Een luchtweginfectie kenmerkt een ziekte van de ademhalingsorganen. Ofwel de bovenste of onderste luchtwegen wordt beïnvloed door de veel voorkomende infectie. In het gewone spraakgebruik wordt een acute luchtweginfectie vaak een koud.
Wat is een luchtweginfectie?
Diverse pathogenen een acute luchtweginfectie veroorzaken. De luchtwegen erdoor beïnvloed is verdeeld in bovenste en onderste luchtwegen. De bovenste ademhalingsorganen bevinden zich buiten de borst holte. Deze omvatten de neus-, keel en sinussen. De strottehoofd vertegenwoordigt de grens van de twee gebieden. De lagere luchtwegen omvat de luchtpijp en bronchiën. Een infectie van de bovenste luchtwegen komt veel vaker voor. De cursus is over het algemeen ongecompliceerd en gemakkelijk te behandelen. Een infectie van de onderste luchtwegen gaat meestal gepaard met een langduriger ziekteproces met ernstige symptomen. In de loop van de ziekte, de pathogenen kan zich verspreiden. Als gevolg hiervan ontwikkelen zich verschillende bijkomende ziekten. Bijvoorbeeld een bacterieel midden oorontsteking ontwikkelt zich in het geval van infecties van de bovenste luchtwegen. Bovendien kan een infectie van de bovenste luchtwegen zich ontwikkelen tot een aandoening van de onderste luchtwegen. Een chronisch beloop wordt gekenmerkt door terugkerende of bijzonder langdurige symptomen. Chronisch obstructief bronchitisbehoort bijvoorbeeld tot dit type luchtweginfectie.
Oorzaken
Er zijn veel oorzaken van luchtweginfectie. Normaal gesproken beschermen de slijmvliezen van de ademhalingsorganen en het eigen afweersysteem van het lichaam het organisme tegen talrijke pathogenen Als de natuurlijke barrière echter wordt verstoord of de immuunsysteem verzwakt is, kan zich een luchtweginfectie ontwikkelen. Diverse virussen worden overwegend beschouwd als de oorzaak van de ziekte. Niettemin, bacteriën, en zelden ook schimmels, kunnen een luchtweginfectie veroorzaken. Bacterie produceren bijvoorbeeld middenoor infecties of sinusitis Overdracht vindt plaats door druppel infectie Tijdens hoesten, niezen of praten komen de ziekteverwekkers in de ademlucht terecht. Luchtweginfectie kan echter ook optreden door een uitstrijkje of contactinfectie. De incubatietijd van een luchtweginfectie is enkele uren tot enkele dagen.
Symptomen, klachten en tekenen
Al bij het begin van een luchtweginfectie merkt de patiënt dat ademhaling veroorzaakt hem moeilijkheden en, in sommige gevallen, pijn Te weinig zuurstof bereikt de bloed via de luchtwegen wordt het lichaam onvoldoende bevoorraad en wordt een ernstige prestatievermindering merkbaar. Vermoeidheid en uitputting zijn het resultaat. Normale activiteiten en bewegingen vergen veel inspanning en zijn vaak niet meer mogelijk. Veel patiënten vinden het moeilijk om uit bed te komen en zich bezig te houden met normale activiteiten. Als gevolg van het dieptepunt zuurstof levering, de cardiovasculair systeem is ook verzwakt. Er is een toename van de polsslag, aangezien de hart- moet vaker slaan om ervoor te zorgen zuurstof levering aan het lichaam. Door deze extra inspanning vindt een hoog energieverbruik plaats. Zwaar zweten en verhoogde temperatuur komen niet alleen voor vanwege de infectie van het lichaam, die meestal bacterieel is, maar ook vanwege de extra inspanning. Naarmate de infectie vordert, is er meestal een afscheiding van secreties die door hoesten uit de luchtwegen moeten worden verdreven. De inspanning om op te hoesten verzwakt de patiënt nog meer, omdat het inspanning met zich meebrengt. Afhankelijk van het type infectie kunnen de symptomen zich ook uitstrekken tot de bovenste luchtwegen in de neus- en keel, bijvoorbeeld in het geval van een invloed infectie of een koud De slijmvliezen in de keel en neus- zwellen op en er is een verhoogde afscheiding.
Diagnose en verloop
De arts stelt de diagnose van luchtweginfectie op basis van de huidige duur en ernst van de symptomen, na grondig onderzoek en ondervraging van de patiënt. Het onderzoek omvat het kijken naar, tikken, luisteren naar en palperen van verschillende delen van het lichaam. De veroorzaker van een luchtweginfectie wordt gedetecteerd door een bloed trek. In het geval van bacteriële luchtweginfectie, een verhoogde concentratie of leukocyten (wit bloed cellen) is zichtbaar in de bloedbeeld Bovendien kan een keelzwabber een indicatie geven van bacteriële betrokkenheid. Indien nodig neemt de arts ook een Röntgenstraal van de borstIn het geval van aanhoudende luchtweginfectie en aanwezige afwijkingen, bronchoscopie (long endoscopie) Of computertomografie (CT) kan ook worden uitgevoerd. Naarmate de luchtweginfectie vordert, kunnen complicaties optreden. Hierdoor, longontsteking, hersenvliesontsteking or myocardiet Kan ontwikkelen. In de regel ontwikkelen deze ziekten zich door een zogenaamde secundaire infectie, ook wel superinfectie. De immuunsysteem is al verzwakt door de besmettelijke ziekte en bacteriën overschrijven de virussen.
Complicaties
In veel gevallen verlopen infecties van de bovenste luchtwegen zonder complicaties. Omdat ze meestal worden veroorzaakt door virussen, antibiotica zijn niet nodig als er niets is dat wijst op een bacteriële oorzaak. Niettemin schrijven veel artsen voor antibiotica als voorzorgsmaatregel, wat vooral problematisch is vanwege de vorming van resistentie. Ernstige complicaties kunnen alleen optreden bij meer gecompliceerde kuren van sinusitis, keelholteontsteking or amandelontsteking. Indien therapie onvoldoende is, kunnen deze ziekten zich ontwikkelen tot een chronische vorm die meerdere keren terugkomt, of de ziekteverwekkers verspreiden zich naar naburig weefsel en veroorzaken secundaire ziekten. In het geval van sinusitis, de frontale sinus en maxillaire sinus kan worden beïnvloed, in het geval van middenoor ontsteking het bot achter het oor (mastoïditis), en in het geval van amandelontsteking de nieren, hart- en gewrichten Bovendien is het mogelijk dat bacteriën de verzwakte aanvallen immuunsysteem als gevolg van de infectie, resulterend in een superinfectie Daarentegen zijn infecties van de onderste luchtwegen over het algemeen ernstiger. Longontsteking, die ook kunnen ontstaan door een complicatie van keelontsteking, moet hier worden benadrukt. Er kan zuurstoftekort zijn met obstructie van ademhaling, bloed vergiftiging met verspreiding van de ziekteverwekkers, ophoping van vocht tussen de longen en borst (borstvliesuitstroming), en bloeding en littekenvorming, die de uitzetting en dus de ademhaling in de longen beïnvloeden. Bovendien zijn meerdere ontstekingen van andere organen mogelijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als een luchtweginfectie wordt vermoed, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. Medisch advies wordt aanbevolen bij de eerste tekenen van infectie, zoals moeilijkheden ademhalingeen krassende keel of een gevoel van druk in het oor. De typische symptomen van verkoudheid, zoals een loopneus en veelvuldig niezen, moeten beslist worden opgehelderd om een verergering van de onderliggende ziekte te voorkomen. Een bezoek aan de dokter is vooral urgent als de onderste luchtwegen zijn aangetast. Heesheid, sputum, pijn op de borst enzovoort aangeven acute bronchitis of longontsteking or keelontsteking, die onmiddellijk moet worden behandeld. Als vuistregel geldt dat als de symptomen na een paar dagen niet zijn verdwenen, het beste een arts raadplegen. Als er een onderliggende ziekte is van de hart- of longen of suikerziekte, is het het beste om de volgende dag onmiddellijk een arts te raadplegen. Bij kinderen en oudere patiënten wordt ook een snel bezoek aan de dokter aanbevolen als een luchtweginfectie wordt vermoed. Vooral bij zuigelingen en jonge kinderen moeten klachten snel onderzocht worden omdat de luchtwegen nog in ontwikkeling zijn.
Behandeling en therapie
De therapie van een acute luchtweginfectie is afhankelijk van de ziekteverwekker en algemeen voorwaarde van de zieke persoon. Patiënten herstellen vaak zonder medicamenteuze behandeling. Therapie bestaat alleen uit het verlichten van de symptomen. Geschikte methoden zijn onder meer stoom of inademing baden, verschillende wraps, voldoende hydratatie en lichamelijke rust. Bij meer ernstige vormen is bedrust geïndiceerd. Bovendien kunnen apotheekmedicijnen met succes de bijbehorende symptomen van een luchtweginfectie verlichten. Deze omvatten, in het geval van verminderde nasale ademhaling, neussprays of neusdruppels. Bij klachten in de keel en keelholte, gorgelen solutions or pijn- en ontsteking-reducerende zuigpreparaten zijn geschikt. Als, aan de andere kant, de lijder van een luchtweginfectie lijdt aan koorts, hoofdpijn en pijn in de ledematen, medicijnen die paracetamol or acetylsalicylzuur kan het lichamelijk welzijn snel verbeteren. Bij bacteriële aantasting van een luchtweginfectie schrijft de behandelende arts altijd een antibioticum Een chronisch beloop vereist langdurige therapie. In het geval van een ongeneeslijke obstructieve (ademhalingsstoornissen) luchtweginfectie kan langdurige medicamenteuze behandeling leiden om de symptomen te verlichten.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor luchtweginfecties wordt als goed beschouwd, althans in acute gevallen. De meeste infecties zijn milde aandoeningen die vaak vanzelf verdwijnen, op voorwaarde dat de getroffen persoon een gezond immuunsysteem heeft en de luchtwegen niet vooraf zijn beschadigd. De meeste volwassenen worden tot vier keer per jaar getroffen door dergelijke kleine infecties. In zeldzame gevallen is medicatie vereist voor acute luchtweginfecties, vooral longontsteking. Erge, ernstige koorts, begeleidende aandoeningen of zeer slechte omgevingsfactoren, kunnen ook het genezingsproces bemoeilijken. Hetzelfde geldt als de patiënt een roker is of beroepsmatig wordt blootgesteld aan verontreinigende stoffen. De prognose is slechter voor chronische luchtweginfecties. Er zijn hier progressieve aandoeningen en die kunnen goed worden gestabiliseerd met behandeling. Er kunnen ook perioden van verbetering zijn, waarna de infectie weer symptomatischer wordt. Vroege opsporing en een goede behandeling zijn hierbij cruciaal. Er zijn een aantal chronische aandoeningen die goed onder controle kunnen worden gehouden met een lopende behandeling, maar die nog steeds beperkend zijn voor de patiënt. Levenslange aandoeningen, vaak veroorzaakt door een combinatie van luchtweginfectie en eerdere ademhalingsbeschadiging, komen voor. De exacte prognose voor chronische luchtweginfecties moet door een arts worden opgehelderd. In het algemeen heeft de getroffen persoon echter een aanzienlijke invloed op het verloop van de therapie door zijn of haar levensstijl.
het voorkomen
Luchtweginfectie kan niet altijd op betrouwbare wijze worden voorkomen. In de eerste plaats wordt aanbevolen om het immuunsysteem voldoende te versterken. Geschikt preventief maatregelen omvatten een gezonde dieet rijk aan vitaminen, voldoende beweging in de frisse lucht en vermijden van alcohol en nicotine zover mogelijk. Hierdoor kan het lichaam vaak zelfstandig een luchtweginfectie bestrijden. Bijzonder gevoelige, immuungecompromitteerde personen moeten zoveel mogelijk uit de buurt blijven om luchtweginfectie te voorkomen.
Nazorg
Een luchtweginfectie kan erg gevaarlijk zijn. Een goede behandeling is in het begin erg belangrijk om late effecten te voorkomen. De nazorg van een dergelijke infectie is zelfs nog belangrijker. Een luchtweginfectie kan worden veroorzaakt door ziekteverwekkers of bacteriën. De behandeling van een acute luchtweginfectie hangt dus sterk af van de ziekteverwekker en de algemene voorwaarde van de patiënt. Patiënten herstellen vaak zonder medicamenteuze behandeling. Regelmatige vervolgonderzoeken zijn echter erg belangrijk om een volledige genezing te garanderen. Als de zieke afziet van verdere vervolgonderzoeken, kan de luchtweginfectie herhaaldelijk ontkiemen. In het geval van een hernieuwde verergering van de symptomen die optreden, moet onmiddellijk een geschikte arts worden geraadpleegd. Ontstekingsremmende medicijnen kunnen worden gebruikt om een bestaande luchtweginfectie te voorkomen. Passende nazorg kan ook voorkomen dat de infectie zich door het lichaam verspreidt. Onder bepaalde omstandigheden bestaat het risico op een aanzienlijke verslechtering, zodat een bezoek aan de dokter niet op een laag pitje mag staan. Vervolgonderzoeken zijn erg belangrijk en significant, zelfs in het geval van een zogenaamd onschadelijke luchtweginfectie. Daarnaast bevordert nazorg een volledig en tijdig herstel.
Wat u zelf kunt doen
Naast de directe behandeling van infectie van de bovenste en onderste luchtwegen met medicijnen, kunnen getroffen personen hun lichaam op veel manieren helpen de infectie te bestrijden. De slijmproductie, en dus het ophoesten en het opruimen van de luchtwegen, kan worden gestimuleerd door voldoende te drinken en stoom in te ademen. Eucalyptus olie en andere meer prikkelende medicinale planten kunnen ook helpen als een additief in de stoom, of direct worden aangebracht. In dit opzicht is het maatregelen helpen ook bij luchtweginfecties die leiden tot een droge hoesten, omdat ze de slijmvliezen kalmeren en het krassend gevoel in de keel kunnen verlichten. Een gezond dieet en tijdelijke onthouding van nicotine en alcohol ondersteunen bovendien het immuunsysteem en de celtoevoer van de slijmvliezen. Regelmatig wandelen in de frisse lucht helpt ook, omdat op deze manier de luchtwegen worden gereinigd. De blootstelling van de luchtwegen aan stof, rook en andere verontreinigende stoffen moet zoveel mogelijk worden beperkt. Voldoende slaap en lichamelijke rust helpen de patiënt ook. Mond en keelspoelingen met lauwwarm salie thee of zout water kalmeert de luchtwegen en bestrijdt bacteriën. Geen van beide vloeistoffen mag worden ingeslikt. In het geval van vrij verkrijgbare middelen die de symptomen verlichten (hoesten siroop, verdovende keel zuigtabletten, enz.), moet worden opgemerkt dat dit het ophoesten en slijm verstoort. Bij acute, niet-ernstige infecties zijn deze remedies veilig. Bij chronische luchtweginfecties dient behandeling van de oorzaak door een arts prioriteit te hebben.
