Lagere pijn in de buik kan verschillende oorzaken hebben. Dit maakt de diagnose des te moeilijker. Om deze reden, naast het exacte karakter van de pijn, de lokalisatie en de bijbehorende symptomen, de timing van de pijn is ook van groot belang.
Oorzaken
Vooral aan het begin van een zwangerschap pijn kan optreden als gevolg van een verandering in het lichaam. Deze worden veroorzaakt door stretching van de verschillende ligamenten van de baarmoeder, die zich aanpast aan de nieuwe situatie. Bovendien, vooral aan het begin van een zwangerschap, de zwangerschap hormonen (ß- HCG) zijn vaak nog niet voldoende aanwezig en de baarmoeder heeft de neiging om samen te trekken, wat kan leiden tot pijn in de buik.
In latere stadia van zwangerschap, trappen of een ongunstige houding van het kind kunnen ook pijn veroorzaken. Echter, oefen weeën zijn ook normaal in het laatste trimester en worden alleen gebruikt door de baarmoeder ter voorbereiding op de geboorte. Deze oefen weeën hebben geen effect op de hals en dienen niet om arbeid op te wekken. Om deze reden moeten ze worden onderscheiden van voor de geboorte relevante contracties, die geboorte en oorzaak kunnen veroorzaken voortijdige geboorte.
Symptomen
Een lichte trekkracht in de buik, vergelijkbaar met die tijdens menstruatie, zonder bloeden is meestal onschadelijk en slechts een teken van veranderingen in de baarmoeder. Dit moet echter ook worden bevestigd door een arts om te voorkomen abortus. Vooral een te kleine zwangerschap hormonen kan veroorzaken contracties van de baarmoeder en mogelijk leiden tot een miskraam.
Als pijn optreedt in de latere stadia van de zwangerschap, moet meestal een onderscheid worden gemaakt tussen bewegingen van het kind, oefen weeën en vroegtijdige bevalling. Trappen van het kind tegen de buikwand of een ongunstige houding van het kind kunnen erg pijnlijk zijn, vooral als de ruimte in de buik aanzienlijk wordt verkleind. Door echter de houding van de moeder te veranderen of het kind aan te moedigen zichzelf te herpositioneren, stopt de pijn meestal.
Dit soort pijn is ook anders dan contracties, omdat de pijn niet regelmatig voorkomt en veel korter kan duren of kan worden beëindigd door het kind te verplaatsen. Het uitoefenen van samentrekkingen is normaal, vooral in het derde deel van de zwangerschap, en wordt gebruikt om de baarmoeder voor te bereiden op de bevalling. Ze zijn echter niet relevant voor de bevalling en leiden niet tot de opening van de hals.
Net als bij echte weeën zijn dit weeën die gepaard gaan met een verharding van de buik. Ze verschillen van geboortegerelateerde weeën doordat ze maximaal 45 seconden duren en niet vaker dan 3 keer per uur voorkomen. Een CTG kan bij de gynaecoloog of in het ziekenhuis worden afgenomen om exact onderscheid te maken.
Dit toont zowel de weeën als de hart- activiteit van het kind Pijn in de linker onderbuik komt vaak voor bij volwassen patiënten en kan een teken zijn van darmwerking diverticulose. Dit zijn goedaardige uitstulpingen van de darmwand die vaak voorkomen in de context van chronisch constipatie en een verzwakte darmwand. De reden hiervoor is waarschijnlijk de verhoogde druk in de darm veroorzaakt door de chronische constipatie en de verzwakte darmwand.
Om deze reden worden oudere patiënten vaak getroffen. De pijn kan ook worden gevoeld als een brandend gevoel in de buik. In de meeste gevallen veroorzaken deze divertikels geen symptomen.
De divertikels kunnen echter ontstoken raken en vervolgens hevige pijn in de linker onderbuik veroorzaken. Deze treden vaak plotseling op en hebben ernstige gevolgen voor de patiënt. Bovendien gaat de pijn in veel gevallen gepaard met koorts en algemene symptomen zoals vermoeidheid, uitputting en hoofdpijn en pijnlijke ledematen.
Als er alleen een ontsteking van de divertikels is zonder enige indicatie van een doorbraak in de vrije buikholte, is er geen indicatie voor een operatie. Dit artikel kan u ook verder helpen: Abces in de darm De pijn kan worden behandeld pijnstillers en krampstillers. antibiotica worden ook gebruikt om de ontsteking te behandelen.
De inname van voedsel moet in eerste instantie worden vermeden om de darm te beschermen en te kalmeren. De patiënten worden dan tijdelijk door de ader. De pijn zou binnen een paar dagen moeten verdwijnen.
Als de ontsteking heeft geleid tot een doorbraak in de vrije buikholte, moet onmiddellijk een operatie worden uitgevoerd. Dit is de enige manier om een levensbedreigende situatie te voorkomen buikvliesontsteking. Tijdens de operatie wordt het S-vormige deel van de dikke darm (sigmoïde colon) wordt meestal verwijderd en het resterende deel van de dikke darm is verbonden met de rectum.
Er hoeft dus geen kunstmatige darmuitgang te worden gemaakt. Deze therapie heeft ook de voorkeur bij terugkerende ontsteking van de divertikels, om een dreigende scheuring van de divertikels te voorkomen. Evenzo een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd kan dit leiden tot pijn in de linker onderbuik. Deze gaan gepaard met vergelijkbare symptomen als een diverticulaire ruptuur.
De pijn is acuut en erg hevig. Ze gaan vaak vergezeld van koorts, een ernstig verzwakte generaal voorwaarde en mogelijk vaginale bloeding. Omdat dit ook een ontstekingsoorzaak is met doorbraak in de vrije peritoneale holte en het grote gevaar van buikvliesontsteking buitenbaarmoederlijke zwangerschap moet onmiddellijk worden geopereerd.
Een opgesloten liesbreuk gaat ook gepaard met ernstige, plotselinge pijn. Daarnaast is de hernia vaak voelbaar in de herniazak in de liesstreek. Ontstekingsverschijnselen zoals koorts zijn in veel gevallen afwezig.
Aangezien de liesbreuk kan leiden tot beknelling van de darm, het moet ook zo snel mogelijk worden behandeld. In sommige gevallen kan de hernia handmatig worden verkleind. Vervolgens wordt de chirurgische sluiting van de liesbreuk moet onmiddellijk worden uitgevoerd.
Als de hernia niet uit de opsluiting kan worden bevrijd, moet ook onmiddellijk een operatie worden uitgevoerd om te voorkomen dat het aangetaste deel van de darm afsterven. Een torsie van de testis kan ook leiden tot plotselinge hevige pijn als gevolg van een verdraaiing van de zaadstreng met de toevoer schepen en zenuwen. In de meeste gevallen kan de torsie van de testis ook handmatig worden behandeld.
Ureterstenen, als ze te groot zijn om door de urineleider, kan leiden tot koliek pijn in de onderbuik. In de meeste gevallen is een pijn- en spasme-verlichtende therapie voldoende en wordt de steen in de blaas uit zichzelf en vervolgens uitgescheiden. Is dit niet het geval, dan moet de steen door worden opgelost ultrageluid-geleidende golven of steenoplossende medicatie.
In uitzonderlijke gevallen is chirurgische verwijdering van de steen noodzakelijk. Rechts onder pijn in de buik kan optreden zoals aan de linkerkant door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een opgesloten liesbreuk, een ureterale steen of een torsie van de hoorn. Nogmaals, de pijn kan meer worden gevoeld als een brandend gevoel.
Echter, appendicitis is specifiek voor rechts onder pijn in de buik omdat het zich in de rechter onderbuik bevindt. De pijn van een appendicitis begint vaak in de middelste buik rond de navel en beweegt dan langzaam naar de rechter onderbuik. De reden hiervoor is de voortschrijdende ontsteking van de appendix met steeds nauwkeuriger lokaliseerbare pijn.
De pijn gaat vaak gepaard met lichte koorts, misselijkheid, braken en constipatie. De pijn is meestal dof en aanhoudend en neemt in intensiteit toe. Als de appendix barst, kan de pijn in eerste instantie afnemen.
Echter, als de buikvlies wordt meer ontstoken, de pijn in de onderbuik wordt veel sterker en kan uiteindelijk de hele buik aantasten. Omdat zo'n ontsteking van de buikvlies levensbedreigend kan zijn, is het belangrijk om een appendicitis in een vroeg stadium en om indien nodig te opereren. Appendicitis kan vaak worden opgespoord door ultrageluid onderzoek en de verhoogde ontstekingsparameters in de bloed.
Zolang de ontsteking beperkt blijft tot de appendix, kan de operatie vaak laparoscopisch worden uitgevoerd. Er zijn slechts drie kleine incisies nodig om de camera in de buik te plaatsen. De resterende littekens zijn erg klein en op de lange termijn nauwelijks zichtbaar.
Sinds blindedarmoperatie is een routineprocedure, complicaties zijn zeer zeldzaam en de risico's zijn laag. Naast appendicitis kunnen ook de aanhangsels (adnexa) van de vrouw ontstoken raken. Bij vrouwen zijn de aanhangsels de eileiders (tuba uterina) en eierstokken (eierstokken).
eileiderontsteking kan aan één of beide zijden voorkomen en dus strikt genomen ook aan de linkerkant. Om onbekende redenen lijkt de rechtszijdige bekkenontsteking echter vaker voor te komen. Een acute ontsteking van de aanhangsels gaat gepaard met plotselinge hevige pijn in het gebied van de rechter onderbuik.
Als de ontsteking niet goed wordt behandeld en niet volledig geneest, kunnen littekens en verklevingen in het gebied van de eileider of eierstok ontstaan, waardoor klachten jarenlang aanhouden. De ziekteverwekkers die bekkenontsteking veroorzaken, zijn talrijk. In 40% van de gevallen kan chlamydia echter worden gedetecteerd.
De pijn treedt vaak lateraal op menstruatie of tijdens ovulatie. Indien de hals of baarmoeder wordt ook aangetast naast de aanhangsels, afscheiding en spotting kunnen ook optreden. Ernstige infecties kunnen ook braken, koorts en misselijkheid. Als de ontsteking leidt tot een breuk van de eileider of de eierstok, kan een acute buik kan ook voorkomen zoals in het geval van appendicitis.
Diagnostisch, a gynaecologisch onderzoek met palpatie van de baarmoeder moet worden uitgevoerd. Dit onderzoek veroorzaakt pijn bij een ontsteking. Ook door middel van speculumonderzoek kan de ontsteking van de baarmoeder is zichtbaar door een sterke roodheid en oedeem.
Tijdens dit onderzoek dient een microbiologisch uitstrijkje te worden gemaakt. De ultrageluid kan abcessen, zwellingen of afscheidingen in het gebied van de eileider en de eierstok onthullen. Als de diagnose niet kan worden bevestigd, moet ook in dit geval een laparoscopisch onderzoek worden uitgevoerd.
Bovendien kunnen verhoogde ontstekingsparameters worden gedetecteerd in de bloed tellen. In de regel wordt de bekkenontstekingsziekte behandeld antibiotica na het nemen van het microbiologische uitstrijkje. Omdat chlamydia in de meeste gevallen verantwoordelijk is voor de ontsteking, wordt de behandeling met tetracyclines of fluorochinolonen gedurende minimaal 10 dagen uitgevoerd.
Als de therapie niet werkt, is de antibiotica moet worden overgeschakeld op cefalosporines en metronidazol. Als zelfs deze therapie niet het gewenste succes oplevert, moet de behandeling gebaseerd zijn op het microbiologische resultaat en het resistogram. Als zich abcessen hebben ontwikkeld, worden deze meestal als intramurale patiënten behandeld en operatief ontlast.
Als de pijn ernstig is, pijnstillers zoals ibuprofen kunnen worden gebruikt. Pijn in de onderbuik in de middelste buik wordt meestal veroorzaakt door niet-specifiek dikke darm pijn. Dit omvat voornamelijk constipatie.
Dit kan gebeuren door onvoldoende vochtinname of verkeerde voeding. In het geval van eenvoudige constipatie is er sprake van ernstige, intermitterende en krampachtige symptomen pijn in de onderbuik. De constipatie kan worden verlicht door klysma's of een kortdurende toepassing van laxerende medicatie.
Als profylactische maatregel moet men altijd een gebalanceerd volgen dieet rijk aan vezels en drink voldoende vocht. Om de andere oorzaken van obstipatie te diagnosticeren, kunnen in veel gevallen verdere onderzoeken zoals een colonoscopieis een echo of een computertomografie nodig. Naast de niet-specifieke constipatie, die over de gehele buik kan optreden, is de ontsteking van de alvleesklier wordt beschouwd als een specifieke pijn in de middelste buik, die in de vorm van een riem rond de buik straalt.
De pijn gaat gepaard met misselijkheid, braken en mogelijk een acute darmobstructie (ileus). Pancreatitis kan zowel acuut als chronisch zijn en is meestal het gevolg van ernstig of langdurig alcoholmisbruik. De diagnose wordt gesteld op basis van die van de patiënt medische geschiedenis (anamnese), fysiek onderzoek, een echo en diverse laboratoriumtesten.
Acute pancreatitis moet in het ziekenhuis worden behandeld. Patiënten mogen niets eten tot de symptomen en laboratoriumwaarden aanzienlijk verbeterd. Dit dient om te immobiliseren de alvleesklier.
Gedurende deze tijd krijgt de patiënt ook veel vocht elektrolyten, voedingsstoffen en vitaminen door de ader. Pijnstillers dienen om de symptomen te verlichten. Zodra de symptomen zijn verdwenen, begint de patiënt langzaam meer te eten.
De therapie van chronische pancreatitis is vaak veel gecompliceerder, omdat de oorzaak vaak onduidelijk of niet meer behandelbaar is. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn voor beide vormen. Een andere oorzaak van middelste buikpijn kan een zijn navelstrenghernia.
Er is een verzakking van darmlussen in het gebied van de navel door de uitgewiste umbilicalis annulus. Dit vertegenwoordigt een deel van de navelstreng in de prenatale periode en sluit na de geboorte. Dit deel van de navelstreng kan een voorkeurssite zijn voor een navelstrenghernia en bevat vervolgens delen van het buikvlies en mogelijk darmdelen.
Als de herniale zak slechts delen van het peritoneum bevat, of als deze erg klein is, treden er vaak geen symptomen op. Als de hernia-opening echter groot genoeg is of als delen van de darm bekneld raken, treedt plaatselijke pijn in de navelstreek op. De navel is vaak gezwollen en mogelijk rood gekleurd als teken van een darmuitsteeksel onder de huid.
Predisponerende factoren voor een dergelijke navelstrenghernia zijn te zwaar (zwaarlijvigheid), zware lichamelijke inspanning en een aanzienlijke toename van de druk in de buikholte (bijvoorbeeld zwangerschap). Vrouwen hebben ook vaker last van een navelbreuk. Als de navelbreuk gepaard gaat met duidelijke symptomen, wordt deze operatief behandeld.
De herniazak wordt verwijderd en de hernia-opening wordt gesloten met een dubbele hechtdraad. In sommige gevallen kan een net worden genaaid om de buikwand te versterken. Een andere levensbedreigende oorzaak van middelste buikpijn kan buikpijn zijn aorta-aneurysma. Dit is een aneurysma van de vaatwand van de abdominale aorta.
Zo'n aneurysma is vaak in eerste instantie onopvallend. In sommige gevallen ervaren patiënten doffe buikpijn en pijn in de rug, die ook in de benen kan uitstralen. De eigenlijke symptomatologie treedt echter alleen op als het aneurysma scheurt.
Op dit moment treedt een sterke, stekende en destructieve pijn in de middelste buik op. Vanwege het enorme bloed verlies, een levensbedreigend schokken symptomatologie treedt achteraf op. Vanwege deze zeer acute en levensbedreigende situatie moet er binnen zeer korte tijd een operatie worden uitgevoerd.
De diagnose wordt gesteld door een oriënterend echografisch onderzoek en het onmiddellijk openen van de buikholte om het bloeden te stoppen. EEN blaas infectie kan zich ook uiten in pijn in de onderbuik. In de regel zijn de eerste symptomen a branderig gevoel bij het plassen en een constant gevoel van urgentie.
Indien de cystitis wordt niet behandeld, buikpijn in de middelste onderbuik en koorts kunnen ook optreden. De diagnose kan vaak worden gesteld door middel van een urinetest en de klinische symptomen. EEN cystitis moet worden behandeld door veel te drinken en mogelijk door een medicamenteuze behandeling met antibiotica.
