Kwaadaardige tumoren die ontstaan in de rectum worden genoemd rectumkanker of rectaal carcinoom. Rectale kanker is een van de colorectale kankers, de op een na meest voorkomende vorm van kanker bij zowel mannen als vrouwen in Duitsland.
Wat is endeldarmkanker?
Rectale kanker is de verzamelnaam voor alle kwaadaardige tumoren van de rectum. De rectum is een onderdeel van de endeldarm en dus ook onderdeel van de dikke darm Het is het ongeveer 15-18 cm lange deel van de darm tussen de sigmoid dikke darm en het anale kanaal. Het dient om de darminhoud op te slaan tot de volgende ontlasting en is bekleed met darm slijmvlies, die duidelijk verschilt van die van de stroomopwaartse dikke darm secties. Kanker van het rectum (rectumcarcinoom) kunnen worden onderscheiden van kanker van het colon (coloncarcinoom), hoewel de twee kankersoorten vergelijkbaar zijn en daarom vaak samen worden gegroepeerd onder de term colorectaal carcinoom.
Oorzaken
Rectaal kanker ontwikkelt zich meestal als adenocarcinoom, wat betekent dat de tumor ontstaat uit klierweefsel. De tumorcellen vermenigvuldigen zich ongecontroleerd en zonder rekening te houden met het omringende weefsel. Net als bij andere kankers, zijn mutaties verantwoordelijk voor de ongecontroleerde deling van tumorcellen in het rectum kanker In ongeveer 95% van de gevallen is het dodelijk gen mutaties komen sporadisch voor; in slechts 5% zijn ze erfelijk. Aangenomen wordt dat endeldarmkanker zich pas ontwikkelt tot kwaadaardige kanker na het passeren van verschillende goedaardige voorlopers. De voorlopers worden colonadenomen of poliepen en kan jarenlang aanhouden als goedaardige gezwellen voordat ze degenereren.
Symptomen, klachten en tekenen
Kanker van het rectum geeft in het begin vaak geen duidelijke symptomen. Naarmate de ziekte vordert, kan de tumor de oorzaak zijn maag krampen en constipatie of darmobstructie. De constante pijn gaat meestal gepaard met verminderde prestaties en 피로 Lijders voelen zich over het algemeen erg uitgeput, met 피로 toenemen naarmate de ziekte voortschrijdt. In de meeste gevallen is een verlies van eetlust zet ook in, wat kan leiden om af te vallen. Rectale kanker manifesteert zich door zichtbare bloeding uit de anus en pijn tijdens stoelgang. De stoelgang kan schijnbaar zonder reden veranderen. Deze symptomen gaan gepaard met algemene symptomen zoals koorts en een toenemend gevoel van malaise. Symptomen van endeldarmkanker ontwikkelen zich verraderlijk, vaak in de loop van meerdere jaren, en worden na verloop van tijd ernstiger. In de gevorderde stadia, chronisch maag pijn begint. Patiënten ontwikkelen ook intoleranties voor bepaalde voedingsmiddelen, vooral vlees, gekruid voedsel, alcohol en koffie Als de kanker niet wordt behandeld, vordert het en veroorzaakt het ernstige complicaties. Onbehandelde kanker is meestal dodelijk. Aanvankelijk het fysieke voorwaarde neemt sterk af en de getroffen persoon wordt bedlegerig, waardoor verder volksgezondheid problemen.
Diagnose en progressie
Colorectaal carcinoom is een van de meest voorkomende vormen van kanker in Duitsland. Het jaarlijkse aantal nieuwe gevallen is 20 tot 40 per 100,000 inwoners, met het hoogtepunt van de ziekte in de 6e en 7e levensdecennia. Voor vroege opsporing hebben oudere verzekerden regelmatig recht op colonoscopieën en stoelgangonderzoek. Bovendien symptomen zoals bloed in de ontlasting, een merkbare verandering in stoelgang, pijn, gewichtsverlies en 피로 wel leiden de patiënt naar de dokter. De patienten medische geschiedenis en actuele klachten worden gebruikt voor diagnose. De diagnose wordt bevestigd door een colonoscopie, waarbij ook biopsieën worden genomen. Een patholoog onderzoekt vervolgens het weefselmonster om onderscheid te maken tussen goedaardige en kwaadaardige gezwellen. Verdere instrumentele onderzoeken kunnen omvatten Röntgenstraal contrast klysma, computertomografie of ultrageluid examens. Als de diagnose endeldarmkanker wordt bevestigd, moet het tumorstadium worden bepaald. Hierbij wordt gekeken hoe diep de tumorcellen de darmwand zijn doorgedrongen en of ze al zijn uitgezaaid naar naburige organen of weefselvocht knooppunten of zelfs getroffen verre structuren zoals de lever of longen.
Complicaties
Rectale kanker veroorzaakt aanvankelijk spijsverteringsongemakken en hevige pijn. Typische complicaties zijn ook darmobstructie door de tumor en vervolgens perforatie van de darmwand. Dit kan leiden naar buikvliesontsteking met levensbedreigend bloedvergiftigingSoms verspreidt de kanker zich naar naburige organen (blaasvagina, lever) of knijpt vitaal bloed schepen Dit kan tot weefsel leiden necrose, dwz infarct en dood van de darm of omliggende organen. Vaak vormt zich zeer vergevorderde endeldarmkanker metastasen Deze kunnen de lever en veroorzaken stollingsstoornissen, oedeem en ontsteking Het uiteindelijke gevolg is Leverfalen, leidend tot de dood van de patiënt. Na colorectale kanker operaties, wondinfecties, bloeding en pijn kunnen voorkomen. Tijdelijk darmfalen kan leiden tot darmverlamming en vervolgens tot problemen met de spijsvertering. Bovendien is een voorwaarde anastomotische insufficiëntie genoemd kan optreden, waarbij de hechting tussen twee uiteinden van de darm lekt. Af en toe complicaties zoals problemen met de spijsvertering, incontinentie en blaas en seksuele disfunctie blijven permanent. Daarentegen complicaties veroorzaakt door voorgeschreven medicijnen (bijv. Bijwerkingen, allergische reacties, medicijn interacties) zijn meestal niet langdurig.
Wanneer moet je naar een dokter?
Aanhoudende of toenemende spijsverteringsproblemen moeten door een arts worden opgehelderd. Als er herhaaldelijk ongemak optreedt tijdens de stoelgang, moet dit met een arts worden besproken. Als er vermoeidheid is, a verlies van eetlust of vermoeidheid, moet een arts worden geraadpleegd. Snelle uitputting bij het uitvoeren van alledaagse en lichte fysieke taken is een reden tot bezorgdheid. Als dit voorwaarde ondanks een goede nachtrust optreedt, is een arts nodig. Als dat zo is ongewenst gewichtsverliesverslechtering van de algemene prestaties of maag problemen, moet een arts worden geraadpleegd. Pijn in de bovenbuik of darmen, een algemeen gevoel van ziekte en malaise moeten worden onderzocht en behandeld door een arts. Ongemak bij toiletbezoek, lekkage bloed van de darm en pijn bij de anus zijn ook tekenen van een bestaande onregelmatigheid. Een bezoek aan de huisarts is noodzakelijk zodat een verklaring van de oorzaak kan plaatsvinden. Fever, een sociale terugtrekking, prikkelbaarheid en een afname van het welzijn duiden op een verslechtering van volksgezondheid Aangezien rectumkanker kan leiden tot een dodelijk verloop van de ziekte als het niet wordt behandeld, moet bij de eerste tekenen van onenigheid een bezoek aan de dokter worden gebracht. Als de klachten in omvang en intensiteit toenemen, is overleg met een arts dringend aan te raden. In het geval van opkomende intoleranties voor voedsel, gekruid voedsel, cafeïnehoudende dranken en ook alcoholmoet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Behandelingsplanning voor endeldarmkanker hangt af van verschillende overwegingen, waaronder de grootte en verspreiding van de tumor, de mate van metastase en de algemene toestand van de patiënt. In de meeste gevallen begint de behandeling met chirurgische excisie van het tumorweefsel uit de darm. In dit proces kan de natuurlijke doorgang van de ontlasting tegenwoordig vaak worden behouden. Als de sluitspier verwijderd moet worden, ontstaat er een kunstmatige darmuitlaat (zogenaamde colostoma). Om resterende tumorcellen te doden en recidieven te voorkomen, chemotherapie of straling therapie wordt aangebracht na een operatie. Deze kunnen ook worden aangeduid als palliatieve therapie wanneer genezing niet meer mogelijk is, maar de levensverwachting en / of kwaliteit van leven van de patiënt nog kan worden verbeterd. Zelfs bij patiënten met een goede prognose is een zorgvuldige tumoropvolging essentieel: regelmatige follow-up dient plaats te vinden tot 5 jaar na succesvolle tumorresectie. Het overlevingspercentage na 5 jaar voor endeldarmkanker is 40% tot 60%.
Vooruitzichten en prognose
Het ziektestadium bij de diagnose is cruciaal voor de vooruitzichten op genezing en overleving. Als metastasen nog niet gevormd zijn, is er een goede kans op genezing. Vijf jaar na de start van therapieleeft nog ongeveer driekwart van deze patiënten. De vooruitzichten zijn aanzienlijk slechter als metastasen zich in de longen of lever hebben gevormd. Dergelijke vormen kunnen niet langer met succes worden behandeld. Zoals velen tumor ziekten, endeldarmkanker heeft een hoog risico op herhaling. Als u de rest van uw leven symptoomvrij wilt leven, heeft u regelmatig nazorg nodig. De levensbedreigende tumoren ontstaan wanneer de oorspronkelijke tumor niet volledig is verwijderd. De ervaring en vaardigheid van de chirurg hebben daarom een doorslaggevende invloed op de prognose. Het risico op het ontwikkelen van de ziekte neemt aanzienlijk toe met de hogere leeftijd. De meeste patiënten zijn op het moment van de diagnose 60 jaar en ouder, onder hen worden opvallend vaak rokers aangetroffen. Mensen met een intensive alcohol geschiedenis wordt soms ook gevonden. In totaal ontwikkelen jaarlijks ongeveer 30 op de 100,000 mensen endeldarmkanker. Het niet zoeken naar behandeling blijkt een ernstige vergissing te zijn. Dit komt doordat de ziekte continu vordert. De aantasting van vitale organen kan niet meer worden gestopt als de diagnose laat wordt gesteld.
het voorkomen
Gevorderde leeftijd is een belangrijke risicofactor voor endeldarmkanker. Echter, risicofactoren die kunnen worden beïnvloed bestaan ook: roken gedurende vele jaren het risico op ziekte aanzienlijk verhoogt. Een hoge consumptie van rood vlees wordt ook verdacht van een verhoogd risico op colorectale kanker De consumptie van vis en voedingsvezelsAan de andere kant wordt gedacht dat het een beschermend effect heeft, evenals een voldoende aanbod van vitamine D, die kan worden verzekerd door voedsel of voldoende blootstelling aan zonlicht. Preventieve onderzoeken dienen ook ter preventie: vroegtijdige opsporing en preventieve verwijdering van poliepen kunnen hun degeneratie als endeldarmkanker helpen voorkomen. Mensen met bekende gevallen van darmkanker in hun familiegeschiedenis moeten vooral profiteren van screeningonderzoeken.
Follow-up
Na de daadwerkelijke behandeling van endeldarmkanker hebben de getroffenen voortdurende zorg nodig. Naast reguliere medische onderzoeken en het toepassen van verdere therapieën, behoort ook een verandering in leefstijl tot de nazorg. De getroffenen moeten nu hun kwaliteit van leven herstellen. De steun van de verantwoordelijke artsen, maar ook van kennissen en vrienden is belangrijk om met de ziekte om te gaan. Getroffen personen kunnen kankeradviescentra en psychooncologen raadplegen, eventueel kan het helpen om een zelfhulpgroep te bezoeken om informatie uit te wisselen. Het bijwonen van een steungroep is ook een belangrijk onderdeel van de nazorg. Het nazorgplan wordt samen met de arts opgesteld en is gebaseerd op de symptomen, het algemene beloop van de ziekte en de prognose. In de eerste fase, wanneer patiënten nog met de gevolgen van de ziekte en behandeling te maken hebben, is nazorg bijzonder belangrijk. Het is cruciaal om patiënten te ondersteunen totdat remissie is bereikt. Het risico op terugval neemt elk jaar af. De vuistregel is vijf jaar, hoewel het stadium van de kanker ook cruciaal is. Medische revalidatie omvat ook het gebruik vanhormonen en andere medicijnen, indien nodig. Bij langdurige ziekte komen nazorg en nazorg samen. De details van de nazorg worden besproken op het ontslagconsult of op een aparte afspraak. Het verdere beloop van endeldarmkanker is sterk afhankelijk van het tijdstip van diagnose, zodat er in dit verband geen algemene voorspelling kan worden gedaan.
Wat u zelf kunt doen
In het dagelijks leven is het omgaan met kanker bijzonder uitdagend. Het kan handig zijn om contact op te nemen met zelfhulpgroepen. Lijders kunnen hier in een anonieme setting informatie uitwisselen en elkaar tips geven om verschillende uitdagingen het hoofd te bieden. Een genezing van de ziekte is zeer onwaarschijnlijk zonder medische zorg. Daarom is samenwerking met de behandelende arts erg belangrijk. In individuele gevallen zijn er berichten dat een verandering in levensstijl de symptomen heeft verlicht. Er is echter geen bewezen en statistisch verifieerbare methode. Een gezonde levensstijl helpt het algemene welzijn te verbeteren. De dieet moet evenwichtig en gezond zijn. Vooral belangrijk is de inname van veel vezels, vitaminen en mineralen. Ondanks een verlies van eetlust or misselijkheidmoet ervoor worden gezorgd dat voldoende voedsel wordt ingenomen. De consumptie van schadelijke en giftige stoffen zoals nicotine, alcohol en drugs moet in principe worden vermeden. Voor mentale ondersteuning en stabilisatie van de psyche, ontspanning technieken worden aanbevolen. Yoga, meditatie, autogene training of Qi Gong worden beschouwd als de methoden die bijzonder vaak worden gebruikt. Voor zover volksgezondheid vergunningen, lichamelijke activiteit kan worden bevorderd door voldoende te bewegen. Wandelingen of lichte oefeningen om de spieren te versterken, bevorderen het welzijn. Tegelijkertijd moet een zware belasting van het organisme worden vermeden.
