lek darm syndroom wordt gekenmerkt door verlies van doorlaatbaarheid van de darmwand. In lek darm, gifstoffen en bacteriën die zijn overgegaan, veroorzaken een ontstekingsreactie door het hele lichaam. Het syndroom is geen medisch of wetenschappelijk erkende ziekte, maar een alternatieve medische hypothese.
Wat is het lekkende-darmsyndroom?
lek darm syndroom beschrijft een hypothetisch voorwaarde die nog niet medisch erkend is. Alternatieve geneeskundigen en voedingsdeskundigen ontwikkelden de theorie. De hypothese richt zich op de permeabiliteit van de menselijke darm. Door zijn selectief permeabele eigenschappen vormt de darmwand van een gezond persoon een barrière die alleen bepaalde stoffen doorlaat en daardoor in het organisme wordt opgenomen. Bij patiënten met Lekkend gut syndroomzou de doorlaatbaarheid van de darmwand sterk toenemen. Dit resulteert in verlies van selectiviteit, die vooral de darmwand van de darm lijkt te beïnvloeden dunne darm De hypothese legt een oorzakelijk verband vast tussen een verhoogde doorlaatbaarheid van de darmwand en een verscheidenheid aan ziekten. Onder andere reumatoïde artritis, chronische vermoeidheid, migraine, multiple sclerose en autisme worden verondersteld te worden begunstigd door Lekkend gut syndroom Er is weinig bewijs om de hypothese te ondersteunen.
Oorzaken
Volgens de hypothese Lekkend gut syndroom resultaten van verschillende factoren. Deze factoren omvatten bijvoorbeeld bacteriën en gisten van het geslacht Candida, waarvan wordt aangenomen dat overmatige groei de doorlaatbaarheid van de darmwand verstoort. Volgens aanhangers van de theorie zouden slechte voeding en vergiftiging door overmatige consumptie van antibiotica or alcohol veroorzaken ook selectiviteitsverliezen in de darmwand. Vooral op het gebied van de dunne darm, dit creëert "gaten" in de natuurlijke barrière. In plaats van alleen te absorberen water en voedingsstoffen die erin zijn opgelost in de bloed, de darmwand laat voortaan tal van toe eiwitten, gifstoffen en bacteriën om van binnenuit de darm in de bloedbaan te komen. Volgens de theorie veroorzaakt deze overdracht van schadelijke stoffen een chronische ontstekingsreactie door het hele lichaam, veroorzaakt door immunologische reacties. Zo heeft een breed spectrum van secundaire ziekten de voorkeur. Vooral autoimmuunziekten worden in deze context geassocieerd met het lekdarmsyndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Volgens aanhangers van de hypothese lijden patiënten met het lekkende-darmsyndroom aan een symptomatisch breed spectrum dat kan variëren van chronisch gewrichtspijn naar spierpijn en concentratie problemen. In aanvulling op opgeblazen gevoel en migraine, stemmingswisselingen, Depressie, nervositeit en huid voorwaarden zoals acne zijn geassocieerd met het syndroom. Hetzelfde geldt voor eczeem en vatbaarheid voor infecties, die te wijten is aan een verzwakking van de immuunsysteem Vaak zijn de infecties recidiverend blaas en vaginale infecties. Daarnaast hebben veel patiënten last van chronische vermoeidheid staten en voedselintoleranties zoals gluten or lactose onverdraagzaamheid. Bovendien zijn er vaak prikkelbare darm klachten die in de loop der jaren kunnen uitgroeien tot chronische inflammatoire darmziekte zoals De ziekte van Crohn or colitis ulcerosa Allergieën, astma en autoimmuunziekten zoals multiple sclerose worden ook verondersteld te worden veroorzaakt door het syndroom.
Diagnose en ziekteprogressie
Het lekkende-darmsyndroom is geen medisch of wetenschappelijk erkende ziekte. Om deze reden stellen niet-traditionele artsen geen diagnose van lekkende darm. In de regel wordt de diagnose in plaats daarvan gesteld door alternatieve behandelaars of voedingsdeskundigen. Artsen diagnosticeren alleen de vermeende gevolgen van het lekdarmsyndroom, zoals de inflammatoire darmaandoening De ziekte van Crohn Volgens de hypothese is de prognose voor patiënten met het lekdarmsyndroom uitstekend. Het syndroom kan niet alleen met eenvoudige middelen worden genezen. Eventuele secundaire ziekten zouden ook verdwijnen nadat de "lekkende darm" is gecorrigeerd. Voor veel patiënten met ongeneeslijke autoimmuunziektenis de lekkende darmhypothese daarom een welkome sprankje hoop.
Complicaties
Het lekkende darmsyndroom veroorzaakt een poreuze darm slijmvlies dat voornamelijk van invloed is op de dunne darm en wordt beschouwd als een veroorzaker van verschillende chronische ziekten, allergieën en ongeneeslijke auto-immuunziekten. Zolang de natuurlijke barrière van de darm slijmvlies is intact, alleen voedingsstoffen en water Bij het lekdarmsyndroom ontstaan echter gaten in de darmbarrière en komen onverteerde stoffen, gifstoffen en schimmels in de bloedbaan terecht, wat tal van complicaties veroorzaakt. De afweer van het lichaam begint zichzelf tegen te werken en een immuunrespons is het resultaat. Als patiënten onverklaarbare aanvallen opmerken 피로, voedsel-allergie, evenals verlies van sterkte, gastro-intestinale problemen en een toename van infecties, moet medische opheldering worden gezocht. Het syndroom kan anderszins de schildklier en alvleesklier aantasten ontsteking Ziekten zoals reumatoïde artritis, suikerziekte en multiple sclerose zijn aanstaande. Getroffenen die een genetische aanleg hebben, zoals coeliakie ziekte of lijdt aan acneallergieën, neurodermitis, astma, osteoporose en worden blootgesteld aan hoge niveaus van spanning hebben meer kans op het ontwikkelen van het lekkende-darmsyndroom. Het ziektebeeld kan in detail worden onderzocht en gedetecteerd in het laboratorium aan de hand van bloed, urine- en ontlastingsmonsters. Is gestegen lever en zonuline waarden evenals de detectie van alfa-1-antitrypsine zijn daar een bijzondere indicatie van. Naast medisch therapie, een radicaal gluten- en suiker-vrij dieet wordt aanbevolen als onderdeel van een paleo dieet, waarvoor ook het onthouden van kunstmatige toevoegingen vereist is.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Typische waarschuwingssignalen zoals maag pijn, opgeblazen gevoel, migraine, of gluten or lactose intolerantie duidt op het lekkende-darmsyndroom, dat beslist door een arts moet worden onderzocht. Als er tekenen zijn van prikkelbare darm syndroom of een andere darmziekte, medisch advies is ook vereist. Met name langdurige klachten die niet aan een bepaalde trigger kunnen worden toegeschreven, moeten door een medische professional worden onderzocht en indien nodig worden behandeld. Mensen die al vergiftigd zijn door alcohol or antibiotica zijn bijzonder vatbaar voor de ontwikkeling van het lekdarmsyndroom. Het syndroom komt ook relatief vaak voor in verband met auto-immuunziekten. Iedereen die tot deze risicogroepen behoort, moet met de genoemde symptomen in ieder geval naar de verantwoordelijke arts gaan. Naast de huisarts kan er een gastro-enteroloog of internist worden geraadpleegd. Afhankelijk van de ernst van de symptomen zal de arts andere artsen raadplegen. Bijvoorbeeld chronisch gewricht of spier pijn moet worden behandeld door een orthopedist, terwijl psychische stoornissen zoals Depressie of angst moet worden weggewerkt als onderdeel van psychotherapie.
Behandeling en therapie
De therapie van het lekdarmsyndroom begint met de stof die oorspronkelijk de doorlaatbaarheid van de darmwand verstoorde. Deze stoffen moeten in de toekomst consequent worden vermeden. Vooral producten die gluten en lectine bevatten, zoals granen en volkorenproducten, worden verwijderd uit de dieet. Brood, pasta en peulvruchten zijn voorlopig verboden. In beperkte mate geldt fas ook voor nachtschadegroenten zoals aardappelen, paprika's en tomaten. Daarnaast zijn bepaalde plantaardige oliën, zuivelproducten en meelsoorten voorlopig taboe. Deze omzetting grijpt relatief diep in in de voedingsgewoonten en vindt daarom plaats onder professionele begeleiding van een voedende adviseur. De overgang naar een zogenaamde Paleo of voeding uit het stenen tijdperk belooft volgens aanhangers van de hypothese blijvend succes, aangezien de darm slijmvlies kan op zo'n manier regenereren. In plaats van graan en melk producten groenten, wild vlees, vis of zeevruchten, fruit, eieren, noten, honing en kruiden stap. Afgezien van veranderingen in het voedingspatroon, verschillende probiotica evenals kruidengeneesmiddelen worden bepleit als ondersteunende behandeling maatregelen Er is weinig bewijs dat het nut van behandeling ondersteunt maatregelen met betrekking tot het darmslijmvlies. Twijfelaars wijzen erop dat voedingsdeskundigen en alternatieve artsen een nieuw toepassingsgebied voor zichzelf hebben gecreëerd met de lekkende darmhypothese. Achter het lekdarmsyndroom vermoeden ze een uitgebreid geconstrueerde marketingstrategie voor verschillende natuurlijke remedies en aanverwante producten. Aangezien de voedende verandering in de context van de Leaky-Gut-syndromen alleen hoeft plaats te vinden ter ondersteuning van een voedende adviseur en de industrie profiteert dienovereenkomstig van deze instructies, hebben alle twijfelaars sterke argumenten. Er moet op zijn minst een overleg met een conventionele arts worden gepland maatregelen zoals verandering van voedingspatroon of angst voor verlies van de doorlaatbaarheid van de darmwand.
Vooruitzichten en prognose
De vooruitzichten om hulp te vinden voor het lekdarmsyndroom zijn niet universeel. De diagnose is problematisch onder medische professionals en daarom worden de symptomen van het lekdarmsyndroom vaak niet serieus genomen. Dit leidt tot een valse diagnose van prikkelbare darm syndroom Veel getroffenen gaan met hun klachten niet eens naar de dokter. In dit geval zijn de vooruitzichten op verbetering van de symptomen slecht. Aangezien de darm bij het lekdarmsyndroom op de lange termijn beschadigd raakt, is het een goed idee om een alternatieve arts te raadplegen. Dit komt doordat de doorlatende darm ervoor zorgt dat splitsingsproducten, allergenen en gifstoffen uit voedsel ongehinderd in de bloedbaan terechtkomen. Dit leidt tot ontsteking en andere secundaire ziekten. Omdat het lekdarmsyndroom duidelijk kan worden vastgesteld door verschillende onderzoeken, is de prognose intrinsiek goed. Door middel van een verstandige dieet, het vermijden van de mogelijke triggers en facilitators, en indien nodig de administratie van medicatie, kan het lekkende-darmsyndroom goed worden behandeld. Hoe natuurlijker het voedsel is, hoe beter het is voor de beschadigde darm. Ook belangrijk voor een goede prognose is matiging van overmatige lichaamsbeweging of een vermindering van stressfactoren Het identificeren van intoleranties voor voedingsmiddelen of voedselcomponenten kan ook de prognose verbeteren. Vezelrijk voedsel is belangrijk bij het lekdarmsyndroom, net als prebiotica en probiotica.
het voorkomen
Volgens de theorie kan het lekkende-darmsyndroom worden voorkomen. Als een van de belangrijkste preventieve maatregelen promoten aanhangers van de hypothese het samenhangende dieet, zoals het kan worden ontwikkeld in het gezelschap van een voedingsdeskundige. Bovendien wordt de markt nu overspoeld met verschillende natuurlijke remedies om de doorlatingsverliezen te voorkomen. De meeste fabrikanten garanderen echter geen volledige preventie, omdat volgens hun aanhangers het syndroom te wijten kan zijn aan verschillende factoren.
Nazorg
Bij het lekdarmsyndroom blijkt nazorg meestal relatief moeilijk, omdat het een erfelijke ziekte is die daarbij niet volledig te genezen is. De getroffen persoon is afhankelijk van een intensieve en uitgebreide behandeling om alle symptomen permanent te verlichten. Daarom moet in het geval van een kinderwens altijd een genetisch onderzoek en consult worden uitgevoerd, zodat het syndroom zelf niet opnieuw optreedt bij de kinderen. Mogelijk is door de ziekte de levensverwachting van de getroffen persoon beperkt. De meeste symptomen kunnen worden verlicht met behulp van een goed dieet, en de getroffen persoon moet in het algemeen aandacht besteden aan een gezonde levensstijl met een gezond dieet. Regelmatig sporten kan ook een positief effect hebben op het beloop van de ziekte. In veel gevallen kan de arts de patiënt een dieetplan geven, dat vervolgens moet worden gevolgd. Bij kinderen zijn het vooral de ouders die ervoor moeten zorgen dat de voeding correct en vooral evenwichtig is. Evenzo moeten de darmen van de getroffen persoon regelmatig door een arts worden onderzocht, zodat er geen verdere schade optreedt. Een algemene prognose over de levensverwachting van de patiënt kan meestal niet worden gemaakt bij het lekdarmsyndroom.
Wat u zelf kunt doen
Naast de conventionele medische behandeling van het lekdarmsyndroom, is met name goede voeding een nuttige ondersteunende maatregel die de patiënt zelf kan ondernemen. Ten eerste moet de darm volledig worden gereinigd door middel van therapeutische middelen vastend De patiënt onthoudt zich gedurende een langere periode van vast voedsel, dit moet worden besproken met de behandelende arts. Vervolgens wordt de darm achtereenvolgens en langzaam weer opgebouwd. Afhankelijk van de diagnose doet de patiënt consequent het voedsel en / of voedselcomponenten, die de respectieve symptomen eerder losmaakten, zonder. Beide fasen - therapeutisch vastend en opeenvolgende opbouw van de darmflora - vereisen veel discipline en uithoudingsvermogen, terwijl tegelijkertijd de symptomen eerder langzaam afnemen. De patiënt dient daarom zijn dagelijkse leven zo goed mogelijk in te richten spanning-vrij. Vooral tijdens therapie vastendde patiënt is vaak moe, soms ook prikkelbaar; de organisatie van het dagelijkse leven dient aan beide recht te doen. Bovendien kan een patiënt met het lekkende-darmsyndroom de opbouw van de darmflora door het consumeren van aardappel- en zuurkoolsap. Probiotische yoghurt zonder kleurstoffen en conserveringsmiddelen zijn ook een geschikt middel tot zelfhulp.
