Diagnose
De diagnose van een nier kneuzing is relatief eenvoudig te maken met de juiste middelen. De belangrijkste focus is om meer ernstige schade aan de nier, die in het ergste geval chirurgische reparatie kan vereisen. De arts begint eerst met die van de patiënt medische geschiedenis.
Hier, acute klachten, pijn en eerdere gebeurtenissen worden systematisch onderzocht. Een klap in de rug of opzij voordat de symptomen zich voordoen, kan dus al in de goede richting wijzen. Een klinisch onderzoek volgt.
Hier zoekt de dokter naar zichtbare tekenen van nier kneuzing zoals roodheid, zwelling van de flank en blauwe plekken en het getroffen gebied wordt gepalpeerd. Druk pijn is bijna altijd aanwezig in nier kneuzing. Bovendien moet een urinemonster worden genomen en onderzocht op de aanwezigheid van bloed.
Er zijn speciale teststrips beschikbaar om te detecteren bloed in de context van microhematurie, die zelfs bij normaal ogende urine verkleuren. Deze eenvoudige en snelle methoden kunnen worden aangevuld met een breed scala aan beeldvormingstechnieken als de arts niet betrouwbaar kan concluderen dat er een nier kneuzing of wil andere bijkomende verwondingen uitsluiten die niet op het eerste gezicht kunnen worden opgemerkt. Ultrageluid is een mogelijkheid tot beeldvorming.
Het is niet mogelijk om de ernst van het trauma nauwkeurig in te schatten, maar het is mogelijk om onderscheid te maken tussen een kneuzing van de nier en meer ernstige verwondingen aan de nier. In het geval van een kneuzing van de nier, alleen de hematoom onder de capsule is zichtbaar op de afbeelding. Er is dus een duidelijke vergroting van de nier.
Het complex van gedetailleerd interview, geschiedenis en klinische symptomen in combinatie met de ultrageluid afbeelding en urineonderzoek is voldoende voor de diagnose van een simpele nier kneuzing. Als de arts echter niet zeker weet of de verwonding verder gaat dan een niercontusie, moeten verdere maatregelen worden genomen. Computertomografie kan nuttig zijn voor een nauwkeurige beoordeling van de nieren.
Het toont het hele lichaam in detail in doorsnede-afbeeldingen en maakt het mogelijk uitspraken te doen over de omvang, de betrokken gebieden en de aangrenzende schade veroorzaakt door het letsel. Het nadeel van CT is de hoge stralingsbelasting. Het kan echter zeker meer ernstige verwondingen uitsluiten.
MRI (Magnetic Resonance Imaging) speelt een nogal ondergeschikte rol en wordt vanwege de hoge kosten hooguit gebruikt voor vervolgonderzoeken. MRI kan echter van belang zijn bij de diagnose van kinderen vanwege het gebrek aan blootstelling aan straling. Bij een lichte niercontusie worden zowel CT als MRI liever niet gebruikt.
