Eczeem is per definitie een niet-infectieuze, inflammatoire huidziekte die alleen de bovenste huidlaag (epidermis) aantast en mogelijk ook de bovenste huidlagen, die zich direct onder de epidermis bevinden en ermee in elkaar grijpen. Omdat eczeem niet door ziekteverwekkers wordt veroorzaakt, is het ook niet besmettelijk. Met een prevalentie tussen 3 en 20% is eczeem de meest voorkomende huidziekte.
Aangenomen wordt dat bijna iedereen wel eens in zijn leven last heeft van eczeem. Bovendien is eczeem verreweg de meest voorkomende beroepsziekte. Meer informatie over besmettelijke huiduitslag is hier te vinden: Is my huiduitslag De term ‘eczeem’ (ook bekend als uitslag, dermatitis, jeukende huid, jeukende psoriasis of ten onrechte dermatitis) is een verzamelnaam voor een verscheidenheid aan niet-infectieuze ontstekingsziekten die de bovenste huidlaag aantasten.
Er zijn heel veel verschillende oorzaken die tot eczeem kunnen leiden en afhankelijk van de oorzaak kunnen ze er ook heel anders uitzien. Een typisch symptoomprogressie is echter een gefaseerd patroon, waarbij de acute fase wordt gekenmerkt door een ontstoken, jeukende en rode huid. Voor de meeste vormen van eczeem zijn betrouwbare behandelingsopties beschikbaar, maar het is essentieel om zo vroeg mogelijk te beginnen om complicaties te voorkomen.
Er zijn verschillende oorzaken voor eczeem. In principe wordt onderscheid gemaakt tussen. Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen en kan ook worden ingedeeld naar de respectievelijke lokalisatie (bijv. Hand-voeteczeem). Globaal genomen kan het meeste eczeem worden ingedeeld in drie subgroepen: 1. atopisch eczeem2.
contactdermatitis en 3. seborroïsch eczeem 1. "Atopisch eczeem" is een andere term voor atopische dermatitis.
Dit is de klassieke vertegenwoordiger van een endogeen eczeem, sindsdien neurodermitis (atopische dermatitis) wordt veroorzaakt door verschillende erfelijke factoren. In dit geval is er een aanleg voor allergieën in het algemeen, zodat atopisch eczeem vaak samen met hooi optreedt. koorts of astma. 2. contacteczeem wordt weer onderscheiden tussen allergisch contacteczeem ontstaat wanneer er een allergie is voor een stof die in contact komt met de huid.
Een bekend voorbeeld is nikkel, andere mogelijkheden zijn latex of ingrediënten van parfums, crèmes, haar kleurstoffen. Deze allergie is een type 4-allergie, wat betekent dat het een late reactie is. Allereerst moet de huid worden “gesensibiliseerd” voor het allergeen, daarom treedt een reactie pas echt op na herhaald contact met de stof.
Daarna kunnen uren of dagen verstrijken voordat de symptomen verschijnen na contact met het veroorzakende materiaal. Dit maakt het vaak moeilijk om de oorzaak te achterhalen. Giftig contacteczeem treedt op wanneer de huid gedurende lange tijd in contact komt met schadelijke stoffen, meestal chemicaliën.
Deze groep omvat bijvoorbeeld zuren, logen, reinigingsmiddelen, oplosmiddelen en detergenten. 3. Seborroïsch eczeem wordt veroorzaakt door een verhoogde productie van talg en een gebrekkige samenstelling van deze stof. Daarnaast zijn er nog diverse andere oorzaken die bijvoorbeeld eczeem kunnen veroorzaken UV straling, medicatie, overproductie van zweet, etc.
De belangrijkste risicofactor voor eczeem in het algemeen is droge huid. Personen die hun huid heel vaak wassen of die in woonkamers met droge lucht verblijven, hebben daardoor meer kans op eczeem. De zuurmantel van de huid is verstoord en daardoor gevoeliger voor invloeden van buitenaf.
Ook langdurige UV-STRALING kan het risico op het ontstaan van Ekzeme vergroten, aangezien dit eveneens de huid duurzaam beschadigt.
- Endogeen (als de ziekte wordt veroorzaakt door interne factoren) en
- Exogeen (als het eczeem wordt veroorzaakt door externe invloeden) eczeem.
- Acuut
- Chronisch eczeem
- Allergisch en
- Een giftige vorm.
Hoewel eczeem aanzienlijk kan verschillen in zijn ontwikkeling en dus ook in zijn karakteristieke uiterlijk en lokalisatie, hebben ze allemaal gemeen dat ze een gefaseerd verloop volgen. Allereerst bevindt elk eczeem zich in de acute fase.
In dit stadium overheerst de acute ontstekingsreactie van de huid. Dit betekent dat de aangetaste huid rood wordt, jeukt en vaak zwelling optreedt als gevolg van het vasthouden van water. Soms worden naast deze typische veranderingen ook schilfers, blaren of knobbels aangetroffen, waarvan sommige ook vocht afscheiden ("bevochtiging").
Na verloop van tijd drogen de bellen uit en ontstaan er korstjes en kunnen er nu ook huidschilfers ontstaan. Vooral wanneer eczeem de hoofdhuid aantast, is roos soms het enige symptoom. Eczeem wordt chronisch als het steeds weer op dezelfde plaats terugkeert of nooit goed geneest.
In dit chronische stadium wordt eczeem eerder gekenmerkt door een verdikking en schilfering van de huid en een verruwing van de huidstructuur (lichenificatie). Deze voorwaarde wordt vaak aangetroffen bij allergisch eczeem, waarbij vaak ook verkleuring van de nek of gescheurd oorlellen (door droge huid). Bovendien kan chronisch eczeem leiden tot jeukende krassen en ontstekingsklieren.
Tegelijkertijd kunnen er ook huidgebieden zijn die zich nog in het acute eczeemstadium bevinden. Afhankelijk van de oorzaak van het eczeem, zijn er bepaalde plaatsen waar het bij voorkeur voorkomt:
- Atopisch eczeem manifesteert zich vaak in de plooien van de hoofdhuid (bijv. In de holte van de arm of de holte van de knie) of op de hoofdhuid (vooral bij baby's als "melkkorst").
- Contacteczeem ontstaat op de plek waar de allergene stof met de huid in aanraking is gekomen. Omdat de klassieke vertegenwoordiger van deze groep nikkel is en veel sieradenartikelen nikkel bevatten, allergisch contactdermatitis wordt vaak gezien op de oren, polsen of rond de nek - precies waar sieraden worden gedragen.
Door licht veroorzaakt eczeem komt vooral voor op huidgebieden die vaak aan de zon worden blootgesteld.
De diagnose eczeem kan normaal gesproken door een dermatoloog worden gesteld op basis van het klinische uiterlijk, zonder onderzoek als blinde diagnose. Er kunnen echter verdere onderzoeken of tests nodig zijn om de oorzaak van het eczeem te achterhalen. Als de patiënt medische geschiedenis (anamnese) duidt op een allergie, een allergietest (a priktest of epicutane test, afhankelijk van het type allergie) kan nuttig zijn.
Omdat meerdere triggers of risicofactoren vaak samenvallen en deze zelfs door een patiënt soms niet direct met eczeem in verband worden gebracht (bv. Het dragen van sieraden of het slikken van medicijnen enkele dagen geleden), is het vaak niet eenvoudig om de oorzaak van eczeem te achterhalen. De behandeling van eczeem hangt af van het stadium en de oorzaak. Over het algemeen wordt eczeem meestal uitwendig behandeld, meestal plaatselijk, met bepaalde crèmes of zalven.
Hoe meer het eczeem huilt, hoe meer water de gebruikte remedie zou moeten bevatten. Als de huid erg droog is, worden zalven met een hoog vetgehalte gebruikt. In het geval van een acute opflakkering, zalven die een vorm van het ontstekingsremmende middel bevatten cortisone worden meestal gebruikt.
antihistaminica kan helpen tegen jeuk en kan ook algemeen worden gebruikt bij allergisch eczeem. Als atopisch eczeem aanwezig is, kan het raadzaam zijn om aanvullende medicijnen te nemen die de aandoening beïnvloeden immuunsysteem en / of om een hyposensibilisatie uitgevoerd. Als de lokale therapie geen effect heeft, kunnen de meeste van de genoemde medicijnen ook in de vorm van tabletten worden ingenomen (waardoor ze een systemisch effect hebben).
Als er duidelijke triggers voor eczeem zijn geïdentificeerd, bijvoorbeeld nikkel, latex of zelfs bepaalde medicijnen, moeten deze stoffen natuurlijk zo consistent mogelijk worden vermeden. Naast het vermijden van triggerende stoffen of cosmetica, bestaat de therapie van eczeem uit het aanbrengen van zalven. Het is belangrijk dat de samenstelling van de zalf wordt aangepast aan de voorwaarde van de huid.
Bij huileczeem wordt bijvoorbeeld gekozen voor een zalf met een hoog watergehalte, terwijl bij korst- en aanslagvorming een olieachtige consistentie belangrijk is voor de huidverzorging. Zalven zijn bijzonder effectief wanneer ze worden aangebracht in de vorm van kompressen. Geneesmiddelen op recept, zoals cortisone (een glucocorticoïde) hebben ontstekingsremmende en lokale immunosuppressieve effecten.
Als het aangetaste, open huidgebied nog steeds is geïnfecteerd bacteriën als complicatie wordt een antibioticumhoudende of antiseptische zalf aangebracht. Eczeem is in principe goed te behandelen en daarom normaal gesproken geen reden tot bezorgdheid. Dit vereist echter dat de oorzaak van het eczeem correct is vastgesteld.
Als dit niet gebeurt, is de kans groot dat eczeem chronisch wordt of keer op keer terugkeert. Bovendien kan eczeem een toegangspunt zijn voor ziekteverwekkers als het niet goed wordt behandeld en dus kan leiden tot secundaire infectie (superinfectie). Om secundaire schade te voorkomen is het daarom belangrijk om eczeem ongeacht de oorzaak adequaat te behandelen. Omdat er zoveel verschillende oorzaken van eczeem zijn, zijn er ook diverse preventieve maatregelen die vaak gericht zijn op het vermijden van een bepaald type eczeem.
In het algemeen kunt u dit echter vermijden droge huid als u eczeem wilt voorkomen: Gebruik bij het dragen van kleding huidvriendelijke materialen zoals katoen of zijde en was deze voordat u ze voor het eerst draagt. Bovendien spreekt het voor zich dat als u al eerder eczeem heeft gehad, u een zogenaamde secundaire profylaxe moet nemen om nieuwe aanvallen te voorkomen. Voor dit doel is het essentieel om consequent de triggerende stof, bijvoorbeeld nikkel, te vermijden.
- Was de huid niet te vaak
- Laat te lang in water staan
- Bevochtig de kamerlucht
- Gebruik speciale, vochtinbrengende verzorgingsproducten
- Vermijd huidirriterende stoffen (of draag handschoenen)
- Vermijd overmatige zonnestraling (vooral natuurlijk als u zonnegevoelig eczeem heeft!)
