Synoniemen
Latijn: auris media
Introductie
Het middenoor is een met lucht gevulde ruimte bekleed met slijmvlies en gelegen in het steenbeen van de schedel. Dit is waar de gehoorbeentjes zich bevinden, waardoor geluid of de trillingsenergie van geluid van buitenaf wordt overgedragen gehoorgang via de trommelvlies en tot slot het binnenoor. Het middenoor is anatomisch opgebouwd uit de gehoorbeentjesketting bestaande uit de hamer (lat.
Malleus), aambeeld (lat. Incus) en stijgbeugel (lat. Stapes).
Ze zijn met elkaar verbonden. De hamer grenst aan de trommelvlies (Membrana tympani), dat is de grens tussen het uitwendige oor en het middenoor. De hamer wordt gevolgd door het aambeeld, dat op zijn beurt is verbonden met de stijgbeugel in het middenoor.
Deze laatste eindigt met zijn stijgbeugelvoetplaat bij het ovale raam (fenestra vestibuli). De gehoorbeentjes in het middenoor zijn het kleinst kookt in het menselijk lichaam en hebben naast geluidsoverdracht ook de functie om 1.3 keer geluid te versterken. Dit wordt bereikt door het hefboomeffect van de gehoorbeentjes.
Over het algemeen is de beweging van de enkel ketting is een slingerbeweging en de beweeglijkheid ervan wordt beïnvloed door twee spieren: Musculus tensor tympani ("tympanische trommelvliesspier") en Musculus stapedius (hecht aan de stijgbeugel). Beide spieren verminderen de geluidsoverdracht bij harde geluidsprikkels en vervullen zo een bepaalde beschermende functie. Samentrekking van de tensor tympani-spier veroorzaakt de trommelvlies in het middenoor te spannen; samentrekking van de stapedius-spier verstijft de geluidsgeleidingsketen en vermindert de geluidsoverdracht tot het binnenoor.
Deze filterfunctie zou vooral belangrijk zijn voor hoge tonen ("hoogdoorlaatfilter"). De trommelholte in het middenoor wordt begrensd door verschillende wanden. De zijwand (paries membranaceus) vertegenwoordigt de grens naar het uitwendige oor.
Het wordt voornamelijk gevormd door het trommelvlies. De binnenwand (Paries labyrinthicus) is de grens naar het binnenoor. Hier valt vooral een prominentie op; het zogenaamde promontorium.
Het is de basale cochleaire spiraal van het binnenoor. De onderwand (Paries jugularis) vormt de bodem van de trommelholte. Via de achterwand in het middenoor (Paries mastoideus) bereikt men via een doorgang verdere met lucht gevulde cellen (Cellulae mastoideae) van het petroïde bot.
Dit is waar een ontsteking van het middenoor zich kan verspreiden, omdat er een directe verbinding is. Het dak van de trommelholte begrenst de bovenwand (Paries tegmentalis). Een andere belangrijke opening of verbinding van het middenoor bevat de voorwand (Paries caroticus) - de opening van de oortrompet.
De oortrompet (Tuba auditiva) in het middenoor zorgt voor een open verbinding tussen het middenoor en de keel. Het bestaat uit een derde benig materiaal en tweederde uit kraakbeenachtig materiaal. Het corpulente deel volgt het benige deel in het petrous bot en wordt breder naar de keel als een bazuin.
De buis garandeert een constante ventilatie van het middenoor en opent bij elke inslikken. Dit resulteert in een drukvereffening tussen de luchtdruk in het middenoor en de omgeving. Om deze reden is het vaak raadzaam om tijdens vluchten snoep te zuigen of regelmatig te slikken om "druk op de oren" te voorkomen.
Als extra beschermingsmaatregel heeft de buis van Eustachius een speciaal oppervlak met trilharen, die bedoeld zijn om vast te houden kiemen weg van het middenoor door in de richting van te slaan de keel. Als dit systeem faalt, kan dit leiden tot oplopende middenoorontsteking veroorzaakt door bacteriën. Naburige relaties zijn van klinisch belang, vooral bij ziekten van het middenoor, omdat vanaf hier een ernstige etterende ontsteking zich kan verspreiden naar aangrenzende kamers.
Dit kan resulteren in hersenvliesontsteking, hersenen abcessen, ontsteking van het mastoïdproces van het petrisch bot (mastoïditis), visuele stoornissen en verlamming van de gezichtsspieren. Een andere anatomisch belangrijke structuur loopt rechtstreeks door het middenoor, alleen beschermd door een slijmvliesplooi. Het is een kleine zenuw (Chorda tympani), die verantwoordelijk is voor het gevoel van smaak.
Deze zenuw kan worden aangetast bij middenoorontstekingen. Getroffen personen melden een storing van smaak en verminderde speekselvloed. De belangrijkste taak van het middenoor, naast de “eenvoudige” geluidsoverdracht, is de zogenaamde geluidsgolfweerstandsaanpassing (impedantie).
Het inkomende geluid bereikt het trommelvlies via de buitenkant gehoorgangAls het met vloeistof gevulde binnenoor rechtstreeks zou worden aangesloten, zou ongeveer 99% van de geluidsgolven worden gereflecteerd, aangezien de akoestische impedantie tussen lucht en vloeistof in het binnenoor te hoog is. Dit probleem wordt omzeild met behulp van het middenoor. De geluidsenergie wordt effectief overgebracht naar het ovale venster via de hamer, het aambeeld en de stijgbeugels.
Twee mechanismen voor impedantie-aanpassing zijn belangrijk. Ten eerste, zoals hierboven vermeld, veroorzaken de gehoorbeentjes een toename van de druk bij het ovale venster vanwege verschillende hefboomarmen. Het tweede effect neemt echter het veel grotere deel van het impedantie-aanpassingsproces over.
Het principe hier is het gebiedseffect tussen trommelvlies en ovaal venster. Omdat het trommelvlies ongeveer 17 keer groter is dan het ovale venster, moet een gelijke kracht over een kleiner gebied worden verdeeld. Dit resulteert in een enorme toename van de geluidsdruk met een factor 30. Over het geheel genomen vermindert het middenoor en zijn impedantie-aanpassing de geluidsreflectie tot 35%, wat resulteert in een toename van het gehoor met 10-20 decibel (dB), afhankelijk van de frequentie. .
