Definitie en inleiding
De lichaamsbouw wordt primair gedefinieerd als ons uiterlijk. Dit bestaat zichtbaar voornamelijk uit de componenten van de extremiteiten zoals armen en benen, ons hoofd en de kofferbak. Niet direct zichtbaar is ons orgaansysteem.
Een ander gebied dat de lichaamsbouw compleet maakt, is het microscopisch gebied, dat voornamelijk bestaat uit celgroepen, spieren en zenuwen. Macroscopisch gedeelte: Macroscopie beschrijft ongeveer alles wat met het blote oog zichtbaar is. In het geval van de lichaamsstructuur omvat dit de ledematen (benen en armen), hoofd, romp en ook het orgaansysteem.
Bones, Spieren en vet zijn de vorm-gevers van de uiterlijke verschijning. Microscopisch gedeelte: Microscopie omvat alle delen van het lichaam die onder de microscoop zichtbaar zijn. Dit bevat bloed componenten, weefsels, cellen en micro-organismen.
Welke lichaamstypes zijn er?
Er zijn verschillende modellen die de lichaamsbouw typen. Waarschijnlijk maakt het bekendste en meest verspreide model onderscheid tussen drie lichaamsbouw typen - het ectomorfe, mesomorfe en endomorfe type. Dit is de indeling naar William Sheldon in verschillende somatische types grondwet.
De lichaamsbouw typen zijn gebaseerd op verschillende genetische en optische kenmerken van een persoon. Bijna geen enkele persoon kan echter duidelijk worden toegewezen aan een exact lichaamstype, maar het is een combinatie van de drie typen. Sheldon schreef de lichaamsbouw toe aan de drie embryonale zaadlobben van de mens.
Deze classificatie methode is weerlegd, maar wordt nog steeds gebruikt in de geschiktheid sector. Sheldon beschrijft drie hoofdtypen, bestaande uit ectomorf, mesomorf en endomorf. Er is ook een gemengd type, dat de meeste mensen hebben.
Hier worden de verschillende hoofdvormen met elkaar gecombineerd. Een endomesomorf type zou dus een atletisch-gespierde persoon zijn, die echter neigt tot een verhoogde vetophoping.
- Het ectomorfe, ook wel leptosome, lichaamsbouwtype wordt gekenmerkt door een zeer slanke lichaamsbouw.
Bovendien zijn de individuen meestal lang en hebben ze een laag lichaamsvet- en spierpercentage. Optische kenmerken zijn lange armen en benen en een kort bovenlichaam met een smal borst en smalle schouders.
- Het mesomorfe, ook wel metromorfe, lichaamstype wordt gekenmerkt door een hoge spiermassa. Dit wordt in principe van nature aan de persoon gegeven en kan door gerichte training snel en efficiënt worden opgebouwd.
Tegelijkertijd heeft de persoon alleen een dieptepunt lichaamsvet percentage. Visuele kenmerken zijn een lang bovenlichaam met een breed borst, brede schouders, grote handen en voeten. Voor mannen wordt dit type lichaam een V-vorm genoemd, voor vrouwen een zandlopervorm.
Vaak wordt het mesomorfe type ook wel het "ideale type" genoemd, omdat het een mengsel is tussen het ectomorfe en het endomorfe type.
- Het endomorfe, ook wel pyknomorfe, lichaamstype vertegenwoordigt personen met een hoog lichaamsvet en meestal een hoog gewicht. Andere kenmerken zijn korte armen en benen, brede heupen en een doorgaans ronde lichaamsbouw. Deze lichaamstypes hebben de neiging om snel aan te komen als gevolg van de ophoping van water en vetweefsel.
Dit verklaart de neiging tot zwaarlijvigheid.
Classificatie volgens Ernst Kretschmer: Net als bij William Sheldon probeerde Kretchmer de karakteristieke lichaamsbouw van mensen in verschillende typen te verdelen. Hier lag zijn focus op het creëren van een verband tussen lichaamsbouw en karaktereigenschappen. Voor dit doel verdeelde hij mensen eerst in drie hoofdtypen, leptosoom, pycnisch en atletisch.
- Leptosoom: vergelijkbaar met het ectomorfe type, wordt het gekenmerkt door slankheid, dunne armen en benen, grotere lengtegroei en smalle schouders
- Pycnicist: De pycnist is de tegenhanger van het endomorfe type. Verhoogde vetophopingen, kleine lichaamsgrootte en zachte gelaatstrekken.
- Atleten: net als het mesomoprhe-type staat het gespierde uiterlijk hier op de voorgrond. Bovendien, brede schouders en een lage vetophoping belangrijk.
