De bewegingscoördinatie

Synoniemen in de breedste zin van het woord

Motorisch leren, coördinatieprocessen, regelkringniveaus Engels: bewegingscoördinatie

Introductie

Dit artikel probeert de menselijke beweging in zijn uiterlijk te beschrijven en mogelijke motoriek te illustreren leren processen door middel van coördinatie processen in de mens hersenen.

Definitie

De analyse van beweging coördinatie maakt deel uit van de bewegingswetenschap en wordt uitgelegd aan de hand van regelkringniveaus. De voorwaarde coördinatie verwijst naar de interactie van verschillende subprocessen. Toegepast op sport, wordt bewegingscoördinatie begrepen als de interactie tussen spieren en de zenuwstelsel. Bewegingscoördinatie is onderdeel van een bewegingsactie en speelt naast cognitieve en emotionele processen de belangrijkste rol in het uitvoeringsgedeelte.

Proces van bewegingscoördinatie

De coördinatie van menselijke bewegingen wordt uitgelegd aan de hand van cybernetische controleloopniveaus. Door middel van controle- en reguleringsprocessen kunnen de atletische bewegingsprocessen in meer detail worden uitgelegd en wordt duidelijk waarom de individuele oefeningen beter worden uitgevoerd door degenen die hebben geoefend dan door beginners. De mens wordt opgevat als een systeem dat prikkels uit de omgeving opneemt, verwerkt en omzet in de betreffende beweging.

We kunnen dit vergelijken met het principe van een radiator, die de werkelijke werkelijke waarde vergelijkt met een streefwaarde en indien nodig wijzigingen aanbrengt. Het menselijk organisme kan een beweging sturen door middel van spierinnervatie (efference) en feedback (afference). De besturing van bewegingen is op basis van motor onderverdeeld in 3 regelkringniveaus leren. De besturing van bewegingen is op basis van motor onderverdeeld in 3 regelkringniveaus leren.

1. regelkring niveau

In het eerste regelkringniveau vindt bewegingscoördinatie plaats als bewuste controle, zonder gerichte activering van ondergeschikte gebieden zoals de cerebellum or basale ganglia. De uitvoering van de beweging is nog steeds zeer grof motorisch en correcties tijdens de beweging zijn niet of nauwelijks mogelijk. De sporter krijgt alleen feedback over het uitvoeren van de beweging via optische en akoestische prikkels uit de omgeving.

De kinesthetische analysator (reafferences), die verantwoordelijk is voor de fijnafstemming van de beweging, speelt slechts een zeer ondergeschikte rol in het eerste regelkringniveau. Voorbeeld: het actieplan voor dienen in tennis is beschikbaar. De atleet heeft een globaal beeld van hoe de beweging eruit moet zien, maar bij het uitvoeren van de beweging kan hij eventuele foutieve houdingen zelf niet waarnemen, omdat de interne feedback hem dat nog niet toestaat. Voorkomende fouten kunnen alleen door de coach of trainer worden gecorrigeerd. Meer over dit onderwerp vind je in ons artikel: Motorisch leren

2. regelkring niveau

Als de beweging vaak wordt uitgevoerd, lijkt het steeds veiliger. In de cerebellum, en controle tijdens de uitvoering van beweging is mogelijk op basis van feedback van de kinesthetische analysator. Subcorticale en supraspinale centra nemen deze onbewuste controle over.

In deze fase van bewegingsuitvoering kan het bewustzijn worden gericht op andere relevante aandachtspunten. Feedback van de trainer of docent heeft nog steeds enige betekenis, maar verdwijnt naar de achtergrond naarmate het vertrouwen in het uitvoeren van de beweging toeneemt. Gebruikmakend van het voorbeeld van serveren in tennisis het doel van de service bereikt. De bal wordt met vertrouwen uitgevoerd en er wordt rekening gehouden met alle aspecten van de techniek. Het dynamische aspect van de beweging is echter nog niet duidelijk.