Definitie
Bronchiale astma is een chronische ziekte van de luchtwegen, wat in sommige gevallen leidt tot kortademigheid en hoesten. Bij astma is er een herhaalde en plotselinge vernauwing (obstructie) van de luchtwegen. Als de astma langere tijd aanhoudt, kan het ook leiden tot een structurele reorganisatie van de luchtwegen.
Wat zijn de typische symptomen van astma?
- Toevallen-achtige kortademigheid
- Droge hoest
- Slijmhoest
- Droge geluiden bij het uitademen (zogenaamde "stridor")
- Angst voor verstikking
- Beklemming op de borst
- Kortademigheid
- Vooral nachtelijke symptomen
Astma leidt vaak tot acute aanvallen van kortademigheid. Men heeft het gevoel niet goed te kunnen ademen omdat de luchtwegen verkrampt raken. Dit gebeurt vooral 's nachts of in de vroege ochtend.
Er zijn ook droge geluiden, vooral wanneer ademhaling uit, die bovendien tot angst leiden en zo de kortademigheid vergroten. Tijdens deze aanvallen is het daarom erg belangrijk om te proberen kalm te blijven en te normaliseren ademhaling gelijkmatig en geconcentreerd. De onderliggende oorzaak van astma is een ontsteking.
Dit leidt tot een opeenhoping van veel cellen van de immuunsysteem in de longen. In de loop van deze ontstekingsreactie is er ook een verhoogde vorming van slijmafscheiding, die zich ophoopt in de bronchiën. Het is daarom belangrijk om tijdens de behandeling aanvullende slijmoplossende medicatie te nemen en om hoesten selectief het slijm op.
Astma leidt vaak tot hoesten, vaak bij aanvallen en als reactie op bepaalde prikkels. Omdat astma vaak wordt veroorzaakt door verschillende triggers, reageert het lichaam hierop met een soms hevige hoesten. Deze triggers omvatten stuifmeel, dier haar, huisstofmijt of lichamelijke inspanning. Naarmate de ziekte vordert, ontstaat een chronische hoesten ontwikkelt zich vaak, wat alomtegenwoordig wordt in het dagelijks leven.
Deze therapie-opties zijn beschikbaar
- Vermijden van de uitlokkende triggerfactor bij allergisch astma
- Hyposensibilisatie (bij voorkeur op jonge leeftijd)
- ingeademd glucocorticoïden (bijv. budesonide)
- Geïnhaleerde bèta-sympathicomimetica (bijv. sabutamol)
- Leukotrieenreceptorantagonisten (bijv. montelukast)
- Theofylline
- Tiotropiumbromide
- Biologie
Bijna twee jaar geleden werd een nieuwe regeling ingevoerd in de therapie van astma.
Dit is een zogenaamd stappenplan, dat wordt gebruikt voor langdurige medicamenteuze behandeling. Het doel is om met een zo laag mogelijke medicatie te beginnen en dit te verhogen afhankelijk van het succes van de therapie en de afwezigheid van aanvallen. Aanvankelijk worden alleen acute aanvallen behandeld met zogenaamde bèta-sympathicomimetica.
Als deze niet voldoende zijn en er een steeds chronischer hoest ontstaat, is de volgende stap het overschakelen op langdurige therapie. Dit betekent dat vanaf nu een dagelijkse medicamenteuze behandeling wordt aanbevolen. Het eerste medicijn dat hier wordt gebruikt, is cortisone in geïnhaleerde vorm als een spray.
Het begin van de actie kan niet onmiddellijk worden waargenomen. Het volledige effect ontwikkelt zich pas na ongeveer 2 weken. Het is daarom niet alleen puur therapeutisch, maar ook beschermend om verdere progressie van de ziekte te voorkomen.
cortisone moet twee keer per dag worden ingeademd, de dosering is afhankelijk van het betreffende preparaat. De medicamenteuze therapie van astma is zeer gevarieerd en is gestructureerd in een stapsgewijs schema waarin verschillende medicijnen met elkaar worden gecombineerd, afhankelijk van de ernst van de ziekte. De ene groep wordt gevormd door bèta-sympathicomimetica, die een verwijdend effect hebben op de luchtwegen en de spieren van de bronchiën ontspannen.
Deze zijn zowel beschikbaar in een kortwerkende vorm voor acute aanvallen als in een langer werkende vorm om de astmacontrole te verbeteren. cortisone speelt ook een belangrijke rol als ontstekingsremmer. Het is belangrijk op te merken dat therapeutische cortisonspiegels over een periode van enkele weken moeten worden opgebouwd om voldoende effect te hebben.
Andere medicijnen zijn onder meer de verwijding van de luchtwegen theofylline, wat niet geschikt is in noodgevallen, en leukotrieenreceptorantagonisten, zoals montelukast. Als al deze medicijnen niet meer voldoende effectief zijn, worden zogenaamde biologische middelen gebruikt. Deze werken heel specifiek in het lichaam en remmen specifiek boodschapperstoffen die ontstekingen bevorderen.
Ze hebben ook een anti-allergisch effect. Voorbeelden hiervan zijn omalizumab of mepolizumab. Veel astmapatiënten nemen regelmatig homeopathische middelen om hun symptomen te verbeteren.
Er zijn verschillende voorbereidingen afhankelijk van het soort symptomen. Voor hoestaanvallen die krampachtig zijn, Lobelia in de vorm van vijf bolletjes kan drie keer per dag worden ingenomen. Dit stopt de hoest en vermindert ook overmatig ademhaling, dwz hyperventilatie.
Als er meer hoesten is met sputum, dat er meestal witachtig uitziet en vooral 's nachts optreedt, kalium iodatum kan ook drie keer per dag vijf bolletjes helpen. Bij plotselinge ademnood met heesheid, Sambucus nigra met vijf bolletjes driemaal daags wordt aanbevolen. Als men het gevoel van verstikking krijgt, spons met vijf bolletjes driemaal daags helpt.
Deze voorbereiding kan ook effectief zijn bij een fluitende ademhaling. Een ander homeopathisch middel dat in het algemeen kan worden gebruikt voor astma (allergisch of chronisch), maar ook voor: COPD, is Ammi visnaga. Dit preparaat moet ook driemaal per dag in de vorm van vijf bolletjes worden ingenomen.
Bij astma, ademhalingsoefeningen kan ondersteunend zijn en de situaties waarin sprake is van acute kortademigheid verminderen. Een belangrijk element is de lip rem, waarbij de lippen op elkaar worden geplaatst en de lucht bij het uitademen door een kleine opening wordt verdreven. De koetszitting, waarbij de armen zittend op de dijen worden geplaatst, zorgt voor extra verlichting van de ademhalingsspieren.
Omdat de astma-ziekte vaak aanval-achtige hoestaanvallen veroorzaakt, is het belangrijk deze onder controle te houden en zoveel mogelijk slijm uit de longen te transporteren. Voor dit doel moet elke ochtend een zogenaamd bronchiaal toilet worden uitgevoerd, omdat het slijm zich tijdens de slaap ophoopt, vooral 's nachts bij oppervlakkige ademhaling. Hiervoor haalt de patiënt eerst diep adem.
Daarna een lichte opklaring van de keel wordt gevolgd door een lichte klaring van de keel en ongeveer de helft van de lucht wordt weer uitgeademd. Nu kan de resterende lucht worden gebruikt om het slijm gemakkelijk op te hoesten. Het hele proces moet meerdere keren worden herhaald en in de dagelijkse routine worden geïntegreerd. Om de ademhalingsspieren verder te versterken, stretching oefeningen voor de intercostale spieren en versterking van de diafragma worden aanbevolen.
