Synoniemen
Ontstekingsremmende medicijnen, ontstekingsremmende medicijnenAntiflogistiek zijn verschillende medicijnen, waarvan het gemeenschappelijke kenmerk hun effect is op ontstekingen. Omdat een ontsteking een zeer complex proces is voor het menselijk lichaam, dat goed is bestudeerd, zijn er verschillende benaderingen van de medicijnen die allemaal de ontsteking onderdrukken of verminderen. Door de verschillende aanvalspunten zijn er grote verschillen wanneer welk ontstekingsremmend middel de juiste is.
Ontsteking is de uniforme reactie van het lichaam op verschillende triggers zoals pathogenen, toxines of vreemde lichamen. Ontsteking wordt enerzijds veroorzaakt door het weefsel zelf, door zogenaamd weefsel vrij te geven hormonen als alarmsignaal en daarmee de immuunsysteem, en aan de andere kant door het immuunsysteem te activeren met behulp van verschillende immuuncellen die door het lichaam zijn verspreid, de aaseters (= macrofagen), de dendritische cellen in de huid of lymfocyten (naar de witte bloed cellen), die op de loer liggen voor vreemde stoffen en door hen worden geactiveerd en vervolgens hun functie volledig ontwikkelen. De afgifte van boodschappersubstanties om het eigen afweersysteem van het lichaam te waarschuwen, leidt tot de accumulatie van vele andere immuuncellen in de bloedbaan, die zich vervolgens ophopen op de plaats van actie en zichtbare ontsteking veroorzaken om het vreemde lichaam op te lossen en te verwijderen en de bacteriën die met het vreemde lichaam zijn binnengekomen.
Wanneer deze afweercellen afsterven, wordt het mengsel van levende en dode cellen en de resterende lichaamsvreemde componenten van de pus en de ontsteking rond het vreemde lichaam wordt gevormd. Door dit afweermechanisme wil het lichaam het vreemde lichaam weer uit het lichaam werken. De klassieke tekenen van ontsteking zijn: Als de ontsteking ernstig is, kan de hier beschreven lokale uitzetting zich ook via de bloedbaan in het hele lichaam verspreiden en levensbedreigende sepsis veroorzaken.
- Roodheid (= lat: rubor)
- Zwelling (= lat: tumor)
- Oververhitting (= lat: calor)
- Beperking van de functionaliteit (= functio laesa). Er wordt een onderscheid gemaakt tussen zogenaamde steroïde en niet-steroïde ontstekingsremmers (= antiflogistiek) en deze worden op hun beurt weer onderscheiden van kruidengeneesmiddelen. Steroïden spelen een uitstekende rol in ons lichaam.
Ons lichaam kan verschillende steroïden vormen, die uiteindelijk aan het geslacht kunnen worden toegewezen hormonen (bv testosteron), De glucocorticoïden (bijv. cortisol) of de mineralocorticoïden (bijv. aldosteron).
Cortisol heeft een ontstekingsremmende werking. Ze hebben allemaal gemeen dat ze een chemische basisstructuur hebben, die steroïd wordt genoemd vanwege de rangschikking van de moleculen. Het bekendste steroïde molecuul in het lichaam is cholesterol, waaruit al deze steroïden worden gevormd in de bijnier van ons lichaam, onder andere.
Het probleem hier is de buitensporige breedte van de steroïde werking in het lichaam. glucocorticoïden zoals cortisol worden over het algemeen het stresshormoon van ons lichaam genoemd. Naast het remmen van ontstekingen, het mobiliseren van energiereserves en het leveren van energie aan het lichaam, onderdrukt het ook de immuunsysteem en verbetert de stemming.
Elke steroïde kan chemisch worden nagebootst en als tablet aan het lichaam worden toegediend, maar het gekozen medicijn zal altijd het effect op het hele systeem produceren in plaats van het gewenste effect op een van deze systemen. Vanwege het brede scala aan effecten kan het worden gebruikt bij allergieën, astma, bronchitis, multiple sclerose, reumatiek, hepatitishuiduitslag, na transplantaties, nier ziekte of auto-immuunziekten. Als cortisol als ontstekingsremmer wordt gebruikt, moet altijd rekening worden gehouden met het effect op alle andere systemen.
De ongewenste effecten variëren van vetophopingen op de romp van het lichaam als gevolg van herverdeling van energie, osteoporose, spierverspilling, huidveranderingen, maag en darmzweren hoge bloeddruk Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen worden ook wel anti-reumatische geneesmiddelen genoemd. Ze bevatten de zeer bekende actieve ingrediënten acetylsalicylzuur (bijv
Aspirine®, ASS®), ibuprofen (bijv. Nurofen®, Neuralgin®) naproxen (bijv. Dolormin®) en diclofenac (bijv. Voltaren®).
Niet-steroïd omdat ze niet de chemische structuur van steroïden hebben, dwz ze hebben niet het typische uiterlijk van steroïden. Zoals de naam antireumatische geneesmiddelen suggereert, worden ze gebruikt om te behandelen reumatiek en andere inflammatoire gewrichtsaandoeningen zoals reumatoïde artritis, de ziekte van Bechterew or jicht. Diclofenac is in deze gevallen het meest gebruikte medicijn.
De niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen werken op de vorming van de hormonen die worden vrijgegeven wanneer zich een verwonding voordoet om de immuunsysteem prostaglandines Het enzym dat een rol speelt bij de vorming wordt cyclo-oxygenase genoemd. Sinds prostaglandines spelen ook een rol in koorts en pijnDeze medicijnen hebben ook een uitstekende werking bij koorts en pijn.
De bijwerkingen komen voort uit de rol van cyclo-oxygenases in andere processen in het lichaam, met name de vorming van maagslijm. Normaal gesproken is er een evenwicht van verschillende vloeistoffen aan de binnenkant van de maag voering. Enerzijds is er het agressieve maag zuur, dat bestaat uit zoutzuur en dat het lichaam nodig heeft om voedsel te verteren, zodat het vervolgens door het lichaam in de darm kan worden verteerd.
Omdat het maagzuur ook zijn eigen maagwand zou verteren, wordt het zuur aan de andere kant tegengegaan door de beschermende maagvloeistoffen, die deze zelfvertering zouden moeten voorkomen. Omdat zuren het best geneutraliseerd kunnen worden met alkalische vloeistoffen, bestaat deze uit veel bicarbonaathoudende vloeistof, een loog. Dit evenwicht maakt een goede vertering van de voedingsbestanddelen mogelijk en beschermt tegelijkertijd de maag slijmvlies aan de binnenkant van de maag.
En het is precies hier dat cyclooxygenase en prostaglandines spelen een doorslaggevende rol bij de productie van de beschermende bicarbonaatfilm van de maag slijmvlies Als deze vorming nu wordt geremd door de niet-steroïde ontstekingsremmende middelen, dit evenwicht is van streek en er wordt proportioneel veel meer maagzuur gevormd dan bicarbonaat en het maagzuur kan de maagwand aantasten. Patiënten klagen dan vaak over indigestie, misselijkheid or maagpijn.
Als het proces vordert, een maag of twaalfvingerige darm zweer ontwikkelt zich, wat in extreme gevallen kan leiden tot levensbedreigende maagperforatie. Deze belangrijke bijwerking van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen kan al na enkele doses optreden. Om deze reden moeten risicopatiënten altijd aanvullend een zogenaamde maagbeschermer nemen, bijvoorbeeld een protonpompremmer.
Patiënten die acetylsalicylzuur gebruiken, lopen een bijzonder risico omdat het ook de eigenschappen van ons verandert bloed bloedplaatjes zodat ze niet meer samen kunnen klonteren. Acetylsalicylzuur verhoogt daarom de kans op bloedingen enorm. Een ander neveneffect dat niet mag worden verwaarloosd bij langdurig gebruik, is het schadelijke effect op de hart- en nieren.
Patiënten met problemen en ziekten van een van deze organen mogen niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen alleen gebruiken na overleg met een arts of in opdracht van de arts. Dit geldt ook voor patiënten met long ziekte, aangezien remming van cyclooxygenase ook leidt tot de te zwaar van andere stoffen die de pulmonale longblaasjes en dus maken ademhaling moeilijker en in extreme gevallen een astma-aanval kunnen veroorzaken bij astmapatiënten. Ontstekingsremmende kruiden op basis van kruiden zijn vaak een zeer goed alternatief voor chemisch geproduceerde tabletten, niet in de laatste plaats als de ontsteking slechts zeer mild is.
Hun effectiviteit is gebaseerd op mechanismen die vergelijkbaar zijn met die van chemische preparaten. Niet zelden vinden de chemische preparaten zelfs hun oorsprong in de plantenwereld, bijvoorbeeld het acetylsalicylzuur in wilg schors extract. Van de plantenwereld, de duivelskrekel, as, rozenbottel, esp en stekend nettle hebben hun waarde bewezen.
Kurkuma, oregano, rozemarijn, gember en groene thee hebben ook ontstekingsremmende effecten en kunnen worden opgenomen in de dieet om ontstekingen te verbeteren. Ontstekingsremmende middelen kunnen in veel verschillende vormen worden verkregen vanwege hun veelzijdige gebruik. Bovenal de klassieke tablet- of capsulevorm.
Dit is ideaal voor de meeste patiënten. Uitzondering hierop zijn patiënten met gastro-intestinale aandoeningen, omdat de opname uit de darm kan worden verstoord. Een alternatief voor tabletten zijn bruistabletten om op te lossen of te laten vallen.
Zetpillen zijn ook effectief gebleken bij kinderen. Voor huidziekten is er nog een optimale vorm: crèmes, gels of zalven. Dit vermijdt alle bijwerkingen die elk medicijn onvermijdelijk met zich meebrengt en de ontstekingsremmende medicijnen worden rechtstreeks op de plaats van actie, de huid, aangebracht.
Bekende toepassingen zijn de gels, bijvoorbeeld met diclofenac (Voltaren®), die regelmatig voor worden gebruikt sportverwondingen Ook normale huidaandoeningen zoals acne, eczeem or zonnebrand, die allemaal gepaard gaan met ontstekingen, zijn gemakkelijk te behandelen zonder bijwerkingen in het lichaam. Voor ernstige ontstekingen, zoals de extreem pijnlijke reumatische aanval, zijn de meeste preparaten ook verkrijgbaar als injectie-oplossing voor directe injectie in de spier of een ader Bij deze vorm van toediening kunnen grotere hoeveelheden in het lichaam worden geïnjecteerd en is het effect veel sneller.
