Appendicitis

Synoniemen in bredere zin

• Appendicitis
• Appendicitis
• Appendicitis
• Appendicitis
• Zwangerschap appendicitis
• Peria-appendicitis

Introductie

Appendicitis is een ontsteking van de wormvormige appendix van de appendix (blindedarm). De term appendicitis is daarom medisch niet correct, aangezien niet de appendix zelf ontstoken is, maar de appendix vermiformis. Het zou daarom correct zijn om te spreken van appendicitis.

De "appendicitis" presenteert zich met pijn in de rechter onderbuik, misselijkheid, braken en koorts. Zelfs nu is de diagnose nog steeds een uitdaging en moeten artsen snel handelen in de vorm van chirurgische verwijdering van de appendix (blindedarmoperatie). Een gevreesde en ernstige complicatie van appendicitis is de perforatie van de appendix, die gepaard kan gaan met een levensbedreigende buikvliesontsteking.

Frequentie

7% van de bevolking lijdt één keer in zijn leven aan een acute appendicitis. Het komt voor met een frequentie van 100 gevallen per 100,000 inwoners per jaar en is de meest voorkomende oorzaak van plotseling optreden van ernstig pijn in de buik (acute buik), goed voor 50% van de gevallen. De piek van appendicitis ligt tussen de 10 en 30 jaar, maar schoolkinderen worden het vaakst getroffen.

Zuigelingen en ouderen worden minder vaak ziek en hebben vaak een atypisch beloop, waardoor de ziekte later wordt vastgesteld en complicaties vaker optreden. Over het algemeen is de mortaliteit (letaliteit) van appendicitis <1%. Een appendicitis gecompliceerd door buikvliesontsteking heeft een significant hoger sterftecijfer van 6-10%. Een vroege diagnose is daarom van groot belang.

Oorzaken van blindedarmontsteking

De blauwdruk van de appendix is ​​nagenoeg voorbestemd voor het ontstaan ​​van een ontsteking. De appendix heeft een laag zwelvermogen en de kleine binnendiameter (lumen) is voorbestemd constipatie. De betekenis van het talrijke lymfeweefsel dat in de appendix wordt gevonden, is nog niet opgehelderd.

Blindedarmontsteking kan worden veroorzaakt door blokkades in de appendix veroorzaakt door harde ontlasting (uitwerpselen), knikken van de appendix, littekenweefsel (klemmen) en externe druk (tumoren en winderigheid). Vreemde voorwerpen zoals kersen-, meloen- en druivenpitten kunnen ook de oorzaak zijn afsluiting. Vaak kunnen lokale of algemene infecties (viraal, bacterieel) een appendicitis veroorzaken (lokale decompensatie).

Voorbeelden zijn amandelontsteking, invloed, mazelen, waterpokken of scharlaken koorts, die vooral kinderen treffen. In zeer zeldzame gevallen kunnen parasieten zoals rondwormen de oorzaak zijn van appendicitis. De bacteriën die een etterende ontsteking veroorzaken bij appendicitis zijn E-coli, preteus, enterokokken en behoren tot de normale darmflora.

A maag griep (gastro-enteritis) kan ook een mogelijke oorzaak zijn. In zeer zeldzame gevallen De ziekte van Crohn kan blindedarmontsteking veroorzaken. Appendicitis

Symptomen van blindedarmontsteking

Er zijn verschillende tekenen van appendicitis. Deze verschijnen meestal erg snel als ze vol zijn volksgezondheid en erger worden. Het gemakkelijkst te herkennen en het eerste teken van appendicitis is pijn in de buik.

Dit is meestal ernstig pijn begint meestal rond de navel of iets erboven aan de rechterkant, wat verkeerd wordt geïnterpreteerd als maag pijn. In korte tijd verschuift deze pijn dan naar rechtsonder. Dit fenomeen wordt ‘looppijn’ genoemd.

Typerend voor de pijn van appendicitis is de positie-afhankelijkheid. Dit betekent bijvoorbeeld dat de pijn erger wordt bij het springen, wat verklaard wordt door het feit dat de ontstoken en geïrriteerde appendix ook in de buikholte beweegt (hersenschudding pijn). Een bijkomend verschil, namelijk een verschil in pijnintensiteit van rechts naar links, spreekt ook in het voordeel van appendicitis.

Voor de arts zijn er enkele klinische symptomen die blijven wijzen op blindedarmontsteking. Een daarvan is de zogenaamde pijnbestrijding. Als men met twee vingers de buikwand aan de linkerkant, dat wil zeggen de kant tegenover de appendix, diep drukt en abrupt loslaat, krijgt de patiënt pijn aan de rechterkant.

Typisch is ook het fenomeen dat bekend staat als psoas stretching pijn. Wanneer de patiënt naar rechts buigt been tegen weerstand in de heup gewricht, dit veroorzaakt hevige pijn in de rechter onderbuik. Dit wordt veroorzaakt door de spanning van de spier die de been en is door de ontsteking erg gevoelig geworden voor pijn.

Dit is interessant voor de leek, omdat hetzelfde principe pijn veroorzaakt tijdens normaal lopen. Pijn bij het lopen in de rechter onderbuik kan bijvoorbeeld wijzen op appendicitis. Een teken dat een familielid of jezelf ook kan zien en voelen is een spanning van de buikspieren boven de appendicitis (verdedigingsspanning).

Een niet-bestaand teken sluit blindedarmontsteking echter niet uit, net zoals een bestaand teken dit niet met zekerheid aangeeft. De tekens moeten altijd worden gezien in de context van andere symptomen en de informatie van de patiënt. Er zijn dus andere tekenen die wijzen op appendicitis.

Omdat appendicitis optreedt in de nabijheid van de spijsverteringsorganen maag, dunne en dikke darm, andere belangrijke indicaties zijn misselijkheid en braken. De ontsteking en de boodschappersubstanties die daarbij vrijkomen, irriteren naburige zenuwvezels en veroorzaken deze symptomen. Ze komen vrijwel bij elke appendicitis parallel met de pijn voor.

Dit gaat vergezeld van een verlies van eetlust bij veel patiënten. Een objectief meetbaar teken van appendicitis is koorts, wat niet voorkomt in problemen met de spijsvertering, bijvoorbeeld, en duidt op een ontstekingsgebeurtenis. De temperatuur is vaak 39 graden Celsius of hoger.

Bij het meten van koorts in de context van appendicitis wordt vaak een temperatuurverschil tussen rectale en oksel temperatuur van meer dan 1 graad Celsius waargenomen, wat ook een teken kan zijn. Bovendien is een verhoogde pols tarief kan worden gemeten (tachycardie). De koorts gaat gepaard met toegenomen, extreem zwaar zweten, vooral 's nachts, wat voor buitenstaanders het eerste teken van appendicitis kan zijn.

Het is belangrijk om te weten dat bijna elke appendicitis bij jonge mensen gepaard gaat met koorts. Het kan echter gebeuren dat ouderen ziek worden zonder koorts. Een mogelijke retentie van ontlasting kan worden geïnterpreteerd als een bijkomend teken van appendicitis.

De spijsverteringskanaal is uitgerust met een wijd vertakte zenuwstelsel, dat zijn processen relatief onafhankelijk aanstuurt. Het wordt aangetast door de ontsteking en kan er dus toe leiden constipatie. Als verschil is het omgekeerde ook mogelijk, waarbij de patiënt klaagt over diarree.

Verergerend voor de juiste beoordeling van de symptomen is het feit dat er anatomische variaties van persoon tot persoon kunnen zijn in de positie van de appendix in de buikholte. De meeste bevinden zich in de rechter onderbuik. De appendix kan echter ook in het midden of aan de linkerkant liggen en zelfs over de horizontale navellijn dwalen.

Met deze kennis moet vooral bij zwangere patiënten rekening worden gehouden. Pijn die optreedt, wordt anders verkeerd geïnterpreteerd vanwege de ongebruikelijke positie. Al deze typische symptomen, zonder welke bijna geen blindedarmontsteking optreedt bij kinderen en adolescenten, worden bij oudere patiënten vaak alleen in een verzwakte vorm gezien.

Sommige komen helemaal niet voor. Appendicitis kan op elke leeftijd voorkomen, maar de belangrijkste leeftijd waarop de ziekte optreedt, is de leerplichtige leeftijd. Een piek in frequentie is te zien tussen de leeftijd van vijf en twaalf jaar.

Hoe jonger het kind is, hoe groter de kans op een doorbraak (perforatie), zodat bij een klein kind vaak al bij opname in het ziekenhuis een doorbraak optreedt. De klassieke cursus van symptomen van appendicitis met pijn in de navelstreek, die in combinatie met misselijkheid, braken en een verhoging van de lichaamstemperatuur beweegt binnen een paar uur naar de rechter onderbuik, kan ook bij kinderen voorkomen. Vooral bij kinderen zijn echter veel afwijkingen van deze klassieke symptomen mogelijk, waardoor het voor de onderzoeker vaak moeilijker is om een ​​betrouwbare diagnose te stellen.

Bij kinderen, diarree, hoge koorts, een vroege verslechtering van de algemene voorwaarde en verlies van eetlust komen vaker voor. In principe dient onmiddellijk een arts te worden geraadpleegd als een kind klaagt over krampachtige pijn in de rechter onderbuik die langer dan drie uur aanhoudt, aangezien bij appendicitis een gevaarlijke doorbraak kan optreden. In sommige gevallen kunnen de symptomen echter geleidelijk bij het kind optreden, dus zelfs ernstige pijn is geen zeker teken van acute appendicitis.

Naast deze klinische, voelbare symptomen, wordt een vermoedelijke appendicitis met andere methoden onderzocht. Als bijvoorbeeld een bloed monster wordt geanalyseerd in het laboratorium, de ontstekingsverschijnselen zoals CRP en witte bloedcellen zijn verheven. Koorts is een reactie van het lichaam op de aanwezigheid van ongewenste ziekteverwekkers.

De lichaamstemperatuur wordt verhoogd omdat de immuunsysteem wordt steeds meer geactiveerd. Bij appendicitis is het optreden van koorts, vooral bij kinderen en adolescenten, niet ongebruikelijk. Bij oudere mensen komen koorts en andere klachten, zoals pijn en braken, minder vaak voor bij appendicitis.

Meestal is de rectaal gemeten koorts significant hoger dan de temperatuur onder de oksel. Het temperatuurverschil is minimaal één graad Celsius. Zelden is de koorts echter hoger dan 39 graden Celsius.

Het kan ook leiden tot een verhoogde pols en nachtelijk zweten. De tekenen van appendicitis kan heel anders zijn. De tekenen van acute appendicitis zijn niet altijd kenmerkend voor de ziekte, dus het kan soms moeilijk zijn om het te onderscheiden van andere oorzaken van de symptomen.

Bij zwangere vrouwen kan pijn in de rechter bovenbuik een teken zijn van blindedarmontsteking. Bij oudere mensen zijn de symptomen vaak niet erg uitgesproken, waardoor het moeilijk is om appendicitis te diagnosticeren. Vaak is er ook een co-infectie van de urineleider, wat kan leiden tot een verkeerde diagnose van geïsoleerd urethritis.

Een belangrijk symptoom van de ziekte is de klinische verandering van symptomen. Aanvankelijk is er pijn in de regio van de navel (periumbilical) en in de maagstreek. Binnen een paar uur verandert de lokalisatie van de pijn naar de rechter onderbuik.

In veel gevallen treden misselijkheid en braken op, en verlies van eetlust kan ook een teken zijn van appendicitis. In meer gevorderde stadia van de ziekte kan het zelfs leiden tot darmverlamming (paralytische ileus). Zoals bij elke ontsteking, kan appendicitis er ook voor zorgen dat de lichaamstemperatuur oploopt tot wel 39 graden Celsius. Vaak is er een temperatuurverschil tussen de meting in de kromming van de arm en de anus. Als gevolg van de koorts kan er een toename van de pols zijn (toename in hart- tarief, tachycardie).