Minerale tekortkoming is het ontbreken van ijzer, fluor en andere mineralen Het is meestal onschadelijk, maar kan ook leiden voor verschillende aandoeningen, indien niet gecorrigeerd.
Wat is een tekort aan mineralen?
Mineraaltekort verwijst naar het ontbreken van essentieel mineralen. Deze omvatten ijzer, jodium, fluoride, zink, chroom, koper en molybdeen. Ze zijn nodig voor het organisme om belangrijke functies zoals spiergroei en het denkvermogen te waarborgen. Ze controleren ook verschillende processen in het menselijk lichaam. Een tekort is dan ook erg gevaarlijk en kan dat ook leiden tot een breed scala aan secundaire ziekten zoals zacht botten, cellulite en haaruitval Psychische aandoeningen zoals Depressie en een sterke malaise kan ook het gevolg zijn van een tekort aan mineralen.
Oorzaken
Een tekort aan mineralen heeft vele oorzaken. Het wordt bijvoorbeeld vaak veroorzaakt door een verkeerde en onevenwichtige dieet of eenzijdige diëten. Consumptie van kant-en-klaarmaaltijden is een veel voorkomende oorzaak, omdat ze er bijna geen bevatten mineralen en voedingsstoffen. Zwaar zweten kan ook het ongemak veroorzaken. Dus kan diarree en braken, anorexia of misbruik van laxeermiddelen Bovendien is een tekort aan mineralen vaak een gevolg van alcoholisme. Dit is zo omdat alcohol vertraagt de absorptie of elektrolyten, waardoor vroeg of laat een tekort ontstaat. Een duidelijk teken is de nachtelijke kramp in de kuiten. Ten slotte kan een tekort aan mineralen ook worden veroorzaakt door overmatige inname van diuretica, aangezien belangrijke mineralen met de urine worden uitgescheiden. Naast deze oorzaken zijn er een aantal ziekten die een tekort aan mineralen kunnen veroorzaken. Deze omvatten in de eerste plaats suikerziekte en verschillende nier ziekten. Stoornissen van het hormonale evenwicht brengen de productie van mineralen uit balans en veroorzaken ook een tekort.
Symptomen, klachten en tekenen
Een tekort aan mineralen kan optreden bij verschillende symptomen. Het hangt ervan af welk mineraal niet op fysiologisch niveau is en hoe ernstig het tekort is. Omdat mineralen verschillende functies in het lichaam hebben, zijn de symptomen van een mineraaltekort ook verschillend. Enkele typische deficiëntiesymptomen worden hieronder als voorbeelden weergegeven. Klassieke symptomen van magnesium deficiëntie zijn stoornissen in de spier- en zenuwfunctie. Deze variëren van nachtelijk kalf krampen, hartkloppingen en hartritmestoornissen tot rusteloosheid, nervositeit en angstaanvallen. De prestaties van getroffen individuen situeren zich dus vaak in zowel de fysieke als de psychologische sfeer. Leuk vinden magnesium, kalium heeft ook een belangrijke invloed op de hartactiviteit. Een tekort kan ook een versnelde hartslag veroorzaken of hart- stotteren. Bovendien, krampen en verlamming, problemen met de bloedsomloop of een tintelend gevoel in bepaalde delen van het lichaam zijn ook mogelijke tekenen van een kalium tekort. Op het gebied van de spijsvertering kan dit ook de oorzaak zijn constipatie in het bijzonder. IJzergebrek komt ook veel voor bij de bevolking en leidt tot klassieke symptomen. Een leidend symptoom in deze context is een opvallende bleekheid, die vaak een teken van significant is bloedarmoede Andere tekenen van ijzertekort zijn 피로 en prestatieverlies. Rillingen, hoofdpijn en kortademigheid zijn ook typische symptomen van ijzertekort. In de cardiovasculair systeem, duizeligheid en hartkloppingen mogelijk gevolgen van ijzertekort.
Diagnose en verloop
Aan de hand van een grote verscheidenheid aan symptomen kan een mineraaltekort worden vastgesteld. Deze omvatten bijvoorbeeld een verminderde prestatiecapaciteit die gepaard gaat met concentratie problemen. Ook kunnen slaapstoornissen optreden en de klachten verergeren. Huid en slijmvliesveranderingen kunnen ook optreden. cariës wordt veroorzaakt door een gebrek aan ijzer, en spijsverteringsstoornissen zijn ook een oorzaak van een tekort aan mineralen. Bij een langdurig tekort kunnen zenuw- en spierschade en stollingsstoornissen optreden. hetzelfde bloedarmoede en pathologische veranderingen in het slijmvlies. Het uiterlijk van de huid zelf kan ook veranderen en bijvoorbeeld uitdrogen. Bovendien vervult elk mineraal zeer specifieke taken en kan daardoor een grote verscheidenheid aan klachten veroorzaken. Jodium Een tekort is bijzonder riskant en kan bij kinderen worden herkend aan groeistoornissen. Om een juiste diagnose te stellen, neemt de arts eerst een medische geschiedenis met de patiënt. Dit kan worden gevolgd door lichamelijke onderzoeken bloed telling kan ook worden onderzocht. De tandstelsel en huid worden ook onderzocht. Normaal gesproken kan de diagnose snel worden gesteld en kan de behandeling van het mineraaltekort worden gestart. Het beloop van een mineraaltekort is meestal onschadelijk. Normaal gesproken milde symptomen zoals krampen in de benen of neerslachtigheid verdwijnen weer na de aanvoer van de juiste mineralen. Als er echter over een langere periode te weinig mineralen worden ingenomen, kan dit ernstige gevolgen hebben. Naast de eerder genoemde secundaire ziekten zoals cariës en cellulitekan een tekort ook fatale gevolgen hebben. Belangrijk zouten in het bijzonder, zoals natrium, moet daarom direct met voedsel of in de vorm van een dieet worden ingenomen supplementen Speciale drankjes bij elektrolyten en andere mineralen zijn ook nuttig.
Complicaties
In de regel hangt het verdere verloop bij een mineraaltekort sterk af van de oorzaak en het specifieke mineraal waarin het tekort aanwezig is. Om deze reden kan er geen algemene voorspelling worden gedaan. Mineraaltekort heeft echter altijd een negatief effect op de volksgezondheid van de patiënt en moet daarom altijd worden vermeden. Complicaties treden meestal alleen op bij een mineraaltekort als het overheersend of ernstig is gedurende een lange periode. De getroffenen kunnen er last van hebben hoofdpijn or slaapstoornissen Evenzo is het niet ongebruikelijk dat spijsverteringsstoornissen optreden en bovendien voor coördinatie en concentratie stoornissen optreden. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd door het tekort aan mineralen. De getroffenen zien er moe en lusteloos uit, en het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan spanning wordt sterk verminderd. In sommige gevallen kan het mineraal tekort ook leiden naar bloedarmoede, wat ook een zeer negatief effect heeft op het dagelijkse leven van de getroffen persoon. Bij kinderen kan dit tekort leiden tot groeistoornissen en dus tot een verminderde ontwikkeling. In de regel is het mineralentekort relatief eenvoudig te verhelpen, zodat er geen verdere complicaties optreden. In het geval van cariës, dit moet worden behandeld door een tandarts.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Of u bij een tekort aan mineralen naar de dokter moet, hangt voornamelijk af van de ernst en de resulterende symptomen. Desalniettemin is het bezoek meteen zinvol als er een tekort wordt vermoed. Dit komt omdat veel ziekten soortgelijke manifestaties hebben als het mineraal tekort, zodat differentiatie door de medische professional aan te raden is. Een ijzertekort kan bijvoorbeeld dezelfde lusteloosheid veroorzaken als een ernstige infectie. Kalium een tekort kan hartkloppingen veroorzaken en hart- hartkloppingen, die ook kunnen duiden paniekaanvallen of hartziekte. Een exacte opheldering is dus van belang om de oorzaak van een klacht precies te achterhalen en een mineraaltekort in een vroeg stadium gericht te kunnen compenseren. Later, na de diagnose, zijn er twee hoofdredenen om naar de dokter te gaan. Als een ernstig mineraaltekort wordt gecompenseerd door therapiemoet het succes van de behandeling worden gecontroleerd. Diagnostiek, bijvoorbeeld van ijzerwaarden (ferritine, hemoglobine) kan een verklaring afgeven als een vervanging door mineralen kan worden gestopt. Een ander punt voor het bezoeken van de dokter is de twijfel van de patiënt of het mineraal is supplementen worden echt in het lichaam opgeslagen. Darmziekten kunnen het bijvoorbeeld veel moeilijker maken om de mineralen op te nemen. Daarom, als de symptomen van de patiënt niet verbeteren of zelfs verergeren met mineraal administratie, dit is een reden om nog een keer naar de dokter te gaan.
Behandeling en therapie
De therapie van minerale deficiëntie is voornamelijk gebaseerd op het leveren van de ontbrekende mineralen. Als er een tekort aan fluor is, passend tablets of andere preparaten kunnen net als in het geval van een jodium of ijzertekort. Als de symptomen gering zijn, is dat vaak voldoende evenwicht de mineralenbalans door het eten van het juiste voedsel. Als er echter al schade is opgetreden, verder maatregelen moet worden genomen. Cariës veroorzaakt door een fluortekort moet bijvoorbeeld worden behandeld door een tandarts, terwijl een beschadigde huid moet worden onderzocht door een dermatoloog. Als er als gevolg van de tekortkoming al psychische problemen zijn ontstaan, a psychiater moet mogelijk worden geraadpleegd. In veel gevallen is het voldoende om de dieet Raw food is een belangrijke factor om een tekort aan mineralen te compenseren en om zowel psychische als lichamelijke klachten te verminderen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor een mineraaltekort hangt af van de mineralen die ontbreken en de duur van het tekort voorwaarde Voor alle vormen van mineraaltekort, niet blijvend volksgezondheid problemen worden verwacht als ze snel worden verholpen. Het menselijk lichaam kan goed omgaan met een tijdelijk tekort aan bepaalde stoffen, zoals ijzer, magnesium or natrium Het wordt problematisch als het mineraaltekort al lang bestaat en het organisme al heeft beschadigd. Nogmaals, indien behandeld, is er een goede prognose, maar orgel en zenuwschade kan permanent zijn. Schildklierproblemen als gevolg van jodiumtekort zijn iets moeilijker te behandelen en kunnen langdurige schade veroorzaken als gevolg van hormonale veranderingen. Andere aandoeningen die worden veroorzaakt door een tekort aan mineralen, zoals bloedarmoede, huidproblemen en gebrek aan concentratie, kunnen worden gerepareerd. De prognose is dus meestal erg goed voor een tekort aan mineralen. In landen met goede medische zorg en een ruim aanbod aan voeding is de diagnose van een mineraaltekort dan ook al de eerste stap op weg naar herstel. Het vooruitzicht om de tekortkoming te overwinnen voorwaarde is alleen arm als de benodigde mineralen niet beschikbaar zijn. Ook een stofwisseling voorwaarde, zoals een die voorkomt of belemmert absorptie van bepaalde stoffen, kan de prognose verslechteren.
het voorkomen
Minerale tekorten kunnen worden voorkomen door ervoor te zorgen dat u alle essentiële mineralen binnenkrijgt. Gezonde mensen bereiken dit al door evenwichtig te eten dieet gebaseerd op het voedselpiramide. Mensen die er last van hebben alcoholisme kan een intraveneuze behandeling nodig hebben om een tekort te voorkomen. Bovendien moeten ze in overleg zijn met een arts die mineralen controleert evenwicht en grijpt direct in bij de eerste tekenen van een tekort. Hetzelfde geldt voor mensen die hieraan lijden suikerziekte of braken. Sporters die veel zweten dienen hun dieet aan te passen aan de hogere nutriëntenconsumptie en eventueel een dieet te volgen supplementen Dit dient ook te gebeuren in overleg met een specialist. Minerale tekorten kunnen daarom effectief worden voorkomen door een uitgebalanceerd dieet.
Nazorg
Nazorg is bedoeld om herhaling van een mineraaltekort te voorkomen. Dit is meestal de verantwoordelijkheid van de patiënt na een succesvolle initiële behandeling therapie Hij kiest een passend dieet. Vis, vlees, gevogelte en noten zijn het meest geschikt om aan de eisen te voldoen. Maar vitaminen zijn ook een must in de voeding. Meerdere porties fruit en groenten moeten dagelijks worden geconsumeerd. Een tekort aan mineralen als gevolg van een onevenwichtig dieet, een operatie, zwangerschap of competitieve sporten kunnen worden tegengegaan met de maatregelen vermeld. Een arts stelt een tekort aan mineralen vast via bloed testen. Daarnaast geven de typische klachten een indicatie. Langere nazorg is meestal nodig als een gastro-intestinale aandoening of een tumor het tekort veroorzaakt. Vervangende preparaten moeten worden genomen zoals voorgeschreven. Regelmatig bloed testen volgen. Complicaties zijn niet te voorkomen. De timing van de diagnose is cruciaal voor het succes van de behandeling. Hoe eerder het tekort wordt ontdekt, hoe beter de prognose. Daarom moeten individuen zeker een arts raadplegen in geval van aanhoudende 피로, constante hoofdpijn en permanente concentratieproblemen. Dit geldt met name voor patiënten die eerder door een tekort aan mineralen zijn getroffen.
Wat u zelf kunt doen
Als een mineraaltekort wordt vermoed, moet de eerste stap zijn om praten bij uw huisarts. De medische professional zal in de eerste plaats een verandering van dieet aanbevelen. Een gezond en uitgebalanceerd dieet met veel fruit, groenten, volkorenproducten en vis of mager vlees is meestal voldoende om snel alle noodzakelijke mineralen in het lichaam te herstellen. Regelmatige lichaamsbeweging en voldoende slaap ondersteunen het dieet en versterken het immuunsysteem Als het mineraalgebrek al schade heeft veroorzaakt, verder maatregelen moet worden genomen. Bij cariës moet bijvoorbeeld een tandarts worden geraadpleegd, terwijl een beschadigde huid het beste door een dermatoloog kan worden onderzocht. Als zelfhulp is het raadzaam om de symptomen tegen te gaan met hygiënemaatregelen en een gezonde levensstijl. Soms huismiddeltjes ook helpen. Een klassiek komkommermasker kan bijvoorbeeld helpen bij huidproblemen. Voor tandbederf, teentje or kurkuma Psychische klachten kunnen het beste worden opgelost door strategieën en gesprekken met een therapeut. Af en toe helpt het al om vrij te zijn van het werk of contact met nieuwe mensen. Voor spanning en angst, valeriaan, lavendel, salie en andere natuurlijke remedies zijn nuttig.
