endometritis is een ontsteking van de voering van de baarmoeder Het wordt meestal veroorzaakt door een oplopende infectie uit de vagina.
Wat is endometritis?
In endometritis, de voering van de baarmoeder (baarmoederslijmvlies) wordt ontstoken. De pathogenen opstaan uit de vagina en de baarmoeder door de hals. Ontsteking van de baarmoederslijmvlies gaat vaak gepaard met ontsteking van de baarmoederspieren. Deze gecombineerde ontsteking wordt ook wel endomyometritis genoemd. In de loop van de ziekte, menstruele onregelmatigheden en spotten kan gebeuren. Als het zich uitbreidt naar de baarmoederspieren, ernstig pijn komt ook voor. Normaal gesproken, endometritis volgt een goede koers. Het kan echter ook leiden naar onvruchtbaarheid.
Oorzaken
Endometritis wordt bijna altijd veroorzaakt door een oplopende infectie vanuit de vagina. Meestal wordt deze infectie veroorzaakt door pathogenen zoals stafylokokken, chlamydia en streptococcus Normaal gesproken is het interne hals is een belemmering voor pathogenen en kiemen. Echter, menstruatie, curettage, sonderen of bevalling kunnen gaten in deze barrière veroorzaken waardoor ziekteverwekkers de baarmoeder kunnen binnendringen. In dit geval vestigen de ziekteverwekkers zich eerst op de zogenaamde zona functionalis. Deze laag van de baarmoederslijmvlies is werpen cyclisch tijdens menstruatiebloedingen. Ziekteverwekkers die zich aan de zona functionalis hechten, worden dienovereenkomstig met de bloeding uitgescheiden. Zo wordt zelfherstel van het baarmoederslijmvlies geïnitieerd tijdens menstruatiebloedingen. Als de infectie echter de zona basalis bereikt, blijven de pathogenen tijdens en na de baarmoeder in de baarmoeder menstruatie De ziekte houdt aan. Het myometrium is voornamelijk betrokken bij etterende endometritis. Buiten de kraamtijdmyometritis komt echter zelden voor. Slechts in zeer zeldzame gevallen is het baarmoederslijmvlies geïnfecteerd door een afstammende infectie van de eierstokken (salpingitis). Op oudere leeftijd worden door afnemende oestrogeenspiegels de slijmvliezen en dus ook het baarmoederslijmvlies dunner en dunner. Dit kan ook een oorzaak zijn van baarmoederontsteking.
Symptomen, klachten en tekenen
De meeste vrouwen merken de vaginitis die voorafgaat aan baarmoederontsteking helemaal niet op. De cervicitis die volgt, de ontsteking van de baarmoederhals, gaat ook vaak onopgemerkt. Er kunnen milde symptomen optreden, zoals afscheiding of onaangename geur in het intieme gebied. De vagina kan pijn doen, verbranden, jeuk of rood zijn. De symptomen van daadwerkelijke endometritis zijn ook nogal niet-specifiek. Er is vaak pijn in de buik De baarmoeder is ook pijnlijk bij druk. Zoals de slijmvlies veranderingen als gevolg van de ontstekingsprocessen, kunnen onregelmatigheden in de menstruatie optreden. Menstruatiebloedingen kunnen toenemen of langer duren. spotting en intermenstrueel bloeden kan optreden tussen normale menstruatieperioden. Wanneer endometritis zich verspreidt naar de eileiders, de voorheen nogal gematigde koorts stijgt. Patiënten ervaren ernstig pijn en voel me erg ziek.
Diagnose
De diagnose begint altijd met een gedetailleerd medische geschiedenis Er wordt onder meer opgehelderd of er in het nabije verleden een ingreep aan de baarmoeder is uitgevoerd die de penetratie van ziekteverwekkers had kunnen bevorderen. Zo'n gunstige ingreep is bijvoorbeeld het inbrengen van een spiraaltje. Dit wordt gevolgd door een gedetailleerd fysiek onderzoek Eerst palpeert de arts de buik en de onderbuik. In het geval van endometritis wordt hier pijnlijke druk gevoeld. Bij een ernstige ontsteking kan een verdedigende spanning ontstaan. De buik van de patiënt is dan zo hard als een plank. Met de colposcoop kan de arts de slijmvliezen van de vagina en de hals Hij neemt ook een monster van de vaginale afscheiding en voert een uitstrijkje uit op de baarmoederhals. De vaginale afscheiding en het uitstrijkje worden vervolgens in een laboratorium op ziekteverwekkers onderzocht. Op deze manier kan de diagnose worden bevestigd. Als er veranderingen zijn in de mucosale cellen, moeten mogelijk extra weefselmonsters worden genomen om dit uit te sluiten kanker Als endometritis zich heeft verspreid naar de eierstokken, zullen verhoogde niveaus van ontsteking worden gevonden in bloed werken.
Complicaties
Ontsteking van het baarmoederslijmvlies verloopt meestal zonder het optreden van verdere complicaties bij juiste behandeling. In sommige gevallen kunnen secundaire symptomen en bijbehorende symptomen echter niet worden uitgesloten. Een van de symptomen is pyometra. In pyometra, pus hoopt zich op in de baarmoeder. Vrouwen van oudere leeftijd hebben hier vaker last van. Dit komt doordat de baarmoederhals op oudere leeftijd smaller is dan op jongere jaren en daardoor gemakkelijker ontstoken raakt. Verder komt endometritis in enkele gevallen voor samen met een spierlaagontsteking van het baarmoederweefsel, een zogenaamde myometritis. Een ernstige complicatie is de verspreiding van de ontsteking naar het omliggende weefsel. Endometritis kan zich bijvoorbeeld via de eileider naar de eierstok verspreiden naar een ontsteking. In het ergste geval een zogenaamd adnexitis wel leiden naar onvruchtbaarheid Een zeer ernstige complicatie is de verspreiding van de infectie naar de buikholte. Dit kan fataal zijn. Als de veroorzakende pathogenen van de infectie de bloedbaan van het organisme binnendringen, bloedvergiftiging, Ook wel bloed vergiftiging kan niet worden uitgesloten. Dit kan een fatale afloop hebben.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Vrouwen die een verhoogde witachtige afscheiding opmerken, pijn in de buik, en andere tekenen van endometritis moeten een gynaecoloog raadplegen. Hoewel endometritis niet altijd medische behandeling behoeft, behoeven klachten in het genitale gebied doorgaans opheldering door een arts. Als er complicaties optreden - zoals brandend pijn of zware ontslag - een arts moet op dezelfde dag worden geraadpleegd. Vrouwen met spiraaltjes of na de bevalling zijn bijzonder vatbaar voor baarmoederontsteking. Endometritis komt ook vaker voor tijdens de maand menstruatie. Tumorziekten evenals goedaardige tumorformaties in de baarmoederhals zijn verder risicofactoren Als u tot een van deze groepen behoort, kunt u het beste regelmatig een arts raadplegen. Als er tekenen van baarmoederontsteking optreden, moet dit onmiddellijk worden opgehelderd. Klachten op het gebied van de eileiders en eierstokken geven aan dat de ontsteking zich al verder heeft verspreid. In dit geval moet ook onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, die de symptomen kan verhelderen en, indien nodig, direct kan behandelen. Ga bij twijfel direct naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.
Behandeling en therapie
In de regel moet endometritis als intramuraal worden behandeld. Breed spectrum antibiotica zoals ciprofloxacine, doxycyclineof metronidazol worden gebruikt voor behandeling. Anticonvulsieve en pijnstillende medicijnen zoals butylscopolamine worden gebruikt om pijn te verlichten. Ontstekingsremmend drugs zoals ibuprofen, diclofenac or fenylbutazon bestrijd bovendien de ontsteking. Als pus zich vormt in de baarmoederholte, moet het worden opgezogen met een zogenaamde Fehling-buis. Tijdens de gehele behandeling moet de patiënt in bedrust blijven. Als de baarmoederontsteking is opgetreden na het inbrengen van een spiraaltje, moet het anticonceptiemiddel onmiddellijk worden verwijderd. Na de therapie Met antibiotica is voltooid, voert de arts een baarmoederschraap uit. Tijdens deze procedure worden mogelijk geïnfecteerde slijmvliesresten verwijderd. Dit om verdere ontstekingen te voorkomen. Als de baarmoeder na het schrapen niet goed achteruitgaat, wordt een anticonceptiemiddel toegediend. Dit zorgt ervoor dat de baarmoederspieren samentrekken. Na een baarmoederontsteking moet ook een tumor van de baarmoeder worden uitgesloten. Hiervoor wordt het geschraapte weefsel pathologisch onderzocht.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van endometritis is gunstig bij snelle en goede medische behandeling. antibiotica worden onmiddellijk na de diagnose voorgeschreven, wat leidt tot een snelle afname van de symptomen. De afweer van het lichaam is binnen een paar dagen opgebouwd en de ziekteverwekkers sterven langzaam af. Vervolgens worden ze uit het organisme getransporteerd en vindt genezing plaats. Normaal gesproken is de patiënt binnen enkele weken gezond en symptoomvrij. De prognose verslechtert zodra de ontsteking zich al heeft verspreid naar naburige organen. Als de buikholte of de darm wordt aangetast, bestaat het risico op verdere complicaties en een verslechtering van de toestand van de patiënt. volksgezondheid In ernstige gevallen kan de darm scheuren en kan het leven van de patiënt in gevaar komen. Deze patiënten hebben een spoedarts nodig om zo snel mogelijk met medische zorg te kunnen beginnen. Tijdige behandeling van endometritis is daarom cruciaal voor het beloop van de ziekte en de prognose. Als er geen medische behandeling wordt gegeven, neemt het risico op verspreiding toe. Mensen met een sterke immuunsysteem, geen andere ziekten hebben en een gezonde levensstijl volgen, kan zelfgenezing bereiken. Dit wordt echter niet aanbevolen vanwege het risico op verslechtering van volksgezondheid Is te hoog. Endometritis kan in de loop van het leven terugkeren. De prognose is dan ook gunstig.
het voorkomen
Endometritis kan niet altijd worden voorkomen. De beste manier om de ontsteking te voorkomen, is door een ontsteking van de vagina te voorkomen. Een intacte vaginale omgeving is de beste bescherming tegen ziekteverwekkers. Om het vaginale flora, het intieme gebied mag alleen worden gewassen water en niet met zeep of douchegel. Heel intiem lotions zijn ook niet geschikt voor verzorging, omdat ze een te hoge pH-waarde hebben. Bovendien moeten vrouwen aandacht besteden aan een goede seksuele hygiëne. Met name het direct overschakelen van anale naar vaginale geslachtsgemeenschap brengt een hoog infectierisico met zich mee. Het gebruik van tampons tijdens de menstruatie kan ook infecties van de vagina bevorderen en dus ook ontsteking van de baarmoeder.
Nazorg
In de meeste gevallen van endometritis heeft de getroffen persoon slechts zeer beperkte mogelijkheden voor nazorg. De focus ligt daarom ook op het snel en vroegtijdig behandelen van deze ziekte om verdere complicaties te voorkomen en andere klachten te vermijden. Over het algemeen heeft vroege behandeling altijd een positief effect op het verdere beloop van endometritis. De behandeling zelf wordt uitgevoerd met behulp van antibiotica. De getroffen persoon moet deze altijd volgens de instructies van de arts innemen. Bij het nemen van antibiotica, alcohol mogen ook niet worden gedronken, omdat dit hun effect aanzienlijk kan verminderen. Bovendien kunnen de symptomen ook worden verlicht met behulp van pijnstillers In dit geval moet echter ook een arts worden geraadpleegd, pijnstillers mag niet gedurende een lange periode worden ingenomen. Omdat endometritis ook kan leiden naar een tumor in de baarmoeder, moeten regelmatig onderzoeken worden uitgevoerd om te voorkomen dat de tumor zich verspreidt. Omdat endometritis ook kan leiden tot psychisch ongemak of Depressie, hulp en steun van familie en vrienden is in dit geval ook erg belangrijk.
Wat u zelf kunt doen
Uteritis wordt vaak voorafgegaan door vaginitis (vaginitis). De ziekteverwekkers stijgen vanuit de vagina via de baarmoederhals in de baarmoeder. Dit kan worden veroorzaakt door onvoldoende intieme hygiëne. Regelmatige reiniging van de uitwendige geslachtsdelen met warm water en een milde reiniger kan daarom vaginitis voorkomen. Overmatige intieme hygiëne, vooral het gebruik van agressieve schoonmaakmiddelen, is echter contraproductief. Bovendien zijn typische ziekteverwekkers zoals chlamydia, gonokokken of streptokokken worden veel vaker overgedragen tijdens heteroseksuele omgang. Vrouwen moeten daarom altijd aandringen op het gebruik van een condoom bij geslachtsgemeenschap met mannen. Deze voorzorgsmaatregel is vooral belangrijk wanneer partners vaak wisselen. Ook tijdens de menstruatie en vooral tijdens de zogenaamde postpartumperiode, dat wil zeggen de eerste acht weken na de geboorte van een kind, is er een verhoogd risico op infectie. Gedurende deze tijd is de baarmoederhals enigszins open, waardoor ziekteverwekkers gemakkelijker de baarmoeder kunnen binnendringen. Hetzelfde geldt na chirurgische ingrepen zoals het uitschrapen van de baarmoeder, omdat het baarmoederhalskanaal tijdens de ingreep moet worden verwijd. Tijdens dergelijke fasen is het essentieel om te zorgen voor passende intieme hygiëne en om zich te onthouden van onbeschermde geslachtsgemeenschap.
