Symptomen -> Wat Borderline is en hoe ermee om te gaan
Zodat een familielid een patiënt kan begrijpen borderline-syndroommoet men ongeveer weten wat er bij de patiënt aan de hand is en hoe hij of zij zich voelt. Je kunt je natuurlijk niet inleven in elke handeling van de patiënt, maar als een familielid een globaal idee heeft van wat borderline-syndroom betekent voor de patiënt, kan hij of zij veel sympathieker (empathischer) zijn voor de patiënt en ook begrijpen dat u als familielid van een borderline-patiënt soms machteloos bent. Patiënten met een borderline-syndroom hebben meestal een zeer laag zelfbeeld en voelen zich erg verwrongen.
Dit kan ertoe leiden dat ze zichzelf pijn doen of dat ze het volgende moment een volledig overdreven beeld van hun eigen ego krijgen. Deze identiteitsstoornissen zijn vaak moeilijk te verdragen voor familieleden van borderline-patiënten, vooral als de patiënt zichzelf iets aandoet, bijvoorbeeld onderarm or dij met kleine sneden. Ook plotseling optredende sterke agressies of sterke angsten kunnen de familieleden van streek maken en ervoor zorgen dat ze steeds minder begrip tonen voor de patiënt met de borderline-stoornis.
Aangezien veel patiënten deze symptomen voor het eerst ontwikkelen tijdens de puberteit, is het voor ouders vaak moeilijk te onderscheiden wat nu kan worden afgedaan als puberteit en wanneer professionele hulp moet worden gezocht. Als familielid van een borderline-patiënt is het belangrijk om open en respectvol met de symptomen om te gaan. Borderline-syndroom is een psychische ziekte die evenveel actie vereist als hoge bloeddrukBijvoorbeeld.
Het is echter belangrijk om dat te weten, in tegenstelling tot hoge bloeddruk er is bijvoorbeeld geen volledige genezing van het borderline-syndroom. Desalniettemin kunnen de patiënten leren leven met de ziekte en deze zo beheersen dat het voor de naasten niet moeilijk is om samen te leven met een patiënt met het borderline-syndroom. Het is echter belangrijk om te onthouden dat de behandeling van borderline-syndroom niet alleen bestaat uit een paar tabletten, maar een langdurig proces is dat veel kracht vereist van de patiënt en familieleden. Daarom is het altijd belangrijk om open met elkaar te communiceren en bovenal moet het familielid onthouden dat hij of zij ook behoeften heeft en overweldigd kan worden door sommige situaties. Hier is het erg handig als het familielid van de patiënt met een borderline-syndroom ook psychologische of psychiatrische hulp zoekt.
Wat kunt u als gezinslid doen?
Als familielid van een patiënt met het borderline-syndroom heeft men vaak het gevoel dat men alleen maar hulpeloos kan toekijken. Veel situaties belasten u en u bent bang dat de patiënt niet meer "normaal" wordt. Als familielid is het daarom belangrijk om hulp te zoeken.
De hulp van een psycholoog is hier het meest geschikt, omdat hij of zij goed is opgeleid in gesprekstherapie en belangrijk advies kan geven. Zelfhulpgroepen of forums kunnen ook erg nuttig zijn. Het is echter net zo belangrijk om uw eigen leven niet te vergeten en aan uzelf te denken.
Een familielid dat alleen de patiënt met het borderline-syndroom ondersteunt en altijd aanwezig is om alles te onderscheppen, is noch voor zichzelf, noch voor de patiënt een optimale hulp. Het is ook uiterst belangrijk om niet hysterisch of paniekerig te reageren op de patiënt, zelfs niet als de patiënt zichzelf snijdt. Hier is het belangrijk om redelijk rationeel te handelen en de patiënt alleen naar een arts te sturen die de wonden zal verzorgen.
De psychiater moet dan met de patiënt precies analyseren hoe het zover had kunnen komen, maar dat is niet de taak van de nabestaanden. Het is belangrijk dat het familielid altijd kalm blijft en niet in paniek raakt, ook al is dit moeilijk. Tegelijkertijd moeten de symptomen van de patiënt serieus worden genomen.
Uiterlijk wanneer een patiënt zichzelf herhaaldelijk diepe snijwonden of iets dergelijks toebrengt of zelfs suïcidale gedachten meldt, kan de hulp van een psychiater dringend moet worden gezocht in een ziekenhuisafdeling waar de patiënt wordt behandeld en gedurende een langere periode als intramurale patiënt wordt bewaakt. Hier kan het ook helpen om de patiënt als familielid te begeleiden bij sommige gesprekken met de patiënt, omdat men het probleem beter kan begrijpen. Het is ook belangrijk om te weten dat de symptomen, de zogenaamde recidieven, altijd erger worden.
Hierbij is het belangrijk om het gedrag van de patiënt niet in verband te brengen met zichzelf. Integendeel, het familielid van een patiënt met het Bordeline-syndroom moet zich er altijd van bewust zijn dat agressie of overdreven angsten ook deel uitmaken van de ziekte, en als familielid moet men proberen deze emoties van de patiënt te begrijpen en niet te rationaliseren. Als familielid zou je echter ook negatieve emoties moeten toestaan en aan jezelf moeten toegeven dat je soms gewoon niet weet wat je moet doen.
Hierbij is het belangrijk dat u zelf wat afstand neemt. Elke patiënt is verantwoordelijk voor zichzelf, dit geldt vooral in het geval van geestesziekte De nabestaanden moeten weten dat ze de patiënt met het borderline-syndroom niet kunnen redden, dat kan alleen de patiënt zelf.
Tegelijkertijd moet men proberen de diversiteit van de ander te accepteren. Als familielid kan men niet begrijpen wat er aan de hand is bij de patiënt met het borderline-syndroom en dit is in het begin moeilijk te accepteren. Het is echter belangrijk om niet zijn eigen rationele normen toe te passen, maar eerder te accepteren dat elke persoon anders is en voor zichzelf beslist hoe hij zijn leven wil leiden.
Alle artikelen in deze serie:
