echocardiografie

Echocardiografie is een methode om de hart-. Hier de hart- wordt gevisualiseerd door een ultrageluid. Dit maakt echocardiografie, samen met elektrocardiografie (ECG), een van de belangrijkste, niet-invasieve onderzoeken van de hart-.

De verschillende echocardiografische procedures (transthoracale echocardiografie, transesofageale echocardiografie en inspannings-echocardiografie) worden niet alleen gebruikt om hartaandoeningen te diagnosticeren, maar ook om het verloop van de ziekte te volgen. Zowel hartklepaandoeningen als myocardinsufficiëntie worden bijvoorbeeld ongeveer elke zes tot twaalf maanden gecontroleerd door middel van echocardiografie. Zelfs na een hartoperatie kan de functie van het hart wordt gecontroleerd door echocardiografie.

Het controle-onderzoek wordt op dezelfde manier uitgevoerd als eerdere echocardiografie-onderzoeken. Tijdens deze controle-echocardiografie wordt speciale aandacht besteed aan een eventuele verslechtering van de hartfunctie. Een verslechtering van de hartfunctie is bijvoorbeeld te zien door een afname van de pompfunctie of door een vergroting van het hart door zware inspanning.

Hart Grensverkeer kan poliklinisch worden uitgevoerd in speciale centra. Dit betekent dat de patiënt na het onderzoek weer naar huis kan. Stresstechocardiografie ("stressecho") wordt met name gebruikt om het beloop van coronaire hartziekte (CHZ) te volgen.

In kransslagader slagader ziekte, veranderingen optreden in de kransslagaders dat aanbod bloed naar de hartspier. In het ergste geval een kransslagader slagader kan volledig geblokkeerd raken, daarom zijn regelmatige controles noodzakelijk. Een verslechtering van de kransslagader slagader ziekte treedt op als criteria worden afgebroken, zoals het bereiken van het doel hartslag of het voorkomen van pijn op de borst, worden eerder bereikt dan bij het vorige inspannings-echocardiografisch onderzoek.

Onderzoeksmethoden

Er zijn verschillende manieren om echocardiografie uit te voeren. De standaardmethode is transthoracale echocardiografie (TTE). Hier de ultrageluid sonde wordt op de borst en het hart wordt waargenomen.

Het is ook mogelijk om het hart via de slokdarm te beoordelen. Dit wordt transesofageale echocardiografie (TEE) genoemd. Een andere onderzoeksmethode is de ultrageluid onderzoek van het hart onder spanning.

Transthoracale echocardiografie (TTE)

Deze vorm van echocardiografie is het standaardonderzoek en staat bekend onder het korte woord "echo". Eerst wordt het hart onderzocht door de ultrasone sonde op de borst. De twee belangrijkste posities van de ultrasone sonde zijn parasternaal, dwz

aan de linkerkant van de borstbeen, en apicaal, dwz vanaf het puntje van het hart. Via verdere uitgangspunten, zoals rechts onder de ribben (subcostal), de grote lever ader kan gezien worden. De ultrasone sonde kan ook boven de borstbeen om een ​​breder zicht op het hart te krijgen.

Het hart en zijn functie kunnen worden beoordeeld door verschillende instellingen op het echoapparaat te maken. In de 2D-afbeelding is de hartfunctie in realtime zichtbaar als een zwart-wit doorsnedebeeld. Met name de grootte van de hartkamers, de functie van de kleppen en het pompen functie van het hart kan heel goed worden weergegeven.

Zo kan het uitwerpgedrag van het hart (uitwerpfractie) worden bepaald. In een lengtedoorsnede of door suprasternaal te kijken (boven de borstbeen), de aorta en de aortaboog kan worden bekeken, bijvoorbeeld om de levensbedreigende ziekte van te identificeren aortadissectie. De M-modus wordt gebruikt voor de eendimensionale weergave van bewegingssequenties.

Dus de bewegingen van de aorta en mitralisklep kan worden weergegeven op een eendimensionale, horizontale lijn. De pompfunctie van de linker hartkamer (linker hartkamer) kan ook worden gevisualiseerd. De PW- en CW-Doppler vertegenwoordigen een eendimensionale procedure voor de toepassing van het Doppler-effect.

Het Doppler-effect kan worden gebruikt om te meten bloed stroomsnelheden. Hierdoor kunnen hartklepdefecten, vernauwingen (stenosen) of kortsluitverbindingen (shunts) worden gedetecteerd. Door het kleurendopplereffect kunnen de veneuze en arteriële stroming door kleur worden gescheiden. Op deze manier kunnen met name klepstoringen of vernauwingen, maar ook shuntverbindingen in kleur worden weergegeven en gelokaliseerd.