Basiliximab is een geneesmiddel in de klasse van immunosuppressiva. Het wordt gebruikt om afwijzing achteraf te voorkomen lever or nier transplantatie.
Wat is Basiliximab?
Basiliximab is een geneesmiddel in de klasse van immunosuppressiva. Het wordt gebruikt om afwijzing achteraf te voorkomen lever or nier transplantatie. Basiliximab is een geneesmiddelsubstantie die behoort tot de groep van chimerische monoklonale antilichamen Het werd in 1998 goedgekeurd in de Verenigde Staten en de Europese Unie. De antilichamen worden geproduceerd in een celkweek in myeloomcellen van de muis. Andere componenten van het voltooide medicijn zijn:
- Natriumchloride
- Sucrose
- mannitol
- Glycine
- Water
- Natriummonowaterstoffosfaat
Farmacologische werking
Basiliximab wordt gebruikt als een immunosuppressivum, dus het onderdrukt de reacties van de immuunsysteem Basiliximab wordt gebruikt om afstoting van orgaantransplantaten te voorkomen. Tegelijkertijd mag het medicijn de gevoeligheid voor infecties niet vergroten. Basiliximab mag alleen worden toegediend in speciale centra die technisch en personeel uitgerust zijn om adequaat te zorgen voor patiënten met overgevoeligheidsreacties op het geneesmiddel. Over het algemeen kan de verdraagbaarheid van basiliximab doorgaans als goed worden beschouwd.
Medische toepassing en gebruik
Basiliximab is een antilichaam. Het doelwit van het antilichaam zijn geactiveerde T-cellen. Deze zijn meestal verantwoordelijk voor afstoting van transplantaten. De immuunsysteem herkent het getransplanteerde orgaan als vreemd en probeert het te vernietigen met behulp van immuuncellen. De T-cellen vormen killercellen die naar het weefsel van het orgaan migreren en veroorzaken ontsteking Daar. Basiliximab blokkeert de zogenaamde alfa-subeenheid van de interleukine-2-receptor van de T-cellen. Normaal gesproken bindt de T-celgroeifactor interleukine-2 aan deze receptor. Interleukine-2 stimuleert de groei en differentiatie van T-cellen. Het stimuleert ook de aanmaak van interleukines, interferonen, natuurlijke killercellen en macrofagen. Omdat basiliximab de receptor blokkeert, kan interleukine-2 de T-cellen niet bereiken. Groei en proliferatie van de T-cellen wordt zo voorkomen. De immuunrespons is afwezig en de immuunsysteem is verzwakt. De transplantatie afwijzingsreactie wordt dus effectief gestopt. Basiliximab wordt meestal samen toegediend met ciclosporine A en daclizumab. daclizumabblokkeert, net als basiliximab, interleukine-2-receptoren. Ciclosporine voorkomt bovendien de synthese van nieuw interleukine-2. Basiliximab wordt gebruikt bij volwassenen en kinderen om acute transplantaatafstoting daarna te voorkomen nier or lever transplantatie Bij volwassenen kan het medicijn in combinatie met worden gebruikt azathioprine, mycofenolaat mofetil, ciclosporineen corticosteroïden voor langdurige behandeling. Er zijn onderzoeken die de werkzaamheid van basiliximab in de chronische inflammatoire darmziekte colitis ulcerosa Er is momenteel echter geen goedkeuring voor deze indicatie. Zodra bekend is dat de patiënt een donororgaan krijgt, wordt basiliximab gebruikt. Volwassenen krijgen twee uur voorafgaand aan de transplantatie intraveneus 20 milligram toegediend. Vier dagen na de transplantatie wordt nog eens 20 milligram toegediend. Studies hebben aangetoond dat basiliximab wordt toegevoegd aan standaard immunosuppressivum therapie, zijn er minder transplantaatafstotingen.
Risico's en bijwerkingen
Het medicijn mag niet worden gebruikt in gevallen van bekende overgevoeligheid voor een actief ingrediënt van het medicijn. Basiliximab mag ook niet worden gebruikt tijdens zwangerschap of tijdens het geven van borstvoeding. Basiliximab kan veel bijwerkingen veroorzaken. Pijn or misselijkheid komen heel vaak voor. Zelden lijden patiënten er ook aan huiduitslag, niezen, urticaria, spasmen van de luchtwegen of piepende ademhaling. In aanvulling op, longoedeem kan zich ontwikkelen tijdens het gebruik van basiliximab. In longoedeem, vloeistof verzamelt zich in de longblaasjes en bindweefsel van de longen. Typische symptomen van longoedeem omvatten ondiep ademhalingrusteloosheid, hoesten, kortademigheid en een blauwe verkleuring van de huid In latere stadia ook patiënten hoesten schuimig sputum Longoedeem belast het hart- en moet daarom zo snel mogelijk worden behandeld. Andere mogelijke bijwerkingen zijn onder meer constipatie, urineweginfecties, bloedarmoede, hypercholesterolemie, hyperkaliëmie en hypertensie Cytokine-afgiftesyndroom kan bij ongeveer één op de 10,000 gevallen voorkomen. Dit omvat het vrijkomen van een groot aantal cytokines uit T-cellen. Als gevolg, koorts, ademhaling moeilijkheden, rillingen en huid huiduitslag komt voor. Cytokine-afgiftesyndroom kan fataal zijn. Hoewel basiliximab doorgaans goed wordt verdragen, mag het vanwege de kans op ernstige bijwerkingen alleen in speciale centra worden toegediend. Hier kunnen mogelijke overgevoeligheidsreacties snel en vakkundig worden behandeld.
