Stressincontinentie is erg ongemakkelijk voor de getroffenen. De onvrijwillige lozing van urine kan goed worden opgevangen door hygiënische kussentjes, maar heeft invloed op de kwaliteit van leven van patiënten. Ze kunnen niet meer zo vrij bewegen als voorheen.
Wat is stressincontinentie?
Stressincontinentie wordt in de moderne geneeskunde stress-incontinentie genoemd. Dit verwijst naar fysieke belasting van de blaas sluitspier. Stressincontinentie gaat gepaard met onvrijwillig urineverlies als gevolg van verhoogde druk in de onderbuik. Patiënten lekken urine als ze niezen of traplopen. Patiënten - de meeste van degenen die getroffen zijn door deze vorm van incontinentie zijn vrouwelijk - voel er geen drang om te plassen vooraf. Afhankelijk van de ernst van de voorwaardemaakt de geneeskunde onderscheid tussen drie verschillende graden. Hoesten, lachen, niezen en springen worden beschouwd als zware lichamelijke inspanning (graad 1). Opstaan, zitten, traplopen en lopen worden beschouwd als lichte lichamelijke inspanning die leidt tot onvrijwillig urineverlies (graad 2). Als urine in rust verloren gaat, bijvoorbeeld als u op de bank ligt, graad 3 spanning incontinentie is aanwezig. In spanning incontinentieverliezen patiënten weinig (een paar druppels) of veel urine (stroom). Spanning incontinentie komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Het treft ook meer oudere patiënten dan jongere. Om te voorkomen dat ondergoed, ander textiel en de leefomgeving vuil worden, gebruiken patiënten incontinentie-pads.
Oorzaken
Stressincontinentie kan verschillende oorzaken hebben. Het vloeit vaak voort uit constitutioneel of verworven bekkenbodem zwakheid. Patiënten zijn genetisch bepaald bindweefsel dat is te zwak of het werd veroorzaakt door zwangerschappen en natuurlijke bevallingen. Aangeboren misvorming of verworven schade aan de blaas sluitspier kan ook leiden om incontinentie te benadrukken. Bij vrouwelijke patiënten veroorzaken baarmoeder- en vaginale verzakking en verwijdering van de baarmoeder ook incontinentie. Andere boosdoeners bij zowel mannen als vrouwen zijn onder meer: ernstig zwaarlijvigheid, zware lichamelijke arbeid, chronisch bronchitis, blaas infecties zenuwschade naar het gebied van de urineblaas, en prostaat kanker Vrouwen die hun kinderen ter wereld brengen, hoeven zich echter van nature geen zorgen te maken over het onvrijwillige urineverlies dat optreedt tijdens zwangerschap voor de rest van hun leven: slechts ongeveer zes procent lijdt daarna aan stressincontinentie. Bij mannen komt onvrijwillig urineren vaak daarna voor prostaat verwijdering.
Symptomen, klachten en tekenen
Stressincontinentie manifesteert zich als het verlies van kleinere en grotere hoeveelheden urine. Bij ernstigere stress-incontinentie gaat de urine zelfs voorbij bij patiënten die in rust zijn en bij patiënten die fysiek nauwelijks bewegen. Hoewel het ongecontroleerd urineverlies niet in verband wordt gebracht met pijn, het is buitengewoon onaangenaam voor de getroffenen. Ze zijn bang dat mensen in de buurt zullen merken dat ze zich hebben natgemaakt.
Diagnose en verloop van de ziekte
De behandelende arts neemt eerst een uitwerking medische geschiedenis Om een Urineweginfectie met zekerheid laat hij de urine van de patiënt onderzoeken. Een generaal fysiek onderzoek, vooral van de genitale en anale regio's, en neurologische tests zouden moeten voorzien verdere informatie over de aanwezige stressincontinentie. Als blaasdisfunctie zeker aanwezig is, hangt de verdere handelwijze van de arts af van de mate van stressincontinentie. Beeldvormingstechnieken (ultrageluid, CT), cytoscopieën, urinebuis kalibratie, bloed tests en worden gebruikt. Een mictielogboek voor de twee dagen voorafgaand aan het medisch onderzoek zal zorgen verdere informatie.
Complicaties
Stressincontinentie kan verschillende complicaties veroorzaken. Onvrijwillig urineverlies treft voornamelijk de psyche van de getroffenen, die vaak angst ontwikkelen en zich terugtrekken uit het sociale leven. Met name langdurige klachten vormen dus een grote psychologische belasting voor de patiënten. In extreme gevallen uitgesproken Angst stoornissen, minderwaardigheidscomplexen of Depressie ontwikkelen. Een mogelijk lichamelijk effect van stressincontinentie is ontsteking in het intieme gebied. Vooral bij slechte hygiëne is urine de basis voor bacteriële ziekten en klachten als jeuk, roodheid en abcessen. Bijwerkingen kunnen ook optreden tijdens de behandeling. Het nemen van medicijnen wordt soms in verband gebracht met bijwerkingen en interacties Typische klachten zijn overgevoeligheidsreacties, gastro-intestinale problemen en kortademigheid. Gedurende bekkenbodem training is er een risico van kiemen het binnendringen in de vagina en leidt tot urineweginfecties. Bovendien kunnen decubitus ontstaan. In extreme gevallen elektroshock therapie wel leiden bij neurologische klachten of hartritmestoornissen Biofeedback brengt ook risico's met zich mee: in bestaande gevallen geestesziektekan de procedure ernstige complicaties veroorzaken en soms de onderliggende verergeren voorwaarde Als laatste, bloeden en wond genezen er kunnen problemen optreden tijdens de operatie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen die aan een aanhoudende stresservaring lijden, dienen altijd een arts of therapeut te raadplegen. Aanhoudende stress leidt tot verschillende volksgezondheid aandoeningen die op tijd moeten worden bestreden. Als de getroffen persoon ook lijdt aan onvrijwillig urineren, moet er actie worden ondernomen. Als er door de onregelmatigheden psychische problemen optreden, is een arts nodig. Schaamte, terugtrekking uit het sociale leven of angst zijn tekenen van onregelmatigheid. Ze geven problemen aan die moeten worden opgevolgd. Een verminderde kwaliteit van leven of een verminderd gevoel van welzijn leiden tot verschillende ziekten op de lange termijn. Daarom moet een arts worden geraadpleegd als de symptomen enkele weken of maanden aanhouden. Als er onvrijwillig urineverlies optreedt bij hoesten, lachen, bewegen of niezen, moet een arts op de hoogte worden gebracht van de waarnemingen. Vermoeidheid, slaapstoornissen of nachtdieren enuresis zijn andere tekenen die moeten worden onderzocht. Onderzoek naar de oorzaak is nodig om een diagnose te stellen en een behandelplan op te stellen. Als de beperkingen leiden tot arbeidsongeschiktheid of interpersoonlijke problemen, heeft de getroffen persoon hulp nodig. Persoonlijkheidsveranderingen, abnormaal gedrag of lusteloosheid worden beschouwd als waarschuwingssignalen die moeten worden opgevolgd. In veel gevallen is de getroffen persoon zich niet bewust van de stresstriggers waaraan ze dagelijks worden blootgesteld. Voor opheldering en bewustwording hebben ze ondersteuning nodig.
Behandeling en therapie
De behandeling is conservatief of via een operatie, afhankelijk van de ernst van de voorwaarde Bewezen conservatieve methoden zijn onder meer bekkenbodem oefeningen, biofeedback, elektrische stimulatie, gebruik van een pessarium, inname van medicijnen en combinatietherapieën (medicijn-fysiotherapeutisch). In bekkenbodem gymnastiekNa de eerste instructie van de fysiotherapeut voert de patiënt verschillende eenvoudige oefeningen uit die de spieren en ligamenten van het ondersteunende apparaat versterken. Hij leert ze ook in het dagelijks leven bewust te gebruiken. Met biofeedback krijgt hij ook een visuele en akoestische respons wanneer hij de voorgeschreven oefeningen correct uitvoert. Deze techniek kan worden aangevuld met andere methoden en apparatuur zoals elektrostimulatie en de magnetische stoel. Bij elektrostimulatie wordt de sluitspier niet door de patiënt zelf aangespannen, maar gestimuleerd door elektroden die in de anus of vagina. Alleen geschikt voor vrouwen is het inbrengen van een pessarium in de vagina. Het tilt de blaas op nek or baarmoeder Trekken activeert de spreidspier en tilt de urinebuis en blaasspier. Medicamenteuze behandeling is met behulp van oestrogeen administratie of het voorschrijven van een selectief serotonine-noradrenaline heropnameremmer (SSNRI). Duloxetineveroorzaakt bijvoorbeeld een verhoogde afgifte van neurotransmitters. Ook alleen geschikt voor vrouwen zijn feminacones, tamponachtige gewichten met verschillende gewichten die in de vagina worden ingebracht om de bekkenbodem te oefenen. Als stressincontinentie een chirurgische behandeling vereist, hangt de keuze van de chirurgische methode af van het feit of uteriene afdaling of stressincontinentie dringender is. Als onvrijwillig urineren meer problemen veroorzaakt, wordt een stabiliserende band van plastic (TOT, TVT) ingebracht. Als er spierzwakte in het bekkenbodemgebied is, wordt een vaginale perineoplastiek uitgevoerd. Bij zeer ernstige stress-incontinentie helpt alleen het inbrengen van een kunstmatige sluitspier (AMS-sluitspier, Pro-ACT). Plaatsing therapie is innovatief: de minimaal invasieve procedure bestaat uit het opnieuw bekleden van de urinebuis weefsel met microdeeltjes in een hyaluronzuur Matrix.
het voorkomen
Het wordt aanbevolen om de hele dag door veel te drinken als preventieve maatregel. Het oefent de sluitspier van de blaas uit. Daarnaast is preventieve bekkenbodemgymnastiek (voor beide geslachten!) Zeer effectief gebleken. De patiënt mag in geen geval zijn dagelijkse vochtinname verminderen, anders wordt de capaciteit van zijn urineblaas permanent verminderd.
Nazorg
Over de nazorg bij stressincontinentie kunnen geen algemene uitspraken worden gedaan. Of het nu specifiek is maatregelen nodig zijn hangt soms af van de oorzaak en vorm van de aandoening, de therapie gekozen, en het succes van de behandeling in elk geval. Na een chirurgische ingreep zijn meerdere controleonderzoeken nodig. In het bijzonder wordt de genezing van de operatiewond gevolgd. In de regel moet de wond enkele weken worden behandeld. De genezing wordt versneld door het dagelijks aanbrengen van een zalf. Vaak is er een onaangename jeuk. Om deze reden worden vaak herhaalde sitz-baden aanbevolen. Over het algemeen dient een strikte lichaamshygiëne in acht te worden genomen. Verbanden moeten beslist dagelijks worden vervangen. Afhankelijk van de onderliggende ziekte, diverse andere maatregelen zijn ook vereist. In veel gevallen treden terugvallen op ondanks een aanvankelijk succesvolle behandeling. Regelmatige controles bij een huisarts of, afhankelijk van de oorzaak van de stressincontinentie, bij een uroloog, gynaecoloog of andere specialist zijn daarom noodzakelijk. De getroffenen moeten ook advies inwinnen bij specialisten in stomazorg Om de aandoening in het dagelijks leven beter te kunnen beheersen, moeten ze vertrouwd raken met het gebruik van incontinentieapparatuur, zoals luiers of maandverband voor volwassenen. Omdat stressincontinentie meestal een grote psychologische last is, is langdurige psychotherapeutische zorg vaak noodzakelijk.
Hier is wat u zelf kunt doen
Er zijn een aantal dingen die patiënten met stressincontinentie kunnen doen om de symptomen te verlichten. Incontinentiemiddelen zoals slipjes, wegwerpslips of anale tampons maken het dagelijks leven met de aandoening gemakkelijker. Een incontinentieproduct moet vooral in stressvolle levenssituaties worden gebruikt. Regelmatig toiletgebruik is net zo belangrijk. Te vaak plassen kan ervoor zorgen dat de blaas gewend raakt en de blaas verhoogt drang om te plassen Aan de andere kant kan zeer onregelmatig urineren leiden tot overbelasting van de blaasspieren. Als tegelijkertijd overgewicht aanwezig is, moet dit worden verminderd. Overgewicht leidt tot hoge druk in de buikholte en verhoogt de incontinentie. Omdat incontinentie leidt tot een grotere kiembelasting op de huiddient men voorzichtig te zijn met persoonlijke hygiëne. Met name de intieme zone moet voldoende worden schoongemaakt. Als tegelijkertijd een blaasvriendelijk dieet wordt gevolgd door het vermijden van zwarte kruiden of koffie, zou stress-incontinentie al na een paar dagen merkbaar moeten afnemen. De trigger voor de symptomen moet echter ook worden geëlimineerd. Het is belangrijk om stress te verminderen factoren in het dagelijks leven en op het werk en om extra rust te creëren en evenwicht door ontspanning oefeningen zoals autogene training.
