Endocarditis, of endocarditis, is een zeldzame ontstekingsziekte van de hart-'s binnenvoering (endocardium) die vaak wordt geassocieerd met ontsteking-gerelateerde veranderingen in de klepbladen en blik leiden schade aan de hart- kleppen. Om deze reden wordt het ook wel valvulair genoemd hart- ziekte. Terwijl in het verleden endocarditis was vaak te wijten aan reumatisch koorts, wordt endocarditis tegenwoordig steeds meer veroorzaakt door bacteriële oorzaken.
Wat is endocarditis?
Endocarditis is een ontstekingsziekte van de binnenwand van het hart (endocardium) dat kan leiden op ontstekingsveranderingen in de klepbladen en klepdefecten. Afhankelijk van de onderliggende oorzaak wordt onderscheid gemaakt tussen infectieuze of bacteriële endocarditis en postinfectieuze abacteriële of reumatische endocarditis, die zich elk manifesteren met verschillende symptomen. Zo gaat infectieuze (bacteriële) endocarditis gepaard met koortsgevoel van zwakte, gewichtsverlies, nachtelijk zweten, bloedarmoede, en af en toe hart- en gewrichtssymptomen. In tegenstelling tot, koorts, polyartritis (gewrichtspijn) van de grotere gewrichten met tederheid om aan te raken, ringvormig huid huiduitslag en onderhuidse knobbeltjes (Osler-knobbeltjes), evenals een algemeen gevoel van zwakte, zijn kenmerkende symptomen van reumatoïde endocarditis.
Oorzaken
Bacteriële endocarditis is meestal het gevolg van kolonisatie van de hartkleppen door bacterieel pathogenen zoals Staphylococcus aureus, streptokokkenof enterokokken. Vooraf beschadigd hartkleppen lopen bijzonder risico. Bij een gezond persoon bacteriën die in de bloedbaan circuleren, worden meestal onschadelijk gemaakt door de eigen immuunafweer van het lichaam, terwijl tegelijkertijd de endotheel (voering van de bloed schepen) van de hartkleppen is resistent tegen deze bacteriën pathogenen Als daarentegen de hartkleppen beschadigd raken als gevolg van aortaklep stenose, kunstmatige hartkleppeneen eerdere endocarditisziekte of aangeboren hartafwijkingen bacteriën kan zich vestigen op de hartkleppen en leiden op de ontstekingsreacties die kenmerkend zijn voor endocarditis. In aanwezigheid van een verzwakt immuunsysteem of drugsverslaving, schimmels kunnen naast bacteriële ook endocarditis veroorzaken pathogenen Abacteriële endocarditis, die in dit land minder vaak voorkomt, is etiologisch te wijten aan een ontregeling van de immuunafweer van het lichaam als gevolg van een postinfectie (na een streptokokkeninfectie) reumatische koorts. Antilichamen gevormd tegen streptokokken doelwit van endogene structuren zoals de endocardium, het beschadigen en endocarditis veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen die optreden bij endocarditis zijn afhankelijk van de vorm van progressie. Zo maken artsen onderscheid tussen acute en subacute endocarditis. Ook de omvang van de ziekte speelt een belangrijke rol. Als het een acute bacteriële endocarditis is, waarvoor stafylokokken zijn in de meeste gevallen verantwoordelijk, de symptomen verschijnen plotseling en nemen een snel verloop. Ongeveer 80 tot 90 procent van alle patiënten lijdt eraan rillingen, koorts en versnelde hartslag (tachycardie In 40 tot 75 procent van alle gevallen nachtelijk zweten en rillingen komen ook voor. Bij ongeveer 25 tot 50 procent van de patiënten zijn er gevoelens van ongemak, gewichtsverlies, bloedarmoede (bloedarmoede), artralgie en verlies van eetlust Bovendien kunnen er vertroebeling van het bewustzijn, bloedingen, micro-embolie van het oculaire netvlies en hoofdpijn en pijn in de ledematen. Bovendien, ademnood en huid laesies zoals kleine bloedingen zijn binnen het bereik van de mogelijkheid. De subacute vorm, die geleidelijk verloopt, komt echter vaker voor. Typerend voor deze variant is het ontstaan van niet-specifieke symptomen. Deze kunnen zijn: 피로uitputting, een lichte stijging van de lichaamstemperatuur en een verminderde prestatie. Verder is het rood bloed pigment neemt af. Als endocarditis gedurende een langere periode aanhoudt, bestaat het risico van hartfalen Verder is er kans op vernieuwing ontsteking vorming bij de voorbeschadigde hartklep, waarvan de hartkleppen blijvend beschadigd zijn.
Diagnose en verloop
Hoewel de symptomen van endocarditis zijn meestal niet-specifiek en vergelijkbaar met andere koorts infectieziekten, in combinatie met valvulair geruis, kunnen ze de eerste indicatie zijn van de aanwezigheid van de ziekte. De diagnose wordt bevestigd door de detectie van de ziekteverwekkers in serum door herhaling bloed culturen. Bovendien, een verhoogde bezinkingssnelheid van erytrocyten, leukocytose (verhoogd aantal leukocyten in het bloed) en bloedarmoede en afname van albuminen kan worden gedetecteerd. Een echocardiografie (ECG) (hart ultrageluid onderzoek), met name de zogenaamde transoesofageale echocardiografie via een slokdarm door de slokdarm, maakt uitspraken mogelijk over veranderingen in de hartkleppen. Het beloop en de prognose van endocarditis zijn in grote mate afhankelijk van het begin van therapie Indien op tijd gediagnosticeerd en therapie is vroeg begonnen, endocarditis heeft een goede prognose.
Wanneer moet je naar een dokter?
Omdat endocarditis een fatale afloop kan hebben, moet een arts worden geraadpleegd zodra een ernstig probleem wordt vermoed. Dit komt tot uiting door ongebruikelijk hartgeruisenkoorts of een algemeen gevoel van malaise. In het geval van vermoeidheid, 피로 en aanhoudende zwakte, zijn er redenen tot bezorgdheid die moeten worden onderzocht en opgehelderd. Als pijn komt voor in de hoofd, botten or gewrichtenmoet een bezoek aan de dokter worden gebracht. Als het pijn zich verspreidt of in intensiteit toeneemt, is een arts nodig. Voordat u pijnstillers neemt, moet u een arts raadplegen om de bijwerkingen van tevoren op te helderen. Hartritmestoornissen, verhoogde hartslag of hartkloppingen worden als ongebruikelijk beschouwd. Ze moeten worden onderzocht zodra ze enkele dagen aanhouden. Als verschijnselen zoals rillingen of zweten optreedt bij normale temperaturen, dient een arts te worden geraadpleegd. Veranderingen in het huidgevoeligheid voor aanraking of temperatuurveranderingen moeten met een arts worden besproken. Als roodheid of zwelling van de huid wordt opgemerkt, moet een arts worden gewaarschuwd. Een daling van het gebruikelijke prestatieniveau, problemen met concentratie en aanhoudende slaapstoornissen kunnen zonder medische behandeling tot verdere complicaties leiden. Het is daarom raadzaam om een arts te raadplegen als de symptomen zich gedurende meerdere weken herhaaldelijk voordoen.
Behandeling en therapie
Bij bacteriële endocarditis, hogedosis antibiotica worden intraveneus toegediend, afhankelijk van de onderliggende ziekteverwekker, die van tevoren uit bloedkweken is bepaald. Het doel van antibioticum therapie is om de onderliggende ziekteverwekker uit te roeien (volledig te elimineren), het risico op septica te verkleinen embolieen minimaliseer schade aan hartkleppen en aangrenzende structuren. Intraveneus antibioticum de therapie duurt enkele weken (vier tot zes weken) en moet daarna indien nodig oraal worden voortgezet. Als pathogenen ondanks intraveneuze toediening nog steeds in het serum detecteerbaar zijn antibioticum therapie, als de koorts aanhoudt (aanhoudende), als hartfalen aanwezig is, of als de infectie zich lokaal verspreidt met abces vorming kan worden gedetecteerd, hartchirurgie is nodig om de hartkleppen te repareren of te reconstrueren. Bovendien, in gevallen van ernstige acute aorta- of mitralisinsufficiëntie gecombineerd met longoedeem of cardiogeen schokken (snelle daling van de pompcapaciteit van het hart), wordt onmiddellijk een operatie uitgevoerd om de aangetaste kleppen te repareren of te vervangen. Postoperatief wordt intraveneuze antibiotische therapie gedurende ten minste twee weken voortgezet. In gevallen van abacteriële (reumatische) endocarditis, penicilline (antibioticum) wordt meestal gebruikt om de streptokokkeninfectie uit te roeien en is ontstekingsremmend drugs zoals acetylsalicylzuur or cortisone preparaten worden gebruikt om de reumatische symptomen te verminderen. In gevallen van duidelijke schade aan de hartklep kan chirurgische ingreep (meestal klepvervanging) ook nodig zijn voor reumatische endocarditis.
Vooruitzichten en prognose
Endocarditis is een mogelijk levensbedreigende ziekte. Het beloop en de prognose zijn echter afhankelijk van verschillende factoren. Zonder behandeling leidt de ziekte vaak tot de dood of ernstig hartfalen, wat later vaak fataal is. Acute endocarditis kan leiden tot complicaties die een snelle intensieve medische behandeling vereisen, zoals embolieën, verspreiding van kiemen naar andere orgels met abces vorming, bloedvergiftiging (bloed vergiftiging) en vernietiging van de hartkleppen. Embolieën kunnen leiden tot beroertes, longembolieën of nier infarcten. Andere organen worden beschadigd door de verspreiding van de kiemen. In ernstige gevallen bloedvergiftiging ontwikkelt zich, wat kan leiden tot meervoudig orgaanfalen. Chronische vormen van endocarditis zijn echter ook erg gevaarlijk. Op de lange termijn is hier de ontwikkeling van ernstig hartfalen mogelijk, dat zelfs zou kunnen maken harttransplantatie later nodig. Zelfs bij intensieve behandeling van endocarditis kan secundaire schade optreden. Hierbij hangt de prognose onder meer af van het tijdstip van diagnose en de start van de behandeling. Of de endocarditis infectieus of niet-infectieus is, speelt ook een grote rol. Bovendien, eerdere ziekten van het hart, de leeftijd van de patiënt en de toestand van de immuunsysteem hebben een grote invloed op het verdere verloop. Evenzo kunnen andere reeds bestaande aandoeningen zoals suikerziekte onder andere mellitus zijn ook van groot belang.
het voorkomen
Profylaxe van endocarditis is met name aangewezen voor mensen met voorbeschadigde hartkleppen. Voor dit doeleinde, antibiotica (penicilline, clindamycine) worden toegediend voorafgaand aan medische procedures waardoor bacteriën kan in het bloed terechtkomen (bijvoorbeeld tandheelkundige ingrepen, tonsilectomie, pulmonaal endoscopie) om endocarditis te voorkomen.
Follow-up
Bij endocarditis heeft het individu zeer beperkte mogelijkheden voor nazorg. Eerst en vooral moet deze ziekte volledig door een arts worden behandeld, omdat anders in het ergste geval de getroffen persoon kan overlijden. Hoe eerder de endocarditis wordt ontdekt, hoe beter het verloop van deze ziekte gewoonlijk is. In de meeste gevallen wordt deze ziekte vooral met behulp van medicijnen behandeld antibiotica In dat geval moet de patiënt de instructies van de arts opvolgen en regelmatig gebruiken. het zou genoteerd moeten worden dat alcohol mag tijdens deze periode niet worden gedronken, omdat dit het effect kan verminderen. Als de symptomen na enkele dagen niet verdwijnen, moet in ieder geval opnieuw een arts worden geraadpleegd om verdere schade aan de hartklep te voorkomen. Zelfs na een succesvolle behandeling zijn regelmatige onderzoeken zinvol om schade aan het hart op te sporen. Tijdens de behandeling moet de patiënt het rustig aan doen en zoveel mogelijk rusten. Het hart mag niet onnodig worden belast, dus stressvolle activiteit moet ook worden vermeden.
Dit is wat u zelf kunt doen
Endocarditis is een ontsteking die het hart aantasten, wat wordt veroorzaakt door bacteriële kolonisatie of schimmelinfectie. Het beïnvloedt voornamelijk de binnenwand van het hart en de hartkleppen. Patiënten met aangeboren hart- en hartklepafwijkingen en hartaandoeningen die in de loop van hun leven ontstaan, lopen een bijzonder risico. Iedereen kan echter last krijgen van endocarditis. Het symptoom kan worden voorkomen door verschillende zelfhulp maatregelen Getroffen personen dienen aandacht te besteden aan een grondige persoonlijke hygiëne, vooral bij hun dagelijkse werk. Een goede mondhygiëne is ook een belangrijk onderdeel, aangezien talrijke bacteriën via de mond Zelfzorg omvat ook een gezond uitgebalanceerd vetarm en vitamine-rijk dieet Om er een te houden immuunsysteem fit, is het noodzakelijk om slechte gewoonten op te geven, zoals roken, overmatig alcohol consumptie, drugs en misbruik van medicijnen. Als het symptoom uitbreekt, moet de onmiddellijke medische hulpdienst worden gestart als de patiënt zich onwel voelt. Zelfhulp dient uitsluitend te worden beperkt tot lichamelijke hygiëne en voorzichtig gedrag in het dagelijks leven. Risicopatiënten en getroffenen kunnen een hartpaspoort krijgen. Omdat endocarditis wordt behandeld met antibiotica, kunnen deze worden ingenomen als een noodvoorbereiding voor onderweg en wanneer een uitbraak wordt vermoed of vóór een tandheelkundige behandeling. De medicatie wordt vermeld in het hartpaspoort.
