Rhinosinusitis, of ontsteking van de neusslijmvlies, is een veel voorkomende inflammatoire verandering van het neusslijmvlies met gelijktijdige ontsteking van het sinusslijmvlies. In de meeste gevallen kan rhinosinusitis worden toegeschreven aan een virale infectie.
Wat is rhinosinusitis?
Rhinosinusitis is de term die wordt gebruikt om te beschrijven ontsteking van de neusslijmvlies (rhinitis) in combinatie met ontstekingsveranderingen in het slijmvlies (slijmvlies) van de neusbijholten (sinusitis Afhankelijk van het tijdsverloop wordt doorgaans onderscheid gemaakt tussen een acute en een chronische variant, waarbij sprake is van chronische rhinosinusitis vanaf een klachtduur van meer dan 12 maanden. Daarnaast wordt bij chronische rhinosinusitis onderscheid gemaakt tussen de poliepvormende vorm en rhinosinusitis zonder manifestatie van poliepen Acute rhinosinusitis manifesteert zich door etterende nasale afscheidingen, nasale obstructie en een gevoel van pijn en druk in het gezichtsgebied. De chronische vorm van rhinosinusitis is daarentegen in veel gevallen minder prominent en manifesteert zich, naast de meer discrete acute symptomen, door een verhoogde vatbaarheid voor infectie, een algemene toestand van 피로, en verminderde inspanningstolerantie.
Oorzaken
Acute rhinosinusitis vertegenwoordigt een inflammatoire verandering na een neusinfectie die leidt tot obstructie van de afvoer en ventilatie in de neusbijholten Toenemende obstructie en weefselvorming leidt tot verminderde ventilatie en drainage en de ontwikkeling van de chronische vorm. In de meeste gevallen wordt de infectie viraal veroorzaakt door invloed, parainfluenza of rhino-influenza virussen en bacterieel door Mycoplasma en Chlamydia pneumoniae. Bovendien is de bacteriële pathogenen Haemophilus influenzae en Streptococcus pneumoniae kan leiden naar superinfectie na een virale infectie. Chronische rhinosinusitis wordt geassocieerd met Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Moraxella catarrhalis en enterobacteriën, onder anderen. De poliepvormende vorm van chronische rhinosinusitis wordt ook geassocieerd met intolerantie voor acetylsalicylzuur, bronchiale astmaen niet-invasieve schimmelinfecties. Anatomische veranderingen in de laterale neuswand en allergische rhinitis worden beschouwd als bevorderende factoren, vooral voor terugkerende rhinosinusitis.
Symptomen, klachten en tekenen
Neushoorn-sinusitis staat ook bekend als sinusitis. Het presenteert zich als een mengsel van vloeibaar neus- en geblokkeerde buizen. Medische professionals noemen het neusobstructie en rhinorroe. Neushoorn-sinusitis kan verschillende gradaties van ernst ontwikkelen. Deze kunnen worden bepaald aan de hand van de symptomen. Chronische rhino-sinusitis is mogelijk. Het geblokkeerde neus- kan stoornissen veroorzaken in de perceptie van geur De druk in de buizen kan worden verhoogd. Dit resulteert in symptomen zoals hoofdpijn, gevoelens van druk in de kaak en het voorhoofd en aan beide zijden van de neuswortel. Tegelijkertijd is het neus- loopt constant. De duur van acute rhino-sinusitis wordt gesteld op ongeveer 14 tot 18 dagen. Deze symptomen kunnen gepaard gaan met frequent niezen. Nachtelijke hoestirritatie is het gevolg van postnasale secretie. Vaak is de neus 's nachts aan één kant benauwd. Dit maakt ademhaling moeilijk. Door de verstopte neus, druk op de buisjes en de nachtelijke hoesten irritatie, wordt een gezonde slaap verstoord. De slaper ademt door de mond of snurkt. Beide kunnen de luchtwegen uitdrogen of afkoelen. Naarmate rhino-sinusitis vordert, kunnen de symptomen verergeren en koorts Kan ontwikkelen. Neushoorn-keelholteontsteking kan zich ontwikkelen, met ernstige heesheid en stemproblemen. Omdat er zoveel symptomen kunnen optreden, is het meest verontrustende symptoom van cruciaal belang voor de behandeling.
Diagnose en verloop
Rhinosinusitis wordt gediagnosticeerd op basis van karakteristieke klinische symptomen (inclusief inflammatoire veranderingen in de neusslijmvlies, neusbloedingengemarkeerd pijn, zwelling, visuele beperkingen sensorische stoornissen in het trigeminale gebied). Bovendien, in veel gevallen van rhinosinusitis, pus (pus) kan worden gedetecteerd door rhinoscopie of computertomografie. Neus endoscopie maakt differentiële beoordeling van de nasale en paranasale mucosale structuur mogelijk differentiële diagnosemoet ook met betrekking tot het therapeutische middel onderscheid worden gemaakt tussen bacteriële en virale rhinosinusitis maatregelen worden geselecteerd, waarbij de duur van de ziekte en de manifestatie ervan het mogelijk maken de eerste conclusies te trekken. Als rhinosinusitis vroeg wordt gediagnosticeerd en consequent wordt behandeld, heeft de ziekte een complicatievrij beloop. Indien onbehandeld, kan een uitgesproken rhinosinusitis aangrenzende structuren aantasten, zoals de ogen, hersenvliezen or hersenen en, in extreme gevallen, leiden tot levensbedreigend hersenvliesontsteking or encefalitis Complicaties zijn soms mogelijk als gevolg van rhinosinusitis. Er bestaat bijvoorbeeld een risico dat de infectie zich verspreidt van de plaats van oorsprong naar aangrenzende delen van het lichaam.
Complicaties
Normaal gesproken acute ontsteking van de sinussen en neus slijmvlies geneest volledig. Sommige getroffen personen lijden echter meerdere keren per jaar aan ernstige rhinosinusitis. Het is mogelijk dat acute rhinosinusitis zich ontwikkelt tot een chronische vorm. Dit is wanneer de symptomen langer dan twee maanden aanhouden. De mogelijke gevolgen van rhinosinusitis zijn onder meer een ontsteking van de neusholte muur. Als dit zelfs doorbreekt, bestaat het risico dat de infectie zich verspreidt naar alle aangrenzende organen. Daarom is er een risico op gevaarlijk etterende meningitis (meningitis purulenta). Als de ontsteking zich verder uitbreidt tot in de oogkas, ooglid oedeem kan voorkomen. Verder is het denkbaar dat de oogbal uitsteekt. Als er ook visuele stoornissen optreden, moet meestal een onmiddellijke chirurgische ingreep in de verantwoordelijke sinus worden uitgevoerd. Verdere gevolgen van rhinosinusitis hebben vaak invloed op het ademhalingssysteem. Daardoor chronisch bronchitis en bronchiale astma zijn bedreigend. Bovendien wordt chronische rhinosinusitis als een risicofactor beschouwd chronische obstructieve longziekte (COPD Botcomplicaties komen ook voor bij vijf tot tien procent van alle patiënten als gevolg van sinusitis. Deze omvatten vooral frontale botten osteomyelitis Bovendien brengt chronische rhinosinusitis het risico van tumorvorming in de nasopharynx met zich mee.
Wanneer moet je naar een dokter?
Wanneer nasaal ademhaling ernstig belemmerd wordt en typische begeleidende symptomen van rhinosinusitis optreden, is er alle reden om naar een dokter te gaan. In geval van druk hoofdpijnverhoogde secretieproductie of chronisch pijn op het gebied van de neusbijholtenmoet onmiddellijk een medische professional worden geraadpleegd. Dit is vooral nodig als de klachten niet vanzelf verdwijnen of zelfs verergeren. Rokers en allergie patiënten lopen een bijzonder risico. Evenzo, mensen met genetische aanleg en cariës patiënten behoren tot de risicogroepen die zouden moeten praten bij hun huisarts als ze de bovengenoemde symptomen ervaren. Slechte voeding en alcohol consumptie zijn verder risicofactoren die moeten worden verduidelijkt. Naast de huisarts of kinderarts kan er een keel-, neus- en oorarts of allergoloog worden geraadpleegd. Bij chronische klachten zijn regelmatige doktersbezoeken aangewezen zodat bij complicaties snel gereageerd kan worden. Als rhinosinusitis vroeg wordt gediagnosticeerd en vanaf dat moment goed wordt gevolgd, is de prognose voor een snel herstel positief. Daarom moeten zelfs de eerste tekenen worden opgehelderd als een ernstige ziekte van de neus of sinussen wordt vermoed.
Behandeling en therapie
Therapeutische maatregelen voor rhinosinusitis hangt af van de specifieke aanwezige oorzaak, evenals de vorm, het beloop en de symptomen. Pijnstillers of ontstekingsremmers zoals ibuprofen, paracetamolof diclofenac kan worden gebruikt om pijn te verminderen. In aanvulling op, antibioticum therapie Met amoxicilline of aminopenicilline kan geïndiceerd zijn in ernstige gevallen van bacteriële acute rhinosinusitis. Bacteriële chronische rhinosinusitis kan ook op de lange termijn worden behandeld antibiotica in combinatie met steroïden. Bovendien, decongestiva (decongestivum neussprays of druppels) kan worden gebruikt voor symptomatische therapie op korte termijn (7 tot 10 dagen) voor acute rhinosinusitis. In de aanwezigheid van chronische rhinosinusitis met polyposis kunnen topisch aangebrachte nasale corticosteroïden de symptoomverbetering ondersteunen (pijnvermindering, afname van obstructie en etterende secreties). Bij getroffen allergische patiënten, ondersteunende antihistaminica therapie kan geïndiceerd zijn.Bovendien kunnen fytotherapeutica zoals Myrtol of cineool kan symptoomverlichtend en genezend worden toegepast bij niet-bacteriële acute rhinosinusitis, terwijl additieve therapie met Sinupret (sleutelbloem mengsel) kan worden gebruikt in het geval van bacteriële acute rhinosinusitis. De fytotherapeutica Pelargonium sidoides en Bromelaïne wordt ook verondersteld een additief therapeutisch effect te hebben bij acute rhinosinusitis. Bij chronische rhinosinusitis, de toepassing van zoutoplossing solutions wordt ook aanbevolen om de mucociliaire klaring te verbeteren (zelfreiniging van de bronchiën). Als er geen verbetering van de symptomen kan worden waargenomen in het kader van conservatieve therapie maatregelenkan chirurgische ingreep aangewezen zijn, vooral in gevallen van verminderde werking ventilatie en drainage of dreigende ontstekingscomplicaties. Minimaal invasieve endoscopische paranasale sinuschirurgie is gericht op het reconstrueren van nasale fysiologie door focale decontaminatie, verwijdering van hyperplastische of pathologisch veranderde slijmvliesgebieden en polypectomie (poliepresectie). Topische toediening van corticosteroïden wordt aanbevolen na de operatie om herhaling van rhinosinusitis te voorkomen.
het voorkomen
Rhinosinusitis kan worden voorkomen door vroege en consistente therapie van de uitlokkende onderliggende ziekte, vooral een invloed infectie. Bovendien kan het risico op rhinosinusitis worden verminderd door profylactische maatregelen (griep vaccinaties, veelvuldig handen wassen, vermijden van neus slijmvlies irritatie, voldoende bevochtigde kamerlucht) tegen bacteriële of virale infecties, vooral tijdens de koud seizoen. Acute rhinosinusitis vereist meestal geen nazorg. Aldus geneest de acute vorm na een paar weken zonder dat verdere medicamenteuze behandelingen nodig zijn. Als er echter sprake is van een chronische vorm van progressie die tot een operatie leidt, wordt vervolgbehandeling als belangrijk beschouwd.
Nazorg
Na elke operatie aan de neusbijholten, lokale veranderingen in de slijmvlies verschijnen. Om positief te beïnvloeden wond genezentamponades worden in het slijmvlies van de neus en sinussen geplaatst. De tamponades vervullen de functie van het stoppen van diffuse sijpelende bloeding van het slijmvlies. De tamponades lossen na enkele dagen vanzelf op of worden door de arts verwijderd. Ze hebben het voordeel dat ze het bloeden stoppen, maar produceren vaak een onaangenaam gevoel van druk in de neus. Om deze reden worden steeds vaker tamponades van zelfoplossende materialen gebruikt. Zodra de tamponades zijn verwijderd, voorzichtig, endoscopie-ondersteunde nabehandeling van de wondoppervlakken wordt uitgevoerd. De omvang van de therapie hangt af van het beloop van wond genezen Endoscopische controle maakt het mogelijk om veranderingen te visualiseren die optreden tijdens de wond genezen werkwijze. Bovendien wordt de ethmoid-schacht om de twee dagen afgezogen en wordt een vrije toegang tot de frontale sinus gemaakt. Als er ontstekingsveranderingen optreden, antibioticum medicijnen worden toegediend. Neussprays met actueel glucocorticoïden kan worden gebruikt om oedeemvorming tegen te gaan. Irrigatie met zoutoplossing wordt als nuttig beschouwd tegen herhaling.
Hier is wat u zelf kunt doen
Rhinosinusitis moet eerst door een arts worden opgehelderd. De specialist kan een geschikt preparaat voorschrijven en de patiënt de eerste middelen en maatregelen voor zelfbehandeling vertellen. Daarbij moet de getroffen persoon het rustig aan doen. Tijdens het werk moeten regelmatig pauzes worden genomen. Het is ook raadzaam om voldoende te drinken water, thee of spritzers en, indien nodig, in te nemen zink or vitamine C supplementen. Nicotine en andere genotmiddelen worden het best vermeden in de eerste dagen en weken na de diagnose. Home remedies zoals zalven or inademing baden kunnen ook worden gebruikt om de behandeling te ondersteunen en de symptomen te verminderen. Als de symptomen ondanks alle genomen maatregelen niet verdwijnen, kan de patiënt een chronische sinusitis hebben. Een arts moet de diagnose snel stellen en geschikte medicatie voorschrijven. Anders kunnen complicaties zoals verspreiding van de ontsteking of verwondingen in het gebied van de maxillaire sinus kan gebeuren. In geval van complicaties kan een operatie nodig zijn. Na een chirurgische ingreep, de instructies van de arts met betrekking tot dieet, rust, en het nemen van medicijnen moet in de eerste plaats worden gevolgd. De rhinosinusitis en alle bijbehorende symptomen zouden dan binnen enkele weken volledig moeten verdwijnen.
