Tandvulling

Introductie

Tanden vernietigd door cariës kan niet worden herbouwd door het organisme. De defecten moeten worden gedicht door een vulling. Helaas wordt de term zegel vaak gebruikt als synoniem voor de vulling.

Dit woord is afgeleid van de Latijnse term voor lood, en lood heeft echt geen plaats in de mondholte​ Daarom moet deze foutieve aanduiding eindelijk uit het vocabulaire verdwijnen. Een vulling kan ook nodig zijn als er bijvoorbeeld een stukje van een wangtand is afgebroken.

Wat is een zegel?

De term zegel is een informele term die een tandvulling van amalgaam beschrijft. Het woord komt uit een tijd waarin vooral amalgaamvullingen werden geplaatst. De oorsprong van het woord is het Latijnse woord "plumbum", wat in het Engels "lood" betekent.

Hoewel amalgaamvullingen vrijwel nooit worden geplaatst, wordt het woord door een groot deel van de bevolking ten onrechte gebruikt om een ​​vulling te omschrijven, ongeacht het materiaal. Het plaatsen van een amalgaam vulling heette vroeger "verzegeling". De term is echter niet langer hedendaags. Verder wordt het woord zegel ook buiten de tandheelkunde gebruikt om te verwijzen naar een loden zegel voor containers en behuizingen. Dit zegel geeft aan of het object is geopend.

Welke materialen zijn beschikbaar voor een tandvulling?

Overzicht van de verschillende vulmaterialen Composieten (kunststof) Amalgaam Goud (als inleg) Keramiek (als inleg) Cement (bijv. Glas-inomeercement) Compomeren (kunststof)

• Definitieve tandvulmaterialen: Composieten (plastic) Amalgaam Goud (als inleg) Keramiek (als inleg)
• Composieten (kunststof)
• amalgaam
• Goud (als inleg)
• Keramiek (als inlay)
• Composieten (kunststof)
• amalgaam
• Goud (als inleg)
• Keramiek (als inlay)
• Tijdelijke tandvulmaterialen: cement (bijv. Glas-inomeercement) Compomeren (plastic)
• Cementen (bijv

  glas inomeer cement)

• Compomeren (kunststof)
• Cementen (bijv. Glas-inomeercement)
• Compomeren (kunststof)

Silicaatcement wordt al jaren gebruikt om de voortanden op te vullen. Het was verkrijgbaar in verschillende kleuren, zodat het ook aan de esthetische eisen kon voldoen. De polijstbaarheid was echter niet optimaal omdat silicaatcement een relatief ruw oppervlak heeft.

Ook de duurzaamheid van dergelijke vullingen was niet erg goed, na verloop van tijd braken er kleine deeltjes uit. Steencement was beschikbaar voor het posterieure gebied. Een zeer resistent vulmateriaal en een alternatief voor amalgaam.

Silicaatcement en steencement worden tegenwoordig echter niet meer gebruikt, omdat er betere alternatieven zijn. Amalgaam wordt al jaren gebruikt als vulmateriaal voor het posterieure gebied. Deze combinatie van kwik en zilvervijl is gemakkelijk als kunststof te verwerken, is gemakkelijk te modelleren en is, eenmaal uitgehard, bestand tegen kauwdruk.

Amalgaam is echter in diskrediet gebracht vanwege het kwikgehalte, wat niet gerechtvaardigd is. De minimale opname van kwik wordt door sommige voedingsproducten ver overtroffen. Kwikdampen werden vroeger geproduceerd bij het mengen van amalgaam omdat het in een vijzel werd gedaan.

Tegenwoordig gebeurt het mengen echter in gesloten capsules, zodat ook dit gevaar niet meer bestaat. Tandkleurige vullingen zijn echter niet mogelijk met amalgaam. Composiet is een vulmateriaal dat bestaat uit een organische plastic basis, matrix, met anorganische vulstoffen.

Omdat silicaatcement niet helemaal voldeed aan de eisen van een vulmateriaal, werd naar alternatieven gezocht. In eerste instantie werd er geëxperimenteerd met puur plastic. De vullingen waren ideaal om te polijsten, maar hadden het nadeel dat ze krimpen bij het uitharden en na verloop van tijd van kleur veranderden.

Daarom werd het plastic gemengd met fijngemalen glas- of keramische deeltjes om krimp te verminderen. Dit composiet, bekend als macrofiller, met een korrelgrootte van 5m maakte polijsten moeilijk omdat het een relatief ruw oppervlak had. De volgende stap was het plaatsen van silica, zogenaamde microfillers met een deeltjesgrootte van 0.2m.

Dit resulteerde in een veel hoger vulstofgehalte, maar een zeer goede polijstbaarheid verminderde de krimp niet significant en was niet voldoende slijtvast. De nieuwste ontwikkeling is het hybride composiet. Het combineert grotere vulstoffen met microdeeltjes in de ruimtes tussen de macrodeeltjes, waardoor het aandeel plastic nog verder is verminderd, wat de polymerisatiekrimp niet volledig elimineert, maar verder vermindert.

Als het materiaal eerst uit twee componenten moest worden gemengd, maakte de introductie van de lichtuithardende composiet het mengen overbodig en werd de hardingstijd aanzienlijk verkort. Om de verbinding met het glazuur en zo de marginale opening te vermijden, werd een verwerkingssysteem ontwikkeld dat zorgt voor een innige verbinding tussen de vulling en het glazuur. Voor dit doel is het glazuur rand wordt geëtst met fosforzuur en na spoelen met water wordt een adhesiebevorderaar, bindmiddel genaamd, aangebracht en pas daarna wordt de laatste vulling geplaatst.

Glasionomeercement is minder geschikt als vulmateriaal omdat het een lagere slijtvastheid heeft en moeilijk te polijsten is. Naast het gebruik als ondervulmateriaal, wordt het ook gebruikt voor het cementeren van tandkronen. Het voordeel van glasionomeercement is dat het chemisch bindt met de harde tandsubstantie.

Waarschijnlijk de beste restauratie van een achterste tandholte is de inlay. Inlays zijn gemaakt van goud of keramiek. Ze zijn vervaardigd buiten de mondholte in het tandtechnisch laboratorium.

Dit vereist dat een afdruk wordt gemaakt na de voorbereiding van de holte. De holte mag geen gebieden vertonen die onder elkaar liggen, zodat de afgewerkte inlay zonder moeite kan worden ingebracht. De inlay is gecementeerd fosfaat cement of glasionomeer cement.

Een stabiele, slijtvaste restauratie van holtes in het posterieure gebied wordt bereikt met een gouden of keramische inleg​ In vergelijking met gouden inlays hebben keramische inlays het voordeel dat ze de kleur aanpassen aan de tand. De stabiliteit van een gouden inleg is beter.

Het restaureren van een holte met een inlay vergt echter veel meer inspanning, wat natuurlijk ook terug te zien is in de prijs. Naast de gouden inleg, de gouden hamervulling is de beste manier om een ​​holte te herstellen met een vulling. Deze methode van tandvulling is erg oud, maar wordt tegenwoordig bijna nooit meer uitgevoerd.

In tegenstelling tot de inlay wordt deze vulling direct in de tand gedaan. Goudfolie of sponsgoud wordt gebruikt, beide worden in porties in de meestal kleine holtes gestoken met een vulinstrument. De afzonderlijke lagen worden met elkaar verbonden door de stop, waardoor een vulling ontstaat met een ideaal randontwerp. Vanwege de grote hoeveelheid werk die ermee gemoeid is, wordt dit type vultherapie slechts zelden toegepast en is het ook erg duur, omdat alleen puur goud en geen legering kan worden gebruikt. De duurzaamheid van dergelijke vullingen is echter erg hoog.