Valgevoeligheid (synoniemen: valgevoeligheid neg; valgevoeligheid als gevolg van andere onduidelijke ziektetoestanden; valgevoeligheid bij ouderen; ICD-10 R29.6: valgevoeligheid, niet elders geclassificeerd) speelt een belangrijke rol, vooral in de geriatrie (de studie van ziekten van de ouder wordende persoon).
Volgens de DEGAM-richtlijn wordt een val als volgt gedefinieerd: “Een onvrijwillig, plotseling, ongecontroleerd vallen of wegglijden van het lichaam naar een lager niveau vanuit staan, zitten of liggen. Een dergelijke gebeurtenis wordt ook als een val of bijna-val beschouwd als deze alleen wordt voorkomen door ongebruikelijke omstandigheden die niet inherent zijn aan de patiënt, zoals betrappen door een andere persoon.
Veelvoorkomende oorzaken van de neiging tot vallen zijn duizeligheid en instabiliteit van het lopen bij ouderen:
- Tekorten in perifere en centrale sensorische functies (vestibulair, visueel, somatosensorisch).
- Cognitieve en psychische stoornissen (bijv. milde cognitieve stoornis/dementie ongerustheid, Depressie).
- Musculoskeletale insufficiëntie (sarcopenie, osteoartritis, reumatoïde artritis).
Een andere oorzaak van een val kan syncope zijn (kort bewustzijnsverlies veroorzaakt door verminderde bloed stroom naar de hersenen, meestal gepaard gaand met verlies van spierspanning). Zie syncope voor meer informatie. De meeste valpartijen vinden plaats zonder voorafgaand bewustzijnsverlies.
De volgende vormen van vallen kunnen worden onderscheiden:
- Afferente stoornis - vallen als gevolg van het falen van sensorische, optische of vestibulaire indrukken (met betrekking tot gevoel van evenwicht).
- Valaanvallen ("valaanval") - plotselinge valgebeurtenis met onbewolkt bewustzijn als gevolg van verlies van tonus in de onderste ledematen.
- Gang bevriezing - vallen door bevriezing van beweging.
- Mechanische valpartijen zoals struikelen of uitglijden.
- Zwakte / kwetsbaarheid - vallen veroorzaakt door gebrek aan spieren sterkte.
- Omkeren - vallen veroorzaakt door houdingsproblemen.
Valneiging kan een symptoom zijn van vele ziekten (zie onder “Differentiële diagnoses”).
Frequentiepiek: de mate van vallen en dus het risico op letsel neemt toe met de leeftijd:
- Bij> 65-jarigen is het valpercentage 30%.
- Bij> 80-jarigen is het> 50% - elke 10e heeft letselgevolgen die behandeling vereisen en elke 20e fractuurgevolgen
Tot 80% van de gevallen zijn binnenlandse valpartijen. Ongeveer een zesde van alle spoedopnames van ouderen in ziekenhuizen is te wijten aan vallen (in Duitsland).
Geslachtsverhouding: vrouwen worden vaker getroffen dan mannen.
De prevalentie (ziektefrequentie) is ongeveer 30% voor personen ouder dan 65 jaar in een bepaald jaar. Het tarief blijft stijgen met de leeftijd. Van de 80- tot 89-jarigen wordt ongeveer 40 tot 50 procent getroffen.
Verloop en prognose: verwondingen komen voor in maximaal 30% van de gevallen. Veel voorkomende verwondingen zijn schaafwonden, hematomen (kneuzingen) of breuken (gebroken botten Tot 70 procent van degenen die vallen, vallen binnen de volgende 12 maanden opnieuw. Na een valgerelateerde breuk (vooral femoraal nek breuk), kan slechts ongeveer 15 procent van de patiënten zelfstandig zonder lopen AIDS Voor de val kon ongeveer driekwart van de patiënten zelfstandig zonder bewegen AIDS Naast het behandelen van de oorzaak ligt de focus op het ontwikkelen van behandelstrategieën om verder vallen te voorkomen.
