Auto-immune hepatitis is een zeldzame ziekte van de lever Naarmate de ziekte vordert, ontwikkelt het lichaam zich antilichamen die zijn eigen schade toebrengen lever Indien onbehandeld, kan de patiënt overlijden.
Wat is auto-immuunhepatitis?
Auto-immune hepatitis wordt niet veroorzaakt door virussen In plaats daarvan treedt er een verkeerde regeling op waardoor het lichaam bepaalde cellen niet langer als het eigen weefsel van het lichaam beschouwt. Het proces resulteert in lever ontsteking met een chronisch beloop. Ongeveer 80 procent van de patiënten zijn vrouwen. Gevallen van de ziekte komen vooral vaak voor op middelbare leeftijd. De ontwikkeling ervan bij kinderen kan echter ook niet worden uitgesloten. Terwijl auto-immuun hepatitis was vroeger een van de meest voorkomende ziekten, tegenwoordig is de incidentie 0.2 tot 1.0 per 100,000 inwoners. Naast specifieke symptomen zijn er ook symptomen die iets minder typerend zijn voor een leveraandoening.
Oorzaken
De exacte oorzaken van auto-immune hepatitis worden tot op heden niet volledig begrepen. Uiteindelijk accepteert het lichaam leverweefsel niet langer als zijn eigen cellen. Zoals bij elk voorkomen van vreemde lichamen, produceert het antilichamen om het vermeende ongedierte te bestrijden. Op deze manier wil het organisme zichzelf normaal gesproken beschermen tegen indringers en pathogenen De vernietiging van gezond weefsel leidt echter tot chronische ontsteking, die op de lange termijn gepaard gaat met functieverlies van het orgel. Het is echter nog niet bekend waarom de ontregeling van de immuunsysteem treedt op. Wetenschappers gaan ervan uit dat sommige patiënten een genetische aanleg hebben. Naast deze fundamentele aanleg wordt aangenomen dat er factoren zijn die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van de ziekte. Deze omvatten bijvoorbeeld zwangerschap, infecties of blootstelling aan gifstoffen. Verderop in het vermoeden komen bepaalde medicijnen, gifstoffen en infecties door virussen or bacteriën.
Symptomen, klachten en tekenen
Voor het grootste deel de symptomen van auto-immune hepatitis worden als onkarakteristiek beschouwd. Er zijn manifestaties zoals 피로verminderde prestaties, misselijkheid, of een lichte verkleuring van de huid die een gele tint krijgt. Sommige patiënten klagen pijn in de rechter bovenbuik of de temperatuur stijgt. Deze kunnen echter vaak niet worden toegeschreven aan fysieke manifestaties, en daarom auto-immune hepatitis wordt niet zelden relatief laat gediagnosticeerd. Bij sommige patiënten zijn er over het algemeen helemaal geen klachten of symptomen. In plaats daarvan wordt de ziekte pas merkbaar naarmate deze vordert. Ongeveer 30 tot 50 procent van de getroffenen heeft ook andere ziekten die verband houden met de verkeerde regulering van de immuunsysteem Zo worden andere organen aangevallen door het lichaam, en ontstekingen van de dikke darm, schildklier of reumatoïde artritis optreden. In sommige gevallen ontwikkelt auto-immuunhepatitis zich snel Leverfalen De daaropvolgende behandeling moet dus niet alleen de primaire auto-immuunhepatitis aanpakken, maar ook de ziekten die daaruit zijn ontstaan.
Diagnose en verloop
Het moment waarop de diagnose wordt gesteld, is verantwoordelijk voor het verdere verloop van de ziekte. Indien onbehandeld, kan het optreden van levercirrose niet worden uitgesloten. Laboratoriumtests van de bloed zijn de belangrijkste tests die worden gebruikt om de diagnose vast te stellen. Hierin zijn aanwijzingen voor een mogelijke infectie door virussen evenals het niveau van antilichamen Zodra auto-immuunhepatitis wordt vermoed, wordt dit geverifieerd of vervalst door een weefselmonster van de lever te nemen. De procedure vindt plaats onder plaatselijke verdoving Het weefsel kan vervolgens in het laboratorium worden onderzocht. Als de ziekte in een vroeg stadium wordt ontdekt en behandeld, bestaan er verschillende therapeutische benaderingen waarop het lichaam doorgaans goed reageert. Als het echter niet wordt behandeld, is de kans op genezing laag.
Complicaties
Auto-immuun hepatitis kan de lever geleidelijk vernietigen, met als resultaat Leverfalen (leverinsufficiëntie). Leverfalen wordt aanvankelijk gekenmerkt door een verminderde synthese-efficiëntie. Het resultaat is minder stolling eiwitten worden geproduceerd, dus bloeden tijd wordt verlengd. Dit kan leiden bloeden, vooral in het maagdarmkanaal. Er is ook de vorming van oedeem en een ophoping van water in de buikstreek, ascites. In aanvulling op, suiker de productie wordt verstoord waardoor het lichaam hypoglycemisch wordt, wat kan eindigen in a comaBovendien kan de lever gifstoffen die zich ophopen in het lichaam, vooral het neurotoxine, niet meer goed ontgiften ammonia. De ammonia kan de bloed-hersenen barrière en leiden een hepatische encefalopathie, die ook kan eindigen op een coma en, in het ergste geval, bij het overlijden van de patiënt. Bovendien kan auto-immuunhepatitis zich ontwikkelen tot littekens van het leverweefsel, levercirrose, die vergelijkbare complicaties met zich meebrengt. Vanwege levercirrose, onderpand circulatie wordt gevormd en de getroffen persoon ontwikkelt zich aambeien en spataderen van de maag en slokdarm. Bovendien is er een verhoogde uitputting van bloed in de milt, waardoor het groter wordt en het bijbehorende pijn Als gevolg van hepatorenaal of hepatopulmonaal syndroom kunnen de nieren of longen falen als gevolg van levercirrose De kans op het ontwikkelen van een lever kanker in de loop wordt ook verhoogd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij auto-immuunhepatitis is het bijna essentieel om regelmatig te worden gecontroleerd en om nauwkeurige medische evaluaties van de lever te ondergaan. voorwaarde Auto-immuun hepatitis beschadigt de lever. Daarom is het noodzakelijk om de effectiviteit van de gebruikte medicatie te bepalen en of het nodig is om een andere of aanvullende behandeling te starten maatregelen Als er symptomen optreden tussen de controles door, moeten patiënten niet verlegen zijn en contact opnemen met de arts voor de volgende routinecontrole. Deze specifieke klachten zijn bijvoorbeeld bovendeel pijn in de buik, koliekachtige pijn, donkere urine geassocieerd met lichtgekleurde ontlasting en effecten van geelzucht in de vorm van verkleuring van de huid en / of oog. Ernstige kuren en effecten van de auto-immuunziekte vereisen vaker bezoeken aan de arts met kortere tussenpozen. Controle-onderzoeken dienen in ieder geval door patiënten nauwlettend te worden gevolgd, aangezien de ziekte ook recidiverende fasen kan hebben, die dan tijdig worden gedetecteerd.
Behandeling en therapie
Therapie bestaat uit een behandeling met cortisone of de administratie of immunosuppressiva Bij sommige patiënten kan een combinatie van de drugs is gebruikt. Er is geen zachtere methode om de symptomen te behandelen, bijvoorbeeld door alternatieve geneeswijzen te gebruiken. immunosuppressiva zorg ervoor dat de immuunsysteem wordt onderdrukt. Een toegenomen dosis van immunosuppressivum meestal een vermindering van cortisone Gewoonlijk wordt de medicatie in het begin erg hoog ingesteld en vervolgens regelmatig afgebouwd totdat de patiënt zijn of haar individueel aangewezen heeft bereikt dosis Vooral bij vrouwen die zwanger kunnen worden, moet worden behandeld met cortisone alleen wordt vaak in eerste instantie gezocht. Cortison heeft echter relatief veel bijwerkingen. Het kan bijvoorbeeld leiden tot acne, volle maan, maag zweren, osteoporose en hoge bloeddruk Veel van de bijwerkingen ontstaan voornamelijk door langdurig gebruik. Therapie met cortison moet gedurende ten minste twee jaar worden voortgezet als auto-immuunhepatitis aanwezig is. Pas daarna wordt aanbevolen om onder medisch toezicht te proberen de medicatie te verminderen of stop te zetten. Regelmatige medische controles zijn hier onvermijdelijk. Een optimale medicamenteuze behandeling kan ervoor zorgen dat auto-immuunhepatitis rustig en niet langer actief is. Op deze manier is het voor patiënten mogelijk om met de ziekte een normale levensverwachting te bereiken. Echter, als levercirrose heeft zich al ontwikkeld als gevolg van auto-immuunhepatitis, transplantatie met een donororgaan is vaak de enige optie. Transplantatie mogen leiden tot verdere complicaties en verslechtering van de prognose. Daarom is onmiddellijk actie vereist wanneer de diagnose wordt herkend.
Vooruitzichten en prognose
Factoren die het risico op een ongunstig beloop van auto-immuunhepatitis aanzienlijk verhogen, zijn onder meer late diagnose, vertraagde behandeling en hoge ontstekingsactiviteit. Helaas ziet de prognose voor een kind of adolescent organisme er meestal somber uit, wat te wijten is aan een hogere activiteit van het jonge immuunsysteem. Het gevecht is het echter waard. Slechts een paar decennia geleden stierf ongeveer 90 procent van de getroffenen binnen 10 jaar. De introductie van immunosuppressiva klinische praktijk heeft de statistieken omgekeerd: nu overlevenden make-up de 90 procent. Auto-immuunhepatitis kan worden gecontroleerd met behulp van biochemische en histologische controles. De vorming van overbrugging necrose moet worden verzet, omdat het binnendringen van levervenen zeer riskant is. Als levercirrose wordt vermeden, wordt de patiënt ook beschermd tegen het ontstaan van hepatocellulair carcinoom. Dankzij immunosuppressivum therapielevercirrose komt veel minder vaak voor en het verloop van de ziekte verbetert bij de helft van de getroffenen. Levertransplantatie kan worden vergeleken met medicamenteuze therapie - het garandeert in meer dan 90 procent van de gevallen een goede prognose gedurende ten minste vijf jaar. Helaas maakt auto-immuunhepatitis alleen secundaire profylaxe mogelijk door middel van antilichaam- en immunoglobulinecontrole. Patiënten moeten het lichamelijk en emotioneel rustig aan doen, een licht volgen dieet, en verminder medicatie tot het absolute minimum.
het voorkomen
Omdat de exacte oorzaken van auto-immuunhepatitis nog niet bekend zijn, is preventieve behandeling niet mogelijk. Een gezonde levensstijl met veel beweging, een verstandige dieet, en beperking van nicotine en alcohol kan in sommige omstandigheden gunstig zijn, maar het kan ook auto-immuunhepatitis niet voorkomen.
Follow-up
Er is geen causale remedie voor auto-immuunhepatitis. Daarom kan nazorg er niet op gericht zijn herhaling van de ziekte te voorkomen. In plaats daarvan is het doel om het dagelijkse leven symptoomvrij te houden en complicaties te voorkomen. Patiënten bezoeken regelmatig vervolgonderzoeken. De ziekte kan worden vastgesteld door middel van bloedonderzoek. Om de omvang en structuur van de lever in de gaten te houden, heeft een ultrageluid onderzoek volgt vaak. Patiënten zijn ervoor verantwoordelijk dat hun voorwaarde verergert niet. De voorgeschreven immunosuppressiva moeten regelmatig worden ingenomen. Daarnaast zijn er in het dagelijks leven mogelijkheden om voor de lever te zorgen. Patiënten moeten dit vermijden alcohol en het verminderen van overgewicht op de lange termijn. Daarnaast is voldoende lichaamsbeweging noodzakelijk. Het is mogelijk om tegen bepaalde vormen van hepatitis gevaccineerd te worden. Deze preventieve maatregel is echter niet beschikbaar voor de auto-immuunziekte. Het succes van de langdurige behandeling hangt af van het starttijdstip. Hoe eerder patiënten met de therapie beginnen, hoe meer symptoomvrij hun leven zal zijn. Als zich complicaties voordoen, wordt het leven automatisch sterk verkort. Negatieve gevolgen zijn onder meer hermodellering van de lever en beperkingen in ontgifting functie. Met de constante progressie van symptomen wordt ziekenhuisopname noodzakelijk.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bij auto-immuunhepatitis is naast medische behandeling ook een gezonde levensstijl van groot belang. Dit komt omdat het beide de voorwaarde en dreigende deficiëntieverschijnselen te voorkomen. Patiënten moeten evenwichtig en gezond eten dieet en oefen regelmatig. Daarnaast is het belangrijk om eventueel aanwezig overgewicht te verminderen en te voorkomen ondergewicht Een veganistische levensstijl helpt ook om transaminasen te verbeteren (leverwaarden) bij auto-immuunhepatitis. Degenen die aan auto-immuunhepatitis lijden, moeten ook stoffen vermijden die schadelijk zijn voor de lever, vooral alcohol Daarentegen suggereren studies van de afgelopen jaren dat koffie beschermt de lever. Dit komt omdat, zoals onderzoeksbevindingen hebben aangetoond, koffie helpt lever te voorkomen kanker in chronisch ziek leverpatiënten. Tijdens het nemen van een cortisonpreparaat, zoals prednisolon, moeten patiënten nemen vitamine D en calcium Deze voorkomen door cortison veroorzaakt botverlies. Om de lever te beschermen en regeneratie te bereiken, kruidenpreparaten, waaronder mariadistel, zoethout, artisjokschizandrine C (DDB) of homeopathische middelen, zoals leverorgaan extracten, worden ook gebruikt. Bovendien aanvullend aminozuren en vitale stoffen versterken het aangetaste orgaan. Vastend kan ook een positief effect hebben op auto-immuunhepatitis. Dit mag echter niet worden gedaan als levercirrose is al aanwezig. Als algemene regel geldt dat aanvullende therapieën, zowel natuurgeneeskundige als homeopathische, altijd met de behandelende arts moeten worden besproken en onder toezicht moeten worden uitgevoerd.
