Ziekten van de baarmoeder en baarmoederhals

Er is een verscheidenheid aan ziekten van de baarmoeder, die vaak veel verschillende oorzaken hebben.

De ziekten van de baarmoeder en baarmoederhals

Hieronder vindt u een overzicht van de ziekten van de baarmoeder en baarmoederhals, onderverdeeld in de volgende secties:

• Infecties en ontstekingen van de baarmoeder
• Goedaardige tumoren van de baarmoeder
• Kwaadaardige tumoren van de baarmoeder
• Operatie van de baarmoeder
• Andere ziekten van de baarmoeder

Cervicitis is de medische term voor een ontsteking van de baarmoederhals. De ontsteking van de baarmoederhals wordt veroorzaakt door bacteriën or virussen: Chlamydia is de meest voorkomende oorzaak van baarmoederhalsontsteking, andere mogelijk kiemen zijn groep A streptokokken en Herpes simplex-virus. Gonococci ("gonorroe“) Veroorzaken zelden cervicale ontsteking.

An ontsteking van de baarmoederhals kan volledig zonder symptomen zijn en is meestal niet pijnlijk. Er treedt echter vaak een gelige, kleverige afscheiding op. Tijdens het vaginale onderzoek met het speculum is een rood wordende en gelige afscheiding te zien.

Er wordt een uitstrijkje gemaakt om te bepalen welke ziekteverwekker het is. Afhankelijk van de ziekteverwekker wordt vervolgens een geschikt antibioticum of antivirale therapie toegediend. Gedetailleerde informatie vindt u onder: Ontsteking van de hals (cervicitis) Chlamydia-infectie is de meest voorkomende seksueel overdraagbare bacteriële infectie en treft tussen één en tien procent van alle vrouwen, afhankelijk van leeftijd en doorleefd risicogedrag.

Het probleem met een Chlamydia-infectie is dat de meeste besmette personen nauwelijks iets van de infectie merken. Desalniettemin kan tot 40% van de vrouwen de infectie binnen enkele weken en enkele maanden ontwikkelen, wanneer deze in de eileiders, waar de infectie schade toebrengt en blijft plakken aan de boete slijmvlies van de eileiders. Als gevolg hiervan komen buitenbaarmoederlijke zwangerschappen vaker voor, en na vele jaren van niet-ontdekte Chlamydia-infectie, onvruchtbaarheid is ook mogelijk door vast te zitten eileiders.

Sinds 2008 zijn vrouwen onder de 25 jaar wettelijk verplicht volksgezondheid verzekeringen hebben de mogelijkheid gehad om deel te nemen aan een chlamydia-screening, die wordt uitgevoerd door middel van een urinemonster door een gynaecoloog. Gedetailleerde informatie is te vinden onder: Clamydia-infectie Endometritis beschrijft de ontsteking van het binnenste slijmvlies van de baarmoeder baarmoederslijmvlies. Het ontstaat meestal door cervicitis (ontsteking van de hals) met gonokokken of clamydia, omdat deze pathogenen kunnen opstaan ​​en infecties kunnen veroorzaken van alle interne vrouwelijke voortplantingsorganen.

Ontsteking van de bekleding van de baarmoeder is ook mogelijk door pathogenen van de normale huid of darmflora evenals door Groep A streptokokken, maar dan komt het eigenlijk pas voor na een vaginale operatie of na de bevalling. Typische symptomen zijn onder meer bloedingsstoornissen zoals tussentijdse of spotting-bloeding. Als de infectie zich verspreidt vanuit het baarmoederslijmvlies naar de spieren van de baarmoeder ontwikkelt de getroffen patiënt zich pijn in de onderbuik en hoog koorts.

Afhankelijk van de ziekteverwekker wordt de therapie uitgevoerd met een geschikt antibioticum. Gedetailleerde informatie vindt u onder: Ontsteking van de baarmoeder Myomen zijn goedaardige gezwellen van de spieren van de baarmoeder die zeer vaak voorkomen. Ongeveer 30% van de vrouwen ouder dan 30 jaar heeft een of meer myomen.

In de meeste gevallen bevinden de vleesbomen zich in de baarmoederwand, zelden in de hals. In veel gevallen veroorzaken ze geen symptomen. Als ze echter groot genoeg zijn, kunnen ze ernstige gevolgen hebben pijn gedurende menstruatie (dysmenorroe).

De vleesbomen kunnen ook direct onder het slijmvlies van de baarmoeder groeien en vervolgens vaginale bloedingen veroorzaken, die onafhankelijk van elkaar optreden. menstruatie of verhoogt het (hypermenorroe). Myomen die op de buitenwand van de baarmoeder groeien, kunnen druk uitoefenen op de blaas, rectum or urineleider, wat leidt tot moeite met poepen en frequent urineren or urineretentie tot aan de nieren. Een stengelrotatie van zo'n uitwendige myoma veroorzaakt zeer ernstige pijn.

Afhankelijk van de grootte en het type myoma kunnen er verschillende problemen optreden tijdens zwangerschap (vroeg abortus, onvruchtbaarheidpijn, behoefte aan een keizersnede). Myomen worden afhankelijk van het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen. Dit verklaart waarom ze tijdens zwangerschap en kleiner daarna menopauzeDe diagnose wordt gesteld door een ultrageluid examen.

Therapie kan een hormoonbehandeling zijn, wat niet mogelijk is bij jonge patiënten, of een operatie. Myomen die geen symptomen veroorzaken, hoeven niet te worden behandeld. Gedetailleerde informatie is te vinden onder: MyomaA baarmoeder cyste is niet ongewoon.

De meeste baarmoedercysten zijn volkomen onschadelijk en verlopen zonder symptomen. Soms kunnen echter symptomen optreden zoals bloedingsstoornissen. Als cysten in de baarmoeder symptomatisch zijn en zelfs met medicatie niet in omvang kunnen worden verkleind, of als wordt vermoed dat ze kwaadaardig zijn, is het meestal raadzaam ze te laten verwijderen.

Gedetailleerde informatie is hier te vinden: Baarmoedercyste Een baarmoederpoliep is een goedaardige verandering in het slijmvlies van de baarmoeder, die normaal gesproken onschadelijk is. Het zijn steelvormige gezwellen van de baarmoederslijmvlies die uitsteken in de baarmoederholte. poliepen kan op elke leeftijd voorkomen; jonge vrouwen worden significant minder vaak getroffen dan vrouwen kort ervoor, tijdens of erna menopauze.

Getroffen zijn 3-16% van alle vrouwen. Veel vrouwen hebben er last van poliepen, maar hebben niet per se therapie nodig als ze symptoomvrij zijn. Het typische symptoom van een baarmoederpoliep is vaginale bloeding, die onafhankelijk van normale menstruatiebloedingen optreedt, of een altijd aanwezige, bruinachtig gekleurde afscheiding uit de vagina.

Erg groot poliepen kan ook pijn veroorzaken. De diagnose wordt gesteld door een transvaginale (via de vagina) ultrageluid examen. Poliepen kunnen volledig worden genezen door geschikte therapie.

Baarmoederpoliepen worden behandeld door ze tijdens de baarmoeder te verwijderen endoscopie. Degeneratie is mogelijk, maar zeldzaam. Gedetailleerde informatie vindt u onder: Poliepen van de baarmoeder - hoe gevaarlijk zijn ze?

Baarmoederkanker (endometriumcarcinoom) is een kwaadaardige tumor van de baarmoeder. Meestal is de kanker ontwikkelt zich uit de cellen van de baarmoeder slijmvlies. Na borstkanker, baarmoederkanker is de meest voorkomende gynaecologische kanker.

Elk jaar wordt deze ziekte gediagnosticeerd bij ongeveer 17 op de 100,000 vrouwen. Het komt meestal voor bij vrouwen die het al hebben meegemaakt de menopauze (tussen 60 en 70 jaar). Slechts zeer zelden (ongeveer 2%) worden getroffen patiënten onder de 40 jaar.

Het belangrijkste symptoom van endometriumcarcinoom is vaginale bloeding. Baarmoeder lichaam kanker wordt in 75% van de gevallen in een vroeg stadium ontdekt en heeft daarom een ​​redelijk goede prognose. De behandeling bestaat uit chirurgische verwijdering van de baarmoeder en, afhankelijk van de verspreiding van de tumor, van omliggende structuren.

Afhankelijk van het type tumor, radiotherapie, chemotherapie of hormoontherapie wordt uitgevoerd na een operatie. Als de tumor te ver gevorderd is om een ​​operatie te ondergaan, radiotherapie is uitgevoerd. Gedetailleerde informatie vindt u onder: Baarmoederkanker In Duitsland wordt bij ongeveer 10 op de 100,000 vrouwen de diagnose gesteld baarmoederhalskanker elk jaar; dit type kanker is een van de meest voorkomende gynaecologische kankers.

Voorstadia van de baarmoederhals komen 50 tot 100 keer vaker voor. Vanwege de hoge incidentie van baarmoederhalskanker, volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen betalen voor reguliere kanker screeningonderzoeken waarbij een uitstrijkje uit de baarmoederhals wordt genomen en onderzocht op kwaadaardige cellen en hun voorlopers. Een infectie met HPV (Humaan Papillomavirus) wordt beschouwd als een risicofactor voor het ontstaan ​​van deze kanker, daarom wordt sinds 2007 een vaccinatie “tegen baarmoederhalskanker”Voor meisjes van 12 tot 17 jaar is betaald door volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen.

Deze vaccinatie is voornamelijk gericht tegen de risicovolle typen 16 en 18, die verantwoordelijk zijn voor 70% van alle baarmoederhalskanker. In de vroege stadia is baarmoederhalskanker grotendeels asymptomatisch. Er kunnen spotting of bloeding optreden tijdens of na geslachtsgemeenschap.

Later kan er een lichtrode, waterige afscheiding optreden. In de late stadia kunnen er problemen zijn met urineren, ontlasting, pijn, lymfoedeem in de benen en bloeding in de vagina, blaas or rectum. Voorstadia van baarmoederhalskanker kunnen worden behandeld door conisatie (verwijdering van een kegel weefsel uit de baarmoederhals die het aangetaste weefsel bevat).

Bij baarmoederhalskanker moet de radicaliteit van de operatie worden aangepast aan het stadium. Als het weefselvocht knooppunten worden beïnvloed, radiotherapie wordt vervolgens uitgevoerd, die kan worden gecombineerd met chemotherapieHet overlevingspercentage na 5 jaar is goed in de vroege stadia (85-90%), maar neemt significant af met toenemende verspreiding. Juist daarom is het absoluut noodzakelijk om de kankerscreeningsafspraken bij de gynaecoloog in de gaten te houden.

Gedetailleerde informatie is te vinden op: Baarmoederhalskanker De baarmoederhals abortus is een kleine gynaecologische operatie die vaak poliklinisch kan worden uitgevoerd. Indicaties voor een baarmoederhals curettage zijn bijvoorbeeld: De procedure kan worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving, maar wordt vaker uitgevoerd onder narcose en duurt meestal niet langer dan tien tot vijftien minuten. Gedetailleerde informatie vindt u onder: baarmoederabortus

• Onregelmatige en zeer zware menstruatie
• Plotseling bloeden na de menopauze
• Afwijkingen in transvaginale echografie als onderdeel van preventieve medische controles of na een miskraam

Een hysterectomie wordt verwijderd op basis van verschillende klinische situaties die kunnen bestaan.

Een veel voorkomende reden voor hysterectomie zijn goedaardige gezwellen van de baarmoeder, de zogenaamde vleesbomen. Maar ook kwaadaardige ziekten zoals baarmoederhalskanker of endometriumcarcinoom, ook een baarmoederkanker, kunnen aanleiding zijn voor een hysterectomie. Gedetailleerde informatie vindt u onder: Endometriose verwijst naar het optreden van endometrium buiten de baarmoederholte.

Geschat wordt dat elke tiende vrouw wordt getroffen, vooral vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Het ontwrichte endometrium is hormoonafhankelijk en veroorzaakt vaak symptomen tijdens menstruatie. Typische symptomen zijn toegenomen menstruatie pijn, chronisch lager pijn in de buik en cyclusafhankelijk pijn in de rug evenals pijn tijdens geslachtsgemeenschap en onvruchtbaarheid.

An ultrageluid onderzoek kan een aanwijzing geven voor de diagnose, maar een definitieve diagnose kan alleen worden gesteld door middel van een laparoscopie, wat ook de chirurgische kant van de behandeling is. Aan de conservatieve kant kan de behandeling worden uitgevoerd met progestageenpreparaten. Gedetailleerde informatie vindt u onder: Descensus uteri en baarmoederverzakking beschrijven twee graden van ernst van hetzelfde klinische beeld.

Er zijn geen exacte gegevens over de incidentie, maar schattingen suggereren dat tot 30% van de vrouwen op zijn minst een lichte baarmoederhals heeft, wat niet noodzakelijkerwijs symptomen veroorzaakt. Normaal gesproken bevindt de baarmoeder zich aan het einde van het vaginale gewelf, licht naar achteren gekanteld. Wanneer de baarmoeder verzakt is, is het vasthoudapparaat van de baarmoeder zo zwak dat het naar beneden zakt bekkenbodem volgens de zwaartekracht.

Wanneer de baarmoeder verzakt is, wordt de vaginale wand omgekeerd en steekt de baarmoeder naar buiten uit door het vaginale entree. De oorzaak van een baarmoederverzakking is chronisch stretching van de bekkenbodem en / of defecten in spier of bindweefsel van de bekkenbodem. Risicofactoren zijn frequente zwangerschappen en geboorten en andere ziekten die hoge druk in de buikholte veroorzaken (bijv te zwaar, constipatiezwaar lichamelijk werk, enz.).

symptomen van baarmoederverzakking zijn een toenemend gevoel van druk in de onderbuik en bekkenbodem, problemen met plassen, constipatie en fecaliën en / of urine-incontinentie. Afhankelijk van de omvang van de symptomen en de wensen van de patiënt, kan de behandeling conservatief of chirurgisch zijn. Conservatieve therapie omvat het herpositioneren van de verlaagde baarmoeder door middel van ring- of kubuspessaria, die door de patiënt zelf worden ingebracht, evenals bekkenbodem training. Er zijn verschillende chirurgische methoden voor baarmoederverzakking beschikbaar voor operatieve therapie, die afzonderlijk worden gebruikt, afhankelijk van de bevindingen van de patiënt. Gedetailleerde informatie vindt u onder:

• Baarmoederverzakking en
• Baarmoederverzakking