Diagnostiek
In de meeste gevallen, been pijn is een onschadelijke spierpijn veroorzaakt door overbelasting. In dit geval is een exacte diagnose niet nodig en de pijn verdwijnt na korte tijd. Als het pijn duurt langer, is zeer ernstig of een of meer gewrichten opgezwollen zijn, moet een arts de been.
De been moet ook door een arts worden onderzocht als het oververhit of rood wordt als een aanwijzing voor een ontstekingsoorzaak, of als er pijn is als gevolg van een ongeval. In de regel begint de arts met een gedetailleerd medische geschiedenis. Hiervoor zijn de exacte lokalisatie van de pijn, het karakter van de pijn en de duur van de bestaande pijn belangrijk.
Bovendien kunnen bijkomende ziekten zoals suikerziekte mellitus, een onderliggende neurologische aandoening of een eerder ongeval zijn van belang voor de diagnose. Andere bekende reeds bestaande aandoeningen zoals artroseeen bekende hernia, spataderen or circulatiestoornissen moet worden vermeld. Het been wordt vervolgens onderzocht en verschillende bewegingen worden getest.
Deze geven een indicatie van een benige of spieroorzaak van de klachten. Ontstekingen of artrose van het gewricht veroorzaken ook pijn in het aangedane been en kunnen op deze manier worden onderzocht. Verder wordt het been onderzocht op de aanwezigheid van spataderen of verkorte spieren.
De pulsen op de benen bevinden zich in de lies, de holte van de knie, aan de buitenkant enkel en op de achterkant van de voet en moet overal voelbaar zijn. Als de pols van een punt naar beneden niet meer voelbaar is, kan dit een aanwijzing zijn voor een stoornis in de bloedsomloop en moet eventueel nader onderzocht worden met een ultrageluid. Als een bot- of spieroorzaak wordt vermoed, een extra Röntgenstraal kan genomen worden.
Als ontstekingsoorzaken denkbaar zijn, worden de ontstekingsparameters in het laboratorium bepaald. Neurologische onderzoeken zoals zenuwgeleidingssnelheid of de EMG worden gebruikt om een neurologische aandoening te diagnosticeren. Als een gewrichtsaandoening wordt vermoed, kan dit worden onderzocht door middel van artroscopie. Een gezamenlijke effusie wordt gevisualiseerd door ultrageluid (echografie) en kan vervolgens worden doorboord. Als een hernia wordt vermoed, is magnetische resonantiebeeldvorming (MRT) de voorkeursmethode.
Wanneer kan beenpijn nog optreden?
Het is volkomen normaal en u hoeft zich geen zorgen te maken als u af en toe na het sporten pijn in uw benen voelt. Dit is vaak een teken van overwerk en overbelasting. Als de pijn echter regelmatig optreedt na het sporten en niet verdwijnt, moet dit beter in de gaten worden gehouden.
De pijn kan dan mogelijk worden geïnterpreteerd als een teken van een verkeerde training. Daarnaast kan de pijn na het sporten in verband worden gebracht met te weinig rust voor herstel en te zware en intensieve training. Wanneer jogging, pijn in de benen kan een teken zijn van spiervermoeidheid.
Als het lichaam voor zijn stofwisseling te weinig mineralen krijgt, kan er ook pijn ontstaan. Ter compensatie moet je dan mineralen eten zoals calcium, magnesium of ijzer naast uw normale dieet. Om de regeneratie van het lichaam na een zware training te stimuleren, moet men erna opraken jogging.
Pijn in de benen bij het lopen is vaak een teken van problemen met de bloedsomloop. Deze tasten de slagaders van de benen aan en worden daarom pAVK (perifere arteriële occlusieve aandoening) genoemd. Het wordt veroorzaakt door een langzaam toenemende vernauwing van de slagaders als gevolg van groeiende arteriosclerotische (verkalkende) plaques.
De diameter van het vat wordt steeds kleiner door de toenemende verkalking, zodat de bloed de doorstroming naar de volgende weefsels neemt gestaag af en uiteindelijk wordt het weefsel minder goed aangevoerd, wat uiteindelijk de klachten veroorzaakt. Het is verbazingwekkend dat symptomen alleen optreden bij 75% vat afsluiting. Voordien weet het lichaam het tekort op verschillende manieren te omzeilen en te compenseren.
De pijn in de benen met pAVK komt aanvankelijk vooral voor onder stress, dwz in alledaagse situaties tijdens het lopen. Een toenemende afstand verergert ook de symptomen. Door te stoppen aan het begin van de ziekte, verdwijnen de symptomen weer.
Om deze reden wordt PAD vaak een "etalageziekte" genoemd, omdat er een constante afwisseling tussen staan en lopen wordt beoefend. Naast de pijn zijn er nog andere symptomen, zoals een gevoel van ongemak of een koud gevoel, en in hogere stadia van de ziekte, veranderingen van huid en nagels. De vernauwing van de slagader kan op veel verschillende plaatsen in het been voorkomen, waardoor ook de omvang van de symptomen kan variëren.
De pAVK is volgens Fontaine opgedeeld in verschillende stadia: In stadium 1 is er een vernauwing, maar geen pijn. In fase 2 is de situatie anders. Als er pijnloos een afstand van meer dan 200 meter kan worden afgelegd, is fase 2a aanwezig.
Als de getroffen persoon niet meer pijnloos een afstand van meer dan 200 meter kan afleggen, is dit stadium 2b. In stadium 3 heeft de patiënt al pijn in rust en in stadium 4 zijn er extra open plekken (zweer) of het weefsel is al onomkeerbaar gestorven (necrose). Hier is er een groot gevaar voor amputatie.
Behalve een doorbloedingsstoornis kan pijn in de benen ook worden veroorzaakt door een zogenaamde spinale stenose van de lumbale wervelkolom. Dit is een vernauwing van de wervelkanaal, die zijn oorsprong heeft in slijtage aan de wervelkolom. De wervelkanaal is de ruimte gevormd door de wervellichamen waarin de spinal cord loopt, van waaruit de zenuwen tenslotte verlaten in de buitenste zones van het lichaam.
Net als bij PAVK worden patiënten gedwongen het lopen te onderbreken vanwege pijn. Vooral activiteiten zoals fietsen of bergopwaarts lopen veroorzaken ernstige pijn bij de getroffen personen. Patiënten klagen ook over gevoeligheidsstoornissen in de benen en in de liesstreek.
Pijn in de benen bij traplopen kan een aanwijzing zijn voor twee soorten ziekten. Een daarvan kan een orthopedisch probleem zijn. Gebruikssporen van de gewrichten, irritatie van de ligamenten of, in het ergste geval, een onopgemerkt breuk zou de oorzaak kunnen zijn.
Het is echter onwaarschijnlijk dat de pijn alleen merkbaar is bij het traplopen. Ze zouden eerder worden gevoeld tijdens elke vorm van sportactiviteit en ook tijdens normaal wandelen. Aan de andere kant lijkt een circulatiestoornis van de benen veel waarschijnlijker.
Tijdens normaal lopen, de bloed doorstroming is nog voldoende; Bij het traplopen hebben de spieren van de benen echter meer bloed nodig, dat vanwege de stoornis in de bloedsomloop niet kan worden aangevoerd. De meest voorkomende aandoening van de bloedsomloop van de benen is pAVK (perifere arteriële occlusieve aandoening), als onderdeel van arteriosclerose. Een bijzonder gevreesde oorzaak van pijn in het been is het zogenaamde been ader trombose, die plotseling kan optreden, bijvoorbeeld wanneer u heel lang in bed ligt.
Als je in bed ligt, is het moeilijker voor bloed om terug te stromen naar de hart-, dus het bloed hoopt zich op in de schepen en stolsels (trombus) kunnen vormen. Het stolsel blokkeert nu de ader en het bloed hoopt zich op voordat het sluit, wat plotseling hevige pijn, roodheid, oververhitting en zwelling in het beengebied veroorzaakt. De kans is groot dat een deel van de trombus of de trombus zelf afbreekt en naar de longen gaat.
In het long, kan het stolsel, door een longvat te blokkeren, een gevreesde long veroorzaken embolie, die gepaard gaat met kortademigheid, hartkloppingen, ernstig pijn op de borst en grote angst. Als een been ader trombose wordt vermoed, dient u onmiddellijk een arts te raadplegen. Pijn in de benen 's nachts wordt veroorzaakt door bijvoorbeeld de zogenaamde rusteloze benen syndroom.
Dit veroorzaakt pijn in de benen en ongemak in rust, dus tijdens het liggen en vooral 's nachts. De gewaarwordingen kunnen heel verschillend zijn en variëren van tintelingen, trekken, prikken, jeuk tot hevige pijn. De sensorische stoornissen in de benen gaan ook gepaard met een sterke bewegingsdrang.
Hierdoor hebben patiënten vaak last van slaapstoornissen, zowel bij het inslapen als bij het doorslapen. Opstaan en rondlopen kan de symptomen op dit moment mogelijk verlichten. In de meeste gevallen is er geen oorzaak gevonden voor de Restless Legs Syndroom, die de dokter omschrijft als "idiopathisch".
Therapie wordt gegeven door medicatie. Medicijnen van eerste keuze zijn levodopa en dopaminerge middelen. Been pijn na een enkele intoxicatie is zelden gerelateerd aan de alcohol zelf, maar eerder aan de magnesium een tekort dat erdoor wordt veroorzaakt en een verhoogde neiging tot krampen van de spieren veroorzaakt.
Meestal is het een kwestie van spierpijn of kuitpijn krampen. Maar ook bij alcoholisten is het niet alleen de alcohol, maar vooral de ondervoeding dat er vaak mee gepaard gaat, wat leidt tot zenuwschade. Hoewel alcohol zelf een cytotoxisch effect heeft en niet alleen de lever en pancreas, maar ook zenuwweefsel.
Dit geeft de getroffenen dan een gevoel van pijn in hun benen. Vanwege de ondervoeding Dat gaat vaak gepaard met een tekort aan vitamine B, wat belangrijk is voor het lichaam om de eigen vitamine B in stand te houden zenuwen. Chemotherapeutische middelen zijn grofweg cytotoxinen.
Afhankelijk van de specificatie van het chemotherapeutische middel, niet alleen kanker cellen maar ook gezonde, normale lichaamscellen worden door dit gif aangevallen. Het is dus mogelijk dat het chemotherapeutische middel ook gericht is tegen neuronale structuren van het lichaam, wat resulteert in zenuwschade. Vooral als er niet genoeg beschermende factoren in het lichaam zijn om het effect van de chemotherapie enigszins worden de eigen structuren van het lichaam aangetast.
In dit geval is de schade aan de zenuwen kan dan leiden tot een gevoel van pijn door de pijnmediërende vezels van de zenuwstelsel. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u:
- Bijwerkingen van chemotherapie
Been pijn is ook een fenomeen dat vaker kan voorkomen tijdens de menopauze. In vergelijking met bijvoorbeeld opvliegers wordt dit zelden besproken.
De exacte mechanismen die leiden tot Been pijn zijn nog niet volledig begrepen. Wel een verband met het veranderde hormoon evenwicht wordt ook als waarschijnlijk beschouwd. De getroffenen stellen dat de pijn ook in het lichaam kan bewegen, dat wil zeggen dat het niet altijd hetzelfde gebied hoeft te treffen.
Zelfs bij kinderen kan pijn in de benen zeer verschillende oorzaken hebben. Ontstekingen, infecties, botbreuken of reumatische aandoeningen maar ook tumoren kunnen pijn veroorzaken. Kinderen hebben ook vaak zogenaamde groeipijnen in hun benen.
Deze komen alleen 's nachts of in de vroege avond voor, maar niet overdag en ook niet onder stress. Een mogelijke verklaring voor de pijn is een spanningspijn veroorzaakt door een versnelling van de botgroei. Vooral kinderen in de groeifasen worden getroffen, waarmee we vooral kinderen in de kleutertijd en puberteit bedoelen.
Een andere oorzaak van pijn in de benen bij kinderen kan de zogenaamde heupverkoudheid zijn (Coxitis fugax). Dit is een korte termijn ontsteking van de heup gewricht, dat na een paar dagen tot weken volledig geneest en meestal zonder gevolgen. De heup rhinitis wordt vaak voorafgegaan door een infectie van de luchtwegen of het maagdarmkanaal. De therapie van de ziekte omvat een rustperiode van enkele dagen en een symptomatische behandeling van de pijn pijnstillers.
