Ascites, of abdominale waterzucht, is een ophoping van vocht in de buikholte en is meestal een symptoom van een vergevorderde onderliggende ziekte, waarvan de meeste een ongunstige (ongunstige) prognose hebben. In de overgrote meerderheid van de gevallen correleert ascites met cirrose van de lever.
Wat zijn ascites?
Ascites (ook buikwaterzucht) is de term die wordt gebruikt om een pathologische ophoping van vocht in de vrije peritoneale holte (buikholte) te beschrijven, die zich meestal manifesteert als een symptoom van een progressieve onderliggende ziekte, meestal met een slechte prognose. In de meeste gevallen manifesteert ascites zich door een vergrote buikomtrek of uitpuilende buik met een opgezwollen navelstreek, vaak voorafgegaan door winderigheid (winderigheid). In sommige gevallen kan een navelstrenghernia kan ontstaan als gevolg van ascites. Ascites kunnen qua uiterlijk worden onderscheiden in sereuze (helder tot geelachtig), chyle (melkachtig), hemorragische (bloederige) en etterende (bacteriële) ascites.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van ascites is geavanceerd lever falen zoals cirrose (80 procent). Lever cirrose kan het gevolg zijn van een medicijn en / of alcohol misbruik, chronisch hepatitis, auto-immune hepatitis, niet-alcoholische steatohepatitis (leververvetting hepatitis), en, in zeldzamere gevallen, hemochromatose (ijzer stapelingsziekte) of de ziekte van Wilson (koper stapelingsziekte). Het is veelbetekenend dat de lever steeds meer littekens krijgt naarmate de cirrose vordert. Dit belemmert bloed doorstroming, resulterend in bloedstasis in de buik. De bloed wordt gedwongen uit de schepen door de druk en lekt in de vrije buikholte. Dit proces wordt verder gekatalyseerd door verminderde synthese van bloed eiwittenin het bijzonder albumine, door de steeds meer onvoldoende lever. Bovendien kunnen kwaadaardige (kwaadaardige) tumoren en ontstekingsveranderingen van de peritoneale holte (buikvliesontsteking) of alvleesklier (pancreatitis) kunnen ascites veroorzaken. Rechtherz en nierinsufficiëntie worden ook beschouwd als gunstige factoren.
Symptomen, klachten en tekenen
Ascites kunnen zich uiten door een aantal symptomen, klachten en verschijnselen. Aanvankelijk is er zwelling van de buik, die meestal pijnloos is en toeneemt naarmate de voorwaarde vordert. Er kan ook een navelstrenghernia, die zich manifesteert door pijn in het gebied van de navel en de navel opvallend naar voren uitpuilend. Veel patiënten worden zwaarder en in sommige gevallen (bijvoorbeeld als er gelijktijdig perifeer oedeem is) water retentie in het gebied van de armen en benen. Maag-darmklachten kunnen ook voorkomen. Typische symptomen zijn onder meer winderigheid en diarree, maar ook misselijkheid en braken Ascites zijn te herkennen aan het feit dat de genoemde symptomen gedurende langere tijd aanhouden en in de loop daarvan in intensiteit toenemen. Bovendien komen ascites vaak voor in verband met ontsteking van de buikvlies, kanker en andere ziekten. De getroffenen lijden gewoonlijk aan een algemeen gevoel van ziekte. In de loop kan het afvallen wel leiden op een tekort aan toevoer van het lichaam. Typische deficiëntiesymptomen zijn duizeligheid, concentratie stoornissen en een algemene afname van fysieke en mentale prestaties. Ascites kunnen duidelijk worden gediagnosticeerd op basis van deze symptomen.
Diagnose en verloop
Ascites kunnen worden gedetecteerd door palpatie (palpatie) en percussie (palpatie) van de buik, beginnend bij een geaccumuleerde vloeistof van ongeveer 1 liter. Bovendien wordt de diagnose bevestigd door abdominale echografie, die vloeistofvolumes van slechts 50 tot 200 ml kan detecteren. Als de oorzaak onduidelijk is, ascites prik met daaropvolgende analyse van de doorboorde vloeistof en / of computertomografie wordt meestal gebruikt. Als de doorboorde vloeistof melkachtig of bloederig is, a laparoscopie moet worden uitgevoerd om te bepalen of trauma of tumoren de onderliggende oorzaak zijn. Purulente ascites duiden daarentegen op een ontstekingsziekte van de buikholte (buikvliesontsteking). In aanvulling op, leverwaarden (vooral albumine) worden gecontroleerd als er een vermoeden van leverinsufficiëntie is. Indien onbehandeld, kunnen ernstige ascites dat wel leiden naar inguinale of navelstrenghernia, gestoord natrium-kalium evenwicht, nierinsufficiëntie en tachycardie Over het algemeen hangt de prognose af van de specifieke onderliggende ziekte. Als ascites optreden in combinatie met levercirrose, is dit een prognostisch ongunstig teken, aangezien ongeveer de helft van de getroffenen binnen 5 jaar na de diagnose sterft. Ascites daarentegen zijn secundair aan acute ontsteking aan de alvleesklier verdwijnt gewoonlijk met genezing van de onderliggende ziekte.
Complicaties
Ascites wordt in verband gebracht met verschillende complicaties. Bijna altijd veroorzaken abdominale ascites hernia's in de darmwand. De tranen kunnen geïnfecteerd raken en leiden tot ernstige infecties in de buik en darmen. De verhoogde intra-abdominale druk verhoogt ook het risico op hydrothorax en verdere schade aan het maagdarmkanaal. Bovendien kunnen ascites gevolgen hebben zoals kortademigheid, een diafragmatische hernia of een ondersteboven maag Een bacteriële virale infectie kan verdere complicaties veroorzaken, zoals acuut nier falen, naast vaak ernstig pijn, koorts symptomen en gevoelens van druk. In levercirroseAscites verhoogt het risico op varicesbloedingen. Een bijzonder gevaarlijke complicatie is een spontane bacteriële aandoening buikvliesontsteking, een emigratie van intestinale bacteriën naar andere delen van het lichaam. De aandoening komt vaak voor zonder noemenswaardige symptomen zoals koorts or pijn in de buik, maar leidt tot de dood bij tot 50 procent van alle patiënten. Bij de behandeling van ascites kunnen complicaties optreden als de darmwand tijdens de operatie beschadigd raakt. Als plaatselijke verdoving wordt toegediend, kunnen allergische reacties optreden. Diagnostische ascites prik kan een infectie en ernstigere bloeding veroorzaken. In zeldzame gevallen treedt letsel op aan organen in de buik.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als ascites wordt vermoed, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. Als er een ongebruikelijke gewichtstoename of zwelling in de buik is, moet een arts de oorzaak ophelderen. Hetzelfde geldt bij een algemeen gevoel van malaise, een gevoel van druk in de buikstreek of een steek pijn onder het borstbeen komt vrij plotseling voor. Als deze symptomen langer dan een paar dagen aanhouden, is het raadzaam om medisch advies in te winnen. Als winderigheid of symptomen van constipatie aanhouden, moet ook een arts worden geraadpleegd. Bloed in de urine of ontlasting evenals braken or diarree zijn verdere waarschuwingssignalen die medische opheldering vereisen. Patiënten die lijden aan hart- ziekte, tumoren van de buikvlies or acute ontsteking aan de alvleesklier moet praten naar een dokter. Buikwaterzucht kan ook het gevolg zijn van een chlamydia- of gonokokkeninfectie, tuberculoseof inflammatoire vasculaire ziekte. Patiënten met een bijbehorend medische geschiedenis ongebruikelijke symptomen onmiddellijk moeten hebben opgehelderd, aangezien ascites zich mogelijk al hebben ontwikkeld. Een snelle behandeling kan dan van vitaal belang zijn.
Behandeling en therapie
Therapeutische maatregelen want ascites hangen af van de omvang en de onderliggende ziekte. Bij laaggradige ascites, medicijn therapie Met diuretica (Inclusief spironolacton, xipamide en furosemide) in combinatie met een minimale vochtinname (1.2 tot 1.5 liter per dag) heeft tot doel de aanwezige vloeistof in de vrije buikholte te verminderen of weg te spoelen. De nierwaarden moeten regelmatig worden gecontroleerd, aangezien een te snelle spoeling kan leiden tot nierinsufficiëntie (hepatorenaal syndroom). Als drug therapie is niet succesvol of als er sprake is van uitgesproken ascites, paracentese (ascites prik) kan worden overwogen. Omdat hoge concentraties bloed eiwitten worden afgevoerd met de vloeistof, moet de leverfunctie worden gecontroleerd. Als de leverfunctie onvoldoende is, albumine vervanging door infusie is geïndiceerd ter compensatie. Bovendien, als onderdeel van een chirurgische procedure, een TIPS (transjugular intrahepatic portosystemic stent shunt) kunnen worden geïmplanteerd om de druk in het portaal te minimaliseren ader systeem of een peritoneoveneuze shunt worden geïmplanteerd waardoor de vloeistof via een katheter kan worden afgevoerd. In principe moet de onderliggende ziekte van ascites altijd worden behandeld. Bijvoorbeeld, levertransplantatie kan geïndiceerd zijn in aanwezigheid van levercirrose. Tumoren of hun metastasen in de buik worden meestal aangesproken chemotherapie, terwijl bloederige of melkachtige ascites als gevolg van een trauma een chirurgische behandeling nodig kunnen hebben.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor ascites hangt af van de onderliggende ziekte die aanwezig is. Aangezien dit geen op zichzelf staande ziekte is, maar een secundair symptoom vanwege eerdere ziekten, moet eerst de oorzaak van de onderliggende ziekte worden gevonden en behandeld. Als dit lukt, trekken de ascites zich ook volledig terug totdat deze volledig is verdwenen. In het geval van ernstige ziekten zoals kankeris de prognose afhankelijk van het tijdstip van diagnose en het type tumor. Als het gemakkelijk te behandelen is en vroeg wordt ontdekt, is de kans op genezing vaak groot. Dit verandert zodra de tumor zich heeft verspreid of er al uitgebreide schade aan het weefsel is. In het geval van een onderliggend chronische ziekteis de prognose ook minder optimistisch. Chronische ziekten hebben een progressief verloop. Daarom is er een gestage toename van de bestaande symptomen. De behandeling probeert het beloop van de ziekte te beïnvloeden en de progressie zo lang mogelijk uit te stellen. Bovendien worden individuele symptomen zoveel mogelijk bestreden. Toch is er zelden een kans op genezing. Om de symptomen van ascites te minimaliseren, wordt het overtollige vocht tijdens een behandeling afgevoerd. Omdat het echter nieuw is gevormd als gevolg van de ziekte, is dit geen interventie die genezing kan bewerkstelligen.
het voorkomen
Ascites kunnen worden voorkomen door consistent therapie van de mogelijke onderliggende ziekten. Bovendien wordt ascites in de meeste gevallen geassocieerd met levercirrose, die met name wordt veroorzaakt door alcohol en drugsmisbruik. Beschermende vaccinaties tegen inflammatoire leverziekte (hepatitis) vormen ook een profylactische maatregel tegen ascites.
Follow-up
De nazorg na ascites hangt grotendeels af van de veroorzakende ziekte en het verloop van de ziekte. Als het onderliggende voorwaarde positief is, moet de follow-up in eerste instantie tweewekelijks of maandelijks zijn. Tijdens de vervolgbezoeken zal de arts onder meer de bloedwaarden meten en indien nodig ook een fysiek onderzoek en neem opnieuw monsters uit de buikholte. Bovendien een medische geschiedenis zal genomen worden. Afhankelijk van de onderliggende voorwaardezal de arts vragen stellen over eventuele begeleidende symptomen van ascites en de algemene toestand van de patiënt en deze meenemen in de verdere planning. Als er geen complicaties optreden tijdens de behandeling en de ascites verdwijnen zoals gepland, kunnen de intervallen tussen de vervolgbezoeken worden verlengd. Als ascites optreden zonder verdere symptomen, moet worden gecontroleerd of er nog een, nog niet ontdekt, is kanker is oorzakelijk. Vervolgens is nader onderzoek nodig ter verduidelijking. Bij een paar patiënten water retentie wordt opnieuw gedetecteerd tijdens de follow-up. In dit geval moet een verblijfskatheter of permanente drainage worden geplaatst. Als tijdens de therapie een permanente afvoer is geplaatst, moet deze worden gecontroleerd en indien nodig worden verwijderd. Bovendien moeten eventuele begeleidende symptomen na de eigenlijke therapie worden opgehelderd en genezen.
Wat u zelf kunt doen
De medische behandeling van ascites is gebaseerd op de omvang van de symptomen en de veroorzakende ziekte. Een licht uitgesproken ascites vereist niet noodzakelijk uitgebreide therapie. In de meeste gevallen is een milde inname voldoende diuretica die, in combinatie met rust en bedrust, een snelle verlichting beloven. Daarbij moet de vloeistofopname worden verminderd om ervoor te zorgen dat de geïnfecteerde vloeistof wordt weggespoeld. Na de acute fase, het lichaam water evenwicht moet opnieuw in evenwicht worden gebracht door een passende aanvullende vloeistofinname. Dit begeleidt het dieet moet worden veranderd. Door een gezond en evenwichtig dieet, die het beste kan worden voorbereid in samenwerking met een voedingsdeskundige, zouden de symptomen snel moeten verdwijnen. Mochten er toch complicaties optreden, dan moet de verantwoordelijke arts worden geïnformeerd. Het is mogelijk dat er een recidief is ontstaan of dat er een ander probleem is dat moet worden opgehelderd en, indien nodig, moet worden behandeld. Als er een chirurgische ingreep wordt uitgevoerd, moet de patiënt het rustig aan doen. Lichamelijke activiteiten dienen na de operatie te worden vermeden. Dit geldt vooral als er een ernstige onderliggende ziekte is, zoals een tumoraandoening. Bij bloederige ascites is na de operatie nader medisch onderzoek nodig.
