Duizeligheid door hoge bloeddruk

Duizeligheid door hoge bloeddruk

Hoge bloeddruk is een van de meest voorkomende ziekten en risicofactoren in de westerse wereld. Ongeveer 50% van alle volwassenen heeft een gemiddelde slagader bloed druk van meer dan 140/90, die de limieten voor overschrijdt hoge bloeddruk. Verdere factoren zoals zwaarlijvigheid of gebrek aan lichaamsbeweging verhoogt het risico op lijden aan hoge bloeddruk vele malen.

Hoge bloed druk is een van de belangrijkste risicofactoren voor ziekten van de cardiovasculair systeem maar ook van tal van andere orgels. Op korte termijn een licht gestegen bloed druk veroorzaakt geen schade en is bijna altijd asymptomatisch. Op de lange termijn of in de zogenaamde acutebloeddruk crises ”, kan er schade worden toegebracht aan de hart-, schepen, hersenen, nieren, ogen en tal van andere delen van het lichaam. Duizeligheid is een zeldzaam symptoom van de vaak symptoomloze high bloeddruk. Het kan echter wijzen op een acute ontsporing of reeds opgetreden schade van chronisch hoog bloeddruk.

Waarom kan hoge bloeddruk duizeligheid veroorzaken?

Normaal gesproken veroorzaakt hoge bloeddruk geen symptomen. Vanwege onverklaarbare processen in het hersenenkunnen op korte termijn verhoogde bloeddruk tot neurologische beperkingen leiden. Dit komt door een congestie van vocht en metabolieten in verschillende delen van de hersenen veroorzaakt door de hoge druk in het arteriële bloed schepen. Typische symptomen in deze gevallen zijn duizeligheid, oorsuizen, hartkloppingen en hoofdpijn. Op de lange termijn en in gevallen van ernstige ontsporing van de bloeddruk kunnen tal van andere, soms ernstige symptomen volgen.

Diagnose

De diagnose hoge bloeddruk kan met zeer eenvoudige middelen worden gesteld. Omdat de symptomen vaak te verwaarlozen zijn, wordt de diagnose voornamelijk gesteld op basis van een bloeddrukmeting tijdens inspanning en gedurende 24 uur. Hierdoor kunnen gemiddelde waarden worden waargenomen gedurende de dag, in rust en onder stress, evenals een afname 's nachts om de mate van hypertensie te bepalen. Om de gevolgschade van een langdurige hoge bloeddruk vast te stellen, kunnen indien nodig radiologische vasculaire onderzoeken, oogheelkundige opheldering of onderzoeken van de buikorganen worden uitgevoerd.