Het is niet virussen, als in hepatitis vormen A, B of C, die dit zeldzaam veroorzaken lever ontsteking eerder, zoals in andere autoimmuunziekten, het is een verkeerde regeling van het lichaam immuunsysteem. Auto immuun hepatitis (AIH) treft vrouwen ongeveer drie tot vier keer vaker dan mannen en komt vaker voor op middelbare leeftijd, maar kan in principe op elke leeftijd beginnen, inclusief jeugd.
Hoe ontwikkelt auto-immuunhepatitis zich?
Hoe auto-immuun hepatitis ontwikkelt is nog niet duidelijk opgehelderd. Er wordt aangenomen dat milieufactoren, toxines, of drugs kan fungeren als triggers, maar vooral als eerdere virale of bacteriële infecties. Daarnaast speelt waarschijnlijk ook een genetische aanleg een rol bij het ontstaan van de ziekte. In de loop van de ziekteontwikkeling, de immuunsysteem verliest zijn tolerantie lever weefsel en de levercellen worden door het lichaam zelf vernietigd T-lymfocyten.
Auto-immuunhepatitis: symptomen die niet erg kenmerkend zijn
Symptomen zijn meestal niet karakteristiek en kunnen beperkt zijn tot vaag 피로verminderde prestaties, misselijkheid, en milde vergeling van de huid. Pijn in de rechter bovenbuik en vage temperatuurstijging zijn ook mogelijke symptomen, maar worden vaak niet goed beoordeeld. Over het algemeen kunnen de symptomen van de ziekte zeer discreet zijn en nauwelijks worden opgemerkt, maar snel progressief lever ontsteking en zelfs Leverfalen kan zich ontwikkelen. Auto-immuunhepatitis is de oorzaak van chronische lever ontsteking in 10 tot 20 procent van de gevallen.
Bijkomende ziekten van auto-immuunhepatitis.
Ongeveer 30 tot 50 procent van de getroffenen lijdt aan andere bijkomende ziekten waarbij het immuunsysteem ook de eigen organen van de patiënt aanvalt, zoals:
- Reumatoïde artritis
- Witte vlekziekte (vitiligo)
- Auto-immuun thyroiditis (ontsteking van de schildklier)
- Ontsteking van de dikke darm (colitis ulcerosa)
Diagnose van auto-immuunhepatitis
Het is belangrijk om de diagnose zo vroeg mogelijk te stellen, omdat er een snelle start van is therapie is cruciaal voor het verdere verloop. Om de diagnose te stellen, worden eerst laboratoriumchemische tests uitgevoerd om virale infectie uit te sluiten. Naast een toename van transaminasen en IgG immunoglobulinen, de belangrijkste indicatie is autoantilichamen gericht tegen het eigen leverweefsel van de patiënt. Om de diagnose te bevestigen, wordt een weefselmonster uit de lever eronder genomen plaatselijke verdoving voor onderzoek van fijne weefsels.
Voorkomen van ernstige leverschade door vroege diagnose
Tot dusverre kan auto-immuunhepatitis niet volledig worden genezen. Dat wil zeggen, het defect in de immuunsysteem kan niet worden gecorrigeerd. Als de diagnose echter op tijd wordt gesteld, reageert de ziekte bijna altijd heel goed op immunosuppressiva therapie Dit dempt de activiteiten van het immuunsysteem of de ontstekingsprocessen in de lever. De symptomen worden zo verlicht en verdere schade aan de lever wordt voorkomen. Echter, indien onbehandeld, levercirrose ontwikkelt zich binnen een paar jaar. De levensverwachting wordt in dergelijke gevallen aanzienlijk verminderd.
Auto-immuunhepatitis: behandeling met cortison.
Er zijn twee opties voor therapie: Ofwel behandeling met de cortisone voorbereiding prednisolon or budesonide alleen, of een combinatiebehandeling van respectievelijk prednisolon of budesonide, en azathioprine Bij patiënten die zwanger kunnen worden, cortisone meestal wordt alleen behandeling gekozen; anders heeft de combinatie de voorkeur. Met de combinatie, de cortisone dosis kan lager worden gehouden, wat de bijwerkingen aanzienlijk vermindert. Omdat de behandeling op lange termijn vereist is, moeten de bijwerkingen van cortison tot een minimum worden beperkt. Deze bijwerkingen zijn onder meer:
- Gewichtstoename
- Een opgeblazen gezicht (volle maan)
- osteoporose
- Maagzweren
- Hoge bloeddruk
- Steroïde diabetes
- Huidproblemen zoals acne
Langdurige therapie vereist
Een hogere dosis wordt eerst gestart en daarna verlaagd tot de laagst mogelijke onderhoudsdosis. Een behandeling van ten minste twee jaar wordt aanbevolen voordat wordt geprobeerd de medicatie te stoppen. Als de laboratoriumchemische waarden weer stijgen, moet de medicatie gedurende meerdere jaren opnieuw worden ingenomen.
Levertransplantatie voor ineffectieve therapie.
Sommige getroffen personen reageren mogelijk niet op de therapie, waardoor auto-immuunhepatitis kan vorderen en cirrose kan ontstaan. In dergelijke gevallen is de laatste therapeutische optie levertransplantatie.
