hypertrofie kan in principe voorkomen in alle organen van het menselijk lichaam. Dit fenomeen hoeft echter niet altijd extern zichtbaar te zijn wanneer interne organen zijn aangetast.
Wat is hypertrofie?
Het woord hypertrofie bestaat uit twee componenten. De lettergreep hyper betekent meer of meer, en het woord trophein betekent opnemen, voeden. In hypertrofie er is de fysiologische, gezonde en de pathologische expressie. Hypertrofie is in ieder geval altijd gebaseerd op een toename van volume van weefsels. Bij hyperplasie reageert het organisme op een verandering in de behoeften of zijn er pathologische aandoeningen die geforceerde celgroei stimuleren. Onder bepaalde fysiologische omstandigheden kan hyperplasie gelijktijdig worden geassocieerd met weefselvermindering. Als de trigger voor hyperplasie afwezig is, keert de toename in grootte terug naar de oorspronkelijke staat.
Oorzaken
Bekende oorzaken van hyperplasie zijn onder meer verhoogde spanning op het hele organisme of individuele specifieke organen, evenals hormonale invloeden. Verhoogde prestatie-eisen aan de lichaamsbouw kan hypertrofie veroorzaken, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in een toename van de spieren massa or hart- volume Vrouwelijke borsten kunnen onder bepaalde omstandigheden ook groter worden, bijvoorbeeld bij het geven van borstvoeding aan een baby. Hypertrofieën van organen, die pseudo- en compensatoire hypertrofie worden genoemd, zijn echter niet gezond.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste kenmerk van hypertrofie is de toename in grootte van een bepaald orgaan door vergroting van de corresponderende weefselcellen. Deze toename in grootte kan fysiologisch of pathologisch zijn. Pathologische hypertrofieën omvatten gelijk hart- hypertrofie, hypertrofie van het linker hart, individuele vormen van spierhypertrofie, borsthypertrofie of pylorushypertrofie. Bij rechterventrikelhypertrofie zijn de symptomen meestal niet-specifiek. Er kan zijn duizeligheidhartkloppingen, aritmieën of pijn op de borst Een zogenaamde congestie lever, oedeem en jugulaire veneuze congestie duiden op gedecompenseerd recht hart- mislukking. Het belangrijkste symptoom bij linkerventrikelhypertrofie is kortademigheid bij inspanning. Dit gaat gepaard met de symptomen van angina pectoris met pijn op de borst en het risico op het ontwikkelen van een hartinfarct. In aanvulling op, hartritmestoornissen komen vaak voor, evenals chronisch hartfalen Spierhypertrofie wordt gekenmerkt door een toename van extern zichtbare spieren massa vanwege spiertraining. Er zijn echter ook vormen van zogenaamde pseudohypertrofie, waarbij de skeletspier in omvang toeneemt met gelijktijdig verlies van sterkte als gevolg van spierverspilling. Hier, bij bepaalde ziekten met spierverlies, de eigenlijke spier massa wordt gecompenseerd door een toename van vet en bindweefsel Borsthypertrofie is een te grote vrouwelijke borst, die kan leiden naar schouder en rug pijn vanwege zijn massa. Tegelijkertijd leidt het tot misvorming van de wervelkolom. Pylorushypertrofie wordt op zijn beurt gekenmerkt door een vergroting van de ringspieren aan de maag stopcontact. Dit kan resulteren in constant braken, uitdroging, gewichtsverlies, constipatieen levensbedreigende stofwisseling alkalose.
Diagnose en verloop
Bij compensatoire hypertrofie is er een extra toename van weefsel op een orgaan, dat daardoor vergroot wordt. De oorzaak van de hyperplasie is een prestatieverlies van een ander orgaan. Zijn functie wordt overgenomen en hypertrofie wordt gevormd. Een klassiek voorbeeld is de vergroting van de hartkleppen wanneer een hartafwijking is aanwezig. Als er een functieverlies is van een nier, vergroot het resterende uitscheidingsorgaan om het tekort te compenseren. Pseudohypertrofie is wanneer gezwellen zich manifesteren op individuele organen. Deze gezwellen verbeteren de prestatie van het orgel niet, maar resulteren simpelweg in een toename van volume Deze manifestaties zijn meestal visueel goed zichtbaar en zelfs voelbaar. In de regel voeren deze gezwellen die worden gekenmerkt door hyperplasie geen aanvullende taken uit. Afhankelijk van de lokalisatie van een hyperplasie worden verschillende diagnostische mogelijkheden gegeven. Naast de externe en visuele beoordeling behoren de naar binnen gerichte apparaten tot de belangrijkste AIDS.In aanvulling op ultrageluid- en Röntgenstraal-gebaseerde apparaten, MRI en computertomografie zijn geschikt. Hypertrofie kan ook endoscopisch worden gedetecteerd.
Complicaties
In veel gevallen wordt hypertrofie laat ontdekt omdat er geen direct ongemak of zichtbare verandering is. In de meeste gevallen wordt het weefsel van een orgaan in het lichaam van de patiënt groter. Deze vergroting kan leiden op verschillende complicaties en klachten. Als de hypertrofie in het hart optreedt, a hartafwijking kan optreden, wat in het ergste geval tot de dood leidt. Als het nier wordt beïnvloed door de hypertrofie, nierinsufficiëntie kan optreden zonder behandeling, zodat de getroffen persoon afhankelijk is van een transplantatie of dialyse De getroffen persoon voelt zich zwak en over het algemeen ziek. Meestal wordt hypertrofie bij toeval ontdekt en gediagnosticeerd. Complicaties treden niet op tijdens de behandeling zelf. In het geval van tumoren, chemotherapie is gebruikt. Als ontsteking heeft plaatsgevonden, wordt er met de hulp van bestreden antibiotica, met een relatief snel positief beloop van de ziekte. Complicaties treden alleen op als de hypertrofie lange tijd onopgemerkt blijft en een negatief effect heeft op bepaalde organen. In dit geval kan de levensverwachting ook worden verkort.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Zodra de getroffen persoon een algemeen ziektegevoel heeft, moet een arts worden geraadpleegd. Het ziekteproces van hypertrofie is geleidelijk en wordt vaak pas laat opgemerkt. De klachten zijn meestal diffuus en leiden tot een langzame toename van ongemak gedurende een lange periode. Zodra de getroffen persoon de veranderingen in zijn volksgezondheidis een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als het prestatieniveau continu afneemt, de getroffen persoon in toenemende mate verlies van kwaliteit van leven ervaart, of als hij niet meer voldoende kan voldoen aan de gebruikelijke dagelijkse verplichtingen, is een controle aan te raden. Bij slaapstoornissen, innerlijke rusteloosheid of algemene zwakte is een arts nodig. Als de lichaamsomtrek toeneemt ondanks voldoende beweging en een gezonde dieet, wordt een bezoek aan de dokter aangeraden. Als een calorierijke dieet niet wordt geconsumeerd, is een toename van de volheid van het lichaam een indicatie van een bestaande ziekte die moet worden behandeld. Als er onregelmatigheden bij de spijsvertering of bij het plassen optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Als dat zo is pijn, problemen met nier activiteit of emotionele afwijkingen, wordt overleg met een arts aanbevolen. Als er een verandering is in de hoeveelheid urine of een verhoogde behoefte aan vocht, is een doktersbezoek nodig. Als er een is koorts, druk in de borst, circulatie problemen of ademhaling problemen, moet een arts de symptomen onderzoeken en behandelen. Zonder medische hulp kunnen levensbedreigende situaties ontstaan.
Behandeling en therapie
Behandeling van hypertrofie is afhankelijk van verschillende factoren. Dit zijn, in het geval van hypertrofie, de locatie, het type weefselcellen en de omvang. Niet alle hypertrofieën zijn beperkt tot het hart; ze kunnen ook de botten. Bijzonder drugs worden meestal gebruikt om de abnormale hyperplasie te behandelen, wat kan leiden tot stagnatie van de groei en langzame regressie. Een verscheidenheid aan hypertrofieën kan worden beïnvloed door het gebruik van hormonen of nucleaire geneeskunde met straling of chemotherapie. De administratie of antibiotica is ook niet helemaal uitgesloten in het geval van hypertrofie. Deze maatregel is bijvoorbeeld effectief gebleken bij de behandeling van prostaathypertrofie veroorzaakt door een goedaardige tumor. Hypertrofie van de speekselklieren kan worden verminderd door het vrijkomen van synthetisch geproduceerd speeksel in combinatie met passend drugs Als hyperplasie van de huid optreedt, gekenmerkt door cosmetisch storende huiduitbreidingen, zijn chirurgische ingrepen gepland om deze excessen te verwijderen.
het voorkomen
Op zichzelf is hyperplasie nauwelijks te voorkomen, omdat de meeste weefselstijgingen het gevolg zijn van ziekten. Omdat hyperplasieën ook kwaadaardige componenten kunnen zijn, kanker preventie is nuttig. Deze profylactica worden ook aanbevolen voor hyperplasie in de borsten in de vorm van borstkanker Als er ontstekingsprocessen optreden die niet vanzelf verdwijnen, moet u medisch zijn therapie moet worden uitgevoerd om hyperplasie te voorkomen. gezonde hyperplasie zoals zwaarlijvigheidhoeft een toename van het borstweefsel tijdens het geven van borstvoeding of een toename van de omvang van het hart of de spiergebieden tot op zekere hoogte niet te worden voorkomen. Deze hypertrofie wordt onafhankelijk gereguleerd door het gezonde organisme.
Nazorg
Hypertrofie vereist nazorg, die verder ongemak moet voorkomen en een positief beloop mogelijk moet maken. In de nabehandelingsfase is regelmatig medisch onderzoek noodzakelijk. Bij het nemen van voorgeschreven medicijnen moeten patiënten ervoor zorgen dat ze en dosis ze correct. De basis hiervoor krijgen ze van hun huisarts. Als ze problemen of specifieke vragen hebben, moeten ze ook altijd hun arts raadplegen. In principe is het belangrijk dat patiënten hun hart niet overbelasten. Lichamelijke inspanning moet daarom indien mogelijk worden vermeden. De arts zal precies uitleggen welke activiteiten nog zijn toegestaan en waar veranderingen in eerdere gewoonten moeten plaatsvinden. In de fase van reguliere onderzoeken bewaakt de arts het hartritme en adviseert de patiënt over verdere mogelijkheden. Soms is een operatie nodig, waardoor de klachten significant zouden moeten verminderen. Na deze ingreep heeft de patiënt veel rust nodig en dient hij zich gedurende langere tijd te onthouden van inspannende activiteiten. De herstelperiode wordt gevolgd door het dagelijkse leven met zelfhulp maatregelen. Teder uithoudingsvermogen oefenen en voldoende ontspanning geleidelijk de toestand van de patiënt verbeteren volksgezondheid Geschikte activiteiten zijn onder meer matig nordic walking, fietsen en zwemmen.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van hypertrofie zijn er helaas geen speciale zelfhulpopties beschikbaar voor de getroffen persoon. In elk geval moet deze ziekte door een arts worden behandeld om vroegtijdig overlijden van de patiënt of verdere complicaties te voorkomen. In de meeste gevallen wordt medicatie gebruikt om de symptomen van de ziekte te beperken. De ziekte kan echter ook optreden in de context van bijwerkingen van andere therapieën, zodat directe behandeling hier niet mogelijk is. In het geval van huid ongemak, zorgzaam zalven or crèmes kan in eerste instantie worden gebruikt, hoewel de meeste patiënten afhankelijk zijn van chirurgische ingrepen om dit ongemak volledig te verlichten. De formatie van littekens kan ook worden vermeden door vroege behandeling en adequate zorg. In veel gevallen kunnen discussies met andere getroffen mensen of met een psycholoog ook helpen bij hypertrofie, aangezien veel getroffen mensen lijden aan Depressie of andere psychische klachten. Gesprekken met de partner of met de eigen familie zijn hiervoor natuurlijk ook geschikt. Bovenal kan de steun van de naaste mensen een positief effect hebben op het beloop van de ziekte en op dat van de patiënt voorwaarde.
