Bekkenbodemtraining

Introductie

Het zijn vooral vrouwen die last hebben van zwakte van de bekkenbodem. Vanwege te zwaar, verschillende zwangerschappen en geboorten, de bekkenbodem wordt zwaar belast en de functie ervan kan na verloop van tijd verminderen. echter, de bekkenbodem is essentieel voor het handhaven van urinaire en fecale continentie en voor de juiste anatomische positie van de interne organen van het bekken.

Als de bekkenbodem te zwak is, kan de blaas en baarmoeder kan dalen of verzakken. Dit leidt vaak tot urine-incontinentie, en in ernstige gevallen tot het onvermogen om ontlasting vast te houden. Om deze symptomen te voorkomen, worden bekkenbodemoefeningen na de bevalling aanbevolen als onderdeel van postnatale oefeningen.

Ook oudere vrouwen die last hebben van bekkenbodemzwakte incontinentie als gevolg van leeftijd kunnen hun symptomen daardoor vaak aanzienlijk verbeteren. Maar ook mannen kunnen baat hebben bij bekkenbodemoefeningen. De continuïteit kan verminderd zijn bij mannen, vooral daarna prostaat chirurgie. Bekkenbodemoefeningen kunnen deze patiënten ook helpen.

Training van de bekkenbodem

Mensen die last hebben van zwakte van de bekkenbodem, wordt meestal aangeraden om specifieke bekkenbodemtraining te doen. Op deze manier worden de onaangename symptomen veroorzaakt door spierzwakte (bv blaas verlagen, incontinentie) kunnen vaak aanzienlijk worden verbeterd of zelfs geëlimineerd. Bekkenbodemtraining kan ook helpen bij seksuele disfunctie, bijvoorbeeld het onvermogen van een man om een ​​erectie te krijgen of het onvermogen van een vrouw om orgasmes te ervaren.

De training zelf dient door een opgeleide specialist (verloskundige, fysiotherapeut) aan de patiënt te worden gedemonstreerd, zodat deze optimaal is aangepast aan de behoefte van de patiënt. Bovendien is het voor de patiënt niet altijd gemakkelijk om in het begin de juiste spieren aan te spannen. Het gevoel voor de bekkenbodem moet vaak eerst worden geleerd.

Alleen als tijdens de oefeningen de juiste spiergroepen worden geactiveerd, kan de training optimaal werken. Al met al kan bekkenbodemtraining op een zeer ongecompliceerde manier in het dagelijks leven worden geïntegreerd, omdat het in verschillende houdingen kan worden uitgevoerd, zelfs zonder dat de omgeving het merkt. Hieronder staan ​​enkele mogelijke oefeningen voor het trainen van de bekkenbodem.

• Oefening 1: Deze oefening wordt uitgevoerd in een staande positie. De handen worden voor controle tegen de billen geplaatst. Nu spant de patiënt bewust zijn bekkenbodem een ​​paar seconden, laat dan los en spant dan weer een paar seconden.

De handen controleren of de bilspieren niet per ongeluk aangespannen zijn. Deze opeenvolging van spannen en ontspannen wordt ongeveer 10-20 keer herhaald en kan meerdere keren per dag worden gedaan. - Oefening 2: Deze oefening kan in een gewenste positie worden uitgevoerd.

De bekkenbodemspieren worden nu zoveel mogelijk aangespannen. De spanning moet ongeveer zes tot acht seconden worden vastgehouden. Je kunt proberen om nog meer spanning op te bouwen door in meerdere stappen nog sterker samen te trekken en samen te trekken.

De spieren worden dan ongeveer zes tot acht seconden ontspannen voordat de volgende spanningsfase volgt. Na tien herhalingen is de oefening afgelopen. Het moet drie keer per dag worden uitgevoerd.

• Oefening 3: Deze oefening vindt opnieuw plaats in staande positie. De patiënt staat met licht gebogen benen en bovenlichaam naar voren gekanteld en ondersteunt zichzelf met zijn handen op zijn dijen. Nu worden de bekkenbodemspieren meerdere keren aangespannen en wordt de spanning enkele seconden vastgehouden.

Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de rug recht blijft. Na acht tot tien herhalingen is de oefening afgelopen. - Oefening 4: Deze oefening wordt met gekruiste benen uitgevoerd.

De handen rusten op elke knie. Nu wordt de bekkenbodem weer naar binnen getrokken en wordt de spanning enkele seconden vastgehouden. Deze oefening is ook afgelopen na acht herhalingen.

• Oefening 5: Bij deze oefening knielt de patiënt op de grond zodat er wat ruimte is tussen de knieën. De voeten moeten elkaar echter raken. De patiënt ondersteunt zichzelf op de grond met zijn onderarmen en handen en legt de zijne hoofd op zijn handen.

Nu worden de billen naar boven gestrekt en wordt de bekkenbodem aangespannen zodat de knieën naar elkaar toe worden gebracht. Er worden in totaal acht herhalingen uitgevoerd. Omdat het ook nuttig is om de aangrenzende spieren te versterken om de functie van de bekkenbodem te verbeteren, worden ook oefeningen aanbevolen waarbij verschillende spiergroepen worden gecombineerd.

Dergelijke oefeningen zijn hieronder opgesomd: Een andere mogelijkheid voor vrouwen om de bekkenbodem te trainen is het gebruik van zogenaamde love balls. Dit zijn balletjes die vaginaal worden ingebracht en worden vastgezet met een retourdraad. In elke bal zit een andere bal, die iets kleiner en zwaarder is dan de buitenste bal.

Tijdens fysieke beweging begint de kleine bal te trillen in de grote bal. Dit stimuleert de vaginale en bekkenbodemspieren en helpt deze te versterken. De ballen mogen niet te lang worden gedragen, vooral niet door beginners, omdat dit kan leiden tot ernstige spierpijn en pijn.

• Oefening 6: Bij deze oefening ligt de patiënt plat op de zijne maag en hoeken een been aan de zijkant van zijn lichaam. Nu de buikspieren, vervolgens worden de bilspieren en tenslotte de bekkenbodemspieren na elkaar aangespannen en wordt de spanning twee tot drie seconden per keer gehandhaafd. Hiervan moeten minimaal acht herhalingen worden uitgevoerd.
• Oefening 7: Deze oefening traint voornamelijk de buik. De patiënt ligt plat op zijn rug en buigt zijn benen lichtjes. Nu worden de billen in de lucht gestrekt zodat het bovenlichaam, maag en dijen zijn in lijn.

In deze positie is de buikspieren worden telkens ongeveer drie seconden krachtig gespannen en vervolgens weer losgelaten. Deze oefening moet ook worden uitgevoerd met ten minste acht herhalingen. - Oefening 8: Deze oefening versterkt ook de buikspieren, maar activeert ook de gluteale spieren.

De oefening wordt zittend op een kruk uitgevoerd. De patiënt tilt nu zijn benen met gesloten knieën op en leunt een beetje achterover om de zijne te houden evenwicht. De rug moet recht blijven.

Tijdens de inspanning worden de buik- en bilspieren aangespannen. De spanning moet weer een paar seconden worden vastgehouden. Er moeten in totaal minstens tien herhalingen worden gedaan.