De therapie
Afhankelijk van de oorzaak van het trekken in de beenkunnen verschillende conventionele en chirurgische therapieconcepten in aanmerking komen voor behandeling. In de meeste gevallen wordt eerst geprobeerd om de oorzaak van het trekken in de been met conservatieve maatregelen, zoals het toedienen van pijnstillers en reguliere fysiotherapie. Als de patiënt niet op conventionele therapie reageert, kan een chirurgische ingreep nodig zijn.
Prognose en profylaxe
De prognose van het symptoom dat de been is zeer variabel en hangt af van de onderliggende ziekte. Bij pijnlijke spieren, verrekte spieren, gescheurde spier vezels of verharde spieren zijn de reden voor een trekkend gevoel in het been, de prognose is zeer goed. het been intrekken is gebaseerd op bloed vaatziekten, bijvoorbeeld diep ader trombosekan inadequate therapie leiden tot complicaties zoals pulmonaal embolie en de prognose aanzienlijk verslechteren. Afhankelijk van de oorzaak van de het been intrekkenkunnen verschillende preventieve maatregelen worden genomen om herhaling te voorkomen.
Wanneer treedt trekpijn op?
Het nachtelijke optreden van trekken pijn in de benen kan wijzen op de aanwezigheid van perifere arteriële occlusieve ziekte (PAD). PAD is een aandoening van de bloedsomloop van de benen, of zeldzamer van de armen, die meestal wordt veroorzaakt door ernstige verkalking van de slagaders. Doorgaans resulteert de stoornis in de bloedsomloop in een gebrek aan zuurstof in de spieren, wat vooral merkbaar is onder stress.
Dit resulteert in lastafhankelijk trekken pijn in het aangedane been, en het aangedane been kan ook bleek en koel zijn. In gevorderde stadia van de ziekte, de pijn en het been intrekken treedt op in rust, vooral 's nachts wanneer de benen omhoog staan. De diagnose PAD wordt gesteld op basis van de typische symptomen, a fysiek onderzoek, Doppler-echografie en mogelijk andere beeldvormingstechnieken zoals MRI angiografie.
Het intrekken van het been komt ook voor rusteloze benen syndroom (RLS), vooral 's nachts. Bij RLS is er veel trekken, tintelingen en gevoel in de benen, vooral 's avonds en' s nachts, evenals rusteloosheid en de drang om te bewegen. Aangezien de ziekte kan leiden tot slaapstoornissen en een ernstige verslechtering van de kwaliteit van leven als deze aanhoudt, moet RLS worden behandeld.
Voor therapie, medicijnen zoals L-dopa of dopamine agonisten kunnen worden overwogen. In principe het been intrekken tijdens zwangerschap kan worden gebaseerd op alle genoemde oorzaken, zoals spierpijn, verrekte spieren, gescheurde spier vezels, diep ader trombose, PAD, hernia, polyneuropathie, RLS of heup gewricht artrose. Gedurende zwangerschaper is echter een significant verhoogd risico, vooral voor diepe ader trombose (DVT), daarom moet trombose altijd worden overwogen als er tijdens het trekken aan het been optreedt zwangerschap.
DVT is een bloed stolsel in een diepe ader van het been, waardoor de getroffene verstopt raakt bloedvat en belemmert de bloedstroom. De reden waarom diepe veneuze trombose tijdens de zwangerschap ongeveer zes keer vaker voorkomt dan bij niet-zwangere vrouwen, is te wijten aan een verandering in de samenstelling van de bloed veroorzaakt door zwangerschap hormonen, een verwijding van het veneuze bloed schepen en dus een vertraging van de bloedstroom. Het risico op trombose tijdens de zwangerschap kan verder worden verhoogd door tal van andere factoren, zoals eerdere trombose of de aanwezigheid van een stollingsstoornis.
DVT wordt gekenmerkt door zwelling, een blauwe verkleuring en trekken of spierpijn in het aangedane been. Bovendien kan het aangedane been oververhit raken en gespannen aanvoelen. De diagnose DVT tijdens de zwangerschap wordt gesteld op basis van de typische symptomen, bloedonderzoeken en een special ultrageluid onderzoek van de beenaders.
DVT tijdens de zwangerschap moet in ieder geval worden behandeld, omdat de trombus in het been los kan raken en in de longen kan worden gespoeld. Dit staat bekend als pulmonaal embolie, een levensbedreigende complicatie van DVT. Voor de behandeling van veneuze trombose in de benen tijdens de zwangerschap, heparine, een bloedverdunnende medicatie en compressiebehandeling van het been met kousen worden gebruikt.
Aan de benen trekken tijdens het zitten kan ook wijzen op de aanwezigheid van diepe veneuze trombose. Als de patiënt lange tijd zit, bijvoorbeeld tijdens een verre reis, wordt de bloedstroom in de benen vertraagd, waardoor het risico op DVT aanzienlijk toeneemt. Als veneuze trombose in de benen optreedt als gevolg van langdurig zitten, kan dit zich uiten in een heftig trekken, zwelling en blauwe verkleuring van het aangedane been.
Bloedverdunnende medicijnen zoals heparine of rivaroxaban en compressiebehandeling met kousen worden gebruikt om DVT te behandelen. Verder dient het aangedane been te worden bewogen, bedrust en bescherming van het aangedane been worden alleen aanbevolen bij hevige pijn. Afhankelijk van het risico worden deze maatregelen ook gebruikt om een nieuwe te voorkomen trombose in het been.
Als het been tijdens het liggen wordt getrokken, kan spierspanning de oorzaak zijn. Kramp kan ook pijnlijk trekken aan het been veroorzaken, bijvoorbeeld bij gebrek aan magnesium of na intense lichamelijke inspanning. Verder kan het de zogenaamde rusteloze benen syndroom (syndroom van rusteloze benen). Restless Legs Syndroom is een van de meest voorkomende neurologische aandoeningen en wordt gekenmerkt door een gevoel in de benen in rust (meestal 's nachts tijdens het liggen), wat leidt tot een drang om te bewegen.
Dit kan gevoelens veroorzaken zoals pijnlijk trekken of tintelingen in de benen. Het trekken aan het been, dat van achteren uitstraalt, kan duiden op de aanwezigheid van een hernia in het gebied van de lumbale wervelkolom (lumbale wervelkolom). Een hernia in de lumbale wervelkolom zorgt ervoor dat weefsel van de gelatineuze kern van een schijf in de wervelkanaal, druk uitoefenen op een zenuwwortel.
Een hernia in de lumbale wervelkolom kan meestal een plotseling begin van pijn in de rug en, als gevolg van compressie van de zenuwwortelverdere klachten zoals uitstraling van de pijn in de benen, verlamming of krachtverlies in de benen en voeten en sensorische stoornissen (formicatie, tintelingen of gevoelloosheid). In de meeste gevallen kan een hernia van de lumbale wervelkolom conservatief worden behandeld, aangezien het gelekte weefsel van de tussenwervelschijf na verloop van tijd meestal vanzelf weer resorbeert. Het doel van conservatieve therapie van een hernia van de lumbale wervelkolom is om pijn te verminderen en de rugspieren te versterken.
De conservatieve therapie van A. hernia van de cervicale wervelkolom omvat daarom voornamelijk de toediening van verschillende pijnstillers (ASS, Ibuprofen, Diclofenac) en reguliere fysiotherapie. Als de symptomen toenemen of als er nieuwe neurologische klachten optreden (bijvoorbeeld blaas en rectum aandoeningen), moet een operatie aan de hernia worden uitgevoerd. Een trekken aan het been en de billen kan wijzen op de aanwezigheid van ischias, een irritatie van de Ischiaszenuw (zenuw ischiadicus).
Ischias wordt meestal veroorzaakt door een hernia in de lumbale wervelkolom, maar kan ook worden veroorzaakt door piriformis syndroom, spondylolisthesis, infectie met borrellia of herpes zoster, en zeer zelden door ruimte-innemende tumoren in de wervelkanaal. Bij ischialgie kan er sprake zijn van pijn die uit de billen naar de benen straalt, verlamming of krachtverlies in de benen en voeten en sensorische stoornissen (formicatie, tintelingen of gevoelloosheid). Afhankelijk van de oorzaak van de trekpijn in been en billen, conservatieve therapie, toediening van verschillende pijnstillers (ASA, ibuprofen, diclofenac) en regelmatige fysiotherapie of chirurgie kan worden overwogen.
Een trekken aan het been en de heup kan duiden op de aanwezigheid van een heup gewricht ziekte, bijvoorbeeld artrose van de heup gewricht (coxartrose). In het geval van coxartrose, slijtage van het gewricht kraakbeen treedt op, wat resulteert in trekken pijn in de heup, die kan uitstralen in het been, vooral in de knie. Meestal vindt het trekken in de heup en het been plaats in de ochtend of na een zware belasting.
De ontwikkeling van coxartrose wordt bevorderd door gevorderde leeftijd, familiegeschiedenis van stress, zwaarlijvigheid en gezamenlijke misstanden. De diagnose coxartrose wordt gesteld op basis van een gedetailleerde ondervraging van de getroffen persoon over actuele klachten en onderliggende ziekten (anamnese), een fysiek onderzoek en met behulp van beeldvormingsprocedures, in het bijzonder een Röntgenstraal examen. De therapie van coxartrose wordt aanvankelijk conventioneel uitgevoerd met pijnstillers (ASA, ibuprofen, diclofenac) en reguliere fysiotherapie.
In sommige gevallen is het chirurgisch inbrengen van een heupgewrichtsprothese noodzakelijk. Het trekken van de heup, dat uitstraalt in de benen, kan ook wijzen op de aanwezigheid van een hernia van de lumbale wervelkolom. Trekken aan been en arm kan verschillende oorzaken hebben.
Vaak treedt pijn in het been en de arm op als pijn in de ledematen in de context van een griep-achtige infectie. Bij het trekken worden pijn in been en arm veroorzaakt door a griep-achtige infectie, andere symptomen zoals verkoudheid, keelpijn, hoofdpijn en koorts kunnen optreden en de symptomen verdwijnen meestal volledig na één tot twee weken. Om het ziekteverloop te versnellen, moet de getroffen persoon het lichaam wat rustiger aan doen en, afhankelijk van de symptomen, neusspray, zuigtabletten of pijnstillende medicatie zoals ASA, ibuprofen of paracetamolEen trekken aan arm en been, dat gedurende een langere periode aanhoudt, duidt op een chronische ziekte, bijvoorbeeld een polyneuropathie.
polyneuropathie beschrijft schade aan verschillende randapparatuur zenuwen, meestal veroorzaakt door suikerziekte mellitus (toegenomen bloed suiker) of zwaar alcoholgebruik. Schade aan het zenuwen in de benen en armen kan leiden tot sensorische stoornissen (vorming, tinteling of gevoelloosheid), paresthesie en trekken brandend pijn in de benen en armen. Vaak treden de klachten op in de vorm van handschoenen of kousen aan de extremiteiten.
De diagnose van polyneuropathie wordt meestal gemaakt door een neuroloog met behulp van speciale onderzoeken zoals elektroneurografie, waarbij de geleidingssnelheid van verschillende zenuwen is gemeten. De symptomen van polyneuropathie kan worden verlicht door de onderliggende ziekte te behandelen (bv. optimaal bloed suiker niveaus). Bovendien kunnen pijnstillende medicijnen uit de groep van anticonvulsiva en antidepressiva worden geprobeerd, aangezien conventionele pijnstillers zoals ASA, ibuprofen of paracetamol zijn niet effectief voor zenuwpijn.
