Als je denkt aan de pest, duikt het beeld van de middeleeuwen vaak meteen op. Er zijn echter nog steeds kleine uitbraken van de ziekte. Pneumonisch pest is de tweede vorm van pest, samen met builenpest Terwijl vele jaren geleden ongeveer 20 miljoen mensen het slachtoffer werden van de pest, vandaag is dat circa 1000 tot 2000 per jaar.
Wat is longpest?
De pest is een bacteriële ziekte. Dit kan heel anders lopen. In longpesthet beloop is echter bijna altijd acuut. Indien onbehandeld, hebben de getroffenen geen overlevingskans. Er zijn verschillende vormen van pest, die allemaal worden overgedragen door dezelfde ziekteverwekker. De pest is ook bekend als de Zwarte Dood, onder andere namen, verwijzend naar eerdere epidemieën. Pest is eigenlijk een ziekte van knaagdieren. Mensen kunnen echter rechtstreeks besmet raken door contact met geïnfecteerde dieren of door uitwisseling van mens op mens. Onder de verschillende vormen van pest is het longpest dat komt het minst vaak voor, maar is niet minder verwoestend. De ziekteverwekker wordt overgedragen door druppel infectie en komt zo in direct contact met de longen. Het afweersysteem reageert te laat en er treden verschillende symptomen op, zoals bloederigheid sputum. Indien onbehandeld, longpest is bij veel patiënten dodelijk. Als de patiënt al aan een andere vorm van pest lijdt, kan de ziekteverwekker via de bloed en secundaire longpest veroorzaken.
Oorzaken
Longpest wordt veroorzaakt door de bacterie Y. pestis. Dit is al 1000 jaar bekend. Vooral in vroeger tijden kostte de pest veel mensen het leven. De belangrijkste reden hiervoor was een gebrek aan kennis over adequate bescherming en behandeling. Uit onderzoek is inmiddels gebleken dat de bacterie vooral bij knaagdieren voorkomt en door op de mens wordt overgedragen vlooien. Risicofactoren omvatten ratten of slechte hygiënestandaarden in het huishouden. Daarnaast is infectie via de mens ook mogelijk. De zorg voor een zieke vormt dan ook een risico. Op de westelijke breedtegraden lijkt de longpest al verdwenen te zijn. Er zijn echter nog steeds uitbraken. Deze zijn meestal regionaal beperkt en zijn gelokaliseerd, bijvoorbeeld in Madagaskar, Congo, China, India, Peru en het zuidwesten van de Verenigde Staten. In Duitsland is echter al decennia lang geen enkel geval van de ziekte gemeld.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij een longpest is de bacterie de longen binnengedrongen. De eerste symptomen worden meestal na een paar uur merkbaar. In eerste instantie is er koorts en algemene zwakte. Ernstige symptomen zoals pijn in de buik en bloederig sputum kan al op de tweede dag verschijnen. De pols stijgt en veel patiënten ervaren kortademigheid. Braken is ook mogelijk vanwege de sterke drang om hoesten. Patiënten klagen over rillingen, hoofdpijn, blauwgekleurde lippen en vermoeidheid. Het ophoesten van het slijm wordt als zeer pijnlijk ervaren. Naarmate de ziekte vordert, longoedeem Kan ontwikkelen. Over het algemeen kan falen van de bloedsomloop niet worden uitgesloten. De ziekteverwekker kan worden gedetecteerd in sputum zo goed als in speeksel Patiënten met een longpest vormen dus een ernstig infectierisico voor gezonde mensen. De bacterie kan bijvoorbeeld worden overgedragen via druppel infectie veroorzaakt door een niesbui.
Diagnose en verloop van de ziekte
Symptomen worden niet altijd direct toegeschreven aan longpest. In plaats daarvan kan de ziekte verkeerd worden gediagnosticeerd als longontsteking, bijvoorbeeld. Voor definitieve verificatie is detectie van de bacterie noodzakelijk. Voor dit doel monsters van het slijm of bloed worden dienovereenkomstig in het laboratorium genomen en onderzocht. Als de longpest niet vroegtijdig wordt ontdekt en behandeld, is de kans op overlijden erg groot. Ongeveer 95 procent van de getroffenen overleeft de ziekte in dit geval niet. Een passende behandeling verkleint het risico tot 15 procent.
Complicaties
Longpest is een zeer ernstige ziekte die, zonder behandeling, meestal kan leiden tot de dood. Hoewel het niet vaak voorkomt, moet het in ieder geval door een arts worden onderzocht en behandeld. De getroffenen hebben er voornamelijk last van koorts en pijn in de buikEr is een algemene zwakte van de patiënt en de getroffen persoon lijdt aan 피로 Evenzo blijft kortademigheid optreden, waardoor er een onderaanbod is zuurstof aan het lichaam. De getroffen persoon lijdt aan hoofdpijn en blauwe lippen. Bovendien kan ook bewustzijnsverlies optreden. Als de longpest niet wordt behandeld, kan ook de bloedsomloop falen, wat kan leiden tot de dood van de getroffen persoon. Complicaties treden echter meestal alleen op als de ziekte niet wordt behandeld of als een verkeerde diagnose wordt gesteld longontsteking Evenzo is longpest zeer besmettelijk, dus patiënten moeten contact met andere mensen vermijden. Behandeling van longpest kan worden uitgevoerd met behulp van antibiotica en leidt meestal tot een positief verloop van de ziekte. Complicaties komen meestal niet voor. Als de behandeling succesvol is en vooral vroeg wordt gegeven, wordt de levensverwachting van de getroffen persoon niet verminderd of beperkt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als symptomen zoals kortademigheid of hoesten plotseling duidelijk worden, moet een arts worden geraadpleegd. Het is mogelijk dat er een onderliggende longpest is die onderzocht en eventueel behandeld moet worden. Als uitwendige tekenen zoals de karakteristieke blauwe verkleuring van de lippen verschijnen, is een onmiddellijk bezoek aan de dokter noodzakelijk. Uiterlijk bij cardiovasculaire klachten hoofdpijn or 피로 optreden, is medisch advies vereist. Andere waarschuwingssignalen die moeten worden onderzocht, zijn bloederig sputum, ernstig pijn en een bonzend gevoel in het gebied van de longen. Longpest verloopt zeer snel en leidt tot ernstige complicaties zoals bloed vergiftiging en orgaanfalen naarmate het vordert. Een snelle opheldering is daarom essentieel, zeker bij een concreet vermoeden. Er moet bijvoorbeeld een arts geraadpleegd worden als de bovengenoemde symptomen optreden in verband met een vlooien- of rattenbeet of een reis naar Aziatische landen. Mensen die er last van hebben builenpest of als iemand met de ziekte in zijn directe omgeving ook risico loopt en snel medisch advies moet inwinnen. Longpest moet worden behandeld door een huisarts of longarts.
Behandeling en therapie
Zodra de ziekteverwekker is gedetecteerd, wordt de patiënt geïsoleerd om gezonde personen tegen infectie te beschermen. De ruimte mag alleen worden betreden op basis van specifieke veiligheidsinstructies. Onnodig contact is niet toegestaan. antibiotica worden overwogen voor de behandeling van longpest. Deze omvatten middelen zoals streptomycine, gentamycine en tetracyclines zoals doxycycline or chlooramfenicol Om complicaties te voorkomen die het beloop van de ziekte negatief beïnvloeden, moet de behandeling zo vroeg mogelijk beginnen. Een snelle diagnose kan het leven van de patiënt redden. Tijdens de laatste pestuitbraak in Madagaskar konden experts vaststellen dat de verantwoordelijke ziekteverwekker niet langer reageerde op de antibiotica gebruikt. De bacterie is hierdoor resistent geworden. Daarom kan het nodig zijn om een beroep te doen op een ander antibioticum voorbereiding. Patiënten blijven zelfs daarna besmettelijk therapie is begonnen. Mensen die aan een longpest lijden, blijven gedurende ten minste vier dagen geïsoleerd na de eerste inname van de antibioticum Alleen dan is het mogelijk om de quarantaine op te heffen. Na het overleven van de infectie vertonen de getroffen individuen enige immuniteit. Herinfectie is echter nog steeds mogelijk.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van longpest is aanzienlijk verbeterd ten opzichte van het afgelopen millennium. Als het echter niet wordt behandeld, leidt het nog steeds onvermijdelijk tot vroegtijdig overlijden van de patiënt. In een vergevorderd stadium van de ziekte is er ook weinig uitzicht op herstel. ziekteverwekkers te wijd verspreid binnen een korte tijd en leiden tot het falen van het menselijk organisme om naar behoren te functioneren. Aan de andere kant wordt een goede prognose gegeven aan mensen die zowel gezond als stabiel zijn immuunsysteem, geen andere eerdere ziekten hebben en een arts raadplegen die al in de vroege stadia van longpest is. De zeer besmettelijke ziekte wordt direct behandeld door medicatie toe te dienen. Bovendien is isolatie van de patiënt nodig om te voorkomen dat andere mensen worden besmet door de pathogenen Het verloop van de ziekte wordt gekenmerkt door een snelle toename van de symptomen en een snelle verspreiding van fysieke onregelmatigheden. Binnen een paar uur neemt de intensiteit van de fysieke beperkingen toe. Opdat er enige overlevingskans is, moet de getroffen persoon onmiddellijk worden gecontroleerd en verzorgd door intensieve medische zorg. Anders is er weinig kans op verbetering. Als zich complicaties of intoleranties voor de toegediende medicatie voordoen, wordt de kans op herstel verder vergroot. Hoewel er dankzij de medische vooruitgang verschillende alternatieve medicijnen beschikbaar zijn, is snelle actie noodzakelijk voor herstel.
het voorkomen
Er is beperkte preventie van longpest. Specifieke veiligheid maatregelen zijn van toepassing, vooral in regio's waar de ziekteverwekker voorkomt. Reizigers kunnen het beste contact met knaagdieren helemaal vermijden. Vooral bij zieke en dode dieren is voorzichtigheid geboden. Muggensprays met DEET zal infectie van vlooien voor mensen. Niet te vergeten zijn alle huisdieren: deze moeten regelmatig worden opgeruimd vlooien Bovendien moet onnodig contact met zieke mensen worden vermeden. Hetzelfde geldt voor kleding die zich in de buurt van getroffen mensen en knaagdieren bevond.
Nazorg
Omdat longpest een zeer ernstige ziekte is, is nazorg vooral gericht op het op peil houden van de kwaliteit van leven van de getroffenen. Longpest komt zelden voor, maar kan volledig worden genezen, dus het is belangrijk om nazorg serieus te nemen. Getroffen personen moeten het rustig aan doen en slechts voorzichtig terugkeren naar hun gebruikelijke ritme. Zodra de acute fase voorbij is, zijn patiënten afhankelijk van hulp om hun dagelijks leven te beheren, ondanks aanhoudende 피로 en algemene zwakte. Omdat longpest zeer besmettelijk is, moeten patiënten daarom contact met de buitenwereld en familieleden vermijden. Dit vermindert de kwaliteit van leven aanzienlijk. Antibiotica worden meestal voorgeschreven voor behandeling. Normaal gesproken kan de ziekte met succes worden genezen. Complicaties komen niet voor. Met tijdige behandeling wordt de levensverwachting van getroffen personen niet verkort.
Wat u zelf kunt doen
Longpest is een zeer zeldzame maar zeer gevaarlijke en vooral zeer besmettelijke ziekte besmettelijke ziekte in westerse landen. Longpest moet zo snel mogelijk door een arts worden behandeld, anders is het risico op morbiditeit groter dan 90 procent. Zelfhulp maatregelen worden alleen geïndiceerd voor zover de patiënt kan helpen ervoor te zorgen dat de ziekte correct wordt gediagnosticeerd en dat het risico voor derden tot een minimum wordt beperkt. In de vroege stadia lijkt longpest op longontsteking en omdat het zelden voorkomt, wordt er vaak een verkeerde diagnose gesteld, wat levensbedreigend kan zijn voor de patiënt. Iedereen die kort voor het uitbreken van de ziekte naar een risicogebied is gereisd en symptomen vertoont die typerend zijn voor een longpest, moet zijn of haar behandelende arts hier expliciet op wijzen. Risicogebieden omvatten voornamelijk ontwikkelingslanden en opkomende landen zoals de Republiek Congo, Madagaskar, het Chinese achterland, delen van India en Peru. Af en toe wordt echter ook longpest waargenomen in de zuidwestelijke staten van Amerika. Omdat de ziekte via druppeltjes kan worden overgedragen en de ziekteverwekker extreem agressief is, moet de patiënt onmiddellijk worden geïsoleerd. Home care om deze redenen moet worden ontmoedigd. Alle medische carantine voorschriften moeten strikt worden nageleefd. Dit geldt ook als het om kinderen gaat. Ouders bewijzen hun nageslacht geen dienst als ze zichzelf in gevaar brengen door buitensporige zorg of zelfs andere familieleden besmetten.
