Paniekaanvallen

Note

Het onderwerp paniekaanval behoort tot onze onderwerpfamilie “AngstAnusstoornis”. Algemene informatie over dit onderwerp vindt u op

  • Angst

Synoniemen

angst, paniekstoornis, paniek

Definitie

Een paniekaanval is het plotseling optreden van een fysieke en mentale alarmreactie van onduidelijke oorzaak, die gewoonlijk slechts enkele minuten duurt, zonder passende externe oorzaak. De getroffen persoon is zich vaak niet bewust van het bestaan ​​van een paniekaanval. Het gedragspatroon van paniek is inherent aan ieder mens en dient in eerdere stadia van evolutie als een bron van energie in levensbedreigende situaties.

Epidemiologie

De kans op het ontwikkelen van een paniekstoornis in het leven ligt tussen 1.5 en 3% (ongeveer de helft van de patiënten voldoet ook aan de criteria van agorafobie). Vrouwen hebben ongeveer 2 keer meer kans om de aandoening te ontwikkelen dan mannen. Meestal treedt het eerste optreden van de paniekstoornis op tussen de leeftijd van 25 en 35 jaar.

Patiënten die een behandeling ondergaan, zijn echter meestal enkele jaren ouder, omdat ze een lange weg moeten afleggen fysiek onderzoek en diagnose. De diagnose paniekaanval paniekstoornis moet worden gesteld door een psycholoog, a psychiater of een therapeut met ervaring in het veld. Een bijzondere moeilijkheid bij de diagnose is dat zowel patiënten als de behandelende artsen vaak lichamelijke oorzaken achter de symptomen vermoeden. In de meeste gevallen zijn er geen afwijkingen in de lichamelijke diagnose, zodat de persoon met een paniekstoornis keer op keer hoort dat hij lichamelijk gezond is. Hierdoor voelt hij zich hulpeloos en verlaten.

Symptomen

Het belangrijkste kenmerk van paniekstoornis zijn de zogenaamde paniekaanvallen. Deze 'vallen' de patiënt vaak uit het niets aan en kunnen meestal niet aan een bepaalde situatie worden toegeschreven. Een paniekaanval begint meestal met enkele symptomen die de patiënt vaak al kent van eerdere aanvallen.

Deze symptomen worden door de patiënt geïnterpreteerd als bedreigend of zelfs levensbedreigend. Door het gevoel van dreiging neemt de angst weer toe. Dit leidt tot een soort "vicieuze cirkel".

De typische lichamelijke symptomen van een paniekaanval zijn er echter ook andere oorzaken die leiden tot een gevoel van beklemming en druk in de borst. Dit type aanval neemt meestal toe binnen de eerste 10 minuten nadat het is begonnen. (sommige nemen toe tot 30 minuten).

Na deze tijd nemen de symptomen meestal weer af en kalmeren ze langzaam. Het probleem wordt echter bemoeilijkt door de zogenaamde anticiperende angst die volgt op een paniekaanval. Dit is de angst voor een nieuwe paniekaanval.

Het wordt ook wel angst voor angst genoemd. De frequentie waarmee dergelijke angstaanvallen voorkomen, kan sterk variëren. Theoretisch kunnen er maanden verstrijken tussen 2 aanvallen, maar soms duurt het maar een paar uur.

Als je je nu voorstelt dat een persoon in een bus of in een café zo'n dreigende paniekaanval overkomt, kun je je voorstellen dat een patiënt dergelijke situaties in de toekomst zal vermijden. Hij 'leert' als het ware dat deze situatie gevaarlijk voor hem kan worden. Maar ook plaatsen en situaties waarin hij nog nooit een paniekaanval heeft gehad, kunnen uit angst worden vermeden.

Vaak is het voldoende dat de patiënt zich voorstelt dat in het geval van een paniekaanval het ontsnappen uit deze situatie moeilijk of gênant kan zijn. Dit probleem wordt genoemd agorafobie. Dit betekent uit het Grieks vertaald "angst voor de marktplaats".

Dit werd en wordt vandaag de dag nog steeds vaak verkeerd begrepen. Het is niet alleen de angst voor grote en brede vierkanten, maar wordt opgevat als angst voor bepaalde situaties, zoals die ook op de markt worden aangetroffen. Massa's mensen, vliegtuigen en liften etc.

kan ook de inhoud worden van een agorafobie. Specifiek genoemd, de patiënt heeft de angst dat in de situaties die hij / zij als bedreigend beschouwt, een of meer van de bovengenoemde lichamelijke symptomen kunnen optreden en dat hulp mogelijk niet snel genoeg beschikbaar is of dat er geen mogelijkheid is om te ontsnappen. Voor de patiënt zelf is niet alleen de paniekaanval zelf slecht, maar ook de hulpeloosheid die hij ervaart in verband met het optreden en de invloed van deze aanvallen. De enige mogelijke strategie voor hem is, zoals hierboven vermeld, het vermijden van bedreigende situaties.

Dit leidt ertoe dat bepaalde dingen alleen in gezelschap van anderen worden gedaan, bepaalde vervoermiddelen niet meer worden gebruikt etc. Het optreden van agorafobie is ook mogelijk zonder voorafgaande paniekstoornis. Hier is de angst voor angst de belangrijkste drijfveer die leidt tot vermijding.

Nachtelijke paniekaanvallen kunnen erg stressvol zijn voor de getroffen persoon. Alle belangrijke informatie over dit onderwerp vindt u bij Nachtelijke paniekaanvallen - wat zit er achter? Dit type aanval neemt meestal toe binnen de eerste 10 minuten nadat het is begonnen.

(sommige aanvallen kunnen tot 30 minuten duren). Na deze tijd nemen de symptomen meestal weer af en kalmeren ze langzaam. Het probleem wordt echter bemoeilijkt door de zogenaamde anticiperende angst die volgt op een paniekaanval.

Dit is de angst voor een nieuwe paniekaanval. Het wordt ook wel angst voor angst genoemd. De frequentie waarmee dergelijke angstaanvallen voorkomen, kan sterk variëren.

Theoretisch kunnen er maanden verstrijken tussen 2 aanvallen, maar soms duurt het maar een paar uur. Als je je nu voorstelt dat een persoon in een bus of in een café zo'n dreigende paniekaanval overkomt, kun je je voorstellen dat een patiënt dergelijke situaties in de toekomst zal vermijden. Hij 'leert' als het ware dat deze situatie gevaarlijk voor hem kan worden.

Maar ook plaatsen en situaties waarin hij nog nooit een paniekaanval heeft gehad, kunnen uit angst worden vermeden. Vaak is het voldoende dat de patiënt zich voorstelt dat in het geval van een paniekaanval het ontsnappen uit deze situatie moeilijk of gênant kan zijn. Dit probleem wordt agorafobie genoemd.

Dit betekent uit het Grieks vertaald "angst voor de marktplaats". Dit werd en wordt vandaag de dag nog steeds vaak verkeerd begrepen. Het is niet alleen de angst voor grote en brede vierkanten, maar wordt opgevat als angst voor bepaalde situaties, zoals die ook op de markt worden aangetroffen.

Menigten van mensen, vliegtuigen en liften etc. kunnen ook de inhoud van een agorafobie worden. Specifiek genoemd, de patiënt heeft de angst dat in de situaties die hij / zij als bedreigend beschouwt, een of meer van de bovengenoemde lichamelijke symptomen kunnen optreden en dat hulp mogelijk niet snel genoeg beschikbaar is of dat er geen mogelijkheid is om te ontsnappen.

Voor de patiënt zelf is niet alleen de paniekaanval zelf slecht, maar ook de hulpeloosheid die hij ervaart in verband met het optreden en de invloed van deze aanvallen. De enige mogelijke strategie voor hem is daarom, zoals hierboven al vermeld, om bedreigende situaties te vermijden. Dit leidt ertoe dat bepaalde dingen alleen in gezelschap van anderen worden gedaan, bepaalde transportmiddelen niet meer worden gebruikt etc.

Het optreden van agorafobie is ook mogelijk zonder voorafgaande paniekstoornis. Hier is de angst voor angst de belangrijkste drijfveer die leidt tot vermijding. Nachtelijke paniekaanvallen kunnen erg stressvol zijn voor de getroffen persoon. Alle belangrijke informatie over dit onderwerp vind je bij Nachtelijke paniekaanvallen - wat zit er achter?

  • Versnelde ademhaling tot ademnood, vaak vergezeld van een beklemmend gevoel in de borst.
  • Duizeligheid, die vaak gepaard gaat met een gevoel van op handen zijnde machteloosheid.
  • Misselijkheid, diarree, winderigheid, buikpijn
  • Versnelde hartslag met verhoogde perceptie van hartstoornissen (hartkloppingen)
  • Zweten, beven
  • Opvliegers, koude douches
  • Angst voor controleverlies, angst voor de dood
  • Hoge bloeddruk
  • Het gevoel dat de wereld om je heen 'onwerkelijk' wordt, zoals in een droom (derealisatie-ervaring)