Op welk punt spreekt men van verhoogde temperatuur?
De normale lichaamstemperatuur bij gezonde mensen ligt tussen de 36.5 en 37.4 ° C. De waarden verwijzen naar de kerntemperatuur in het lichaam. Een verhoogde (subfebrile) lichaamstemperatuur wordt een verhoogde (subfebrile) lichaamstemperatuur genoemd bij gemeten temperaturen van 37.5-38 ° C.
Vanaf waarden van 38.5 ° C is er koorts, terwijl temperaturen vanaf 40 ° C als gevaarlijk worden beschouwd. Boven deze waarde, van het lichaam eiwitten kan worden vernietigd, met als gevolg orgaan- en weefselschade. Opgemerkt moet worden dat pasgeborenen en zuigelingen een koorts vanaf een kerntemperatuur van het lichaam (rectaal gemeten) van 37.8 ° C. De kerntemperatuur van het lichaam wordt meestal gemeten met behulp van een koortsthermometer via de mond (sublinguaal), het oor (auriculair), de oksel (oksel) of de rectum (rectaal). De rectale meting komt het dichtst bij de werkelijke temperatuur in het lichaam.
Duur
Hoe lang verhoogde temperaturen mogen aanhouden of mogen aanhouden, hangt grotendeels af van hun oorzaak en kan daarom niet worden gegeneraliseerd. Ook wordt er bijvoorbeeld onderscheid gemaakt tussen een eenmalige stijging van koortskoortsschommelingen in de loop van de dag (remitterende koorts), wisseling tussen koorts- en koortsvrije fasen gedurende meerdere dagen (intermitterende koorts), golfachtige koorts gedurende meerdere weken (golvende koorts) of terugkerende koorts met regelmatige tussenpozen (terugkerende koorts). De duur van de koorts kan informatie geven over de onderliggende oorzaak,
Therapie
Aangezien het verhogen van de lichaamskerntemperatuur een verstandige en vaak noodzakelijke maatregel van het lichaam is om de schadelijke oorzaak beter en effectiever te kunnen bestrijden, is het niet noodzakelijkerwijs aan te raden om tijdens de fase van koortsstijging direct gebruik te maken van antipyretica. Door de lichaamstemperatuur te verhogen, creëert ons organisme een toestand van verhoogde activiteit, waardoor bepaalde processen, zoals de verdediging tegen ziekteverwekkers, efficiënter kunnen verlopen. Bovendien moet vóór elke start van de therapie worden uitgesloten of de subfebrile temperaturen niet louter fysiologische fluctuaties zijn.
Als dit niet het geval is, is de meest duurzame manier om de temperatuur te verlagen het opsporen en wegnemen van de oorzaak (bv. Toediening van antibiotica bij bacteriële infecties). Als de temperatuur echter stijgt tot in het koortsbereik of als de patiënt duidelijk verzwakt is door de temperatuurstijging, moeten medisch voorgeschreven antipyretica worden gebruikt vanaf een temperatuur van 38.5 ° C. Deze zorgen er dan vooral voor dat het lichaam gespaard blijft.
Enerzijds kunnen antipyretische geneesmiddelen worden gebruikt met gelijktijdige ontstekingsremmende en pijnstillende effecten. Deze omvatten de zogenaamde niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen, zoals ibuprofen of ASS. Als alternatief kunnen preparaten worden gebruikt die alleen een analgetisch effect hebben zonder ontstekingen te kunnen bestrijden (bijv paracetamol).
Naast het innemen van medicijnen helpen koude kuitkompressen of een koud washandje op het voorhoofd vaak om warmte van het lichaam af te voeren. Het is ook altijd belangrijk om voldoende vocht te drinken om het water dat verloren gaat door zweten aan te vullen. De beste huishoudelijke remedie tegen hoge temperaturen of koorts is lichamelijke rust en ontspanning.
Het is ook erg belangrijk om tijdens de koortsfase voldoende te drinken. Het lichaam verliest tijdens de koorts meer water door te zweten. Dit moet worden gecompenseerd door meer vocht te drinken. Warme theeën bijvoorbeeld vlier bloesemthee of lindebloesemthee, beide werken zweetdrijvend en dus verminderen koorts tot op zekere hoogte. De volgende homeopathische middelen behoren tot de klassieke homeopathische middelen voor verhoogde temperatuur of koorts, vooral in verband met verkoudheid:
- Nachtschade.
- Gelsemium (Carolina-jasmijn)
- Ferrum-fosforicum
- Aconitum napellus (blauwe monnikskap)
