort en bloedarmoede (door EPO tekort). De nier ervaart ook verstoringen in elektrolyt en zuur-base evenwicht Het kan niet meer voldoende protonen uitscheiden, waardoor de pH in het bloed blijft dalen. Als gevolg, kalium hoopt zich ook op in het bloed. Is gestegen kalium concentratie bevordert de ontwikkeling van hartritmestoornissen, die gepaard kan gaan met plotselinge hartdood.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arts moet worden geraadpleegd bij ongewoon urinair gedrag, bloed in de urine of koorts Urinestenen vereisen, net als elk ander type steen, een uitgebreide medische diagnose. Grotere stenen moeten worden verpletterd met schokken Golf therapie, terwijl de ontwikkeling van kleinere stenen moet worden gecontroleerd door een arts. Bovendien hebben urinestenen altijd uitgebreide nazorg nodig. Daarom urineretentie, pijn in de nierstreek en andere klachten dient u voor te leggen aan de huisarts of uroloog. Een bezoek aan de arts is ten laatste aangewezen als de symptomen langer dan vijf dagen aanhouden of in intensiteit toenemen naarmate ze vorderen. Als de symptomen optreden samen met koorts of problemen met de bloedsomloop, is het het beste om een spoedarts te bellen. Patiënten met urineweginfecties, kinderen, zwangere vrouwen, ouderen en mensen die regelmatig consumeren alcohol or koffie behoren tot de typische risicogroepen. Hetzelfde geldt voor mensen met een aangeboren vernauwing van de urinewegen of chronische nierziekte. Deze zouden moeten praten onmiddellijk een arts raadplegen als deze een van de bovengenoemde symptomen ervaart, om ernstige complicaties te voorkomen.
Behandeling en therapie
Bij acute koliek krijgt de patiënt pijnstillers en ontstekingsremmers, evenals krampstillers. In de meeste gevallen glijden de urinestenen dan vanzelf verder en worden ze na korte tijd weer uitgescheiden. Veel drinken zonder krampstillend maatregelen helpt niet. Vanwege de pijn zijn de ingewanden van de patiënt op dit punt zo krap dat de urinewegen vernauwd raken en de stenen vast komen te zitten. Boven een bepaalde grootte kunnen urinestenen helemaal niet worden uitgescheiden. In deze gevallen kan een operatie nodig zijn. Het is ook mogelijk om de stenen mee te breken schokken golven. In dit geval worden de stenen van buitenaf gebombardeerd met energiegolven nadat ze nauwkeurig zijn gelokaliseerd, waardoor ze in kleine stukjes uiteenvallen. Ze worden geplet totdat ze kunnen worden uitgespoeld. In het geval van urinezuur stenen krijgt de patiënt medicatie die de steen chemisch oplost. Wanneer alle zachtere methoden zijn uitgeput, wordt het verpletteren gedaan met een tang of lasers. Het risico op het opnieuw ontwikkelen van urinestenen is erg hoog voor getroffen mensen. Een kwart van de patiënten moet hiervoor in de loop van hun leven minimaal vier keer worden behandeld. Met de juiste maatregelenkan de vorming van urinestenen worden vertraagd of volledig voorkomen.
Vooruitzichten en prognose
Mensen met urinestenen krijgen in de meeste gevallen een gunstige prognose. Bij vroege behandeling zijn er goede therapeutische opties, zodat verlichting van de symptomen en tegelijkertijd genezing van de ziekte mogelijk is. Bij kleine urinestenen die slechts enkele symptomen veroorzaken, is medicamenteuze behandeling vaak voldoende. Optimaal worden de urinestenen door de gegeven werkzame stoffen via de natuurlijke uitscheidingen uit het organisme verwijderd en vindt herstel plaats. Bij grotere urinestenen worden de vreemde lichamen geplet of operatief verwijderd. Vervolgens worden ook de fijngemaakte kleine onderdelen via de excreties uit het lichaam getransporteerd. Herstel wordt gegeven na een paar weken. Bij een controleonderzoek worden beeldvormingsprocedures gebruikt om tenslotte te controleren of alle vreemde voorwerpen zijn verwijderd. Door maatschappelijke ontwikkelingen is de afgelopen jaren een toename van het aantal ziekten veroorzaakt door urinestenen gedocumenteerd. Het is ook niet ongebruikelijk dat de stenen in de loop van het leven terugkeren. Als de vreemde lichamen tijdig worden gedetecteerd en gediagnosticeerd, blijft de prognose gunstig, zelfs als ze terugkeren. Als er geen medische behandeling wordt gezocht, kan de achteruitgang van volksgezondheid is te verwachten. In ernstige gevallen is er een dreiging van een acuut voorwaarde medische noodhulp nodig hebben. Anders dreigt de voortijdige dood van het individu.
het voorkomen
Drink minstens twee liter water een dag verdunt de urine zodat er minder afzettingen worden gevormd. Reeds aanwezige afzettingen en kleinere stenen kunnen op natuurlijke wijze worden weggespoeld. Lichamelijke activiteit ondersteunt dit proces. Een verandering in dieet is logisch als de betrokken persoon al problemen heeft gehad met urinestenen. Het voedsel dat hij moet vermijden, is afhankelijk van de samenstelling van de stenen die zijn verwijderd. De patiënt dient thuis teststrips te gebruiken om zijn urine te controleren en zijn drink- en eetgewoonten dienovereenkomstig aan te passen.
Nazorg
Om herhaling te voorkomen, is een goede follow-up na de behandeling essentieel. De hoeveelheid ingenomen vloeistof moet worden verhoogd, zodat de hoeveelheid geproduceerde urine meer dan twee liter per dag is. Dit leidt tot een verdunning van de urine en een algemene vermindering van steenvorming. Een verandering in dieet aangepast aan het individuele geval kan ook nieuwe steenvorming voorkomen door gerichte ph-waarde veranderingen. Idealiter een analyse van urinesteen kan worden uitgevoerd door de behandelende arts als onderdeel van de behandeling. De meerderheid van de getroffenen heeft calcium oxalaatstenen, waarvan de vorming wordt bevorderd door oxalaatbevattend voedsel. Waaronder rabarber, selderij, peterselie, am, biet, spinazie, cacao, noten en zwarte thee Oxalaten, die door onvoldoende vochtopname niet voldoende kunnen worden verdund en uitgescheiden, hechten zich hieraan calcium en vormen urinestenen. Bijgevolg zou nazorg bestaan uit het verhogen van de hoeveelheid gedronken vloeistof en, idealiter, het onthouden van deze voedingsmiddelen. Urinezuurstenen worden gevormd wanneer de urine wordt aangezuurd, wat ontstaat als gevolg van een dieet dat rijk is aan eiwitten en purine. Vermijd purinerijk voedsel zoals vlees, worst, slachtafval, alcohol, peulvruchten en bepaalde vissen, evenals een eiwitarm dieet, verminderen de zuurgraad in de urine. In overleg met een arts kan dit effect worden versterkt door selectieve inname van alkaliserende voedingsmiddelen.
Wat u zelf kunt doen
Tegen urinestenen kunnen getroffen personen wat innemen maatregelen zich. Bovenal zijn warmte, lichaamsbeweging (vooral huppelen en traplopen) en veel vocht belangrijk. Daarnaast zijn er dieetstappen van toepassing: een purinearm dieet en het vermijden van melk en zuivelproducten evenals chocolade, noten, bonen, spinazie en genotmiddelen zoals alcohol en cafeïne Vooral bier moet worden vermeden vanwege het hoge purinegehalte en de negatieve effecten op de urinezuurspiegels. Strikte diëten worden echter niet aanbevolen, omdat ze dat wel kunnen leiden tot verdere urinestenen. Dragees of kruidendruppels bevatten berk bladeren, windhond or paardestaart kan helpen. Effectieve kruidengeneesmiddelen zijn ook theesoorten gemaakt van walstro, paardebloem wortels of orthosiphon Met citroensap, appel cider azijn en selderij sap, er zijn ook enkele huishoudelijke remedies die helpen bij de pijn en de doorgang van urinestenen bevorderen. Nadat de stenen zijn uitgespoeld, kan regeneratie van het beschadigde weefsel worden bevorderd vitamine A Op de lange termijn moet ook de oorzaak van de niersteen worden bepaald en verholpen om herhaling van de symptomen te voorkomen. Als er sprake is van ernstige pijn, krampen of urineretentiemoeten urinestenen naar een arts worden gebracht.
