Synoniemen
Urethrale vernauwing, urethrale strictuur Urethrale strictuur is een pathologische vernauwing van de urinebuis. Er wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen een aangeboren en een verworven vernauwing. Vanwege anatomische omstandigheden worden mannen veel vaker getroffen door urethrale stricturen dan vrouwen
Aangeboren oorzaken
Misvormingen van de uitwendige geslachtsorganen zijn vaak de reden voor een aangeboren urethrale strictuur. Bijvoorbeeld de urinebuis zelf kan worden beïnvloed door een ontwikkelingsstoornis. Dit staat in de geneeskunde bekend als hypospadie.
In dit geval bevindt de urethrale opening zich verder naar voren en dichter bij het lichaam. Vaak treden een kromming van de penis en een splitsing van de voorhuid gelijktijdig op. Vanwege de ontheemden mond van de urinebuisMictie (urineren) is moeilijker, omdat de urinestraal de neiging heeft om langs de achterkant van de urethra te lopen.
Verworven oorzaken
De meest voorkomende oorzaken van urethrale strictuur zijn die die optreden na een verwonding. In dit geval spelen subtiele microtrauma's een grote rol. Deze minimale verwondingen kunnen bijvoorbeeld optreden tijdens katheterisatie.
Een plaatsen blaaskatheter kan lichte verwondingen in de urethra veroorzaken. Deze kleine tranen kunnen met littekens genezen, zodat het littekenweefsel in het lumen van de urethra groeit. Soortgelijke verwondingen treden ook op tijdens endoscopische procedures zoals cystoscopie.
Het zogenaamde straddle-trauma is een andere mogelijkheid om een urethrale vernauwing te krijgen. Dit zijn stompe en directe trauma's in het gebied van het perineum. Ze kunnen onder andere optreden tijdens het fietsen.
Verwondingen aan de urethra en blaas kan ook optreden tijdens een verkeersongeval. In het geval van bekkenbotbreuken, afhankelijk van de ernst van het letsel, een volledige breuk van de urethra of blaas net zoals prostaat kan voorkomen. Hoe ernstiger de verwonding, hoe groter het daaropvolgende litteken.
In sommige gevallen kan zelfs een volledige sluiting van de urethra optreden. Als een vernauwing van de urethra wordt vermoed, moet bij de diagnostiek rekening worden gehouden met verschillende ziekten en daarom nauwkeuriger worden onderzocht. Deze omvatten goedaardige vergroting van de prostaat, tumoren nabij de urethra en blaas en prostaat kanker.
Afhankelijk van de locatie en grootte van de omliggende tumoren kunnen deze leiden tot een vernauwing van de urethra en de mictie verstoren. Bovendien kunnen infecties zoals urethritis of infectieziekten zoals gonorroe kan ook de functie van de urethra aantasten door ontstekingen en schade aan het slijmvlies te veroorzaken. De eerste symptomen treden vaak op jaren na het opgelopen letsel aan de urethra.
Het eerste teken en ook het belangrijkste symptoom is een aanzienlijke verzwakking van de urinestroom. Dit kan van verschillende ernst zijn. De urinestraal zelf kan worden gedraaid of zelfs gespleten, wat duidt op een obstructie in de loop van de urethra.
In de loop van de tijd kan de verzwakking in ernst toenemen tot uiteindelijk urineretentie treedt op. De patiënt kan dan zijn meestal volledig gevulde blaas niet meer legen. In veel gevallen sterk pijn in de onderbuik treedt dan op.
De urine hoopt zich dan niet alleen op in de blaas, maar kan in extreme gevallen uitgroeien tot een opstuwing die de nierbekken. Dit schaadt de functie van de nieren aanzienlijk en kan leiden tot nier mislukking. Dit is een levensbedreigende situatie en moet onmiddellijk medisch worden behandeld.
Permanent urineren tegen een weerstand leidt na verloop van tijd tot een verdikking en vergroting van de blaasspier (blaas hypertrofie). Dit vermindert de elasticiteit van de blaas en leidt tot een verslechtering van de ledigingsfunctie. De meeste patiënten melden ook moeilijk urineren, wat meer inspanning vereist.
Tegelijkertijd plassen ze maar een beetje en moeten daarom vaker dan normaal naar het toilet. Ze voelen vaak de drang om te plassen omdat ze altijd resturine in de blaas vasthouden. Als er infecties of ontstekingen zijn, is dit terug te zien in de urine bloed. Dit heet microhematurie en kan worden opgespoord door middel van een snelle test. Als een urethrale strictuur onopgemerkt en onbehandeld blijft, kan dit uiteindelijk leiden tot ongecontroleerd urineverlies, bekend als urine-incontinentie.
